Een plus twee is drie

Wat een bijzondere avond was het ! Spannend, misschien een klein beetje onwennig in het begin, maar het voelde zo onwijs goed........
Gisteravond ben ik samen met mijn twee mannen uit eten geweest. Al een hele tijd geleden hadden we dit afgesproken, in eerste instantie op verzoek van mijn lief, die het, net als mijn liefvriendje, belangrijk vindt om van de ander te weten hoe hij er in staat en welke verwachtingen er zijn.
En gisteren was het dan zover. Ik was er al de hele dag mee bezig, was niet zenuwachtig, maar kon ook niet goed focussen. Ben zelfs wat eerder weggegaan van mijn werk.
Mijn lief ging vanuit zijn werk naar het restaurant, ik ging met de trein en mijn liefvriendje kwam me ophalen van het station, want hij was al in de stad.
Eenmaal met z'n drietjes in het restaurant was het toch wel heel even onwennig, want waar moest ik nu gaan zitten ? Aan een vierkante tafel kun je niet in het midden, ben dus eerst naast mijn lief gaan zitten en ben later van plek gewisseld en naast mijn liefvriendje neergeploft.
Er kwam eigenlijk al meteen een gesprek op gang, mijn twee mannen blijken het prima met elkaar te kunnen vinden ! Er is over van alles gesproken, van hele luchtige tot hele diepzinnige onderwerpen en natuurlijk ook over onze situatie, onze relaties. Heel mooi vond ik dat, om te zien hoe mijn beide lieverds in het gesprek opgingen en op elkaar reageerden. Aangenaam verrast was ik, dat mijn lief, die niet zo'n prater is en daar vaak ook onzeker in is, nu honderduit praatte, een teken dat hij zich op z'n gemak voelde.
Erg gelachen hebben we ook, kreeg op een gegeven moment zelfs de slappe lach, de mannen maakten er wel een beetje een sport van om mij in de maling te nemen.......tja dat is dan weer het risico.......gelukkig ben ik ook niet op mijn mondje gevallen.......

Wat me opviel was dat er geen ongemakkelijkheid voelbaar was, als die er al was, heb ik het niet opgemerkt. Voor mij was het enige ongemakkelijke aan de avond dat ik me met mijn houding niet zo goed raad wist. Wel in het gesprek, dat was hartstikke leuk, en voelde supergoed.
Dit lag meer op het praktische, fysieke vlak.
Normaal ben ik heel erg lichamelijk ingesteld, knuffelig, kruip graag tegen iemand aan. Nu was dat toch een beetje lastig, want ga ik lekker tegen mijn lief aanhangen, geef ik mijn liefvriendje af en toe een zoen ?
Moeilijk vond ik dat, en nee, dat heb ik dus ook niet gedaan. Ook bij het afscheid nemen was dat zo, heb even een snelle knuffel en een zoen gewisseld met mijn liefvriendje en dat was het dan.
Waarop mijn lief zei, toen we samen naar de auto liepen, je had best wel even wat langer met hem kunnen zoenen hoor.......

Een bijzondere avond, dat was het, en ik voel me helemaal zielsgelukkig met mijn twee geweldige mannen......

(......en helemaal bijzonder, vandaag vieren mijn lief en ik dat we 20 jaar getrouwd zijn, en mijn liefvriendje en ik dat we 3 maanden samen zijn.......kan het nog mooier ?.......)