Lief en leed

Een dag en een nacht naar mijn liefvriendje, dat was de planning deze week. Woensdagochtend vertrekken, donderdagochtend weer naar huis. Het liep net een beetje anders.
Ik was inderdaad woensdagochtend al vroeg bij hem, gewapend met een lekker ontbijtje. Mijn liefvriendje lag nog lekker in bed, logisch ook op dat uur van de dag. Ik ging naar boven om hem alvast een zoen te brengen, voordat ik ontbijt zou gaan maken. Even knuffelen en direct werd duidelijk dat er iets niet in orde was. Mijn liefvriendje voelde zich helemaal niet goed, was misselijk en duizelig en het werd steeds erger.
Gelukkig konden we direct bij de huisarts terecht. Die constateerde dat het niets ernstig was, iets wat vanzelf weer over zou gaan, met behulp van medicatie en een portie geduld, want het zou namelijk wel even kunnen duren.
De hele dag hebben we maar een beetje rondgerommeld, hij heeft lekker liggen slapen, en we hebben 's avonds heerlijk knus op de bank een goede film gekeken.
Eigenlijk zou ik donderdagochtend al vroeg weer naar huis gaan, want mijn liefvriendje zou moeten gaan werken. Nou, dat ging dus even niet door. Het ging nog steeds niet goed en ik had woensdag al bedacht  niet weg te gaan als hij zich niet beter voelde.
Ik had hierover natuurlijk al gebeld met mijn lief, die direct zei dat ik gewoon nog een dagje, en als dat nodig was een nachtje, moest blijven, hij zou het thuis opvangen, zo'n geweldig lieve reactie.
Toen ik mijn lief later nog eens belde zei hij dat hij het heel begrijpelijk vond dat ik bij mijn liefvriendje bleef, maar dat hij me wel erg miste, en ook dat ontroerde me heel erg.
Dus ook donderdag hebben we er maar een relaxed dagje van gemaakt. Als je er niet op uit kunt, maak je het thuis gewoon gezellig. Daarbij waren er wat dingen die we wilden bespreken en we hebben dan ook weer heel goede en fijne gesprekken gehad, we hadden tenslotte alle tijd.
Vanochtend ging het wat beter, ook al was het nog niet optimaal natuurlijk, en ik ben weer naar huis gegaan. Af en toe bel ik hem natuurlijk om te horen hoe het gaat, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het snel goed komt.
Wat weer eens duidelijk wordt in een situatie als deze, is dat onze relatie niet alleen gebaseerd is op het plezier dat we samen altijd hebben, of op alleen maar de leuke dingen, en dat het zeker niet oppervlakkig is.
Juist niet, onze relatie is veel meer dan dat, ook als het soms moeilijk is (en dat is het zo af en toe echt wel) lopen we daar niet voor weg, we kunnen over alles praten. En mijn liefvriendje heeft ontdekt dat hij, ondanks dat hij slecht is in ziek zijn, dat samen met mij toch eigenlijk best wel heel goed kan. Want daar was hij best een beetje bang voor, hij is eigenlijk het liefst alleen als hij ziek is.......
We delen echt lief en leed, vorige week zat mijn liefvriendje met iets, nu was ik degene die het even moeilijk had, en ook daar komen we samen doorheen, door met elkaar te praten, er voor elkaar te zijn en ook elkaars moeilijke en minder leuke dingen te accepteren. Net zoals ik alle lief en leed met mijn lief kan delen, kan ik dat ook met mijn liefvriendje. En dat maakt mij een enorm rijk mens.