Gisteravond hebben mijn lief en ik een heel bijzonder gesprek gevoerd met onze oudste kinderen. Een gesprek dat echt gehouden moest worden, maar waar we nu niet bepaald naar uitkeken.
Gisteren hebben we hen namelijk verteld dat ik een secundaire partner heb, dat wij poly zijn gaan leven.
Eerder deze week hadden we al aangegeven met hen te willen praten, maar ja, het zijn pubers en dus erg uithuizig, en pas gisteravond waren ze allebei thuis en was er tijd en gelegenheid voor.
En wat is het een prachtig en positief gesprek geworden !
Zoals ze reageerden op ons verhaal, echt ongelooflijk. Beiden gaven al direct aan er geen enkel probleem mee te hebben, want het was voor hen helemaal duidelijk hoe het in elkaar zit, waarom dit gebeurt.
Daarvoor moet ik zeker alle credits aan mijn lief geven, die het zo mooi heeft verwoord naar hen toe. Hij heeft ze precies uitgelegd hoe het voor ons werkt, wat wij erbij voelen en wat heel belangrijk is, dat het voor hem geen probleem is.
De kinderen riepen al meteen dat ze mijn liefvriendje willen ontmoeten, wilden foto's zien, zo ontzettend leuk.
Een pak van ons hart dus, want we hadden toch best wel opgezien tegen dit gesprek.
Doordat er nu openlijk over gesproken kan worden, zullen onze jongste kinderen (die hebben we er nog niet bij betrokken) vanzelf met hun vragen komen, en kunnen wij ook hen uitleggen wat er aan de hand is, waarom ik vaker weg ben tegenwoordig, van wie al die sms-jes zijn.
Mijn liefvriendje staat nu wel voor een zware taak: hij moet worden 'goedgekeurd', want zoals de oudste zei: mam, jij keurt ook altijd onze vriendjes en vriendinnetjes, dus dat geldt voor jouw vriendje ook..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten