Terugkijken

En toen was het jaar al weer voorbij, wat vliegt de tijd !
Een week, een maand, ongemerkt glippen de dagen je zo door de vingers. Wat is nu een jaar, even met je ogen knipperen en je zit weer in een ander seizoen.
Tijdens deze laatste dagen van 2010 merk ik dat ik, ondanks alle drukte die deze tijd met zich mee brengt, toch vaak even stilsta bij wat er allemaal is gebeurd, wat ik heb meegemaakt, wat er in mijn leven veranderd is.
Dit afgelopen jaar was dat weer een heleboel !
Gewone dagelijkse dingen, natuurlijk mijn muziek, vakanties (de reis samen met mijn dochter was wel heel bijzonder), dagjes uit met de kinderen, gezelligheid met vrienden, verjaardagen, feestjes, werk, alle hectiek die ons gezin nu eenmaal heeft en waardoor ons leven altijd in beweging is. Wat dat betreft was het een jaar als alle anderen.
Wat 2010 zo bijzonder maakte waren natuurlijk onze eerste stappen op het polypad.
De zoektocht naar hoe en wat, want we wilden het graag 'anders'. Het langzame besef dat dat 'anders', polyamorie zou kunnen zijn.
De stappen die we hebben genomen om daar mee aan het werk te gaan, om het zo maar eens te zeggen.
De ontelbare gesprekken die mijn lief en ik hierover hebben gehad, en nog steeds hebben.
Mijn relatie met mijn lief, die door dit alles enorm verdiept is, en zich nog steeds verdiept.
Mijn eerste secundaire 'relatie', die niet lang duurde, maar mij wel deed beseffen dat dit was wat ik wilde, dat ik me hier goed bij voelde.
Ontmoetingen met heel veel lieve mensen, die dezelfde levensinstelling hebben, waaruit (h)echte en warme vriendschappen zijn ontstaan.
En toen, de ontmoeting met mijn liefvriendje, allebei al heel snel tot over onze oren verliefd, van waaruit zich een prachtige, intense en diepgaande relatie heeft ontwikkeld, die steeds hechter wordt en waar we zo ontzettend van genieten.
Houden van, dat hierdoor een nieuwe dimensie heeft gekregen.
Strijd met en in mezelf, om mijn onzekerheden en twijfels telkens het hoofd te bieden.
Verdrietjes en gelukjes, genieten en af en toe tot 10 tellen, heel erg veel houden van, alles wat bij relaties komt kijken, heb ik afgelopen jaar in tweevoud meegemaakt, wat een rijkdom !
Lang niet gemakkelijk was en is het, maar ook dat hoort erbij, daar leer en groei je tenslotte van.
En nu de laatste dagen van 2010 ook weer in een sneltreinvaart voorbij gaan, maak ik af en toe even tijd om hierover na te denken, me dingen weer voor de geest te halen, en vele gebeurtenissen zorgen dan voor een grote glimlach, en sommige voor een brok in mijn keel.
Het voelt goed om even terug te kijken, voor mezelf alles nog eens op een rijtje te zetten, waarbij het besef dat ik een enorme geluksvogel ben weer even heel sterk op de voorgrond treedt.
Een Diva met twee mannen, dat is wat ik ben geworden dit heftige en prachtige jaar, 2010 heeft me zoveel moois gebracht, dat ik alleen maar kan hopen dat 2011 net zo geweldig zal zijn.

Voor iedereen, een heel fijne jaarwisseling ! Geniet !

Off-day

Soms heb je van die dagen, dan zit het allemaal even niet zo mee.
Dan voel je je al niet zo lekker, slaap je ook nog slecht, voel je je onzeker, denk je te veel na en twijfel je over alles, en voornamelijk aan jezelf......
Door bepaalde dingen wordt dat gevoel nog eens versterkt, en dan weet je het even helemaal niet meer.
Soms heb je van die dagen, dan komt alles wat moeilijk is of kan zijn, ineens allemaal bij elkaar.
Vandaag is zo'n dag, pfffff !

(Gelukkig gaat zo'n dag ook gewoon weer voorbij, maar het gevoel dat nu overheerst is toch wel zoiets als bleeeeh !)

Een geweldige Kerst !!

Kerstmis zit er weer op. En wat was het bijzonder en speciaal dit jaar !
Zoals al gezegd was Eerste Kerstdag een echte gezinsdag, uitgebreid gegeten met alle kinderen, en het was heel erg gezellig. Normaal zijn deze dagen bij ons heel relaxed en casual, nu had onze dochter bedacht dat het wel leuk zou zijn als we ons netjes zouden kleden voor het diner.
Dus zij en ik naar boven, allebei een echte feestjurk aan, met alles er op en er aan, make-up en haar, alles klopte. De oudste jongens in overhemd en jasje, het zal er wel heel erg feestelijk uit.
Heerlijk is dat, het hele gezin samen aan tafel.
Tweede Kerstdag was helemaal bijzonder, want behalve alle kinderen, zat ook mijn liefvriendje al vroeg bij ons aan tafel, voor de brunch. En zo chique als we Eerste Kerstdag aan tafel verschenen, nu zaten we allemaal heel cosy in joggingbroek te eten, want zo vieren wij Tweede Kerstdag, in joggingbroek en op sloffen, dat is al een jarenlange traditie. Ook mijn liefvriendje had zich aan deze dresscode gehouden, zo leuk !
Direct na de brunch had hij nog een verrassing, een tas vol kadootjes ! En nee, niet alleen voor mij (en dat waren heel leuke, lieve kadootjes), maar ook voor mijn lief en de kids had hij wat meegebracht, zo lief !
Na de koffie was het zover, spelletjestijd ! We hadden al lang tevoren afgesproken om De Kolonisten van Catan te gaan spelen, een spel wat bij ons al heel lang gespeeld wordt, maar voor mijn liefvriendje nog onbekend was. Dat leek onze kids de aangewezen gelegenheid om hem eens flink 'in te maken'.
Met een van de jongens helaas ziek op de bank en mijn lief als spelleider aan het hoofd van de tafel, hebben we de hele middag fanatiek gespeeld. Uiteindelijk won onze dochter, maar ja, ze had dan ook mijn lief als strategisch adviseur, en wat hebben we ontzettend gelachen met elkaar.
Toen was het etenstijd en zoals onze Tweede Kerstdag-joggingpakkendag traditie voorschrijft is het dan tijd voor een heleboel hapjes. Geen kerstdiner of uitgebreid ingewikkeld gedoe, gewoon een tafel vol met allerlei lekkere dingen, iedereen neemt waar hij of zij zin in heeft, en we eten met het bord op schoot in een grote kring. Samen met onze derde (die echt een kok in de dop is) en mijn liefvriendje (die heel goed kan snijden) ben ik de keuken ingegaan, we hebben allerlei lekkers gemaakt en hebben met z'n allen (behalve onze dochter en haar vriendje, die bij zijn ouders gingen eten) weer heel gezellig gegeten en een heel leuke kerstfilm gekeken.
Onze jongens gingen niet al te laat naar bed en ik ben samen met mijn twee mannen lekker aan de borrel gegaan en we hebben heel uitgebreid over van alles en nog wat gekletst met z'n drieen.
En dat was wel heel erg speciaal, daar lag ik dan, lekker onderuit op de bank, met mijn hoofd in de schoot van de een, en mijn benen over de benen van de ander, met allebei hand in hand, zo heerlijk tussen mijn twee lieve mannen in, en ik voelde me zo enorm geliefd en gekoesterd, raakte er helemaal door ontroerd.
Natuurlijk werd het heel erg laat, maar gelukkig bleef mijn liefvriendje bij ons slapen (gezien de erg gezellige borrel was dat sowieso heel verstandig......) dus we konden lekker uitslapen.
En ook vandaag is mijn liefvriendje de hele dag bij ons geweest, we zijn nog met z'n drieen gaan winkelen vanmiddag en pas ver na het avondeten is hij weer naar huis gegaan.
Het was dus een heel bijzondere Kerst dit jaar.
Dat dit allemaal kan, dat het zo kan zijn. Dat we ons alle drie (en ook onze kids vonden het heel erg leuk) zo volledig op ons gemak voelden. Dat het voor ons alle drie zo goed voelde. Dat er zoveel liefde is, het is bijna te mooi om waar te zijn.
Ik voel me echt schathemeltjerijk en een enorm bevoorrecht mens !

   

Kerst

Morgen is het Kerst, een feest waarbij het voor veel mensen heel belangrijk is om juist dan degenen van wie je houdt en die van jou houden, om je heen te hebben.
Zo is het ook voor mij.
Bij ons is het de gewoonte om thuis te blijven, geen verplichte en opgeprikte bezoekjes, gewoon lekker doen waar we zelf zin in hebben. Natuurlijk is iedereen welkom om bij ons thuis een borrel te komen drinken, als we zelf maar niet weg hoeven.
Dit jaar wordt het een geweldige Kerst, omdat iedereen van wie ik houd er ook daadwerkelijk zal zijn.
Op 1e Kerstdag eten we met het hele gezin, inclusief het vriendje van onze oudste, en op 2e Kerstdag  is mijn liefvriendje de hele dag bij ons.
Dat is Kerst voor mij, samen zijn met je geliefden en dierbaren, het samen gezellig hebben en de liefde voor elkaar voelen en beleven.
Ik wens iedereen net zo'n Kerst toe, dagen van samen zijn, vol liefde, warmte en genegenheid.
Heb lief en geniet !

Bijna Kerst.......

Het kerstgevoel wil nog niet helemaal landen dit jaar.
De kerstboom staat, plannen voor die dagen zijn gemaakt, de eindejaarsdrukte is weer als vanouds, maar toch heb ik nog steeds niet het idee dat het alweer bijna zover is.
Komt dat omdat de tijd in het algemeen zo snel gaat, of omdat ik, met mijn altijd volle hoofd, met heel andere dingen bezig ben ?
Momenteel is het allemaal nogal hectisch, en veel, ook praktisch. Nu hoort dat er wel bij in deze tijd van het jaar, maar daardoor is er wellicht niet genoeg tijd om eens goed bij allerlei dingen stil te staan.
Stilstaan bij hoe het allemaal loopt, bij hoe het met iedereen gaat, bij hoe we verder gaan.
Er gebeurt van alles in mijn leven, in ons leven, en al die dingen moeten een plekje krijgen. Daar neem ik vaak te weinig tijd voor en in deze drukke tijden lukt dat al helemaal niet.
Deze week is voornamelijk een week van doorpakken, om straks op een rustige manier de kerstdagen in te kunnen gaan, en er samen met iedereen van wie ik houd, prachtige dagen van te maken.
Want ook al heb ik het kerstgevoel dan nog niet helemaal te pakken, ik heb er echt wel onwijs veel zin in !

(en daarnet heb ik ontzettend genoten van onze jongste, die op school met zijn klas een geweldig leuke kerstmusical speelde..... ben zo trots op hem !!)

Kids 2

Ik vertelde al eerder over het contact tussen onze kids en mijn liefvriendje (zie blog: Kids).
Dat hij geregeld bij ons is, koffie komt drinken, een hapje mee eet, straks met Kerst er ook zal zijn, en dat dat eigenlijk allemaal best heel soepel verloopt.
Gisteravond heb ik de kids van mijn liefvriendje ontmoet, de jongste had ik al eens gezien, en gisteren gingen ze alle drie mee naar zijn diploma-uitreiking en kon ik ook met de twee oudsten kennismaken.
Zo leuk om ze nu alle drie te hebben gezien ! Een beetje onwennig was het wel natuurlijk (voor mij ook wel een klein beetje), maar dat is logisch. Ik bedoel maar, normaal zijn ze alleen bij hem, en nu zit ik daar ineens ook nog tussen. Is toch even raar.
We hebben een leuke avond gehad met elkaar, tenminste zo heb ik het ervaren, en ik hoop van harte dat zij het ook een beetje leuk vonden dat ik er bij was, want we gaan elkaar natuurlijk vaker zien in de toekomst.
Ik vond het in ieder geval heel bijzonder om samen met hen, zo trots als een pauw, in die zaal te zitten !

Lang weekend

Wat een bijzonder weekend was het weer !
Dit weekend was ik bij mijn liefvriendje, en het begon al eerder dan gepland. Vanwege de sneeuw is hij me al op donderdagavond komen ophalen (hij was in de buurt en ik rijd niet graag met sneeuw en gladheid), dus ons weekend samen begon al vroeg, gezellig !
Het was deze keer wel erg moeilijk om thuis weg te gaan, onze twee jongsten hadden er nogal wat moeite mee dat ik er een paar dagen niet zou zijn. Verdriet, tranen, mama waarom blijf je niet thuis ? Pffff, ook bij mij waren er de nodige tranen. In overleg met mijn lief heb ik besloten toch te gaan. Zoals hij zei, dit is iets wat steeds terugkomt en als ik nu thuis zou blijven, zou ik nooit meer weg kunnen. Maar wat was het moeilijk om onbevangen bij mijn liefvriendje in de auto te stappen ! Echt, met een brok in de keel ben ik vertrokken.
Gelukkig was het de volgende morgen al wat beter (ik werd gelukkig door mijn lief op de hoogte gehouden) dus toen was het voor mij ook weer wat makkelijker (maar schuldgevoelens blijven dan toch wel aanwezig).

Vrijdag was een leuke dag, lekker uitgeslapen, want donderdag was het wel heeeeel erg laat geworden......
's Middags gezellig gaan shoppen, naar een kerstmarkt en gezellig samen gegeten in een trendy restaurantje. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben heerlijk samen op de bank zitten sniffen bij een prachtige film, zo lekker is dat, als je dat samen kunt !
Zaterdag maar wat minder lang uitgeslapen, want al was het vrijdag ook weer laat geworden, mijn liefvriendje was dit weekend ook nog druk met werk, (tja dat kan zo gebeuren) en we wilden niet te laat weg. We zijn gaan shoppen voor nog wat spullen voor onze tantra-kamer, die wordt echt steeds mooier !
Nog voor het eten hebben we die ruimte verder ingericht en na een uurtje of wat bankhangen, hebben we de rest van een wel heel bijzondere avond samen daar doorgebracht. Tantra past echt bij ons, alle tijd en aandacht voor elkaar, lekkere hapjes en drankjes, mooie muziek en kaarslicht, echt genieten is dat. Juist als je elkaar niet heel erg vaak ziet (hoewel.......) is dit een geweldige manier om echt helemaal samen te zijn.
Zondag wilden we eigenlijk best wel uitslapen, maar toen kwam het er niet van, omdat we al vroeg in de middag hadden gereserveerd bij de sauna.......
Voor mij was dat de eerste keer, dus ik vond het best wel een beetje spannend. Dat ik onzeker ben is algemeen bekend en tot nu toe moest ik er niet aan denken om naar de sauna te gaan, alleen al daardoor.
Maar ik moet zeggen, het is me ontzettend meegevallen ! Ik vond het heerlijk ! We hebben ontzettend genoten en echt een geweldige middag gehad, maar liefst 3 sauna-rondes gemaakt, lekker gezwommen, heerlijk gegeten en gedronken, gekletst, gelachen en ook nog gebrainstormd over plannen die we samen hebben en vorm willen gaan geven (meteen het nuttige maar met het aangename verenigd).
Zonder dat we het in de gaten hadden werd echter het weer steeds slechter, toen we vertrokken sneeuwde het al weer een hele tijd, en flink ook, dus in een slakkegangetje zijn we naar huis gereden.
Mijn liefvriendje zou me na het eten weer naar huis brengen, maar het was zo gevaarlijk op de weg, dat we dat niet meer aandurfden. Na overleg met mijn lief hebben we dan ook besloten dat ik nog een nachtje zou blijven, en pas vandaag naar huis zou gaan.

Het is dus wel een heel lang weekend geworden.
Een weekend waarin we weer ontzettend hebben genoten, veel hebben gelachen maar ook veel toch wel heftige gesprekken hebben gehad.
We zijn nu bijna 6 maanden samen en nog steeds helemaal verliefd, we houden ontzettend veel van elkaar en willen elkaar echt niet meer kwijt.
We hebben wel gemerkt dat het voor ons soms lastig is om goed met elkaar te communiceren. Dat zorgt dan wel eens voor misverstanden, voor onbegrip en teleurstelling. Allebei hebben we natuurlijk onze onhebbelijkheden, onze onzekerheden en twijfels en er zijn soms verschillen in onze verwachtingen.
Ook het feit dat we een poly-relatie hebben zorgt soms voor onduidelijkheden en roept vragen op.
Gelukkig wordt het in dat opzicht zo langzamerhand allemaal wat duidelijker, in een eerdere blog (Ontdek je plekje) heb ik hier al eens iets over geschreven, en het is al een stuk minder lastig dan het was.
Ik weet, want dat vertelt hij me telkens weer, dat ik een enorm belangrijke rol speel in het leven van mijn liefvriendje, wij hebben een volwaardige relatie, doen alle dingen die partners samen doen. Morgenavond bijvoorbeeld, gaan we samen met zijn kids naar zijn diploma-uitreiking, en hij zegt me steeds hoe trots en blij hij is dat ik er bij zal zijn. We gaan samen op vakantie (volgend jaar op wel een heel bijzondere reis), vieren samen kerst en oud & nieuw, gaan op familiebezoek, delen niet alleen alle leuke dingen maar ook elkaars moeilijke momenten en verdrietjes, vragen elkaar om raad en geven elkaar (soms ook wel ongevraagd.....) advies in allerlei zaken. En omdat onze relatie een volwaardige is, loop je soms tegen bepaalde dingen aan. Praten is dan gewoon nodig. Ook dat gaat niet altijd vanzelf en gemakkelijk, maar tot nu toe komen we er heel aardig uit. We willen er allebei ook heel graag uitkomen, omdat we elkaar en onze relatie zo ontzettend de moeite waard vinden. We maken niet voor niets al plannen voor op de heel lange termijn.
Dit weekend was dus, behalve dat het gewoonweg heerlijk was, ook heel nuttig. Het was goed om bepaalde dingen, die ons beiden parten speelden, en zelfs dwars zaten, eens goed uit te spreken.
En als je praktisch bent ingesneeuwd, heb je daar ook tijd genoeg voor, toch ?

Nog even druk.....

Kerst komt er al weer aan, de kerstboom is gezet (thuis wat later als bij mijn liefvriendje, maar goed !), plannen voor de kerstdagen zijn gemaakt, het dikke pak sneeuw is besteld, dus het feest kan beginnen !
Ben nu druk met allerlei dingen afwikkelen, want de komende drie dagen ga ik naar mijn liefvriendje en ik laat thuis de boel graag goed achter. Dat lukt niet altijd, en dan voel ik me altijd schuldig naar mijn lief toe, want dat betekent dat er voor hem nog wat klusjes liggen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Dus ook nu weer een korte blog, langere verhalen komen later wel weer.
Hup Diva, nog even flink aan de slag !
Een goed weekend allemaal, dat van mij wordt zeker weten weer heel erg fijn !!

Gezellig !

Vandaag was weer zo'n enorm leuke dag, en mijn liefvriendje was lekker de hele dag bij me.
We zijn samen even naar de stad gegaan, er valt tenslotte altijd wel iets te shoppen, hebben met z'n tweeen gezellig geluncht , en vanavond met z'n allen thuis gegeten.
Het is net zo'n grote Italiaanse familie, als we allemaal aan tafel zitten, met net zoveel lawaai ook !
En gezellig dat het is ! Echt genieten, als je iedereen van wie je houdt om je heen hebt........

Zondag

Een echte zondag is het vandaag, wat langer slapen dan gewoonlijk, rustig opstaan, ontbijten zonder haast, koffiedrinken zolang als we willen, ja lekker, nog een kopje.
Geen zin om aan te kleden, want we hoeven toch niet weg, dus die joggingbroek kan best.......
Onze oudste is vandaag gezellig met vriendinnen op stap, die zien we vanavond pas terug.
De andere kids zijn aan het knutselen, aan het computeren en zomaar wat rond aan het rommelen.
Een leuke film in de dvd-speler, even nog wat mailtjes beantwoorden, lekker wat lezen.
Zometeen een grote pot thee zetten, iets lekkers erbij.
Lekker hoor, zo'n dag waarop niets echt hoeft !

(En dan krijg ik een sms-je van mijn liefvriendje, dat hij in de buurt is, of het goed is dat hij even koffie komt drinken........ja natuurlijk !! Wordt die zondag nog leuker van !!)

Wie volgt ?

Gisteren toonden de statistieken van mijn blog dat er maar liefst 46 pageviews waren geweest.
46 ! Dat is aardig veel, er zijn ook wel dagen dat ik dat niet haal ...... en er zijn dagen dat het er nog veel meer zijn.
Leuk is dat, zoveel gelezen worden ! Ik vind het heel leuk om te bloggen, en ik vind het best bijzonder dat er zoveel belangstelling voor is, dat maakt het nog leuker !
Ik merk dat op dagen dat ik een nieuwe blog plaats, het aantal pageviews vaak wat hoger is.
Een aantal van jullie krijgt via RSS bericht van een nieuwe posting, weer anderen zien de melding op Twitter of Facebook, of lezen via een andere weg. Via Google Friend Connect heb ik 12 volgers, 6 daarvan volgen anoniem.
En nu ben ik zo benieuwd wie mijn lezers dan eigenlijk zijn........
Ik weet van een aantal mensen dat ze mijn blog volgen, maar ken er ook een heleboel niet.
Wat zou het leuk zijn om te weten wie jullie allemaal zijn, hoe jullie hier terecht zijn gekomen en niet onbelangrijk, wat jullie er van vinden, wat mijn blog leuk maakt om te lezen en te volgen.
Feedback krijgen is altijd prettig, dus lieve lezers, reageren mag, heel graag zelfs !
En tja, ik ben nu eenmaal erg nieuwgierig.........

(Tot nu toe twee reacties, hmmmmm.......)

Plannetjes

Niets is zo leuk als plannetjes maken, van te voren gaan bedenken wat je wanneer met wie gaat doen.
Zo kan ik me altijd erg verheugen op een etentje of borrel met een vriendin, juist omdat dat niet zo heel vaak voorkomt zijn dat super gezellige afspraken.
En op een weekendje weg met mijn lief, in januari gaan we eindelijk eens lekker met z'n tweeen weg, samen naar een musical en overnachten in een hotel. Ik geloof dat het wel 8 jaar geleden is dat we dat voor het laatst hebben gedaan, het werd dus hoog tijd !
Ik heb er nu al zin in !
Plannen voor de feestdagen, ook altijd goed. Wij zijn niet van de sociale verplichtingen met kerst, we blijven altijd gewoon lekker thuis en doen waar we zin in hebben. Zo ook dit jaar, maar nu komt mijn liefvriendje een van de kerstdagen bij ons doorbrengen, heel bijzonder en heel fijn vind ik dat.
En aankomend weekend, ook zo leuk, ga ik samen met mijn lief maar liefst twee avonden naar het theater.
Ook daar verheug ik me erg op.
Plannetjes voor het volgende weekend met mijn liefvriendje, die zijn ook al gemaakt. Vaak maken we helemaal geen plannen en zien op dat moment wel, dan borrelen er spontaan dingen op, en dat is altijd goed. Maar nu hebben we wel al dingen bedacht, we weten in grote lijnen al wat we gaan doen en dat weten is ook wel heel erg leuk !

Dag Sint, hallo Kerstman !

Wat een geweldig Sinterklaasfeest was het dit jaar !
Eerst afgelopen vrijdag een heerlijk avondje met mijn familie, iedereen had prachtige surprises gemaakt, leuke gedichten geschreven en gezellige kadootjes gekocht.
En gisteravond thuis pakjesavond gevierd, lekker met ons eigen gezin !
Ook nu weer geweldige surprises, hilarische en lieve gedichten, en wat zijn we allemaal ontzettend verwend !
Natuurlijk waren er weer veel meer kadootjes dan we tevoren gepland hadden, maar ach, het is ook zo'n leuk feest, en een beetje verwennen mag best dan.
Het zit er weer op, nu op naar Kerst en ook daar kijk ik erg naar uit.
Vanavond maak ik al een beginnetje, ik ga (ook al vind ik het nog wel erg vroeg) samen met mijn liefvriendje de kerstboom zetten, gezellig !


                                              

Geven en nemen

Vanmiddag had ik mijn liefvriendje aan de telefoon en pats, mijn hoofd ging meteen weer in de denk-modus.
Wat de aanleiding was ? Eigenlijk gewoon een opmerking.
Gisteren ben ik helemaal vergeten hem zijn sinterklaaskadootje te geven en had hem dat gesms-t.
Vandaag zei hij dat ik dat kadootje maar onder de kerstboom moest leggen, dan kwam het met Kerst wel.
Ik zei dat het een sinterklaaskadootje was en dat ik het dus niet pas met Kerst ga geven, dat daar weer een ander kadootje bij hoort, waarop hij zei dat hij zich bijna schuldig ging voelen.......en het gesprek automatisch op geven en nemen kwam.
Ik ben een 'gever', altijd al geweest.
Op zich geen enkel probleem, ik geef en deel graag, en heb er echt plezier in mensen blij te maken. Ik ben eigenlijk best vaak bezig het anderen naar de zin te maken, en om me aan anderen aan te passen, dat zit gewoon in mijn aard.
Het nadeel daarvan is dat je daardoor zelf toch regelmatig teleurgesteld wordt en met lege handen achterblijft......tenminste dat is mijn ervaring, door de jaren heen. Natuurlijk ontvang ik ook veel, in allerlei opzichten en ben daar ook erg blij mee, maar in het algemeen geef ik meer dan ik neem.
Ik vergeet eigenlijk nooit een verjaardag, stuur dan een kaartje of laat op een andere manier iets van me horen, maar als ik niet aangeef mijn eigen verjaardag te vieren, hoor ik van maar heel weinig mensen iets op die dag. Als iemand een belangrijke dag heeft, onthoud ik dat en vraag of alles goed is gegaan. Ook zeg ik niet zo heel snel nee als iemand om een gunst vraagt (hoewel ik nee zeggen wel iets beter onder de knie ben gaan krijgen). Ik heb vaak het gevoel dat wat ik ook doe, of het nu iets heel kleins of toch wel iets bijzonders is, het altijd maar vanzelfsprekend wordt gevonden. Natuurlijk zijn sommige dingen vanzelfsprekend, maar soms is het gewoon heel fijn om een bedankje te krijgen of een complimentje.
Mijn liefvriendje vroeg mij of hij mij wel eens teleurstelde, en mijn eerlijke antwoord daarop was: ja.
Zeker de afgelopen weken heb ik me soms echt wel door hem teleurgesteld gevoeld, maar dat weet hij ook en dat hebben we uitgesproken.
Het heeft ook alles te maken met de verwachtingen die je hebt. Als je niet veel van iemand verwacht, kun je ook moeilijker teleurgesteld worden, dat is logisch.
Maar verwacht ik dan te veel ???? Ik weet het echt niet.......
Ik denk dat je, zeker in een relatie, best wel iets van de ander mag verwachten. Als je partner niet aan die verwachtingen wil of kan voldoen, tja, dan wordt het moeilijk.
Het gaat dan ook om communiceren. En in mijn geval weet ik heel goed waar het probleem zit.
Ik moet gewoon mijn eigen behoeftes en wensen veel duidelijker kenbaar maken. Meestal weet ik heel erg goed wat ik wil, maar als de ander dan aangeeft iets niet of anders te willen of niet zo ziet zitten, ben ik de eerste die zich aanpast. En eigenlijk is dat niet zo slim, want ik ben dan degene die teleurgesteld word, ik roep het dan als het ware over mezelf af.
Sinds ik de workshop 'Omgaan met Jaloezie' (beschreven in de blog: Werk aan de winkel !) heb gevolgd, ben ik me veel meer bewust van al deze zaken. Ik denk er veel over na en probeer uit te vinden hoe ik dat nu precies moet doen, mijn eigen behoeftes kenbaar maken, want ik ben nog steeds erg bang om anderen daar mee te kwetsen of tegen me in het harnas te jagen. Het gaat al veel beter dan eerder, ik durf wat meer 'op mijn strepen te staan' en denk wat sneller: jammer, maar nu kies ik even voor mezelf.
Dit hele verhaal klinkt alsof ik altijd maar aan het geven ben en nooit ontvang, dat is natuurlijk niet zo, en het is ook niet de bedoeling dat het zo overkomt. Het schetst gewoon hoe teleurgesteld ik me soms kan voelen, omdat ik me eigenlijk altijd maar aanpas en niet echt voor mezelf ga.
En dat naar aanleiding van een telefoongesprek........

Kids

Zo leuk om te zien hoe onze kids omgaan met mijn liefvriendje !
Nu ze hem wat vaker zien wordt het contact wat losser en ongedwongener, gaat het allemaal wat gemakkelijker.
Gisteren was hij bij me en we hadden afgesproken om samen kerstspullen voor hem te gaan kopen.
Onze twee jongsten hadden spontaan gezegd mee te willen, dus zo gezegd, zo gedaan.
Bij het plaatselijke tuincentrum was alles al snel gevonden, dus toen was het tijd voor koffie (en cake, en chips.....)
Heel gezellig was het, we hebben zo gelachen om en met de kids !
En ook de hele dag thuis, en 's avonds samen eten, was erg leuk. Onze dochter en oudste zoon gingen al gemakkelijk met hem om en nu laten de jongste spruiten ook wat meer van zichzelf zien.
Een gezellige, drukke boel was het dus !
De jongste zoon van mijn liefvriendje heb ik ook al ontmoet, dat was heel gezellig en de twee oudste kids zie ik binnenkort, leuk !
Geweldig dat het allemaal zo kan !!

Trots

Gisteravond was een belangrijke avond, mijn liefvriendje had zijn eindgesprek en zou dan meteen weten of hij geslaagd was. Ik zat dus in spanning op zijn telefoontje te wachten.
En yes yes yes, het is een feit, hij is met maar liefst een 8 (een acht !!!) afgestudeerd !!! Ik ben zo blij voor hem !
Over een paar weken is de diploma-uitreiking. Ik ben natuurlijk al heel trots op hem, maar zal dan, samen met zijn kids, nog veel trotser in die zaal zitten.......
Gefeliciteerd, liefvriendje !

Rijk

Het zit erop ! Een vol en hectisch, maar leuk weekend was het, ondanks toch wel wat dubbele gevoelens.
Gisteren was een dag met een gouden randje, een goed optreden gehad, met leuke reacties en weer een volle dansvloer, veel lol en gezelligheid en natuurlijk mijn twee mannen dicht bij me, die, zoals ze beiden zeggen, zo trots als een pauw waren........
Het is ook zo heel fijn dat mijn lief en mijn liefvriendje het goed met elkaar kunnen vinden. Het was gewoon erg gezellig gisteren, 's avonds lekker samen gegeten en nog lang nagekletst.
Wat voel ik me dan ontzettend rijk, thuis aan tafel met de twee liefste mannen van de wereld, de kids die rondrommelen en het eigenlijk allemaal ook heel normaal vinden, en al die liefde die ik voel, heerlijk !

Verrast

Het eerste optreden zit er op. En het was een groot succes !
De hele avond een overvolle dansvloer, heel enthousiaste reacties, leuke nieuwe mensen, trouwe fans, en zelf waren we ook zeker niet ontevreden. Het is allemaal heel goed gegaan.
Het mooiste gisteren was wel dat mijn twee mannen me zo hebben verrast........
Gisterochtend werd een prachtige bos bloemen bezorgd, voor Diva, van haar liefvriendje, om me veel succes te wensen. Echt, ik schoot helemaal vol, zo ontzettend lief.
En gisteravond, ik stond al op het podium, zie ik ineens mijn lief met een brede grijns op zijn gezicht binnenkomen, hij had iets geregeld zodat hij er toch bij kon zijn, echt helemaal super ! Volgens mij heb ik heel erg verbaasd gekeken.......
Vanmiddag spelen we nog een keer, en zijn mijn twee mannen er allebei, zo ontzettend fijn is dat.
Het wordt vast een te gekke dag vandaag.........

Pfffff.....

Een spannend weekend wordt het, met twee belangrijke optredens, zaterdagavond en zondagmiddag spelen we op een groots opgezet evenement.
Heel erg leuk, en ik heb er erg veel zin in........maar zie er ook tegenop.
Ten eerste doet mijn stem niet wat ik wil, ik ben al een tijdje aardig hees, daarbij ook nog verkouden geworden, dus ben niet zeker of het allemaal op volle sterkte gaat lukken, en of ik dan ook nog genoeg stem overhoud om zondag nog een keer te knallen......
Ten tweede sta ik er zaterdagavond 'alleen' ...... mijn lief is er niet vanwege andere verplichtingen, en mijn liefvriendje kan ik tot zondagmiddag niet bereiken, normaal is dat geen probleem, maar door weer andere zaken voelt dat momenteel ook niet goed.
Bij het optreden van zondag zijn ze er allebei gelukkig wel, en ik ben daar ook erg blij mee, maar bij het eerste optreden op zaterdag niet, en dus kan ik al het spannende en leuke wat gaat gebeuren dan niet delen met mijn mannen. En dat vind ik eigenlijk best moeilijk, en niet leuk.
Het komt allemaal nogal ongelukkig uit dit weekend, en dus loopt het gewoon zo, maar ik voel me er niet happy bij, juist omdat het om iets gaat wat heel belangrijk voor me is.
Waar maak je je nu zo druk om, zal voor velen hierbij de eerste gedachte zijn. Ze zijn er zondag toch ?
Ja, dat is zo, en natuurlijk is dat helemaal geweldig !!
Maar toch........pfffff !

Iets anders

Eigenlijk zou ik het gewoon moeten doen: het roer omgooien. Iets heel anders gaan doen.
Nu heb ik het natuurlijk niet over mijn prive-leven, daarin is alles al compleet veranderd, en hoe !
Nee, ik ben ernstig aan het nadenken over hoe en wat met betrekking tot werk. Ik doe al 12 jaar hetzelfde werk en heb het eigenlijk wel gezien, er zit geen uitdaging meer in, ik vind het soms zelfs zonde van mijn tijd, mijn dagen op kantoor.
Maar wat dan ? Pfffff, goede vraag.
Daar ben ik dus nog niet uit. Maar wel iets heel anders, in ieder geval niet meer op kantoor, het liefst zou ik, met het oog op de kinderen, vanuit huis werken.
Sinds ik aan het schrijven ben, speel ik ook wel met de gedachte om daar iets mee te gaan doen, al heb ik nog geen idee in welke vorm ik dat dan zou willen gieten.
Nog maar eens goed nadenken, en als er iemand tips of ideeen heeft.......ik hoor het graag !

Heerlijk !

Wat een heerlijk weekend was het weer ! Vrijdagmiddag ben ik thuis vertrokken voor een paar dagen met mijn liefvriendje. Deze keer begon het weekend in het buitenland, mijn liefvriendje was bij zijn broer en ik ben hem daar op gaan halen. Wat was het leuk om kennis te maken met zijn familie, ik voelde me erg welkom bij zijn broer, schoonzus en hun twee schattige zoontjes. We hebben een erg leuke dag gehad, ontzettend gelachen ook, zo kom je ook nog eens wat te weten over je vriend........en zijn familie vond het gelukkig ook leuk om de vriendin van hun broer te ontmoeten, het was echt heel erg gezellig.
Zaterdag zijn we lekker gaan shoppen, we hadden allebei nog wat spullen nodig en en dat is helemaal gelukt. Daarna gezellig uit eten, Australisch deze keer, het is weer eens wat anders, we hoefden de kangaroes nog net niet zelf te gaan vangen, maar het was erg lekker. Koffie gedronken in een leuk cafeetje en daarna samen naar de film.
Zondag hebben we het  rustig aan gedaan, echt schandalig lang in bed gelegen, mijn liefvriendje moest nog wat werken, ik heb op de bank liggen lezen, samen gegeten, een goede film gekeken en we hebben een begin gemaakt met onze eigen tantra-ruimte. Dat was heel leuk, een tijd geleden hebben we al spullen gekocht, maar we hadden nog niet echt een plek hiervoor. Samen hebben we een kamer leeggeruimd en daar onze spullen geinstalleerd, en nu hebben we een heuse tantra-room, alleen voor ons tweeen. Heerlijk is dat, het is nog niet helemaal af maar de ruimte heeft nu al een geweldige sfeer en is echt van ons.
Maandag hebben we kilometers gemaakt, letterlijk dan. Mijn liefvriendje is nog steeds niet helemaal beter en autorijden lukt nog niet. Hij moest wel voor zijn studie en werk naar het noorden van het land, dus hadden
we afgesproken dat ik met hem mee zou gaan. Terwijl hij op kantoor was, ben ik gaan shoppen (altijd leuk). Ik heb hem daar weer opgehaald en we zijn het hele eind weer teruggereden, bij mij thuis gegeten met de kids en toen weer naar zijn huis gereden, want daar stond mijn auto nog natuurlijk.
Echt een heerlijk weekend,  we voelden ons allebei ontzettend relaxed en hebben  heel erg genoten van en met elkaar, het was zo lekker ontspannen allemaal. Niets hoefde en alles kon, en dat is zo'n lekker gevoel.
Bijzonder was ook dat dit weekend gewoon kon doorgaan, met zelfs een extra dag, ondanks het feit dat mijn lief het momenteel wat moeilijk heeft met alles, ik had al voorgesteld om niet te gaan, maar daar wilde hij niet van weten, ik moest gewoon gaan en genieten.
Ik heb dit weekend  hierdoor wat meer contact gehad met mijn thuisfront dan normaal, maar dat is dan ook niet erg, dat is juist goed, zo blijft het voor iedereen allemaal goed te handelen.
En dat is belangrijk, dat iedereen zich er goed bij voelt, alleen dan kan het werken.
Ik ben in ieder geval helemaal blij, en niet in het minst met mijn bijzondere positie, als de vrouw van mijn lief en de vriendin van mijn liefvriendje.....
Partner zijn van twee mannen, het voelt en is echt geweldig !!!

Mijn lief

Deze blog is bedoeld om mijn gedachten, gevoelens en belevenissen omtrent mijn poly-leven te delen met een ieder die het lezen wil, en voor mijzelf natuurlijk, omdat het gewoon heel fijn is om dingen op te schrijven.
Terwijl ik schrijf vindt er een bepaalde ordening plaats in mijn hoofd, komen dingen wat meer op een rijtje en dat is gewoon heel prettig.
Tot nu toe heb ik veel geschreven over mijn eigen moeilijke dingen, maar ook over alle leuke zaken die ik met mijn liefvriendje meemaak.
Ook mijn lief heb ik zeer geregeld genoemd, verteld hoe mijn relatie met hem is en hoe hij er in staat.
Ik ben alle blogs eens na gaan lezen en heb ontdekt dat ik toch wel een beetje voorbij ben gegaan aan zijn kant van het verhaal.
Want zoals ik hier schrijf, accepteert hij mijn secundaire relatie volledig, gunt mij en mijn liefvriendje het mooie dat we hebben met heel zijn hart, en is er dus voor mij ontzettend veel mogelijk.
Ik waardeer dat ontzettend, zeker omdat ik ook weet dat hij het er soms echt wel heel moeilijk mee heeft.
Momenteel is het gewoon lastig voor hem, hij ziet mij vaak naar mijn liefvriendje gaan, leuke dingen met hem doen, heel veel contact met hem hebben en voelt zich daar lang niet altijd prettig bij.
Heel logisch ook, mijn lief en ik delen al jaren lief en leed, hebben altijd alles alleen met elkaar gedeeld, en nu ineens komt daar iemand anders bij in mijn hart, met wie ik nu ook lief en leed deel, met wie ik ook allerlei zaken deel, zaken die eerst alleen bij mijn lief hoorden.
Dat is heel moeilijk, dat is een stukje loslaten, een hele omschakeling, een bijna ander leven.
Ik zie mijn lief soms worstelen hiermee, en dat maakt dat ik me aardig schuldig voel, want ik maak al die geweldig leuke dingen mee, en hij vindt het allemaal prima. Ik laat hem en de kinderen geregeld alleen om met mijn liefvriendje samen te zijn, en hij vangt thuis dan alles in zijn eentje op.
Behalve dat ik heel veel liefde voel voor mijn lief, voel ik ook een enorme bewondering voor hem.
Bewondering voor hoe hij er mee om gaat, bewondering voor hoe hij mij dit allemaal zo gunt, bewondering vooral ook voor de manier waarop hij met de moeilijke dingen omgaat.
Als ik zie hoe moeilijk hij het soms heeft, en ik tegen hem zeg dat ik niet weg ga, dat ik thuis blijf, dan wordt hij bijna boos, dan stuurt hij me bijna naar mijn liefvriendje toe.........zo sterk is hij, dat hij dan niet zegt dat ik thuis moet blijven omdat hij het lastig vindt, maar juist zegt dat ik moet gaan, dat hij het oke vindt, niet echt leuk, maar wel oke.
Zo heel erg trots ben ik op hem, dat hij dit allemaal aankan, dat het hem lukt om aan alles een positieve draai te geven, om met de voor hem moeilijke dingen zo goed om te gaan. Zo knap vind ik dat, juist omdat ik weet dat ik, als ik in zijn schoenen zou staan, het helemaal niet zou kunnen, het heel erg moeilijk zou hebben en lang niet zo positief zou kunnen zijn.
Zo heel erg blij met mijn lief........

Ontdek je plekje

Dat poly-life valt nog niet mee zeg !
In elke relatie is wel eens wat, maar als je er twee hebt, krijg je alles dubbel. Logisch ook, maar soms een tikje veel.
En als het dan even wat moeilijk is, ga ik heel erg nadenken over hoe het allemaal loopt, hoe mijn relaties in elkaar zitten, hoe ik dat invul en in wil vullen, wat ik verwacht en waar de valkuilen zitten.
Mijn primaire relatie is duidelijk, ik ben al jaren en jaren samen met mijn lief, we houden heel veel van elkaar, we hebben al heel veel meegemaakt, zowel leuke als moeilijke dingen, we hebben kids samen, draaien ons gezin samen en zijn alleen al daardoor onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mijn plekje bij hem is duidelijk, ik ben voor mijn lief de enige vrouw en voor de kids de belangrijkste persoon in hun leven.
Mijn secundaire relatie is ook duidelijk, we zijn nog niet zo heel lang samen, we houden heel veel van elkaar, met mijn liefvriendje heb ik geen geschiedenis, die zijn we nu aan het creeeren, we delen lief en leed en we voelen ons onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mijn plekje bij mijn liefvriendje is niet zo duidelijk, ik ben zijn vriendin, maar niet de enige vrouw in zijn leven, ook al weet ik dat ik een heel groot en belangrijk deel van zijn leven ben.
In een poly-relatie ben je niet de enige. Tot zover geen probleem, dat weet je en daar kies je ook voor.
Maar dat wil niet zeggen dat het soms lastig is, dat je niet de enige bent. Dat je dus geen unieke positie hebt, ook al is de andere relatie van mijn liefvriendje op een heel andere basis. Dat je die unieke positie diep in je hart misschien toch wel heel erg graag zou willen.
Maar dat is mono denken, zo gaat het in een monogame relatie. Daar ben je de enige en heb je die positie.
Het is een hele stap, een heel proces om je denkwijze van mono naar poly om te zetten. Dat gaat echt niet vanzelf, daar ben ik me, juist nu het allemaal even niet zo makkelijk gaat, terdege van bewust.
Want ik denk over bepaalde dingen nog erg mono. Ik ben poly, want ik kan heel erg goed van twee mannen houden, maar de denkwijze erachter beheers ik nog lang niet........
Ik hoop echt dat dat ooit wel gaat komen, dat zou alles een stuk makkelijker maken, en zeker ten goede komen aan mijn onzekerheden en twijfels.
Voor nu komt het aan op heel veel praten, eerlijk en duidelijk zijn, het naar elkaar uitspreken van angsten en verwachtingen en ontzettend veel houden van, maar daar zijn mijn liefvriendje en ik gelukkig al heel erg goed in........

Twee keer moeilijk

En dan ineens weet je het allemaal even niet meer..........
Er zijn me een aantal dingen duidelijk geworden (en een aantal blijkbaar nog steeds niet) in de afgelopen weken, dingen waarvan ik dacht dat ik ze had, en die belangrijk voelden omdat ik ze heel erg nodig had, blijken er eigenlijk nooit geweest te zijn. Er zijn dingen gebeurd die ik niet had verwacht en waar ik van ben geschrokken. Een aantal onzekerheden en twijfels, waarvan ik dacht dat ze aan het vervagen waren, zijn nu dan ook weer helemaal terug.
En dat is even heel lastig. Want wat zegt dat over mij ?
Heb ik me vastgehouden aan schijnzekerheden, heb ik me dingen heel anders voorgesteld dan ze waren ? Ben ik niet alert genoeg geweest, te veel met mijn eigen dingen bezig geweest ?
Of ligt het niet alleen aan mij ? Is het zo gegaan omdat ik eenvoudigweg dingen niet wist, omdat het allemaal niet duidelijk was ? Omdat er tegenstrijdigheden waren die ik niet begreep, nog steeds niet helemaal begrijp ?
Kort en goed,  ik moet daar nu mee dealen, en nadenken hoe nu verder.
Natuurlijk ga ik verder, ik ben niet van het opgeven als het moeilijk wordt, maar het is even niet zo duidelijk  hoe dat allemaal in te vullen.
Aan de andere kant, ik weet heel goed wat ik wil (en niet wil), en heb in de afgelopen tijd ook geleerd dat ik mijn eigen wensen en behoeftes best kenbaar mag maken. Ook ik mag zeggen wat ik denk en voel, en als ik dingen niet begrijp, kan ik daar gewoon naar vragen, en uitzoeken hoe het zit.
Gelukkig kan dat ook allemaal, maar voor nu voelt het gewoon even niet goed, en heb ik gewoon verdriet.
En als je van twee mannen houdt, komen zulke dingen dus ook nog eens van twee kanten, momenteel is het dan ook dubbel moeilijk, bij zowel mijn lief als mijn liefvriendje zijn deze en andere zaken aan de orde.......pffffff.
Maar het komt wel goed, zulke dingen kosten tijd. Die tijd heb ik ook, die moet ik er gewoon voor nemen. Ongeduldig als ik ben, werkt de tijd ook tegen me, ik heb het liefst altijd alles gisteren al opgelost.......
Doorbijten, accepteren, loslaten, voelen, hard werken en heel veel praten.......dan komt het grote en intense genieten van en met mijn twee mannen, genieten dat echt niet weg is maar wel even anders voelt, ook weer vanzelf helemaal terug.

Geloof

Vandaag is Sinterklaas aangekomen. Bij ons in het gezin hebben we hierbij een soort van traditie, we kijken met z'n allen naar de intocht op televisie, met worstenbroodjes en chocolademelk.
Dit jaar was het voor het eerst dat er geen gelovige kindertjes meekeken, hoewel.......
Onze jongste is al 10 jaar, maar gelooft eigenlijk nog heilig. We krijgen hem maar niet van z'n geloof af !
Voor het eerst hebben we lootjes getrokken en gaan we surprises voor elkaar maken, maar hij blijft maar vragen of Sinterklaas dan toch ook wel, net als in voorgaande jaren, op 5 december een stapel pakjes komt brengen.
En of hij vanavond zijn schoen mag zetten.
Tijdens de intocht probeerden we de acteurs die Zwarte Piet speelden te herkennen, en mijn lief vertelde hoe degene die Sinterklaas speelt in het echt heet. Onze jongste vertelde toen over een vriendje, wiens vader ook wel eens hulpsinterklaas was geweest, maar dat was omdat de echte het zo druk had.......Het kwartje valt dus nog niet echt.
Aan de ene kant vind ik het prachtig dat hij nog gelooft, aan de andere kant is het ook lastig, voor school moet hij, net als voor thuis, ook een surprise maken, en hij heeft werkelijk geen idee hoe dat nu allemaal in elkaar zit.
Een twijfelaartje dus, deze keer, en dat heeft ook zijn charme.
En ach, ook grote mensen geloven soms nog in Sinterklaas, mijn liefvriendje zat ook met pepernoten in de aanslag voor de buis, en hij en ik hebben elkaar tijdens de intocht sms-jes gestuurd dat we blij waren dat Sint toch goed was aangekomen, dus ik bedoel maar, zo gek is het eigenlijk niet dat onze jongste twijfelt, toch ?

Lief en leed

Een dag en een nacht naar mijn liefvriendje, dat was de planning deze week. Woensdagochtend vertrekken, donderdagochtend weer naar huis. Het liep net een beetje anders.
Ik was inderdaad woensdagochtend al vroeg bij hem, gewapend met een lekker ontbijtje. Mijn liefvriendje lag nog lekker in bed, logisch ook op dat uur van de dag. Ik ging naar boven om hem alvast een zoen te brengen, voordat ik ontbijt zou gaan maken. Even knuffelen en direct werd duidelijk dat er iets niet in orde was. Mijn liefvriendje voelde zich helemaal niet goed, was misselijk en duizelig en het werd steeds erger.
Gelukkig konden we direct bij de huisarts terecht. Die constateerde dat het niets ernstig was, iets wat vanzelf weer over zou gaan, met behulp van medicatie en een portie geduld, want het zou namelijk wel even kunnen duren.
De hele dag hebben we maar een beetje rondgerommeld, hij heeft lekker liggen slapen, en we hebben 's avonds heerlijk knus op de bank een goede film gekeken.
Eigenlijk zou ik donderdagochtend al vroeg weer naar huis gaan, want mijn liefvriendje zou moeten gaan werken. Nou, dat ging dus even niet door. Het ging nog steeds niet goed en ik had woensdag al bedacht  niet weg te gaan als hij zich niet beter voelde.
Ik had hierover natuurlijk al gebeld met mijn lief, die direct zei dat ik gewoon nog een dagje, en als dat nodig was een nachtje, moest blijven, hij zou het thuis opvangen, zo'n geweldig lieve reactie.
Toen ik mijn lief later nog eens belde zei hij dat hij het heel begrijpelijk vond dat ik bij mijn liefvriendje bleef, maar dat hij me wel erg miste, en ook dat ontroerde me heel erg.
Dus ook donderdag hebben we er maar een relaxed dagje van gemaakt. Als je er niet op uit kunt, maak je het thuis gewoon gezellig. Daarbij waren er wat dingen die we wilden bespreken en we hebben dan ook weer heel goede en fijne gesprekken gehad, we hadden tenslotte alle tijd.
Vanochtend ging het wat beter, ook al was het nog niet optimaal natuurlijk, en ik ben weer naar huis gegaan. Af en toe bel ik hem natuurlijk om te horen hoe het gaat, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het snel goed komt.
Wat weer eens duidelijk wordt in een situatie als deze, is dat onze relatie niet alleen gebaseerd is op het plezier dat we samen altijd hebben, of op alleen maar de leuke dingen, en dat het zeker niet oppervlakkig is.
Juist niet, onze relatie is veel meer dan dat, ook als het soms moeilijk is (en dat is het zo af en toe echt wel) lopen we daar niet voor weg, we kunnen over alles praten. En mijn liefvriendje heeft ontdekt dat hij, ondanks dat hij slecht is in ziek zijn, dat samen met mij toch eigenlijk best wel heel goed kan. Want daar was hij best een beetje bang voor, hij is eigenlijk het liefst alleen als hij ziek is.......
We delen echt lief en leed, vorige week zat mijn liefvriendje met iets, nu was ik degene die het even moeilijk had, en ook daar komen we samen doorheen, door met elkaar te praten, er voor elkaar te zijn en ook elkaars moeilijke en minder leuke dingen te accepteren. Net zoals ik alle lief en leed met mijn lief kan delen, kan ik dat ook met mijn liefvriendje. En dat maakt mij een enorm rijk mens.

DIVA of diva ?

Onzekerheden, twijfels en angsten, die heb ik te over, dat zal nu wel bekend zijn. (Het blijft een hot item in deze blog......).
En elke keer kom ik een stapje verder, denk ik even dat het beter gaat, dat ik niet meer zo onzeker ben over bepaalde zaken, niet meer zo bang ben.
Maar helaas, heel geregeld komt het ook weer terug, ben ik voor mijn gevoel weer even helemaal terug bij af (en soms nog wel iets verder ook).
Dat kan door van alles veroorzaakt worden, een gesprek, een opmerking, informatie, reacties of juist een gebrek daaraan. Of gewoon door mijn eigen gedachten die weer eens op hol slaan.
Ik heb ontdekt, ook mede door de workshop die ik heb gevolgd, waar mijn onzekerheden en twijfels vandaan komen, ik kan ze benoemen en weet dat mijn soms hopeloos foute en overtrokken reacties daar vandaan komen.
Dat is natuurlijk winst, en zo zie ik het ook wel. Maar er mee omgaan is toch nog steeds heel moeilijk.
Het gekke is dat ik op sommige vlakken helemaal niet onzeker ben. Om een voorbeeld te geven, ik zing en vind het geen enkel probleem om voor een zaal vol mensen te staan, om op te treden. Dat vind ik heerlijk, ik geniet daar erg van en het geeft me enorm veel energie. Op zo'n moment is er van die kleine onzekere diva, die het soms zo moeilijk heeft met van alles en nog wat (met name in en rond haar relaties), niets meer te bespeuren, dan staat daar een grote zelfverzekerde DIVA, iemand die gewoon doet wat ze doet, daar heel blij mee is en dat ook uitstraalt (dat hoop ik tenminste wel, hmmmm, zou zomaar weer iets zijn om onzeker over te worden.....)
Dus ik kan het wel !!
Ach, en misschien wil ik wel te veel en te snel, natuurlijk zou ik het liefst morgen wakker worden en merken dat alles wat me zo dwars kan zitten ineens verdwenen is. ......Wishful thinking......

Gewoon genieten

Eigenlijk zijn het er te weinig, maar soms heb je ze: van die dagen waarop je alleen maar geniet.
Er hoeft niets, je denkt aan niets, je doet gewoon waar je zin in hebt en als je dan ook nog samen bent met lieve mensen, is dat het allerfijnste.
Een dagje uit met mijn gezin, een gezellige avond met goede vrienden, naar het theater met mijn lief, een weekend met mijn liefvriendje, of bezig zijn met mijn hobby's, dus doen wat ik echt leuk vind en even geen zorgen aan mijn hoofd, dat is voor mij echt genieten.
Alleen genieten kan natuurlijk ook, op een regenachtige middag onderuit op de bank met een goed boek en een kop thee, zonder dat iemand me stoort, heerlijk is dat.
Gisteren had ik ook weer zo'n echte geniet-dag, ik heb een fantastische middag en avond met mijn liefvriendje doorgebracht, mijn hoofd ging van de denk-modus (die op volle toeren draait momenteel) weer even volledig in de ontspannen en genieten-stand, en we hebben weer zo ontzettend genoten van en met elkaar.
Het kan dus echt, gewoon genieten, zo jammer dat het er te weinig van komt.......

Nadenken

Een heel vol hoofd heb ik, zo vol dat mijn gedachten over elkaar heen buitelen, door elkaar heen lopen, verwarring veroorzaken. Soms heeft een mens gewoon te veel om over na te denken.
Na de workshop waar ik in mijn vorige blog over schreef, is mijn hoofd een beetje overvol geraakt.
Ik ben enorm aan het nadenken over van alles en nog wat, niet eens bewust, het gebeurt gewoon, ben sowieso erg 'denkerig' ingesteld, maar nu hebben al die gedachten de maximumsnelheid ver overschreden.
En van alles passeert de revue, natuurlijk zaken met betrekking tot de kinderen, want 'kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen', maar ook alles wat met mijn lief te maken heeft, met hoe het met hem gaat, met hoe hij zich voelt op allerlei vlakken.
Gedachten die met mijn liefvriendje te maken hebben, die momenteel ook een beetje aan het zoeken en denken is.
Gedachten over waar ik tegen aan loop in mijn relaties, over rekening houden met en aanpassen aan alles en iedereen binnen die relaties. Mijn gevoelens hierover,  uitvogelen waar die vandaan komen, en hoe ik er mee om moet gaan.
Praktische dingen, hoe doe en regel ik alles zo dat iedereen happy blijft, want dat is zo belangrijk voor me, dat zijn gedachten die als een rode draad overal doorheen lopen.
Kortom, mijn hoofd is weer volledig in de 'denk-modus', heel nuttig natuurlijk, maar soms ook heel vermoeiend..........

Werk aan de winkel !

En pas laat gisteravond kwam het besef, zo zit ik dus in elkaar, daar komt het vandaan, dat is wat mijn gevoelens zo verwarrend maakt en moeilijk om goed mee om te gaan. Een besef dat best even binnenkwam..........
Gisteren ben ik de hele dag in de weer geweest met mezelf, met hoe ik me voel in bepaalde aspecten van het poly-leven, met waarom ik voel wat ik voel, met hoe daar beter mee om te gaan.
Door prachtige en heel open gesprekken met ontzettend mooie mensen die met hetzelfde worstelen, heb ik stukje bij beetje meer inzicht gekregen in het hoe en wat van mijn gevoel.
Waar komen die gevoelens vandaan, wat doen ze met met me, heb ik redenen om zulke gevoelens te hebben, hoe kan ik er mee om gaan, wat zijn mijn verbeterpunten, wat zijn mijn behoeftes, waar komen mijn angsten vandaan ?
Dit soort vragen zijn gisteren aan de orde gekomen in een workshop met de titel 'Omgaan met Jaloezie'.
Jaloers, ben ik dat dan ? Mag je het jaloezie noemen, als je zo onzeker bent over jezelf, over of je wel goed genoeg bent, leuk en spannend genoeg bent, over of je wel genoeg te bieden hebt aan je partner, gevoelens en twijfels hebt waardoor de angst om al het mooie wat je hebt te verliezen zo groot is, dat je het daardoor bijna onoverkomelijk moeilijk zou vinden, ook al gun je hem alle geluk van de wereld,  als je partner verliefd zou worden op een ander........en met twee partners is dat gevoel dus dubbel (hoewel voor allebei een ander gevoel geldt) .........
Is dat jaloezie ? Ik weet het niet, maar hoe je het ook wilt noemen, ik heb die gevoelens en ik worstel daar enorm mee, voer een fikse innerlijke strijd.
Juist omdat ikzelf ervaar hoe mooi en geweldig het is om van meer mensen te houden, zoveel liefde te geven en te krijgen, vind ik deze gevoelens zo ontzettend moeilijk, ik accepteer ze ook niet, want waarom zou ik mijn partner(s) niet gunnen waar ik zelf zo enorm van geniet ? Dat is een tegenstrijdigheid die niet kan, die niet mag, iets wat ik mezelf niet toesta te voelen. Die voor schuldgevoelens zorgt, dat ook.
Gisteren heb ik ervaren dat er meer mensen zijn die met hetzelfde probleem rondlopen, dat ik hierin niet de enige ben, dat het allemaal om angsten en behoeftes draait, om irrationele gedachten. Om dat uitermate vervelende, irritant aanwezige innerlijke stemmetje dat je van alles influistert. Om negatieve gedachten, die je moet leren om te zetten naar positieve. Om het accepteren van die gevoelens, dat die er mogen zijn. Dat jij er mag zijn, inclusief deze 'tekortkomingen' (dat zijn het niet maar zo voelt het voor mij wel). Pas als je jezelf gevoelens als deze toestaat, accepteert dat ze bij je horen, dan pas kun je er iets mee.
Dan pas kun je ze aanpakken, er beter mee om leren gaan.
Dat kun je ook alleen maar zelf, niemand kan je daar bij helpen. Het is een proces wat veel tijd kost, veel strijd ook, maar dat geeft niet. Het is daarbij wel ongelooflijk fijn om te weten dat mijn twee mannen me enorm steunen hierin, en dat ze allebei zo trots op me zijn doet me ontzettend goed
Als ik in staat ben te accepteren dat deze gevoelens er zijn, er mogen zijn, kan ik het tij gaan keren, kan ik echt aan het werk, dat ben ik nu natuurlijk ook al, en flink ook, maar ik had net wat meer inzicht en handvatten nodig om daadwerkelijk constructief hiermee aan de slag te gaan. En het zal me gaan lukken ook !!
Een heftige, maar wel een heel mooie dag dag was het, vol emoties, openheid, besef, verbazing, herkenning, strijd, inzicht, bevestiging, gelijkheid, prachtige mensen en heel veel warmte.......

Nieuwe looks........

Dat rose was wel erg rose, en dat terwijl oranje eigenlijk mijn kleur is.........
Dus maar iets nieuws geprobeerd. Nu ben ik niet zo heel handig, en moet ik nog wat verder knutselen om het helemaal naar mijn zin te krijgen, het zal in de loop der tijd zeker nog wel een of meerdere keren veranderen.
Moet zeggen dat ik bij deze kleurstellingen toch wel een beter gevoel heb.......maar met nog wel een paar rose accentjes voor het Diva-gevoel........

Een fijne dag

Vandaag was weer zo'n dag met een gouden randje. Mijn liefvriendje en ik hadden afgesproken vandaag samen koffie te drinken en even de stad in te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Vanochtend was hij al vroeg bij me, we hebben bij mij thuis gezellig aan de koffie gezeten, ik heb ondertussen alvast het eten voor vanavond voorbereid, lekker gekletst, lunchen was samen met een van de kinderen ook heel leuk.
Alle kids waren vanmiddag iets buiten de deur aan het doen, mijn lief heeft helaas geen vakantie en moest gewoon werken. Mijn liefvriendje en ik zijn samen lekker naar de stad geweest, ook daar maar weer koffie gedronken (zoveel koffie als hij drinkt op een dag, pffffff).
Hij zou eigenlijk al weer voor het eten naar huis gaan, want hij voelde zich niet helemaal fit (en mannen die denken dat ze ziek zijn voelen zich erg zielig........) maar is pas ruim na het avondeten vertrokken.
Eten bij ons thuis was erg leuk,  met mijn twee mannen en mijn oudste zoon. Nou dan moet je het wel kunnen hoor, zo tussen al die kerels.......
Heel fijn vandaag was om te voelen dat het gewoon weer helemaal goed zit bij mijn lief. Hij heeft heel gezellig met mijn liefvriendje zitten kletsen, ik moest er natuurlijk ook weer aan geloven, dat schijnen ze toch wel erg grappig te vinden, net een stel kleine jongetjes die een meisje plagen zijn het dan, en lol dat ze dan hebben samen !
Het goede gevoel dat mijn lief altijd al had bij mijn relatie met mijn liefvriendje is er nog steeds, en dat is wel heel fijn. Door onze gesprekken is het voor hem allemaal weer op zijn plaats gevallen, en wat ben ik daar ontzettend blij mee..........

Goed gesprek

Gisteravond hebben mijn lief en ik een enorm goed gesprek gehad.
Raar is dat, hoe gevoelens en gedachten een vlucht kunnen nemen, als je er niet over praat, als je niet weet hoe de ander over bepaalde zaken denkt, als je je, in dit geval door te weinig communicatie, niet goed kunt verplaatsen in de ander.
Praten met elkaar is zo belangrijk, daar valt of staat alles mee, hebben wij gemerkt.
Natuurlijk is praten niet voor iedereen even makkelijk, ik weet dat het voor mijn lief soms verdomd moeilijk is. En het is ook jammer dat er dan eerst van alles moet gebeuren voordat er uberhaupt weer gepraat wordt.
Aan de andere kant is het ook altijd wel ergens goed voor, niets gebeurt tenslotte zonder reden. Het is dan wel zaak om de misverstanden die zijn ontstaan zo snel mogelijk uit te wereld te helpen.
Dat hebben we gisteravond dan ook gedaan, we hebben heel eerlijk onze gevoelens en twijfels (weer) naar elkaar uitgesproken, en dat voelt heel erg goed.
We zijn er weer !!

Gemengde gevoelens

Alweer een blog, op dezelfde dag ? Ja, soms moet dat even.
Zoals ik eerder vandaag schreef hebben mijn liefvriendje en ik het heerlijk gehad samen, op onze mini-vakantie.
Voor mijn lief was het dit weekend echter allemaal niet zo leuk, was het moeilijk.
Voordat ik donderdag vertrok was dat al duidelijk, deze keer vond mijn lief het lastig dat ik weg ging. Of dat kwam omdat het nu om een echt weekendje-weg ging, in plaats van een weekend in het huis van mijn liefvriendje, of om andere redenen, hij kon het me niet goed vertellen. Als ik merk dat mijn lief het moeilijk heeft met het feit dat ik wegga, stel ik hem op zulke momenten altijd voor thuis te blijven, het moet tenslotte wel goed voelen. En altijd zegt hij dat hij dat beslist niet wil, dus dan ga ik toch, met een enigszins bezwaard hart en het nodige schuldgevoel.
Deze keer was dat niet anders.
Op zaterdag heb ik even naar huis gebeld en ook in het telefoongesprek werd duidelijk dat mijn lief het moeilijk had. Maar nee, hij wilde beslist niet dat ik naar huis zou komen.
Toen ik gisteravond thuiskwam, voelde ik direct bij binnenkomst dat het niet goed zat. En inderdaad, dat was ook zo.
Mijn lief, en dat is al vaker gebeurd tijdens mijn afwezigheid, is gaan nadenken over een aantal zaken, ook over mijn relatie met mijn liefvriendje.
Zijn gedachten en gevoelens heeft hij opgeschreven en aan mij laten lezen.
En ja, daar schrok ik toch wel van..........
Omdat het niet de eerste keer is dat dit gebeurt, en we hierover in het verleden ook discussie hebben gehad, was dat nu niet minder natuurlijk. Op de een of andere manier kan hij mij blijkbaar niet precies vertellen wat er nu echt aan de hand is, waar het probleem of de pijn zit. Praten is soms moeilijk voor mijn lief.
Dit weekend zijn er dingen gebeurd die, omdat het zo al eerder is voorgekomen, bij mij verkeerd vielen en de manier waarop hij bepaalde dingen aanpakt kwetst mij.
Discussie te over dus, en voorlopig zijn we ook nog niet uitgepraat lijkt me zo.
Mijn lief verzekert me dat het zijn gevoelens en gedachten zijn en dat hij nog steeds een goed gevoel heeft bij mijn relatie met mijn liefvriendje, maar ik vind het toch wel lastig om dat ook zo te voelen.
Ik wil het allemaal graag goed begrijpen, en ik weet dat het voor hem zeker niet makkelijk is, ook al probeer ik het hem op allerlei manieren zo makkelijk mogelijk te maken en ik weet ook heel goed dat ik, doordat ik nog een relatie heb, erg veel van hem vraag, maar ik had me mijn thuiskomst toch iets anders voorgesteld.......

Amazing days.........

Nee, het wordt geen gedetailleerd verslag, ik ga niet van minuut tot minuut vertellen hoe mijn vakantie met mijn liefvriendje is geweest.
Het waren, zoals de titel van deze blog al zegt, amazing days, dagen waarin we nog dichter bij elkaar zijn gekomen, waarin we enorm hebben genoten en ontzettend hebben gelachen.
Waarin we prachtige gesprekken hebben gehad, en we elkaar soms zo raakten dat tranen niet uitbleven.
Dagen waarin we toch wel heel veel hebben gegeten en gedronken, bij die leuke Italiaan op de hoek, in dat aparte cafe met die grappige bardame, in het hotel waar het ontbijt erg goed was.
Lachen om 'hoe zeg je dat ook alweer in het frans ?, au secours of zo, nou ja ze verstaan hier ook wel nederlands'.
Een hotelkamer waarin alles scheef was, en zo kitscherig dat het weer leuk werd, een bijzondere badkamer, lampen die aangingen als je een sprongetje maakte (en dat lukte mijn liefvriendje beter dan mij).
's Middags in slaap vallen na net een biertje te veel.
Een verrassing voor mijn liefvriendje, waar hij heel blij mee was en wat een heel bijzondere avond werd.
Gaan shoppen in een aardig stadje en toch die laarzen niet gekocht.
Films kijken in bed, met een glas prosecco en chocolaatjes erbij.
Eigenlijk willen gaan wandelen, maar de jacht was net geopend, dus dan maar weer ergens aan de koffie.
Het ontbijt op zondag missen omdat we zo diep in gesprek waren.
Lunchen in hartje Maastricht op de terugweg.
Al voorzichtig plannen maken voor een volgende vakantie .
Vier heerlijke dagen samen, ver weg van alles en iedereen, niet gestoord worden door wie of wat dan ook, alleen maar genieten van en met elkaar.
En op zondagavond weer naar huis, naar mijn lief en de kinderen, en daar ook weer heel blij van worden.
Amazing days.......

Even weg........

Na een weekend dat wel heel speciaal was, heb ik nu weer een paar bijzondere dagen in het vooruitzicht.
Morgen gaan mijn liefvriendje en ik er samen een paar dagen tussenuit.......
Als ik bij hem ben voelt het altijd al alsof ik op vakantie ben, maar nu gaan we dus echt op vakantie, we gaan een paar dagen naar een leuk hotelletje in het Belgische. Na een heel drukke periode was mijn liefvriendje erg toe aan 'even niets', lekker weg van alles en iedereen, en het idee om samen te gaan was zo geboren.
Mijn lief vond het prima dat ik wat langer dan een weekendje weg ging, zo ontzettend lief van hem, en zo bijzonder dat hij mij, ons, dit zo gunt !
En morgen is het dus zover, mijn liefvriendje moet 's ochtends nog werken en ook ik heb nog een afspraak, maar daarna vertrekken we.......wat een geweldig vooruitzicht, we hebben er allebei zo'n zin in !
Op de volgende blog is het dus weer even wachten.......ik ga eerst even een paar dagen helemaal in de ontspannen-en-genieten-modus......

Meet the family.......

Gisteren was weer zo'n heel bijzondere dag. Mijn liefvriendje kwam bij ons eten, om kennis te maken met de kids, en om te worden goedgekeurd door onze oudste natuurlijk (gniffel).......
Het was duidelijk dat zowel hij als mijn lief toch wel een beetje zenuwachtig waren, ikzelf had daar wat minder last van. Natuurlijk vond ik het ook spannend, het is toch wel een unieke situatie.
's Ochtends hadden mijn lief en ik onze twee andere kinderen ook ingelicht, op hun niveau natuurlijk, en wat hebben we ontzettend gelachen om de reactie van onze jongste spruit.
Toen mijn liefvriendje 's middags kwam, voelde het voor iedereen toch wel een beetje onwennig.
Tijdens het eten werd het allemaal wat meer ontspannen en we hebben erg gelachen met z'n allen.
Direct daarna moest ik al weg, ik had die avond een optreden en moest daar al vroeg aanwezig zijn. Eigenlijk heel jammer, en een beetje vreemd ook, maar goed, dat kon niet anders. Toen ik zowel mijn lief als mijn liefvriendje een zoen gaf toen ik vertrok, zag ik onze twee jongsten wel even kijken, maar ze leken het ook niet echt vreemd te vinden.

's Avonds had ik dus een optreden en mijn twee mannen kwamen samen kijken. Zo leuk is dat, dan sta je op een podium, je kijkt de zaal in en ziet dat je twee lieverds eensgezind naast elkaar naar je zitten te kijken.
Geeft echt wel een heel warm en fijn gevoel......dat het allemaal kan en zo goed loopt is geweldig.
Het was een drukke volgeplande avond, en ik heb mijn mannen niet erg veel gezien, maar zag wel dat ze het eigenlijk best wel gezellig hadden samen, zo gaaf !
Na afloop van het hele gebeuren zijn we lekker met z'n drietjes naar de plaatselijke kroeg gegaan en hebben daar nog gezellig wat gedronken (ik iets meer dan zij, maar vooruit.......). Zo leuk om te zien dat zij het goed kunnen vinden samen, mij proberen in de maling te nemen (ja alweer !), en al die liefde voelen is zo mooi......

Al met al met al was het een geweldige dag, voor zowel mijn lief als mijn liefvriendje voelde het goed, en ik vond het allemaal even geweldig, ik voelde me echt heel speciaal. Vanochtend natuurlijk ook nog even bij de kids gecheckt en ook zij vonden het heel gezellig en......onze oudste heeft mijn liefvriendje volledig goedgekeurd........

Een plus twee is drie

Wat een bijzondere avond was het ! Spannend, misschien een klein beetje onwennig in het begin, maar het voelde zo onwijs goed........
Gisteravond ben ik samen met mijn twee mannen uit eten geweest. Al een hele tijd geleden hadden we dit afgesproken, in eerste instantie op verzoek van mijn lief, die het, net als mijn liefvriendje, belangrijk vindt om van de ander te weten hoe hij er in staat en welke verwachtingen er zijn.
En gisteren was het dan zover. Ik was er al de hele dag mee bezig, was niet zenuwachtig, maar kon ook niet goed focussen. Ben zelfs wat eerder weggegaan van mijn werk.
Mijn lief ging vanuit zijn werk naar het restaurant, ik ging met de trein en mijn liefvriendje kwam me ophalen van het station, want hij was al in de stad.
Eenmaal met z'n drietjes in het restaurant was het toch wel heel even onwennig, want waar moest ik nu gaan zitten ? Aan een vierkante tafel kun je niet in het midden, ben dus eerst naast mijn lief gaan zitten en ben later van plek gewisseld en naast mijn liefvriendje neergeploft.
Er kwam eigenlijk al meteen een gesprek op gang, mijn twee mannen blijken het prima met elkaar te kunnen vinden ! Er is over van alles gesproken, van hele luchtige tot hele diepzinnige onderwerpen en natuurlijk ook over onze situatie, onze relaties. Heel mooi vond ik dat, om te zien hoe mijn beide lieverds in het gesprek opgingen en op elkaar reageerden. Aangenaam verrast was ik, dat mijn lief, die niet zo'n prater is en daar vaak ook onzeker in is, nu honderduit praatte, een teken dat hij zich op z'n gemak voelde.
Erg gelachen hebben we ook, kreeg op een gegeven moment zelfs de slappe lach, de mannen maakten er wel een beetje een sport van om mij in de maling te nemen.......tja dat is dan weer het risico.......gelukkig ben ik ook niet op mijn mondje gevallen.......

Wat me opviel was dat er geen ongemakkelijkheid voelbaar was, als die er al was, heb ik het niet opgemerkt. Voor mij was het enige ongemakkelijke aan de avond dat ik me met mijn houding niet zo goed raad wist. Wel in het gesprek, dat was hartstikke leuk, en voelde supergoed.
Dit lag meer op het praktische, fysieke vlak.
Normaal ben ik heel erg lichamelijk ingesteld, knuffelig, kruip graag tegen iemand aan. Nu was dat toch een beetje lastig, want ga ik lekker tegen mijn lief aanhangen, geef ik mijn liefvriendje af en toe een zoen ?
Moeilijk vond ik dat, en nee, dat heb ik dus ook niet gedaan. Ook bij het afscheid nemen was dat zo, heb even een snelle knuffel en een zoen gewisseld met mijn liefvriendje en dat was het dan.
Waarop mijn lief zei, toen we samen naar de auto liepen, je had best wel even wat langer met hem kunnen zoenen hoor.......

Een bijzondere avond, dat was het, en ik voel me helemaal zielsgelukkig met mijn twee geweldige mannen......

(......en helemaal bijzonder, vandaag vieren mijn lief en ik dat we 20 jaar getrouwd zijn, en mijn liefvriendje en ik dat we 3 maanden samen zijn.......kan het nog mooier ?.......)

Update......

Zo langzamerhand weten steeds meer mensen van ons poly-leven, van mijn liefvriendje.
Mooie reacties komen er, eerlijke reacties vooral, en dat is erg prettig. Het is tenslotte geen 'gewoon' verhaal, en vertellen dat je naast je vaste relatie, nog een erg mooie relatie hebt,  is best wel lastig.
Want hoe de mensen om je heen gaan reageren, dat is toch elke keer weer afwachten en best spannend.
Tot nu toe gaat het allemaal heel voorspoedig, er zijn geen afwijzende of negatieve reacties, wel onbegrip, maar dat mag ook, natuurlijk. Vragen komen er ook, daar zijn we blij mee en die proberen we zo goed mogelijk te beantwoorden.
Voor ons is het belangrijk dat de mensen die dicht bij ons staan er van weten, nog belangrijker is dat wij het ze zelf vertellen, zodat ze het niet per ongeluk van iemand anders horen.
Het voelt in ieder geval goed om er open en eerlijk over te zijn.

Morgen is ook weer een bijzondere dag, want morgenavond gaan mijn lief, mijn liefvriendje en ik met z'n drietjes uit eten, heel erg leuk en ook best wel een beetje spannend.........

Blij omdat........

Even vertellen waarom ik zo blij ben :

• omdat mijn liefvriendje toch bij een voor mij hele belangrijke gebeurtenis kan zijn (yes yes yes !!)
• omdat ik morgenavond weer een avondje met hem samen kan zijn
• omdat er geen negatieve reactie is gekomen van voor mij belangrijke mensen op ons poly-verhaal
• omdat onze oudste vanochtend zo leuk reageerde toen ik haar vertelde dat en waarom ik morgen naar mijn liefvriendje ga 
• omdat mijn lief me zo goed begrijpt
• omdat ik het gevoel heb dat het allemaal goed komt
• omdat er zoveel leuke dingen gaan gebeuren
• omdat ik zo geniet van al die liefde...........
• omdat.......is ook niet zo belangrijk, ik ben gewoon hartstikke blij !!

Hoge pieken, diepe dalen......klimmen Diva !!

Pfffff, wat kan een mens het zichzelf toch moeilijk maken zeg. Vooral ik.......
Afgelopen weekend heb ik het helemaal geweldig gehad met mijn liefvriendje, nou ja, dat heeft iedereen kunnen lezen.
En vandaag sloeg die eeuwige en ontzettend lastige twijfel en onzekerheid weer toe.
Het begon er al mee dat mijn lief ook niet helemaal blij was, na mijn terugkomst. Hij zat niet goed in zijn vel, had ook last van onzekere en dubbele gevoelens over alles en we hadden eigenlijk geen tijd gehad om even rustig met elkaar te praten. Voor allebei niet fijn dus. Gelukkig hebben er toch over kunnen praten vandaag, was wel heel fijn, en ook heel nodig.
Mijn hoofd ging vandaag weer compleet in de 'denkmodus', dus het bleef allemaal maar malen. Niet fijn als je ook nog moet werken en allerlei andere dingen wilt doen.
Wat er zich dan in mijn hoofd afspeelt ? Wat niet, kun je beter vragen.
Laten we het er op houden dat ik bang ben om te verliezen wat ik heb, dat heb ik al eerder omschreven geloof ik. Door mijn onzekerheid heb ik het idee niet leuk en spannend genoeg te zijn, voornamelijk in vergelijking met anderen, en als dat eenmaal in de kop zit, zit het niet in de kont, zoals men hier zegt.
Twijfels over jezelf, vooral met betrekking tot je liefdes, zijn extreem vervelend. Het maakt dat je niet voluit kunt genieten van wat je hebt, je ziet overal beren op de weg, er stormen allerlei doem-scenario's door je hoofd, wat als......?, wat als........?
Vanavond had ik hierover weer een gesprek met mijn liefvriendje, ook hij kent mijn onzekerheid en twijfels, en we hebben het er al vaker over gehad.
En rationeel weet ik het ook allemaal wel, dat ik me moet richten op wat ik heb en de wat als.......? vragen moet negeren. Maar de emotie werkt er niet zo goed aan mee.
Als twijfels zo verankerd zitten, is het erg lastig ze los te wrikken. Je doet je best, maar het gaat echt maar heel langzaam, beetje bij beetje, het proces van dat los zien te krijgen kan erg lang duren.
Ik hoop ook echt dat het me gaat lukken, want ik baal enorm dat ik dit allemaal voel.
Maar ik weet me gelukkig gesteund door mijn twee lieve mannen, die me helpen waar ze kunnen, me af en toe een peptalk geven en soms een broodnodige schop onder mijn kont........

Een bijzonder weekend

Zaterdagavond ben ik weer thuis gekomen na 3 heerlijke dagen met mijn liefvriendje.
Het was de eerste keer dat we zoveel tijd hadden samen. En wat hebben we daarvan genoten !
Donderdag was ik al vroeg op weg, met een tas vol broodjes en lekkere dingen want we hadden afgesproken dat ik voor het ontbijt zou zorgen.
Heel gezellig was het, om zo 's ochtends samen in bed te ontbijten, dat doen we anders ook wel, maar op deze manier was het toch wel heel leuk.
De hele dag hebben we gewoon gedaan waar we zin in hadden, er moest in ieder geval iets heel belangrijks worden geregeld en dat is gelukt (yes !), we hebben lekker lang in bed gelegen, gekletst, gelachen, samen ergens koffie gedronken en ook nog maar even gezorgd dat we 's avonds iets te eten zouden hebben, van alleen van de liefde leven krijg je op een gegeven moment toch trek.
De avond was heel bijzonder, we zijn erg geinteresseerd in tantra en hadden een afspraak voor een eerste kennismaking hiermee. Het is ons heel goed bevallen, we hebben een erg verrassende en fijne avond gehad en het staat vast dat we hiermee verder gaan.
Vrijdag stond gepland als shop-dag, maar als je het zo fijn samen hebt, en mooie gesprekken zich vormen, wil het nog wel eens heel laat worden, voordat je eindelijk aanstalten maakt te vertrekken. Nou ja, ook niet erg, van shoppen kwam dus niet zo heel veel meer, die winkels gaan ook zo vroeg dicht, maar het was wel leuk.
We zijn  lekker gaan eten bij een erg luidruchtige Italiaan. Daarna, hoewel we eerder het idee hadden uit te gaan, zijn we toch maar naar huis gegaan om film te kijken en lekker samen op de bank te hangen.
En zoals het bij ons altijd gaat, de mooiste gesprekken komen op de gekste tijdstippen, en het werd weer heel erg laat. Ik was erg emotioneel die dag, had 's ochtend al een flinke huilbui gehad, alle emoties van de afgelopen tijd moesten er blijkbaar even uit, en samen praten is dan heel erg fijn. We hebben sowieso erg veel dingen besproken, soms is dat gewoon nodig, en dat is goed.
Zaterdag was ook weer zo'n dag van we zien wel, als we het maar fijn hebben. Het leukste was wel dat we een hotelletje hebben geboekt. Ja, echt waar, we gaan er eind oktober samen een paar dagen op uit. Toen we hadden geboekt, konden we elkaar niet meer aankijken zonder te gaan lachen, het idee dat wij samen op vakantie gaan is zo geweldig leuk, dat hadden we een paar maanden geleden echt niet kunnen bedenken.

Het gevoel dat deze dagen centraal stond, kan ik bijna niet beschrijven. Zoveel liefde, zulke mooie gesprekken, zoveel tijd voor elkaar, zoveel emoties, zoveel verbondenheid. Zoals mijn liefvriendje en ik dan tegen elkaar zeggen, het is gewoon bijna belachelijk, zoveel geluk. Genieten met een grote G dus.
Het allermooiste van alles vind ik het feit dat het allemaal kan. Dat mijn lief thuis de honneurs waarneemt, zorgt dat alles op rolletjes blijft lopen, dat hij er dan is voor de kinderen en bovenal, dat hij het mij en mijn liefvriendje zo gunt. Ik ben daar zo geweldig blij mee, voel me er ook best wel een beetje schuldig over, maar word erg geraakt door de liefde die hieruit spreekt.
Ik geniet zo enorm van al die liefde van mijn twee mannen, het is gewoon bijna belachelijk.........

Even offline........

Hoewel ik popel om te vertellen dat het tot nu toe erg goed gaat met het aan onze omgeving kenbaar maken dat wij poly leven, zal dat toch even moeten wachten.
Morgen ga ik namelijk voor maar liefst 3 heerlijke lange dagen naar mijn liefvriendje........
Vanwege dit heuglijke feit en enige drukte in het weekend is mijn volgende blog pas na zondag te verwachten.
Een heel fijn weekend allemaal, dat van mij is nu al helemaal geweldig !!

Mama heeft een vriendje..........

Gisteravond hebben mijn lief en ik een heel bijzonder gesprek gevoerd met onze oudste kinderen. Een gesprek dat echt gehouden moest worden, maar waar we nu niet bepaald naar uitkeken.
Gisteren hebben we hen namelijk verteld dat ik een secundaire partner heb, dat wij poly zijn gaan leven.
Eerder deze week hadden we al aangegeven met hen te willen praten, maar ja, het zijn pubers en dus erg uithuizig, en pas gisteravond waren ze allebei thuis en was er tijd en gelegenheid voor.
En wat is het een prachtig en positief gesprek geworden !
Zoals ze reageerden op ons verhaal, echt ongelooflijk. Beiden gaven al direct aan er geen enkel probleem mee te hebben, want het was voor hen helemaal duidelijk hoe het in elkaar zit, waarom dit gebeurt.
Daarvoor moet ik zeker alle credits aan mijn lief geven, die het zo mooi heeft verwoord naar hen toe. Hij heeft ze precies uitgelegd hoe het voor ons werkt, wat wij erbij voelen en wat heel belangrijk is, dat het voor hem geen probleem is.
De kinderen riepen al meteen dat ze mijn liefvriendje willen ontmoeten, wilden foto's zien, zo ontzettend leuk.
Een pak van ons hart dus, want we hadden toch best wel opgezien tegen dit gesprek.
Doordat er nu openlijk over gesproken kan worden, zullen onze jongste kinderen (die hebben we er nog niet bij betrokken) vanzelf met hun vragen komen, en kunnen wij ook hen uitleggen wat er aan de hand is, waarom ik vaker weg ben tegenwoordig, van wie al die sms-jes zijn.
Mijn liefvriendje staat nu wel voor een zware taak: hij moet worden 'goedgekeurd', want zoals de oudste zei: mam, jij keurt ook altijd onze vriendjes en vriendinnetjes, dus dat geldt voor jouw vriendje ook..........

Dubbel gevoel

Vanochtend heb ik de agenda voor komende week alvast even bekeken.
Een leuk weekend gaat het worden, een lieve vriendin komt logeren, we gaan leuke mensen ontmoeten, lekker relaxed een beetje rondrommelen in en om het huis.
En over 5 dagen ga ik weer naar mijn liefvriendje.......ik kijk er erg naar uit.
Deze keer hebben we maar liefst 3 dagen samen, wat een ongelooflijk fijn idee. Allerlei plannetjes hebben we al gemaakt, gaan erg leuke dingen doen samen, en natuurlijk vooral genieten van en met elkaar.
Ik realiseer me heel goed dat dit alleen maar kan, omdat mijn lief mij, of eigenlijk ons, dit zo gunt. Hij neemt in die dagen alles van me over om het thuis allemaal gewoon door te laten gaan. Heel erg bijzonder vind ik dat, ben daar ontzettend blij mee, maar het maakt ook dat ik me best wel een beetje schuldig voel, ik ga zomaar 3 dagen genieten, en laat hem en de kinderen voor mijn gevoel een beetje in de steek.
Natuurlijk hebben we het daar over, mijn lief is heel stellig als hij zegt dat het geen enkel probleem is, dat ik lekker moet gaan genieten. Maar toch is het een beetje dubbel.
Met zulke gedachten kan ik echt dagen rondlopen, ben daar toch wel mee bezig. Ik vraag me dan af of het wel kan, wat ik wil en wat ik doe, mijn lief zegt van wel, maar is dat ook echt zo ? Zoals ik al eerder heb geschreven, vind ik best lastig. Want hoe fijn ik het ook vind om bij mijn liefvriendje te kunnen zijn, 'thuis' is er ook nog, mijn lief en de kids zullen het dan toch zonder mij moeten stellen. En natuurlijk lukt dat, daar gaat het ook niet om, maar hier komt het probleem van de tijdsverdeling weer om de hoek kijken. Tijd die ik met de een doorbreng, is tijd die niet aan de ander besteed kan worden, en dat werkt logischerwijs beide kanten op.
Genieten met hindernissen dus, pfff, het valt niet mee soms, dat poly-leven.........

Geluk in tranen

Schreef ik gisteren nog hoe geweldig het allemaal wel niet is, houden van twee mannen, nu zit ik hier met tranen in mijn ogen en een brok in de keel.
Ben erg emotioneel op dit moment, en dat komt (mede) door een prachtig gesprek met mijn liefvriendje, dat we vannacht hebben gehad.
Elke keer dat wij elkaar zien of spreken voel ik meer en meer hoeveel ik van hem hou, hoe blij ik met hem ben, hoe leuk wij het samen hebben, hoe gelukkig hij me maakt. En dan realiseer ik mij ook hoe gelukkig ik ben met mijn lief, van wie ik ook zoveel hou en met wie ik zo'n leuk leven heb.
Tegelijkertijd maakt het me ook bang, hoe lang kan zulk geluk duren, blijft het allemaal zo leuk, houden mijn liefvriendje en ik over een aantal maanden nog steeds zoveel van elkaar ? Blijft mijn lief zo blij met de hele situatie ?
Daarbij, omdat ik bepaalde dingen die er nu eenmaal bij horen zo moeilijk vind en soms zulke verwarrende gevoelens heb , komt de angst om dingen fout te doen, en daardoor alles te verliezen wat ik heb, wat wij hebben.
De achtbaan waar ik een aantal maanden geleden in ben gestapt door poly te gaan leven, raast weer op volle toeren. De loopings en enge bochten volgen elkaar in razend tempo op, er is geen rustig stukje te bekennen.
En de rem ? Die is buiten werking lijkt het wel.
Probeer de balans weer te vinden, zegt mijn lief dan. Ik weet dat ik die weer moet zien te vinden, maar het is zo moeilijk, momenteel lukt me dat niet echt.
Ik ben een perfectionist en alles wat ik doe wil ik helemaal goed doen. Dat geldt dus ook voor mijn relaties met mijn twee mannen. Ik wil het voor zowel mijn lief als mijn liefvriendje goed doen, er zijn op de juiste momenten, ze allebei aandacht geven, met allebei leuke dingen doen. Voor allebei die leuke lieve partner zijn.
Omdat de tijdsverdeling niet gelijk is, is dat heel lastig. Ik merk dat het me moeite kost om dat, voor mijn gevoel, 'eerlijk te verdelen'.
Twijfels over of ik het wel goed doe, angsten door mijn eigen onzekerheid, angst om te verliezen, ook dat alles hoort bij mijn poly-leven. Want ik ben dan wel heel erg gelukkig met mijn twee mannen, maar door deze twijfels en angsten is het ook heel erg moeilijk momenteel.
Ik ben hier al hard mee aan het werk, voer innerlijk strijd, en heb onlangs besloten om hier ook constructief mee aan de slag te gaan, met hulp van buitenaf.
Het urenlange gesprek van vannacht, met mijn liefvriendje, heeft voor mij weer bevestigd dat dat goed is, dat ik er iets mee moet doen, in ieder geval voor mezelf, maar ook voor hem en voor mijn lief, met wie ik ook vaak zulke gesprekken heb.
Mijn twee lieve mannen zeggen me dat ik het goed doe, dat ik mag voelen wat ik voel, dat ik mijn angsten moet accepteren voordat ik er iets mee kan doen.
Mijn hoofd weet dat allemaal ook wel, maar mijn hart werkt nog niet zo mee............

Houden van twee mannen..........

Ik heb me nooit echt een voorstelling gemaakt van hoe dat nou zou zijn, van twee mannen houden. Wat dat met me zou doen. Wat dat voor die twee mannen zou betekenen. Wat er allemaal bij komt kijken.
Nu ik twee relaties heb, is alle liefde die ik voel en ervaar zo overweldigend, dat het bijna niet uit te leggen is.
Maar ik ga het toch proberen.
Van twee mannen mogen houden is prachtig. De gevoelens voor mijn lief zijn er al heel erg lang, en gaan heel erg diep. Wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, niet alleen door wat we voor elkaar voelen, maar ook door onze kinderen en door wat we in de loop van al die jaren met elkaar hebben meegemaakt. Natuurlijk kent onze relatie ups and downs, maar gelukkig overheersen de ups.
De gevoelens voor mijn liefvriendje zijn van recentere datum en gaan ook heel erg diep. In korte tijd zijn wij erg veel van elkaar gaan houden en voelen ons op een diepe manier met elkaar verbonden.
Mijn twee mannen zitten beiden in mijn hart, waar ze ieder, in harmonie, naast elkaar hun eigen plek hebben, wat zorgt voor een enorm geluksgevoel.
Het zorgt ook voor verwarrende gevoelens, want de balans hierin vinden is best lastig. Als ik thuis ben bij mijn gezin, heb ik natuurlijk ook contact met mijn liefvriendje, via sms, msn, mail, telefoon, dankzij cyberspace kunnen we elkaar altijd spreken. Ik moet er voor waken dat ik me daar niet al te veel in stort, al is die verleiding wel erg groot. Dat moet ik echt nog leren, die balans goed houden. Gelukkig helpt mijn lief me dat goed te bewaken, als het echt te erg wordt, word ik door hem weer even teruggefloten, en dat is goed.
Wat het voor hen betekent ? Ik spreek nu voor hen, wat ik denk dat zij erbij voelen. Mijn lief heeft er geen enkel probleem mee dat ik ook van mijn liefvriendje houd. Hij is blij voor ons en accepteert mijn secundaire relatie volledig. Hij gunt mij de wereld en neemt graag het draaiende houden van het gezin van me over als ik weg ben. Als hij het ergens niet mee eens is, zegt hij me dat, en praten we erover.
Mijn liefvriendje is graag 'de tweede', voor hem komt mijn primaire relatie op de eerste plaats, en hij past zich daar aan aan. Voor mij voelt het echter niet zo, voor mij is hij net zo belangrijk, het verschil zit 'm voor mij enkel in de tijdsverdeling; de meeste tijd ben ik bij mijn gezin, en zo vaak als kan ben ik bij hem.
Die tijdsverdeling is een lastige, natuurlijk wil je, als je zoveel van elkaar houdt, zo vaak mogelijk bij elkaar zijn. Daar maken we dus afspraken over, alles in overleg met mijn lief. Logistiek moet het natuurlijk ook allemaal kunnen. En ik houd natuurlijk rekening met de andere vriendin van mijn secundaire partner.
Gelukkig ben ik in de luxe positie dat mijn liefvriendje en ik elkaar regelmatig kunnen zien. Behalve vooruit geplande weekends is er ook ruimte voor tussentijdse afspraakjes, en daar genieten we beiden van. Mijn lief vindt dit, mits het ingepland kan worden in onze gezinsactiviteiten, geen enkel probleem.
Al met al voel ik mij een enorme geluksvogel, zoveel liefde krijgen en mogen geven, zoveel ruimte hebben om dit te mogen beleven, soms is het gewoon moeilijk te geloven dat het allemaal waar is.........
Eigenlijk is er maar een minpuntje; het poly-leven dat ik leid, dat wij leiden, is iets waar onze omgeving geen weet van heeft, ook onze kinderen niet.
En dat is moeilijk. Want het is heel vervelend om elke keer smoesjes te moeten verzinnen als ik naar mijn liefvriendje ga. 'Waar ga je heen, mama?' 'Ik ga een avondje uit met vriendin x en omdat het laat wordt, blijf ik daar slapen'. Dat soort dingen breken ons aardig op. Vandaar dat mijn lief en ik hebben besloten om het op zeer korte termijn aan de kinderen te gaan vertellen. Liegen tegen de kinderen is het laatste wat we willen, en nu dit al een tijdje wel gebeurt, willen we dat zo snel mogelijk oplossen. Want hier voelen we ons allebei echt heel naar bij.
Houden van twee mannen, zoveel liefde in je hart, zoveel liefde mogen ontvangen, zo'n geluksgevoel mogen ervaren, het is onbeschrijflijk geweldig !

Wie noemt zichzelf nu een diva ??!!

(Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een diva is een gevierde zangeres. De term wordt gebruikt voor een vrouw met een zeer groot talent voor opera (operadiva). Het gebruik wordt uitgebreid naar theater, film of populaire muziek. De betekenis van diva ligt dicht bij prima donna.

Het woord komt uit het Italiaans, waar diva een vrouwelijke godheid aanduid. Diva is dan ook de vrouwelijke vorm van divus, dat mannelijke godheid betekent.
In het Italiaans bestaat ook de term divo, als mannelijke vorm. Deze wordt gebruikt voor een tenor zoals Enrico Caruso of Beniamino Gigli. De mannelijke vorm werd ook gebruikt door Tom Lanoye voor zijn eigen optreden in 2010.)

Diva's, wat zijn dat nou voor vrouwen ? Het lijkt me dat dat eigenlijk gewoon vrouwen zijn zoals er zovelen op deze planeet rondwandelen, maar dan hele talentvolle. Diva's zijn namelijk ook mensen. 
Je hebt werkelijk onuitstaanbare diva's, vaak zijn dat de echte grote sterren, of vrouwen die denken een grote ster te zijn. Er zijn echter ook lieve, kwetsbare diva's, vrouwen die niet echt op de voorgrond treden, maar die door hun talent en door wie ze zijn een diva genoemd mogen worden.
Wat voor diva ben ik dan ? Eentje met twee mannen, dat in ieder geval, daar zijn we al uit.
Natuurlijk ben ik helemaal geen diva, wat denk ik wel niet, maar wordt door mijn secundaire partner, mijn liefvriendje, wel zo genoemd. Nou ja, ik noem hem Ego, dus dat zegt genoeg........
Omdat ik zing, dat is mijn grote hobby, sta ik natuurlijk af en toe best wel op de voorgrond. Daarbij heb ik dan ook nog eens een heleboel mannen om me heen, tja, dan valt dat woord vanzelf. En dat heeft met talent niet zoveel te maken, helaas.
Divagedrag, heb ik dat dan ook ? Hmmmmm, nee, tenminste, ik hoop van niet zeg ! Voor de zekerheid toch maar eens polsen in mijn omgeving........
De titel van deze blog is heel bewust gekozen, want ik voel me eigenlijk wel een diva. En dat heeft helemaal niets met mijn muzikale aktiviteiten te maken. Ik bedoel maar, je zult maar in de gelukkige positie zijn dat er twee ontzettend lieve mannen van je houden, en dat jij van hen mag en kunt houden. Iedere vrouw zou zich dan een diva voelen, zeg nou zelf ! En terecht !
Ik in ieder geval wel, en dat is een ontzettend lekker gevoel, het maakt dat je vleugels krijgt, een beetje boven alles uitstijgt, maar wel met een lijntje aan de aarde verbonden blijft, want stel je voor dat je echt wegzweeft.........
De kleur rose is voor mij een echte diva-kleur, en dat terwijl ik helemaal niks met rose heb, behalve dan dat ik heerlijk vind een beetje op die rose wolk rond te zweven en door een rose bril naar mijn twee mannen te kijken. Vandaar de looks van deze blog, vond het er wel bij passen.
De diva met twee mannen blijft dus lekker een diva, want wat voelt dat goed, met haar rose gekleurde blog, een grote rose bril op de neus en zwevend op een rose wolk. En ach, eigenlijk past het ook wel heel goed bij me, diva zijn.........