Vanochtend heb ik de agenda voor komende week alvast even bekeken.
Een leuk weekend gaat het worden, een lieve vriendin komt logeren, we gaan leuke mensen ontmoeten, lekker relaxed een beetje rondrommelen in en om het huis.
En over 5 dagen ga ik weer naar mijn liefvriendje.......ik kijk er erg naar uit.
Deze keer hebben we maar liefst 3 dagen samen, wat een ongelooflijk fijn idee. Allerlei plannetjes hebben we al gemaakt, gaan erg leuke dingen doen samen, en natuurlijk vooral genieten van en met elkaar.
Ik realiseer me heel goed dat dit alleen maar kan, omdat mijn lief mij, of eigenlijk ons, dit zo gunt. Hij neemt in die dagen alles van me over om het thuis allemaal gewoon door te laten gaan. Heel erg bijzonder vind ik dat, ben daar ontzettend blij mee, maar het maakt ook dat ik me best wel een beetje schuldig voel, ik ga zomaar 3 dagen genieten, en laat hem en de kinderen voor mijn gevoel een beetje in de steek.
Natuurlijk hebben we het daar over, mijn lief is heel stellig als hij zegt dat het geen enkel probleem is, dat ik lekker moet gaan genieten. Maar toch is het een beetje dubbel.
Met zulke gedachten kan ik echt dagen rondlopen, ben daar toch wel mee bezig. Ik vraag me dan af of het wel kan, wat ik wil en wat ik doe, mijn lief zegt van wel, maar is dat ook echt zo ? Zoals ik al eerder heb geschreven, vind ik best lastig. Want hoe fijn ik het ook vind om bij mijn liefvriendje te kunnen zijn, 'thuis' is er ook nog, mijn lief en de kids zullen het dan toch zonder mij moeten stellen. En natuurlijk lukt dat, daar gaat het ook niet om, maar hier komt het probleem van de tijdsverdeling weer om de hoek kijken. Tijd die ik met de een doorbreng, is tijd die niet aan de ander besteed kan worden, en dat werkt logischerwijs beide kanten op.
Genieten met hindernissen dus, pfff, het valt niet mee soms, dat poly-leven.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten