Alweer een blog, op dezelfde dag ? Ja, soms moet dat even.
Zoals ik eerder vandaag schreef hebben mijn liefvriendje en ik het heerlijk gehad samen, op onze mini-vakantie.
Voor mijn lief was het dit weekend echter allemaal niet zo leuk, was het moeilijk.
Voordat ik donderdag vertrok was dat al duidelijk, deze keer vond mijn lief het lastig dat ik weg ging. Of dat kwam omdat het nu om een echt weekendje-weg ging, in plaats van een weekend in het huis van mijn liefvriendje, of om andere redenen, hij kon het me niet goed vertellen. Als ik merk dat mijn lief het moeilijk heeft met het feit dat ik wegga, stel ik hem op zulke momenten altijd voor thuis te blijven, het moet tenslotte wel goed voelen. En altijd zegt hij dat hij dat beslist niet wil, dus dan ga ik toch, met een enigszins bezwaard hart en het nodige schuldgevoel.
Deze keer was dat niet anders.
Op zaterdag heb ik even naar huis gebeld en ook in het telefoongesprek werd duidelijk dat mijn lief het moeilijk had. Maar nee, hij wilde beslist niet dat ik naar huis zou komen.
Toen ik gisteravond thuiskwam, voelde ik direct bij binnenkomst dat het niet goed zat. En inderdaad, dat was ook zo.
Mijn lief, en dat is al vaker gebeurd tijdens mijn afwezigheid, is gaan nadenken over een aantal zaken, ook over mijn relatie met mijn liefvriendje.
Zijn gedachten en gevoelens heeft hij opgeschreven en aan mij laten lezen.
En ja, daar schrok ik toch wel van..........
Omdat het niet de eerste keer is dat dit gebeurt, en we hierover in het verleden ook discussie hebben gehad, was dat nu niet minder natuurlijk. Op de een of andere manier kan hij mij blijkbaar niet precies vertellen wat er nu echt aan de hand is, waar het probleem of de pijn zit. Praten is soms moeilijk voor mijn lief.
Dit weekend zijn er dingen gebeurd die, omdat het zo al eerder is voorgekomen, bij mij verkeerd vielen en de manier waarop hij bepaalde dingen aanpakt kwetst mij.
Discussie te over dus, en voorlopig zijn we ook nog niet uitgepraat lijkt me zo.
Mijn lief verzekert me dat het zijn gevoelens en gedachten zijn en dat hij nog steeds een goed gevoel heeft bij mijn relatie met mijn liefvriendje, maar ik vind het toch wel lastig om dat ook zo te voelen.
Ik wil het allemaal graag goed begrijpen, en ik weet dat het voor hem zeker niet makkelijk is, ook al probeer ik het hem op allerlei manieren zo makkelijk mogelijk te maken en ik weet ook heel goed dat ik, doordat ik nog een relatie heb, erg veel van hem vraag, maar ik had me mijn thuiskomst toch iets anders voorgesteld.......
Wat moeilijk voor jullie, Katinka. Ik zie ook van dichtbij hoe zwaar een mono-partner het, ongeacht alle goede wil en goede bedoelingen, kan hebben met de andere relatie(s). Mono-poly blijkt in de praktijk toch niet zomaar verenigbaar te zijn. Ik hoop dat jullie eruitkomen! Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen