Onzekerheden, twijfels en angsten, die heb ik te over, dat zal nu wel bekend zijn. (Het blijft een hot item in deze blog......).
En elke keer kom ik een stapje verder, denk ik even dat het beter gaat, dat ik niet meer zo onzeker ben over bepaalde zaken, niet meer zo bang ben.
Maar helaas, heel geregeld komt het ook weer terug, ben ik voor mijn gevoel weer even helemaal terug bij af (en soms nog wel iets verder ook).
Dat kan door van alles veroorzaakt worden, een gesprek, een opmerking, informatie, reacties of juist een gebrek daaraan. Of gewoon door mijn eigen gedachten die weer eens op hol slaan.
Ik heb ontdekt, ook mede door de workshop die ik heb gevolgd, waar mijn onzekerheden en twijfels vandaan komen, ik kan ze benoemen en weet dat mijn soms hopeloos foute en overtrokken reacties daar vandaan komen.
Dat is natuurlijk winst, en zo zie ik het ook wel. Maar er mee omgaan is toch nog steeds heel moeilijk.
Het gekke is dat ik op sommige vlakken helemaal niet onzeker ben. Om een voorbeeld te geven, ik zing en vind het geen enkel probleem om voor een zaal vol mensen te staan, om op te treden. Dat vind ik heerlijk, ik geniet daar erg van en het geeft me enorm veel energie. Op zo'n moment is er van die kleine onzekere diva, die het soms zo moeilijk heeft met van alles en nog wat (met name in en rond haar relaties), niets meer te bespeuren, dan staat daar een grote zelfverzekerde DIVA, iemand die gewoon doet wat ze doet, daar heel blij mee is en dat ook uitstraalt (dat hoop ik tenminste wel, hmmmm, zou zomaar weer iets zijn om onzeker over te worden.....)
Dus ik kan het wel !!
Ach, en misschien wil ik wel te veel en te snel, natuurlijk zou ik het liefst morgen wakker worden en merken dat alles wat me zo dwars kan zitten ineens verdwenen is. ......Wishful thinking......
Hoi DivaKatinka,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zo leuk en bijzonder om te zien hoe openlijk je schrijft over jouw dilemma's. Geloof me, ik ken ze ook, ook al geef ik zelf een workshop over omgaan met jaloezie. In de tijden dat mijn gedachten met mij op mijn loop gaan, reageer ik hetzelfde als ieder ander mens: ik twijfel, ik trek me terug, ik voel me verdrietig en vraag me af of het ooit allemaal goed komt. Natuurlijk komt het goed, want het is al goed. Alles gebeurt met een reden, ook al die emoties die we ervaren. Het zijn allemaal handreikingen voor leermomenten, biedt groeimogelijkheden en als ik dat dan weer kan ontdekken en er met een afstandje naar kan kijken, voel ik meteen ook het grote geluk weer. De truc blijft steeds om met liefde naar jezelf te blijven kijken, jezelf die aandacht te schenken, de compassie en de liefde die je voor een ander voelt. Sterkte en succes!