Vandaag is Sinterklaas aangekomen. Bij ons in het gezin hebben we hierbij een soort van traditie, we kijken met z'n allen naar de intocht op televisie, met worstenbroodjes en chocolademelk.
Dit jaar was het voor het eerst dat er geen gelovige kindertjes meekeken, hoewel.......
Onze jongste is al 10 jaar, maar gelooft eigenlijk nog heilig. We krijgen hem maar niet van z'n geloof af !
Voor het eerst hebben we lootjes getrokken en gaan we surprises voor elkaar maken, maar hij blijft maar vragen of Sinterklaas dan toch ook wel, net als in voorgaande jaren, op 5 december een stapel pakjes komt brengen.
En of hij vanavond zijn schoen mag zetten.
Tijdens de intocht probeerden we de acteurs die Zwarte Piet speelden te herkennen, en mijn lief vertelde hoe degene die Sinterklaas speelt in het echt heet. Onze jongste vertelde toen over een vriendje, wiens vader ook wel eens hulpsinterklaas was geweest, maar dat was omdat de echte het zo druk had.......Het kwartje valt dus nog niet echt.
Aan de ene kant vind ik het prachtig dat hij nog gelooft, aan de andere kant is het ook lastig, voor school moet hij, net als voor thuis, ook een surprise maken, en hij heeft werkelijk geen idee hoe dat nu allemaal in elkaar zit.
Een twijfelaartje dus, deze keer, en dat heeft ook zijn charme.
En ach, ook grote mensen geloven soms nog in Sinterklaas, mijn liefvriendje zat ook met pepernoten in de aanslag voor de buis, en hij en ik hebben elkaar tijdens de intocht sms-jes gestuurd dat we blij waren dat Sint toch goed was aangekomen, dus ik bedoel maar, zo gek is het eigenlijk niet dat onze jongste twijfelt, toch ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten