Ik heb me nooit echt een voorstelling gemaakt van hoe dat nou zou zijn, van twee mannen houden. Wat dat met me zou doen. Wat dat voor die twee mannen zou betekenen. Wat er allemaal bij komt kijken.
Nu ik twee relaties heb, is alle liefde die ik voel en ervaar zo overweldigend, dat het bijna niet uit te leggen is.
Maar ik ga het toch proberen.
Van twee mannen mogen houden is prachtig. De gevoelens voor mijn lief zijn er al heel erg lang, en gaan heel erg diep. Wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, niet alleen door wat we voor elkaar voelen, maar ook door onze kinderen en door wat we in de loop van al die jaren met elkaar hebben meegemaakt. Natuurlijk kent onze relatie ups and downs, maar gelukkig overheersen de ups.
De gevoelens voor mijn liefvriendje zijn van recentere datum en gaan ook heel erg diep. In korte tijd zijn wij erg veel van elkaar gaan houden en voelen ons op een diepe manier met elkaar verbonden.
Mijn twee mannen zitten beiden in mijn hart, waar ze ieder, in harmonie, naast elkaar hun eigen plek hebben, wat zorgt voor een enorm geluksgevoel.
Het zorgt ook voor verwarrende gevoelens, want de balans hierin vinden is best lastig. Als ik thuis ben bij mijn gezin, heb ik natuurlijk ook contact met mijn liefvriendje, via sms, msn, mail, telefoon, dankzij cyberspace kunnen we elkaar altijd spreken. Ik moet er voor waken dat ik me daar niet al te veel in stort, al is die verleiding wel erg groot. Dat moet ik echt nog leren, die balans goed houden. Gelukkig helpt mijn lief me dat goed te bewaken, als het echt te erg wordt, word ik door hem weer even teruggefloten, en dat is goed.
Wat het voor hen betekent ? Ik spreek nu voor hen, wat ik denk dat zij erbij voelen. Mijn lief heeft er geen enkel probleem mee dat ik ook van mijn liefvriendje houd. Hij is blij voor ons en accepteert mijn secundaire relatie volledig. Hij gunt mij de wereld en neemt graag het draaiende houden van het gezin van me over als ik weg ben. Als hij het ergens niet mee eens is, zegt hij me dat, en praten we erover.
Mijn liefvriendje is graag 'de tweede', voor hem komt mijn primaire relatie op de eerste plaats, en hij past zich daar aan aan. Voor mij voelt het echter niet zo, voor mij is hij net zo belangrijk, het verschil zit 'm voor mij enkel in de tijdsverdeling; de meeste tijd ben ik bij mijn gezin, en zo vaak als kan ben ik bij hem.
Die tijdsverdeling is een lastige, natuurlijk wil je, als je zoveel van elkaar houdt, zo vaak mogelijk bij elkaar zijn. Daar maken we dus afspraken over, alles in overleg met mijn lief. Logistiek moet het natuurlijk ook allemaal kunnen. En ik houd natuurlijk rekening met de andere vriendin van mijn secundaire partner.
Gelukkig ben ik in de luxe positie dat mijn liefvriendje en ik elkaar regelmatig kunnen zien. Behalve vooruit geplande weekends is er ook ruimte voor tussentijdse afspraakjes, en daar genieten we beiden van. Mijn lief vindt dit, mits het ingepland kan worden in onze gezinsactiviteiten, geen enkel probleem.
Al met al voel ik mij een enorme geluksvogel, zoveel liefde krijgen en mogen geven, zoveel ruimte hebben om dit te mogen beleven, soms is het gewoon moeilijk te geloven dat het allemaal waar is.........
Eigenlijk is er maar een minpuntje; het poly-leven dat ik leid, dat wij leiden, is iets waar onze omgeving geen weet van heeft, ook onze kinderen niet.
En dat is moeilijk. Want het is heel vervelend om elke keer smoesjes te moeten verzinnen als ik naar mijn liefvriendje ga. 'Waar ga je heen, mama?' 'Ik ga een avondje uit met vriendin x en omdat het laat wordt, blijf ik daar slapen'. Dat soort dingen breken ons aardig op. Vandaar dat mijn lief en ik hebben besloten om het op zeer korte termijn aan de kinderen te gaan vertellen. Liegen tegen de kinderen is het laatste wat we willen, en nu dit al een tijdje wel gebeurt, willen we dat zo snel mogelijk oplossen. Want hier voelen we ons allebei echt heel naar bij.
Houden van twee mannen, zoveel liefde in je hart, zoveel liefde mogen ontvangen, zo'n geluksgevoel mogen ervaren, het is onbeschrijflijk geweldig !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten