Between years....

Op de vooravond van het nieuwe jaar blik ik, zoals zovelen, terug op het afgelopen jaar. Een mooi jaar was het. Moeilijk soms ook, maar vooral mooi ! Dit jaar heeft me laten zien dat ik een goede keus heb gemaakt. Dat ik het prima alleen, met de kids, kan redden. Dat ik alles kan bereiken wat ik wil en nodig heb, als ik er hard voor werk. Dat heb ik vooral gedaan het afgelopen jaar, hard werken.... Maar het heeft z'n vruchten dubbel en dwars afgeworpen ! YES !

Het afgelopen jaar was er ook één van verandering. Al een beetje gewend, na al een groot deel van 2013 alleen de boel draaiende te hebben gehouden, maar nog steeds met de onzekerheid van wel of geen baan, kwam in februari het goede nieuws dat ik een báán had ! Nu, aan het eind van een jaar dat werk-technisch toch nog onzeker was door alle korte contractsverlengingen, ben ik het voor het héle komende jaar verzekerd van mijn baan. Dat jaarcontract ís er ! En ik ben helemaal gewend aan de nieuwe routine van dagelijks de deur uit moeten om te werken, net als de kinderen trouwens. Alles loopt goed en dat geeft rust.

We hadden een fijn jaar, met veel gezellige en mooie momenten. Een leuke vakantie, natuurlijk de Zwarte Cross (komend jaar gaan we weer !), gezellige verjaardagsfeestjes thuis en bij familie en vrienden, fijne tijden met lieve vrienden, ontmoetingen met zoveel lieve mensen. Met de kids gaat het goed, zoals ik al vermeldde. Die zijn helemaal gewend aan alle nieuwe dingen. Ze doen het goed op school en werk, zijn vrolijk en opgewekt en ik ben apetrots op allemaal.


Veranderingen in de liefde waren er ook. Nog steeds zijn mijn liefvriendje en ik heel gelukkig met elkaar. Dat is niet veranderd, de liefde is zelfs alleen maar intenser en sterker geworden. Onze relatie an sich is daarentegen wel veranderd. We hebben best moeten zoeken naar een nieuwe modus. Immers, in een veranderende situatie moet je mee bewegen. Want zoals het was, is het niet meer, er is te veel veranderd. Ik vond dat best moeilijk. Maar die modus hebben we in de loop van het jaar samen kunnen vinden.
Gelukkig wel !

We kijken dus ook samen uit naar een prachtig nieuw jaar. Met, wie weet, nog meer veranderingen. De plannen zijn er. Nu nog uitvoeren, maar dat komt wel. Stap voor stap, beetje bij beetje. Je kunt tenslotte niet alles tegelijk. Dat het iedereen goed gaat, en ieders gezondheid is het allerbelangrijkste. Andere dingen zijn bijzaak. Ook belangrijk, maar ze komen niet op de eerste plaats.

2015. Het is bijna zover. Vanavond vieren we de jaarwisseling. Lekker thuis, met een deel van de kinderen om ons heen. Om 12 uur gaan we met z'n allen toasten op een heel nieuw jaar.





Een jaar waarin we weer volop gaan genieten van alle liefde, vriendschap en warmte die ons ook het afgelopen jaar ten deel is gevallen. Een jaar waarin we hopelijk allemaal gezond blijven, voor zover dat bij ons mogelijk is.
Een jaar waarin we vooruit kijken naar, en bouwen aan de toekomst. Een jaar om van te genieten, te vieren en vooral te léven. 

Gelukkig nieuwjaar allemaal !  ❤

Happy Holidays

De kerst zit er al weer op. Nog een paar dagen, en dan begint het nieuwe jaar. Time flies....
Zeker als je vakantie hebt. Ik moet zeggen, ik geniet enorm van twee weken niet te hoeven werken. De eerste paar dagen moest ik er erg aan wennen, niet in alle vroegte op weg te hoeven om mijn werk te gaan doen, maar dat wende gelukkig heel snel ! Nu is er al een week om en ben ik erg blij dat ik nóg een weekje vrij ben.

De feestdagen waren heerlijk. Eerste Kerstdag hebben we lekker thuis met mijn kids, minus één schoonzoon, gevierd. Iedereen had een onderdeel van het kerstdiner gemaakt, en het was erg gezellig. Samen brunchen, spelletjes doen, koken en dineren, smullen van lekkere hapjes en vooral veel lachen. Méér dan genieten was het. Tweede Kerstdag vierden we, traditie getrouw, met mijn schoonfamilie en een mix van onze beider kinderen. Ook dat was een erg gezellige dag, en ook die dag hebben we heerlijk gegeten en het erg fijn gehad met elkaar.

Nu staat de jaarwisseling voor de deur. Die gaan we lekker thuis doorbrengen. Met een jonge kat, waarvan we niet weten hoe die zal reageren op het vuurwerk, durf ik het niet aan weg te gaan. Hoeft ook niet. We zijn graag thuis. Ook dat wordt vast een heel gezellige avond.

De aankomende week ga ik ook gebruiken om wat achterstallige klusjes te klaren. Lekker opruimen, wat poetsen, nog wat dingen regelen. Een beetje rondrommelen in huis. Taxi spelen voor de jongens, die hun bestelde vuurwerk moeten ophalen. Ver weg gaan zit er niet in. Na de sneeuw van afgelopen weekend en de daaropvolgende spiegelgladde wegen mijd ik autorijden zo veel mogelijk. Ik baalde al dat mijn liefvriendje gewoon naar zijn werk moest vanochtend, als ik het journaal mag geloven is het ernstig glad, en dus aardig gevaarlijk op de weg. Het liefst hield ik iedereen gewoon binnen, maar helaas, dat kan niet altijd.

Ik kom mijn laatste week vakantie wel door. Vanaf volgende week mag ik er weer vol tegen aan. Ook weer een fijn vooruitzicht. Ik weet me immers het hele komende jaar verzekerd van mijn baan, en dat geeft veel rust. Buiten dat heb ik gewoon een leuke baan ! Prima dus, om straks weer te moeten gaan werken ! Maar eerst nog genieten van mijn laatste week vakantie. Gaat zeker prima lukken !

Blauw

Afgelopen donderdagochtend, tegen half zeven. Net wakker. Eigenlijk geen zin om op te staan. Met een diepe zucht toch er maar uit gegaan. Badjas aan. Slippers aan. Richting badkamer. En toen....
Ik weet nog dat ik op de eerste trede wilde stappen, maar ineens, holderdebolder, was ik beneden. Ik had gewoon de hele trap overgeslagen. Met een bons kwam ik onder aan de trap op mijn achterwerk terecht. Gelukkig kan dat tegen een stootje... De mannen lagen nog te slapen en schrokken zich een ongeluk, en even stonden ze allemaal wat verbouwereerd te kijken. En ik ? Ik was te geschrokken om ook maar iets te denken. Ik wist niet eens hoe ik overeind moest komen, want jemig, wat deed alles pijn !

Met hulp ben ik overeind gekomen en heb voorzichtig de schade opgenomen. Eén ontvelde enkel, inclusief opgerekte enkelband, één pijnlijke elleboog, of liever gezegd een hele arm, een pijnlijke hand, twee dikke bulten op mijn hoofd, meteen al twee enorme blauwe plekken op m'n kont en één heel pijnlijke rug. Dat viel nog mee dus. Dacht ik.

Eenmaal een beetje bijgekomen ben ik heeeeel voorzichtig naar beneden gegaan. Eerst maar eens een kopje thee. Zo'n val heeft wel impact, ik zat aardig te trillen. Hier en daar begonnen steeds meer plekken pijn te doen en mijn arm begon ook al aardig te kleuren. Die dag heb ik maar thuisgewerkt. Ik strompelde als een oud vrouwtje door het huis, dus naar kantoor gaan was geen goed idee.

Gelukkig had ik vrijdag een dagje vrij, en die dag heb ik deels liggend, zittend en hangend voor de tv doorgebracht. Toen deed echt álles zeer. Au ! Het weekend stond in het teken van de kerstboom, en dit jaar heb ik voor het eerst niet zelf de lampjes er in gedaan. Het ging gewoon niet. Gelukkig was mijn liefvriendje zo lief om de honneurs waar te nemen en heeft jongste met de rest geholpen. Het avondje theater op zaterdag was super leuk, maar als je niet lekker kunt zitten is het toch minder.

Zondag had ik een afspraak. In mijn functie als vrijwilliger zou ik mee gaan helpen bij een presentatie en een kerstactie. Gelukkig hoefde ik daarbij niet te sjouwen, ik kon het heel rustig aan doen, dus ik ben gewoon gegaan. Maar 's avonds moest ik boeten voor het toch van alles willen doen... Tjonge. Wat had ik een pijn. Vooral in mijn rug. Het leek met de minuut erger te worden.

Verstandig als ik ben ben ik dus vanochtend maar even naar de huisarts gegaan. Die schrok van de blauwe plekken. Nou ja, blauw, op sommige plekken vertoon ik alle kleuren van de regenboog, andere zijn bijna zwart. Maar dat geneest wel weer. Mijn rug baarde me meer zorgen. Gelukkig kon de huisarts me geruststellen, er was niets gebroken. Door de klap waren niet alleen mijn onderste ribben gekneusd, maar ook de hele borstwand en het borstbeen. Geen wonder dat het zo'n pijn deed !
Omdat ik fibromyalgie heb, vangen mijn spieren niets op. Daardoor is het allemaal extra pijnlijk en zal het genezingsproces langer duren. En door die val verergeren de fibro-klachten. Tuurlijk. Kan er ook nog wel bij. Rusten en niets forceren is nu de boodschap.

Vandaag heb ik dus nog maar een dagje thuisgewerkt. Morgen probeer ik weer naar kantoor te gaan. Vanaf volgende week heb ik lekker twee weken vakantie. Nu maar hopen dat ik die weer een beetje soepel en minder blauw in kan gaan. Ach ja... Laten we er maar het beste van hopen enne... mooi blauw is gelukkig niet lelijk *grinnik*

Sinterkerst

Ik vind het altijd een fijne periode, die decembermaand. Ondanks de stress om alle kadootjes en gedichten op tijd op de juiste plek weten te krijgen, geniet ik met volle teugen van zowel het Sinterklaasfeest als de, weer andere stress met zich meebrengende, Kerstdagen.

Het Sinterklaasfeest was dit jaar méér dan geslaagd. Eerst met mijn familie, op mijn moeders verjaardag op 5 december, gezellig gegeten en kadootjes uitgepakt. Toen naar huis, om het feest met mijn kids en liefvriendje uitbundig te vieren, inclusief zang en dans. Iedereen had zo enorm zijn/haar best gedaan om originele kadootjes te zoeken en creatieve gedichten te schrijven. Het was een topavond !

Gisteren vierden we het feest bij mijn liefvriendje's familie en ook daar hebben we er een dolle boel van gemaakt. Het feest vieren met kleine gelovigen is zo leuk. Die verraste en verbaasde koppies zijn ontbetaalbaar. Tijdens de avond, toen we met de 'groten' een hilarisch spel speelden, hebben we zó ontzettend gelachen. Het was super gezellig en we waren pas heel laat thuis.

Juist dat laatste feestje gaf mij een extra warm gevoel. Mijn jongste kind deed namelijk ook mee en het was alsof hij er altijd al bij was geweest. Mijn kids zijn, net als ik nog niet zo heel lang geleden, met open armen door mijn schoonfamilie ontvangen en horen er helemaal bij. Wat een verademing om te ervaren dat je kids er gewoon mogen zijn, leuk gevonden worden en er helemaal bij horen. Fijn om te voelen dat het ook zó kan !

Dat warme gevoel hoort ook echt bij de decembermaand. Natuurlijk ben ik me altijd bewust van hoe gelukkig ik ben, en hoe blij ik mag zijn met alles wat ik heb en heb bereikt. Maar op één of andere manier lijkt het of dat in die speciale feestmaand allemaal net een beetje helderder en duidelijk op je netvlies staat. Dat geluksgevoel lijkt dan nog warmer en dieper. Tegelijkertijd realiseer ik me, en dat doe ik altijd wel, maar juist nu nog wat meer, dat niet iedereen in dezelfde gelukkige omstandigheden verkeert als ik. Dat grijpt me, juist in deze periode, extra aan. Gek he, wat die feestdagen allemaal met je kunnen doen...

De periode die er nu aan komt, tussen Sint en Kerst, is altijd druk. Sint is net weg, daar zijn we nogvan aan het bijkomen, de eerste kerstspullen komen te voorschijn, volgend weekend gaan we de boom zetten, we maken plannen voor het kerstdiner en het werk gaat ook gewoon door. Nog twee weken, want dan heb ik twee hele weken (!) vakantie. Wat een zaligheid !

Met dat in het vooruitzicht komen we die twee weken Sinterkerst wel door. Laten we vooral genieten van alle warmte en gezelligheid die deze tijd met zich mee brengt en onze harten laten uitgaan naar hen die dit niet zo kunnen of mogen ervaren. Fijne Sinterkerst !

Love is all around ❤

Liefde zien en voelen, overal om je heen. Liefde ervaren, van lieve mensen die je dierbaar zijn. Liefde beleven, al een hele poos zielsgelukkig met elkaar. Alles is liefde !

Gisteravond was voor ons met recht een avond vol liefde. We waren te gast bij de lounge van het symposium dat georganiseerd werd door Stichting Polyamorie Nederland. Naar wat we bij binnenkomst vernomen was het al een prachtige dag geweest (wij hadden overdag andere afspraken), en dat wetende, kon de avond al niet meer stuk.

Heerlijk om zo liefdevol ontvangen en omarmd te worden door dierbare lieverds. Dankbaar voor fijne gesprekken, heerlijke knuffels en leuke nieuwe ontmoetingen. Je bevinden in een sfeer die liefde ademt, met mensen die vol van liefde zijn... het was een heerlijk warm bad waar we ons in mochten onderdompelen.

Polyamorie... Lang was het een heel belangrijk deel van mijn leven. Drie jaar lang mocht ik genieten van het hebben van twee relaties. Nu staat het bij ons op een heel laag pitje. Nog steeds druk bezig mijn eigen leven op te bouwen ben ik er totaal niet mee bezig. Ik geniet mateloos van de fantastische relatie met mijn liefvriendje. Het is goed zo. Maar ik zeg nooit 'nooit', dus ik heb geen idee wat de toekomst in dit opzicht brengt. We zien wel.

Het was fijn om gisteren weer even in die vertrouwde wereld te zijn, omgeven door mensen die weten hoe het voelt, en beleven wat ook jij hebt mogen ervaren. Fijn om mensen te spreken die in de loop der tijd met je mee hebben gelopen op dat mooie, soms grillige poly-pad. Fijn om al die liefde weer te voelen, zien en ademen.

Alles is liefde. Love is all around. 'I love to love and to be loved' was toen het motto van de 'diva met twee mannen'. Twee mannen is nu één man, maar het motto zal altijd het mijne blijven !

Mijn baan is top !

Dat ik toch wel heel erg op mijn plek zit in mijn baan, bleek gisteren wel weer. Met het team waarin ik functioneel geplaatst ben (operationeel werk ik voor 85% voor een ander team), had ik een team-uitje. Ik had geen idee wat ons te wachten stond, maar wat werd het een leuke dag !

Het plenaire team-overleg dat in de ochtend gepland stond, was niet meer als een bespreking van de resultaten van het afgelopen jaar, sinds de reorganisatie, en ons team bleek het méér dan goed te hebben gedaan. Da's een mooie opsteker. Daarna werden we in de vorm van een spel getest op onze kennis van de processen en protocollen waar we mee werken. Dat eh... ahum... viel toch een beetje tegen. Maar goed om te ontdekken, dan kunnen we daar nog eens mee aan de slag.

Het 'overleg' duurde natuurlijk veel minder lang dan gepland, en om de tijd te doden tot de aanvang van het middagprogramma, zijn we met een deel van het team gezellig koffie gaan drinken op de locatie voor de rest van de dag. Mét toestemming van onze leidinggevende, dat dan weer wel. Leuk om elkaar eens in een andere setting mee te maken en eens te keuvelen met collega's met wie je normaal gesproken nauwelijks contact hebt.

De middag begon met een lunch in de vorm van een high tea. Jummie. Niet goed voor mijn 'dieet' maar een keertje spijbelen moet kunnen. Daarna werd menigeen een beetje zenuwachtig, want in een ander deel van de ruimte stonden stoelen in een kring opgesteld en er kwamen mensen binnen die duidelijk iets met ons gingen ondernemen. Grappig, hoe mensen dan reageren, als ze niet weten wat er gaat gebeuren.

Al snel kregen we door dat we muziek gingen maken. Als ik ergens blij van wordt, is het daar wel van, dus mijn middag kon al niet meer stuk. En hoe sceptisch sommige collega's ook waren, in de djembé-workshop die volgde, werd iedereen razend enthousiast en bleek dat we als team niet alleen goed functioneerden in ons werk, maar warempel óók nog samen muziek konden maken ! Gaaf ! Grappig was dat de dame die de workshop gaf, fan is van mijn band en me herkende. Dat gaf weer voldoende gespreksstof, want veel collega's wisten helemaal niet dat ik zing !

Het team-uitje was enorm geslaagd ! Wat een leuke collega's heb ik toch. En bofferd die ik ben, over twee weken mag ik ook mee met het team-uitje van het team waar ik het grootste deel van de tijd voor werk ! Het heeft z'n voordelen dus om in between teams te zitten ! Ik heb echt een leuke baan !
Nu nog even afwachten of mijn contract in januari weer verlengd gaat worden, dat is nog even spannend. Ik hoop van wel, en niet alleen omdat ik nu eenmaal moet werken, maar ook omdat ik heel erg graag zou blijven. Werken met en voor twee zulke leuke teams, dat wil ik echt niet hoeven missen !!


 
Update: inmiddels weet ik dat mijn contract inderdaad verlengd gaat worden ! Met een jáár maar liefst ! JOEHOE ! 

Heel even niets....

Hoe blij je kunt worden van drie vrije dagen ? Nou, ik word daar héél erg blij van !
Na een ultrakorte zomervakantie van een week, ben ik best wel toe aan even niets. En nu is het herfstvakantie en kan ik lekker er even een paar dagen tussenuit.

Even niet werken. Even niets hoeven of moeten. Zó lekker is dat. En nodig.... Vorige week donderdag werd ik ziek. Ineens. Op mijn werk werd ik vanuit het niets hondsberoerd. Duizelig, misselijk, dan weer warm, dan weer koud. Mijn collega's zagen het en stuurden me, ondanks mijn protesten (ik zou nog een vergadering notuleren en een verslag daarvan schrijven) resoluut naar huis. Ik was vast van plan om vrijdag weer gewoon te gaan werken, maar heb na veel dubben die ochtend toch maar besloten me ziek te melden. Wat vond ik dat lastig zeg. Want nu moest er een collega mijn taken overnemen....

Dat dagje thuis heeft me goed gedaan. Ik heb tot ver in de middag geslapen en ook de rest van de dag heel rustig aan gedaan. Het weekend was weer druk (en erg gezellig) en dat heb ik ook goed doorstaan. Nog steeds voel ik me niet goed, maar volgens de huisarts, die ik voor de zekerheid toch maar geconsulteerd heb, zou dat kunnen komen door mijn veranderde manier van eten, in combinatie met chronische oververmoeidheid. Tja... dat laatste wist ik al....

Vandaag was mijn eerste vrije dag van drie. In plaats van allerlei héél nodige huishoudelijke klussen aan te pakken, heb ik besloten er van te gaan genieten. Dat betekende vandaag gezellig koffie drinken met mijn moeder. Dat was ook al weer veel te lang geleden. Vanavond heb ik een gezellig etentje met een aantal collega's, dus de eerste ontspannen dag is al een feit !

Morgen en overmorgen ga ik met jongste op stap. Dan mag ik namelijk het prachtige en superlieve verjaardagskado wat ik van hem kreeg, gaan verzilveren. We gaan met z'n tweetjes twee dagen én een nacht naar de Efteling ! We overnachten in het Efteling-hotel (wat een luxe !) en gaan lekker lang genieten van ons favoriete attractiepark. Hoe geweldig is dat ??!!

Vrije dagen. Heel even niets. Nou ja niets.... Niets moeten in ieder geval. Alleen maar genieten !

MIJN huis !

Steeds meer heb ik de neiging om dingen in mijn huis te veranderen. Bijna alle spullen zijn dan wel gebleven, en daar ben ik blij om, want ik had zoveel moois en kwalitatief goeds nooit meer bij elkaar gekregen, maar toch voelt mijn huis lang niet als helemaal van mij. Het kriebelt enorm om dingen aan te passen, of te vervangen.

Heel langzaam aan ben ik daar mee bezig. Tja, met een piepklein inkomen kun je je geen grote aankopen veroorloven (daarom praat ik ook altijd heel vriendelijk tegen mijn wasmachine, in de hoop dat ie nog een hele poos meegaat), maar met kleine dingen kan er al heel veel.

Laatst is de werkplek aangepast. Met een paar kleine veranderingen lijkt die nu als nieuw. Er is veel meer ruimte en licht, en dat werkt een stuk prettiger. Het is nu helemaal naar mijn zin. Ook wat kleur in huis brengen, geeft een heel ander plaatje. Met wat leuke oranje accessoires is de boel lekker opgefleurd. Oranje is sowieso een vrolijke kleur die er uitspringt (en bij me past !).

Ook de slaapkamer komt aan de beurt. Daar zijn al wat dingen veranderd, maar als het aan mij ligt, krijgt die een complete metamorfose. Nieuwe spulletjes, nieuwe kleuren, andere sfeer... Daarna de woonkamer, en de keuken. De badkamer kan ook wel een make-over gebruiken.... *droomt weg*
Voorlopig zal het er nog niet van komen, maar ik heb de plannen al klaar. Het is leuk om uit te kijken naar zulke veranderingen, je te verheugen op wat gaat komen en weten dat dat helemaal-van-jou huis er écht komt !

Sommige dingen zullen moeten wachten helaas. Op gespaard hebben. Op tijd. Op energie. Maar dat is niet erg. Nu verandert er zo af en toe eens iets, met wat spulletjes en ideetjes. Ook leuk ! Ik word er erg blij van, als er met iets kleins een heel ander plaatje ontstaat. Het daarbij horende gevoel is nog veel fijner. Ik ben goed op weg ! Het wordt écht MIJN huis !!

Open boek ??

Het is maar stil op 'Diva's Dagboek'.... Waar ik vroeger soms wel 12 of meer blogs per maand schreef, komen er nu hooguit 2 of 3 uit mijn pen en vaak haal ik dat aantal niet eens. Hoe dat komt ? Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken.

De eerste is tijd. Met een drukke baan en dito gezin komt het er gewoon vaak niet van. Na mijn werk ben ik meestal doodmoe en heb dan geen puf meer om, naast de andere dagelijkse bezigheden, nog een blog te schrijven.
De tweede reden ..... hmmmm.... zijn er eigenlijk wel meer redenen, bedenk ik me nu ? Heb ik niets meer te vertellen ? Gebeurt er niets leuks meer ? Gebeurt er niets vervelends meer ? Nou, dat is het écht niet ! Er valt genoeg te vertellen en ik maak van alles mee, zowel in positieve (gelukkig heel veel) als in negatieve (ja, het houdt maar niet op) zin. Dáár ligt het dus niet aan.

Hoe komt het dan dat het hier zo stil is ? Is het echt alleen het gebrek aan tijd dat hier de oorzaak van is ? Dat zal toch niet ?
Misschien, het zou zo maar kunnen, heel misschien wil ik wel minder delen.... Ik ben een open boek en deel graag van alles met de mensen om mij heen en met jullie, trouwe lezers. Mijn diepste zielenroerselen heb ik in dit blog verwoord en gedeeld. Alle leuke en minder leuke dingen heb ik beschreven en verteld. Maar nu ik er over nadenk, heb ik de laatste tijd gemerkt dat ik gewoon niet alles meer wil vertellen hier. En ik weet eigenlijk ook wel hoe dat komt.

Niet al mijn lezers zijn lezers die het gewoon leuk vinden om een beetje mee te kijken in mijn leven. Niet al mijn lezers menen het goed met me. Niet al mijn lezers zijn blij voor me dat het goed met me gaat. Niet al mijn lezers gunnen me een rustig en happy eigen leven. Gelukkig is dat maar een ieniemienie klein percentage van die hele grote groep lieve en trouwe lezers. Maar daar ligt wel een belangrijke reden voor het steeds minder delen hier.....

Moet ik daar dan iets aan doen ? Nee. Mijn blog blijft gewoon openbaar en voor iedereen te lezen. Ik heb geen zin in een blog waar alleen door mij geselecteerde mensen toegang tot hebben. Er zijn geen geheimen, en wat ik niet wil vertellen, vertel ik dus gewoon niet. Ik heb besloten dat ik gewoon hier blijf schrijven (ik zou het niet kunnen missen), maar niet altijd meer zo gedetailleerd, minder frequent en alleen over dingen die voor mijn gevoel 'veilig' de wereld in kunnen.

'Diva's Dagboek' blijft gewoon bestaan. Maar wellicht een beetje anders dan jullie al die jaren van me gewend zijn. Ik hoop dat jullie gewoon willen blijven lezen en een beetje snappen waarom ik het zo aanpak. Jullie blijven van harte welkom om over mijn schouder mee te kijken. Ik trek die schouder in sommige gevallen alleen voortaan iets hoger op.... *grinnik*

Dát is vakantie !

Wat heb ik genoten de afgelopen week ! Samen met mijn liefvriendje en twee van mijn kids (de andere zeven gingen dit jaar helaas niet mee) ben ik een weekje op vakantie naar de Ardennen geweest. En jemig, wat was dat relaxt en gezellig !

We hadden een stadswoning gehuurd in Stavelot. Bij aankomst bleek het een prachtig oud huis, dat helemaal gemoderniseerd was, met behoud van de originele elementen. Ruim, sfeervol, van alle gemakken voorzien en al snel helemaal 'eigen'. De eerste nacht was even wennen, met al het gekraak en gepiep wat nu eenmaal bij een oud huis hoort, maar al snel was dat ook gewoon. Het huis was zo groot, dat de jongens een grote eigen kamer hadden,er stond een biljart op de begane grond, de keuken was enorm en de badkamer was een waar badpaleis. Er was zelfs een snoezelruimte en een leeshoek ! Het huis paste ons als een comfortabele jas !

Elke dag hebben we iets ondernomen. We hebben stadjes in de buurt bezocht, de plaatselijke abdij met diverse musea grondig bekeken, zijn een dagje naar Luxemburg-stad geweest, natuurlijk ook naar een museum over de Tweede Wereldoorlog, zijn neergestreken op diverse terrasjes, hebben 's avonds thuis genoten van gewoon thuis koken en eten, spelletjes, tv-series en lekkere hapjes en drankjes en de laatste avond zijn we heerlijk uit eten geweest bij de plaatselijke Italiaan. Dat die erg goed was, wisten we al. Mijn liefvriendje en ik waren hier vier jaar geleden, tijdens ons aller-eerste weekendje samen weg, namelijk ook geweest....

Eén dag ben ik alleen thuis gebleven. Op maandagochtend werd ik wakker met het gevoel of ik door een vrachtwagen was overreden. De fibro won die dag. Op de planning stond een dagje kayakken, maar dat stond mijn lijf dus niet toe. Mijn liefvriendje is met de jongens gegaan, maar van kayakken kwam vanwege de te hoge waterstand niets terecht. Ter plekke besloten de mannen dan te gaan mountainbiken.  Dat bleek nog een heel avontuur, compleet met regenbuien en de weg kwijt raken. Maar ze hebben enorme lol gehad ! En ik had een lekker rustig dagje, met niets meer te doen dan lezen, dutten en uitgebreid in bad liggen. Het was een goede beslissing om deze dag rust te nemen. De rest van de week kon ik daardoor gewoon weer volop meedoen en genieten.

Zo'n relaxte vakantie heb ik zelden gehad ! De sfeer was super ontspannen en gezellig. We zijn relaxt thuis weggegaan en een week later net zo relaxt weer thuisgekomen. In no time was de boel  aan kant, zowel bij aan- als thuiskomst en alles liep als vanzelf. Wat een teamwork ! Totaal geen gedoe, geen gestress, het was gewoon mega-gezellig en we hebben met z'n viertjes enorm veel plezier gehad, waarbij er voor iedereen ook genoeg ruimte was om even iets anders te doen of je terug te trekken. Echt vakantie dus. Wat een zaligheid !

Nu zijn we al weer twee dagen thuis. Alles is al lang weer opgeruimd, de vakantiewas ligt weer in de kast en ik geniet van een laatste vrije dag. Morgen ga ik weer aan het werk. Dat zal even tegenvallen, want mijn liefvriendje en de kids zijn nog vrij.... Dat is het nadeel van maar een heel korte vakantie hebben. Maar die was wel helemaal super relaxt en méér dan geweldig !

Alles kump goed !

'Alles kump goed, alles kump altied weer goed'...
Wat hebben we het vaak gezongen, tijdens de Zwarte Cross afgelopen weekend. Een positief thema voor een positief en weer méér dan geweldig feest. Wij hebben enorm genoten !

Ik kijk er altijd reikhalzend naar uit. De Zwarte Cross is echt mijn feestje ! Vier dagen lang genieten van fijn gezelschap, muziek, theater, humor, creativiteit en lekker eten en drinken. Zoals altijd gingen we ook nu met vrienden, en deze keer van donderdag tot maandag. Vier nachten op de camping, elke dag uitgebreid rondstruinen op het uitgestrekte festivalterrein en vooral genieten !

Ludieke vondsten, spectaculaire stunts, hilarische voertuigen in de Roze Cross, geweldig theater, goede muziek, een bar naast onze tent, meedoen met een jaren-80 Sterrenjacht, trouwe bezoekjes aan de cocktailbars, eten uit alle windstreken, een kerkdienst op zondagochtend, regenbuien en dus modder, volop zon, zwaaien naar tante Rikie, meezingen met het Zwarte Cross-lied, dansen tot heel laat, slapen met oordoppen in, elke keer weer schrikken van het startschot op de crossbaan, bloemen in het haar, zonder bril het programma proberen te lezen, bingo spelen.... Met dat en nog veel meer vulden wij het afgelopen weekend in.

Genieten met een mega grote G ! We kijken nu al weer uit naar de volgende editie en genieten na van deze. Mijn polsbandje blijft voorlopig om en ik kijk keer op keer met een brede grijns de foto's terug. Alle verzamelde gadgets blijven bewaard en mijn hoedje-met-bloemen krijgt een ereplekje. Het motto van dit jaar 'Alles kump goed' houden we er zeker in !

De Zwarte Cross.... wat een geweldig feest ! MIJN feest !

Vier jaren vol liefde

De liefde... ik heb er al zo vaak over geschreven. Over de liefde voor je partner. Over polyamoreuze liefde. Over de liefde voor je kids. Over de liefde voor je vrienden en familie. Over de liefde voor je werk en hobby's. Liefde is zo allesomvattend.

Afgelopen weekend vierden we, behalve mijn verjaardag, ook en bovenal de liefde. Mijn liefvriendje en ik vierden dat vier jaar geleden de vlam in de pan sloeg en onze relatie begon. Vier jaar samen.
In die vier jaar is veel gebeurd. Onze relatie was meteen al diepgaand en intens. Toen leefde ik nog polyamoreus en was mijn liefvriende 'de tweede'. Inmiddels is hij al weer een hele poos 'de eerste', én enige. De dynamiek van onze relatie is veranderd. Onze mogelijkheden en manieren van samen zijn zijn veranderd. Maar de liefde is niet veranderd. Of eigenlijk toch wel... die is nog sterker en dieper geworden.

Vier jaar samen. We hebben het gevierd met lieve kadootjes en een etentje in het restaurant waar we vier jaar geleden onze eerste officiële date hadden en volledig voor elkaar vielen. We hebben terug gekeken op die vier jaar. Vier jaar van ontdekken en genieten, maar ook van schipperen en laveren. Vier jaar van liefdevolle weekenden en vakanties samen, maar ook van op stap en gezelligheid thuis met twee gezinnen. Vier jaar van dromen en weten dat het goed zit, maar ook van twijfel en onzekerheid.

Vier jaar samen. En nog een heleboel jaren in het verschiet. De plannen zijn er al. Nu de tijd nog. Maar ook dat komt goed. Zijn kadootje vertelt hoe het voelt (er bungelt nu ook een prachtige 'infinity'-bedel aan mijn speciale armband). De zekerheid van willen en voelen is er altijd geweest en is er nu meer dan ooit. We gaan er ook de komende jaren iets prachtigs van maken. Samen. ❤❤❤❤

Voetbal en andere gekte

Nederland is nog steeds in de race ! Weer een wedstrijd gewonnen en hup, weer een ronde verder !
Ik blijf maar bitterballen bakken en mijn nagels hebben nog nooit zoveel kleur gehad (voor diegenen die dit niet meegekregen hebben: bij elke wedstrijd van Nederland bak ik bitterballen in de rust en tijdens de wedstrijd lak ik mijn nagels. Tijdens de eerste match, tegen Spanje, deed ik dat en toen wonnen we glorieus. Elke volgende wedstrijd werd me opgedragen precies hetzelfde te doen, want dat bracht geluk... We hebben tot nu toe inderdaad alles gewonnen!). Maar de sfeer is super !

Mannen in oranje shirts in mijn huis. Uitslagen voorspellen met familie en vrienden op Facebook en daarbij wedden om een WK-burger van McDonalds. Juichen als 'we' scoren. Voetbalwedstrijdjes in de woonkamer. En tussen de wedstrijden van het Nederlands Elftal door genieten van 'mooie-mannen-voetbal'... Eh ... *onschuldig kijkt*... dat is mijn pleziertje. Vooral de wedstrijden van Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse elftallen zijn een lust voor het oog...*grinnik*

Ik ben helemaal niet van het voetbal, maar het hele sfeertje vind ik wel errug gezellug. Van mij mogen ze dus nog best even door. Ik juich fanatiek mee ! En ondanks dat ik er zelf net zo erg aan meedoe, moet ik ook wel erg lachen om alle gekte. Uitbundig uitgedoste supporters. Stampvolle kroegen vol oranje-supporters. Toeters en bellen als er een doelpunt wordt gemaakt. We hebben met z'n allen toch wel een beetje de kolder in de kop, deze weken.

Nog even... dan zit het er weer op. Dan weten we of 'ons' Oranje het tot en met de laatste wedstrijd van het toernooi heeft gered. Zou het lukken ?? Ik zorg in ieder geval voor voldoende bitterballen in de vriezer, voor een boel kleuren nagellak op voorraad en mijn oranje sjaaltje gaat de kast nog lang niet in.
Hup Oranje ! Zet 'm op ! Aan ons zal het in ieder geval niet liggen...

Hulp vragen... ?

De laatste tijd ben ik wat minder uitbundig dan anders. Niet zo vrolijk, erg bedachtzaam en zelfs wat stilletjes. Niets voor mij. Hoe het komt ? Ik kan het niet precies duiden.

Gewoon moe ? Nee... dat ben ik altijd. De 'normale' fibro-klachten zijn net als anders. Slapen gaat iets beter maar ik kom nog steeds uren te kort, hoewel dat ook niet nieuw is. Ik tob wel met terugkerende blaasontstekingen maar dat is op zich geen ernstig probleem. Op het werk gaat het prima, een nieuwe contractverlenging is in the pocket en ik heb het nog steeds enorm naar mijn zin.
In de liefde gaat het méér dan super en met de kids loopt ook alles lekker. Maar wat is het dan ??

Ik denk dat het het afgelopen jaar misschien allemaal wat veel is geweest. Een scheiding die niet soepel verliep, meteen in de uitkering en aan het werk, zorgen dat het de kids aan niets ontbrak, mijn eigen weg weer vinden, veel stress en ergernis... Er is gewoon geen tijd geweest om alles, voor mezelf, op een rijtje te zetten. Ik heb alles op één grote hoop gelegd en daar laten liggen. Geen tijd om bij dingen stil te staan. Geen tijd om plekjes te vinden voor alles wat er in mijn hoofd en hart rond woelde. 24/7, zelfs 365/365 mezelf er méér dan volledig in gooien betekende dat er geen tijd was en is voor mij. En daar lijk ik nu keihard tegen aan te lopen.

Depressief ? Welnee joh ! Zo erg is het allemaal niet. Ik ben heel gelukkig met mijn leven, en alle mensen om mij heen. Ik heb het goed. Op alle fronten. Maar toch ben ik niet helemaal in mijn normale doen. Vervelend. Vooral voor mijn liefvriendje en kids, zij merken daar tenslotte het meeste van. Zelfs mijn collega's vinden me stiller dan anders... Maar wat is het dan ?

Ik weet dat die grote hoop met alles wat ik er op gelegd heb, eens goed georganiseerd moet worden. Ontrafelen en categoriseren. Ordenen en opruimen. Weggooien en opbergen. Ik ben er al een poos druk mee bezig. Wat me helpt is bijvoorbeeld het fijne gesprek dat ik vandaag had. Ik kon mijn verhaal doen en aangeven wat me dwars zit. Waar de pijn zit. Wat me boos maakt. Zonder oordeel werd er naar me geluisterd, en werd ik ook begrepen. Dat was heel fijn.

Gewend als ik ben aan alles alléén doen, begin ik nu een beetje te wennen aan het feit dat dat helemaal niet hoeft. Mijn liefvriendje helpt me enorm en staat onvoorwaardelijk naast en achter me. Er zijn veel lieve familieleden en vrienden bij wie ik altijd terecht kan. Maar eigenwijze ikke vond eigenlijk altijd dat ze het alleen moet kunnen. Zonder hulp. En dat stukje ben ik, nog wel heel voorzichtig, aan het loslaten. Had ik veel eerder moeten doen. Hulp inroepen is geen schande, al is de drempel om dat te doen voor mij onnoemlijk hoog. Maar daar eenmaal overheen, is het besef dat je om hulp mag en kunt vragen al genoeg om meer lucht te krijgen. Ik voel me een stuk beter !
(En onderstaande quote helpt daar zeker ook aan mee):

MIJN moment !

Gisteren mocht ik weer optreden met mijn band. Het is altijd weer een feest, om lekker samen te spelen. De weergoden waren ons goed gezind. Iets te goed zelfs, want pfffff, wat was het warm !
Maar onze muziek past prima bij zulke tropische temperaturen en we beschouwden de zon dan ook als een kadootje.

Het is leuk om tijdens zo'n openbaar optreden weer te ervaren hoeveel trouwe fans we hebben. Natuurlijk zijn onze naasten, vrienden en bekenden altijd van de partij, maar ook steeds meer mensen buiten onze eigen kringen die ons eens hebben gehoord, komen terug. Fijn dat onze muziek en performance zo gewaardeerd worden. Gisteren was dat ook weer zo. We speelden op een jazz-festival in de stad en tegen aanvangstijd liep het plein waar we speelden aardig vol. Een aantal goede vrienden en bekenden mocht ik voordat we begonnen al begroeten. Dat doet goed, zoveel publiek dat speciaal voor jou komt. Dat speelt nóg fijner.

Het was een prima optreden. We gingen als een trein, speelden lekker losjes en ontspannen, hadden enorm veel plezier en kregen enthousiaste reacties van het publiek. Jammer dat er dan toch weer één minpuntje moest zijn. Dat je wederom respectloos en ongevraagd geconfronteerd wordt met het ego van een ander. Dat het wéér niet jouw eigen ding mocht zijn. Dat er wéér meegelift werd op jouw succes en sociale leven. En dat terwijl je al heel vaak hebt aangegeven dat je dit soort acties enorm naar vindt, omdat je niet het gevoel hebt dat je je eigen leven mag leiden. Respectloos en aanmatigend gedrag, puur om dwars te liggen, waar ik bijna letterlijk misselijk van wordt.

Ik had kunnen weten dat het zou gebeuren. Wat ik wil, wens of kenbaar maak is niet belangrijk en wordt gewoon met voeten getreden. Blijkbaar heb ik een bordje op mijn hoofd waarop staat: 'voor mij hoef je totaal geen respect te hebben'. Tenminste, iemand denkt dat bordje te zien en handelt er naar. Maar weet je, op het moment dat ik het zag gebeuren, stond ik vanuit mijn hart te zingen. Te doen wat ik leuk vind en waar mensen speciaal voor komen. Ik keek naar wat er gebeurde en kon mijn grinniken haast niet onderdrukken. Enig gevoel van leedvermaak was me dus wel aan te rekenen. Want ik was niet degene die zichzelf uiteindelijk nogal belachelijk maakte.

Ik heb me niet van mijn stuk laten brengen. Dat was natuurlijk wel de opzet, maar helaas pindakaas, dat is mooi niet gelukt. Het hele optreden heb ik staan stralen en net gedaan of het er niet was. Uit mijn ooghoek zag ik van alles, maar kon er alleen maar om lachen. Het zei tenslotte helemaal niets over mij. Ik voelde me sterk en krachtig en was blij met de onvoorwaardelijke steun en liefde van hen die er speciaal voor mij waren. Dit was mijn podium, mijn moment ! Een moment dat ik zelf heb gerealiseerd en heb verdiend. En daar ben ik, net als op het daverende applaus dat ons na ieder nummer ten deel viel, best heel trots op !

Happy B-days !

Met een kind dat begin mei en een kind dat eind mei jarig is, was het toen ze wat groter werden, op een gegeven moment handig om die twee verjaardagen samen te vieren. Wel zo makkelijk en gezellig ! Ook dit jaar was dat weer het geval. Op jongste's 14e verjaardag vierden we dus ook meteen de verjaardag van tweede, die drie weken eerder 20 was geworden.

We hadden er een mooie dag voor uitgekozen, de weergoden waren ons gunstig gezind. Daarom versierde mijn liefvriendje 's ochtends vroeg niet alleen de woonkamer, maar ook de tuin, zodat we 's middags gezellig buiten konden zitten. Het zonnetje scheen en de temperatuur was super. Vrolijk wapperende vlaggetjes in je tuin zijn dan wel heel feestelijk !

Jongste's dag begon goed. Na uitbundig en (volgens hem wel heel lang) gezang en dikke knuffels mocht hij niet alleen kadootjes uitpakken, maar ook met liefvriendje mee om zijn favoriete ontbijt te gaan bemachtigen. MacDonalds... natuurlijk ! Met volle zakken kwamen ze thuis. Als je jarig bent mag je tenslotte best frietjes in de ochtend. (Ik heb me netjes aan een croissantje gehouden hoor !). En toen ik de mannen zag smullen, vroeg ik me even af wie er nu het meest van genoot... *grinnik*

Het was een leuke dag. Alle voor ons belangrijke mensen waren van de partij. Een lieve vriendin die die dag een heel druk programma had en eigenlijk niet kon komen, kwam zelfs toch even snel langs om kadootjes te brengen. Fijn om iedereen om ons heen te hebben ! Jongste verzuchtte 's avonds dat hij een topverjaardag had gehad en tweede had zich ook prima vermaakt. Met recht happy birthdays dus !

Zulke bijzondere kids...

Ons familie-bandje, waar ik al eerder over heb geschreven, mocht ook dit jaar weer optreden met een aantal kids met een verstandelijke beperking. Mijn zwager geeft al jaren met heel veel liefde en engelengeduld gitaarles aan kinderen (of eigenlijk zijn het jong-volwassenen) die in een heel speciale instelling in zijn Belgische dorp wonen. Vier jaar geleden leek het ons leuk om hen met een échte band te laten optreden en zo is ons familie-bandje toen geboren.

Ook dit jaar zijn we een paar maanden geleden begonnen met repeteren. De jongelui kiezen zelf de nummers die ze willen spelen uit en mijn zwager zorgt dan dat ze voor hen speelbaar zijn. Dat is nog een hele toer want zulke bijzondere kids leren natuurlijk niet op de reguliere manier gitaar spelen. Mijn zwager heeft daar zo zijn eigen methodiek voor en die werkt perfect ! Wij repeteren de nummers van te voren zelf en gaan daarna een paar keer met hen aan de slag. Elke repetitie is al een feest. En een uitdaging, want de spanningsbogen zijn niet zo heel groot...Maar uiteindelijk komt het elke keer weer tot een meer dan geslaagd optreden.

Twee optreden hebben we gedaan. Eén op zondagmiddag, tijdens de open dag van de instelling en één gisteravond, speciaal voor de woongroep-genootjes, begeleider, ouders, juffen en andere belangstellenden. Wat deden ze het goed en wat genoten ze ! Gisteren werd de avond afgesloten met een diploma voor de kids en een heuse receptie achteraf. We werden zowat plat geknuffeld en gezoend, mijn liefvriendje kreeg een nieuwe bijnaam en onze grote sterren leken wel echte beroemdheden. Ik geniet daar zo enorm van, van die blije koppies, dikke knuffels en natte zoenen...

Voor dit jaar zit het er weer op. Maar onze muzikanten hebben grote plannen voor het volgende jaar. Zo wil één van de jongens dan graag op zijn school optreden en wil onze zangeres helemaal alleen een lied zingen. We hebben maar even een slag om de arm gehouden, zodat ze niet het hele jaar blijven stuiteren. Is ook wel zo rustig voor hun groepsleiders *grinnik*.

Ik word elke keer erg geraakt door hun onbevangenheid, hun enthousiasme en hun vermogen zó in iets op te gaan. Tijdens de open dag op zondag voerden schoolklassen prachtige toneel- en muziekstukjes op en de liefdevolle begeleiding van hun leerkrachten was hartverwarmend. Af en toe moest ik echt even een traantje wegpinken. Behalve hun verstandelijke beperking hebben deze kids ook nog een onstabiele sociale omgeving en diverse andere problematiek en dat besef hakte er wel in... Maar gelukkig overheerste vrolijkheid en plezier en hebben we vooral ontzettend genoten van deze zo heel bijzondere kinderen. Het is een voorrecht om dit te mogen doen !

Inleveren / terugkrijgen = gelukkig zijn

Heb ik ingeleverd, sinds ik alleen mijn gezin draaiende moet houden ? Een volmondig 'ja' is hierop mijn antwoord. Niet alleen financieel is er veel veranderd (van een riant inkomen naar eerst een bijstanduitkering en nu een niet echt veel ruimer salaris is best een stap), maar ook op andere gebieden hebben niet alleen ik, maar ook de kinderen en mijn liefvriendje, moeten inleveren.

Eén van die dingen is tijd. Tijd voor de kinderen in de eerste plaats. Voorheen heb ik jaren part-time gewerkt, hooguit twee dagen per week en was ik alle schoolvakanties vrij. Daarna ben ik twee jaar thuis geweest en was er volledig voor het gezin. Natuurlijk was ik in die tijd ook regelmatig bij mijn liefvriendje, maar de meeste tijd was ik er. Nu werk ik elke dag, ook in de vakanties en moet ik de schaarse tijd die overblijft goed verdelen en plannen, want ook het huishouden moet blijven draaien. (Gelukkig ben ik daar al wel een stuk gemakkelijker in geworden). Geregeld probeer ik iets met één of meer van de kids te plannen. Een dagje uit in een vakantie, even ergens lunchen of thee-drinken, gezellig de stad in. Maar ook gewoon samen 's avonds op de bank een film kijken is al quality-time.

Tijd voor mezelf (en mijn liefvriendje) is een tweede. Daarin is veel veranderd. Natuurlijk bevonden we ons altijd in een luxe positie, we zagen elkaar vaak, hadden dan alle tijd voor elkaar en ik ben nog steeds erg dankbaar dat dat allemaal kón. Nu ik 365/365 alleen voor de kinderen zorg, is die tijd er eigenlijk niet meer. We brengen elk weekend en zoveel mogelijk vrije dagen samen door maar zijn dan eigenlijk nooit met z'n tweetjes. De kids zijn er altijd (en voor alle duidelijkheid, dat vind ik héérlijk !) en het huishouden en andere verplichtingen gaan gewoon door. Met grote kinderen zoals de mijne komen de momenten dat je er even samen tussenuit kunt, al is het maar een uurtje de stad in, wel steeds vaker voor. En met grote kinderen, die er voor elkaar kunnen zijn, zoals een oudste die zelfstandig woont en een jongste die graag bij zijn grote zus gaat logeren, wordt dat nog gemakkelijker. Natuurlijk wil ik ze niet de verantwoordelijkheid voor elkaar geven, maar soms is het wel fijn dat het kan. Zoals vanavond, als mijn liefvriendje en ik gaan stappen en in zijn huis gaan overnachten, terwijl jongste logeert bij oudste. Lief dat ze dat dan zo regelen...

Met wat ik hier schrijf wil ik beslist geen klaagzang neerzetten. Nogmaals, ik heb de kinderen het liefst altijd allemaal lekker thuis. Het is slechts een constatering en iets waar ik de afgelopen dagen wat meer over heb nagedacht. Want ik heb het hier dan wel over inleveren, aan de andere kant heb ik ook onnoemlijk veel gekregen... Zelfstandigheid, rust in huis, onvoorwaardelijke liefde, een ontspannen sfeer, ongedwongen gezelligheid en plezier en, al klinkt dat misschien tegenstrijdig, vrijheid. Vrijheid zit 'm niet alleen in tijd, maar ook op heel veel andere vlakken. Al met al toch een win-situatie, ondanks het inleveren.

Het is druk. En best veel. Dat wel. Iedere dag werken heeft me, zeker in het begin, aardig wat kruim gekost. Mijn 'beperking' heeft daar zeer zeker mee te maken gehad. Maar ook het feit dat ik geen tijd heb gehad om alles op een rijtje te zetten en een plekje te geven, in hoofd en hart. Ik merk dat ik daar momenteel aardig tegen aan loop. Ondanks alle drukte zal ik daar tijd voor moeten maken. Hoe weet ik nog niet, maar ik moet dat wel doen. Maar ook dat gaat goedkomen.

Terugkijkend op het afgelopen jaar vind ik eigenlijk wel dat ik het aardig heb gedaan allemaal. Ik heb een baan en zorg geheel zelfstandig voor mijn gezin. De kids hebben hun draai gevonden in ons nieuwe leven, maar ook hun persoonlijke ontwikkeling maakt grote sprongen. Ik ben enorm happy met mijn liefvriendje. Er zijn veel lieve vrienden en familie om ons allen heen. We doen leuke dingen en genieten van alles wat we hebben en kunnen. Ik ben gewoon erg gelukkig! En dat is waar het om draait !

Quality time met mijn kids

Vandaag was een heerlijke dag ! Samen met jongste ben ik een dagje op stap geweest, we hebben samen weer eens een leuke dierentuin bezocht. Hij heeft meivakantie, twee weken lang en helaas ben  ik tegenwoordig niet meer zo maar vrij tijdens de schoolvakanties. Dat blijft toch wel wennen... Gelukkig was een weekje vrij gedurende deze periode toch mogelijk en sinds gisteren ben ik lekker thuis ! Yes !

Al vanaf ik kinderen heb, heb ik mijn werktijden zó kunnen indelen dat ik er na schooltijd en in alle schoolvakanties altijd was. Een enorm luxe positie, mij gegund door mijn vorige werkgever en zowel de kids als ikzelf hebben dat altijd erg fijn gevonden. Nu is dat voorgoed verleden tijd. In mijn huidige baan moet ik gewoon werken of de kids nu vrij zijn of niet. Gelukkig zijn ze al groot, en is het niet meer zo'n probleem als ik er eens niet ben. Maar ikzelf blijf het lastig vinden, vooral in de vakanties. Natuurlijk zie ik ze elke dag, maar als alleenstaande, noodzakelijkerwijs 5 dagen per week werkzame ouder met 365 dagen per jaar de volledige zorg voor hen, schiet juist die extra tijd en aandacht voor mijn kinderen er vaak bij in. Tijd die er voorheen in de vakanties altijd en vanzelfsprekend was.

Derde en jongste hadden ook nog eens niet tegelijk meivakantie, slechts één week was gezamenlijk en in totaal waren er dus drie weken vakantie te overbruggen. Tja, dat kreeg ik natuurlijk niet voor elkaar. Ik heb niet zoveel verlofuren en het is mega druk op mijn werk, vakantie nemen zat er eigenlijk niet eens in ! Ik ben dus al heel erg blij met dat weekje ! Het was wel even puzzelen welke periode nu handig was, maar ook daar ben ik uitgekomen. Je wil toch proberen het iedereen naar de zin te maken.

Derde is momenteel een paar dagen weg met zijn beste vriendin en dat gaf mij de gelegenheid om vandaag dan eens exclusief voor jongste te reserveren. Natuurlijk koos hij voor één van onze favoriete uitjes, het dierenpark. Gisteren mocht hij al met zijn grote zus mee op sjouw, vandaag gingen hij en ik samen op pad. Zo gezellig was het, bij aankomst koffie met iets lekkers, later een uitgebreide lunch en weer later trakteerde hij mij op een heerlijk ijsje. We hebben genoten van alle dieren, hebben lekker door het gezellig drukke park geslenterd en onze dag is omgevlogen !

Zo verdeel ik deze spaarzame vrije dagen tussen kids, liefvriendje en allerlei klussen die nodig gedaan moeten worden en waar anders geen tijd voor is. Een rustige vakantie ? Nee, dat zal het niet worden. Maar wel één met vooral veel tijd voor de kinderen. Een paar dagen zonder gehaast om op uur en tijd ergens te moeten zijn, met tijd om uitgebreid met elkaar te eten en samen leuke dingen te doen. Ook tijd om samen met hen klusjes op te knappen maar vooral tijd om te genieten van het samenzijn.

Voor mijzelf was deze vakantie best noodzakelijk. Even niets hoeven, even een beetje rust, ik was er erg aan toe. Maar de allerbelangrijkste reden is de tijd thuis, zonder haast en stress, gewoon een paar fijne knusse dagen met elkaar doorbrengen.  Doordat ik elke dag moet werken (er moet tenslotte brood op de plank) zie ik de kids al veel minder dan me lief is. Des te meer reden om toch vakantie op te nemen en er in die dagen extra voor hen te zijn ! Er staat met en voor allemaal nog van alles op de planning, dus een betere besteding kan ik me niet bedenken ! Quality time met mijn kids, heerlijk !

De kunst van het vrouw-zijn

Dat vrouw zijn een kunst is, dat wist ik al. Er wordt tenslotte heel wat van je verwacht als vrouw. Vaak heb je enorm veel rollen, en die wil je zo goed mogelijk vervullen. Dat verwacht de omgeving ook. Vrouwen zijn immers sterk en kunnen alles ?! Natuurlijk is dat zo, maar regelmatig valt het niet mee, om alles te combineren en overal maar goed in te zijn.

Want een goede moeder, zorgzame partner, heerlijke minnares, hardwerkende werknemer, begripvolle vriendin, attente collega en nog heel veel meer tegelijkertijd zijn, is best pittig. Hierdoor vergeten wij vrouwen vaak de allerbelangrijkste rol. De rol van vrouw zijn, jezelf zijn. Zijn wie je bent. We zijn geneigd vooral eerst voor anderen te zorgen en vergeten dan ons zelf. Een typisch vrouwending is dat.

Afgelopen vrijdag ben ik, samen met twee lieve en prachtige vrouwen, de hele dag met dat unieke stuk bezig geweest, zowel met de innerlijke als de uiterlijke kant. Want behalve moeder, partner, collega en vriendin ben ik ook nog mezelf. Een dagje stilstaan bij wie en wat ik ben was voor mij broodnodig. Want ook ik vergeet mezelf, mijn andere rollen en zorg voor anderen nemen een veel grotere plaats in.

Het was een fantastische dag. Bezig zijn met je eigen vrouwelijkheid, en daarbij vooral aandacht voor dat bij uitstek vrouwelijke fysieke deel van jezelf, was een prachtige ervaring. Vooral om uiteindelijk een prachtig kunstwerk in je handen te kunnen houden, was heel bijzonder. Alsof ik mezelf droeg en koesterde. Het was een dag met een lach en een traan, een dag waarin ik alle andere rollen even helemaal heb losgelaten en mocht ervaren hoe bijzonder het eigenlijk is om een vrouw te zijn. Om 'ik' te zijn... Ik ben blij dat ik dit zo mocht meemaken. En dan ook nog in zulk lief en fantastisch gezelschap ! Heerlijk, om je zo gedragen, begrepen en gekoesterd te voelen... Dank jullie wel, lieve en mooie vrouwen ! ~xxx~

(Wil jij dit ook ervaren ? Kijk dan op http://www.purify-coaching.nl/wat-ik-doe/kunst-van-vrouw-zijn/ en schrijf je in ! Ik hoop dat je er net zo van zult genieten als ik).

Lekker even vrij !

Even bijkomen... wat ben ik daar aan toe zeg !
Al vanaf augustus ben ik bijna onafgebroken aan het werk. Een paar vrije dagen rond de Kerst en verder was het werken en nog eens werken wat de klok sloeg. Af en toe een vrije vrijdag, die meteen werd volgepland met allerlei klussen, was heel fijn, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik snák naar een weekje vakantie... Het is enorm druk op het werk, dus werktechnisch kan het eigenlijk niet...

Het zit er sowieso niet echt in. Een weekje weg, écht op vakantie gaan lukt gewoon niet. Logistiek is het al helemaal een probleem, met kids die niet tegelijk vrij zijn en liefvriendje die moet werken en studeren. Maar gisteren heb ik wel besloten om in ieder geval een paar dagen vrij te nemen in de komende meivakantie. Vandaag heb ik het meteen ingepland in mijn werkagenda, na toestemming van mijn leidinggevende. Yes !

Nog twee weken werken en dan ben ik een weekje vrij ! Met maar weinig verlofuren is het schipperen, maar ik heb het zo 'voordelig' mogelijk op kunnen lossen. Ik heb er zo'n zin in !
Lekker 7 dagen vrij ! De jongens hebben ook vakantie en ik hoop dat liefvriendje ook ergens een dagje vrij in kan plannen. Ik verheug me nu al op 's ochtends niet voor dag en dauw op hoeven staan, lekker lanterfanten en doen waar we zin in hebben. Ongetwijfeld zullen de vrije dagen mede gebruikt gaan worden om allerlei al dan niet achterstallige klussen op te knappen, maar dat is niet anders. Dan is er ook tijd voor, daar ontbreekt het nu volledig aan.

Vakantie ! Joepie ! We blijven gewoon thuis, gaan niet luxe op vakantie maar hey, daar vraag ik ook niet om. Ik heb het thuis, met iedereen om me heen, net zo fijn ! Ik kan haast niet wachten... *telt af en duimt voor mooi weer*

Apetrots !

Trots op mijn kinderen
kanjers zijn het, alle vier !
Trots op mijn liefvriendje
die zoveel van me houdt en er altijd voor me is
Trots op mijn familie
op wie ik altijd kan steunen
Trots op mijn vrienden
die er door dik en dun voor me zijn

Trots op mijn werk
zo gewaardeerd door mijn collega's
Trots op mijn eigen inkomen
helemaal onafhankelijk
Trots op wat ik kan
en dat is eigenlijk best wel veel
Trots op mijn leven
ik heb het hartstikke fijn

 
Er is nog veel meer om trots op te zijn.
En misschien hoor ikzelf ook wel een beetje in dat rijtje....

Dag buitenhuis...

Hoe snel drie jaar voorbij kunnen vliegen... Daarvan waren we ons afgelopen weekend enorm bewust. We waren samen, voor het laatst, in mijn liefvriendjes buitenhuis in Twente. Volgende week verhuist hij terug naar zijn eigen huis. Zijn opdracht aldaar is klaar en de huur van het buitenhuis is opgezegd. Dus er moest gepoetst en geboend worden, je wil de boel toch netjes en schoon achterlaten.

Drie jaar heeft hij daar, door de week, gewoond. In de weekenden was hij (waren wij) in zijn eigen huis, en de laatste tijd meestal in het mijne. Het buitenhuis bevond zich dichtbij zijn werkplek. Dit was een perfecte oplossing, de dagelijkse reistijd zou anders niet te doen zijn. In drie jaar maak je zo'n buitenhuis helemaal tot je eigen plek. Toen we zaterdag begonnen met inpakken was dat 'eigen' heel snel weg. Alle persoonlijke spullen in dozen en hup, je huis is ineens je huis niet meer...

Een gek idee hoor, dat de tijd daar voorbij is. We hebben er samen menig weekendje doorgebracht. Vanaf het allereerste begin was het ook een beetje mijn buitenhuis. Toen hij op zoek was naar een geschikte plek en dit vond, zochten en vonden we samen. Het buitenhuis was ons plekje, weg van alles en iedereen. De weekenden daar waren altijd extra speciaal...

Het hele weekend hebben we schoongemaakt en opgeruimd. Het buitenhuis is weer spic en span, brandschoon en alles is weer als nieuw. In de tijd die over was, hebben we vooral genoten van weer eens een weekendje lekker met z'n tweeën zijn, op een voor ons bijzondere plek. Zelfs zonder alle persoonlijke dingetjes om ons heen was het weer extra speciaal...

Komend weekend is de definitieve verhuizing. Mijn liefvriendje neemt niet alleen afscheid van zijn buitenhuis, maar ook van zijn collega's en zijn werk. Ook dat zal enorm wennen zijn...
Het voelt best raar, dat die bijzondere plek er straks niet meer is. Met mooie herinneringen kijk ik terug naar de tijd daar. Drie jaar... het lijkt zo lang, maar ze zijn omgevlogen. Time really flies..

Meer / minder / moe

Die keuringsarts had gelijk... meer dan 6 uur werken per dag zit er gewoon niet in. Elke keer als ik méér dan mijn gebruikelijke uren maak, ben ik als ik thuis kom, helemaal kapot. Meestal draai ik mijn reguliere werktijden en dan gaat het redelijk. Maar als ik door omstandigheden, of om andere vrije momenten te compenseren, langer werk, is het mis. Dan ben ik zo moe en heb zoveel pijn, dat ik er letterlijk misselijk en naar van ben...

Ik baal daar enorm van. Het voelt als falen. Ik ben verdorie pas 45 !! Ik zou met gemak hele dagen moeten kunnen werken, en dan ook nog genoeg energie over houden voor het huishouden en leuke dingen. Maar niets is minder waar. Het lukt me niet. Langere dagen op kantoor betekenen niks meer kunnen thuis. Laat staan leuke dingen doen. Menig keer moet ik dan afhaken... Ook tijdens reguliere weken komt dat wel eens voor, maar dan heb ik 'gewoon' een slechte dag. Die komen altijd als het niet uit komt... en het komt nooit uit.

Gelukkig kan ik mijn uren zelf indelen en schuiven waar nodig. Voor mij werkt het prima om vroeg te beginnen en op tijd weer naar huis te gaan. Dan red ik het aardig. Als ik eens een dagje langer werk, zijn het vaak mijn collega's die roepen dat het al lang tijd is om naar huis te gaan. Ze vragen ook altijd of ik dat extra uurtje of die uren de volgende dag dan vrij neem... Yep, ik heb heel fijne en lieve collega's !!

Maar diep in mijn hart vind ik het allemaal maar lastig en baal ik als ik weer eens uitgeteld op de bank hang. Als ik zo'n volle lange week al volhoud, moet ik er in het weekend voor boeten. Het is helaas niet anders. Mijn lijf werkt gewoon niet mee. Lastig, als je móet werken. Maar gelukkig heb ik een fijne werkgever, super lieve collega's en kan ik het zelf allemaal regelen. Neemt niet weg dat eigenwijze ikke toch nog regelmatig over alle grenzen heen gaat en dan als een dood vogeltje plat ligt. Maar hey, ik wérk wel ! Elke dag ! Dus !

Vier dagen leut

Ik zit er midden in, in het carnavalsgedruis. Vandaag is al weer de laatste dag van het zottenfeest en stiekem ben ik wel een beetje blij dat het morgen over is... Want vermoeiend is het wel !

Dit jaar zat zelf carnaval vieren er niet echt in voor mij. Afgelopen vrijdagavond ben ik wel met mijn liefvriendje en de carnavalsband op stap geweest, heb zelfs meegespeeld en dat was een heerlijke avond. Het is zo lekker om af en toe uit je bol te gaan ! Feestneus als ik ben kan ik enorm genieten van dit prachtige feest. Het was dan ook best jammer dat dat de enige avond was dat ik het zo uitbundig kon vieren.

Het was echter ook een keuze. Al voor het zesde jaar maak ik me namelijk sterk voor het jongerencarnaval in mijn durpke. Samen met mijn 'kellega' doe ik er alles aan om de jeugd een fantastisch carnaval te bieden. Daarvoor werken we samen met vrijwilligers. Vrijwilligers die er helaas lang niet genoeg zijn. Normaliter kan ik altijd wel één avondje er tussen uit om zelf te carnavallen, maar dit jaar zat dat er echt niet in. Er waren te weinig mensen en om de boel goed draaiend en vooral veilig te houden. Mijn aanwezigheid was dus gewoon noodzakelijk.

Even slikken was dat wel... Gelukkig hadden we de maandagmiddag samen. Lekker thuis met de kids naar de optocht gekeken (op tv zie je in ieder geval alles heel goed), en daarna mochten mijn liefvriendje en ik, samen met m'n 'kellega' en haar man aanschuiven bij het Zandhazen Buffet. Als organisatoren waren we daarvoor door de Raad van 11 uitgenodigd. Hartstikke leuk, heel gezellig en we hebben heerlijk gegeten.

Mijn liefvriendje is daarna weer als een speer huiswaarts gegaan, want hij moest die avond natuurlijk spelen, en ik ben aan het werk gegaan. Ook al mis ik het zelf carnavallen heel erg, het geeft wel een enorme kick als je ruim 300 jongeren uitbundig ziet feesten. Dáár doen we het voor !
Vanavond is de laatste avond. Nog een paar uurtjes knallen en dan zit het er weer op. Morgen hoef ik gelukkig nog niet te werken, ik heb een extra dagje vrij genomen om lekker bij te komen.... het is nodig ook... pfffff...

Het feest der zotten, vier dagen leut... en voor je het weet is het weer voorbij. Op naar het volgend carnaval ! Volgend jaar begint dat op zaterdag 14 februari. Het staat al met grote letters in mijn agenda !

I DID IT !!!

Mijn arbeidsovereenkomst is binnen ! Vanaf a.s. woensdag heb ik een baan en kan daardoor uit de bijstand ! Ik juich doorlopend sinds ik het weet. Wat een heerlijk gevoel !

In totaal heb ik acht maanden in de bijstand gezeten. Van die acht maanden heb ik er zes, met behoud van uitkering, gewerkt. Blijkbaar heb ik dat dus zo goed gedaan dat ik mag blijven... Yes !
Ik ben best een beetje trots op mezelf. Door hard te werken en me volledig in te zetten sta ik toch maar mooi weer op eigen benen. Mijn collega's zijn blij met me (hun reacties op het nieuws van mijn aanstelling waren hartverwarmend) en ik heb hartstikke leuk werk. En straks mijn eigen zelf verdiende salaris. BAM !

Op mijn werk hebben we mijn aanstelling al een beetje gevierd, tijdens ons wekelijkse koffie-uurtje met het hele team ben ik in de bloemetjes gezet door mijn collega's. Die bloemen gingen vergezeld van een erg vleiend en grappig 'rapport' over mijn functioneren en het tot stand komen van mijn aanstelling. Natuurlijk ga ik volgende week, op mijn eerste échte werkdag, trakteren, dan doen we het nog eens dunnetjes over. En op mijn laatste werkervaringsplek-dag ga ik lekker uit eten met de meiden van mijn team. Het idee om dat te doen is ontstaan tijdens de kerstborrel en nu komt die, toen geprikte datum, wel heel mooi uit. Leuk !

Het is me gelukt ! Ik heb een baan ! En nog mooier, ik ben niet meer afhankelijk van een uitkering. En dat voelt onnoemlijk goed !

'Zen'

Na lang dubben ben ik het toch gaan doen. Niet alleen om mijn onwillige spieren een beetje soepel te houden, maar ook om wat beter te kunnen ontspannen en 'uit mijn hoofd' te gaan. En verhip, het lijkt er op dat het voor beide werkt en ik vind het nog leuk ook !

Sinds een paar weken doe ik aan yoga. Natuurlijk heb ik eerst goed rondgekeken waar ik dat zou gaan doen, want met mijn krakkemikkige lijf meteen allerlei ingewikkelde en ogenschijnlijk halsbrekende toeren moeten uithalen is natuurlijk niet zo slim. Ik heb een groep gevonden waarin nog meer vrouwen met fibromyalgie zitten. De oefeningen worden rustig opgebouwd en er wordt rekening gehouden met de verschillende beperkingen die we hebben. Yoga op maat dus !

Ik ben nu net weer thuis van een les en voel me weer helemaal 'zen'. Even lekker in beweging zijn, volledig ontspannen en mijn hoofd leeg maken is heerlijk ! Ik geniet van elke les en voel me na afloop heel goed. De pijn is wat minder belastend en alle zorgen zijn even op een ander spoor geparkeerd. Echt wel heel fijn ! Nu nog leren dat gevoel vast te houden...

'Integreren'

Ik word helemaal blij als ik zie hoe mijn liefvriendje 'integreert' in mijn familie en vriendenkring. Gisteren hebben we, in mijn huis, zijn verjaardag gevierd. Behalve zijn eigen familie en oudste zoon, waren ook al mijn kids er, kwamen mijn broer en zus langs en waren er vrienden uit onze beider kring aanwezig. Het was een heel gezellige dag ! En het originele kado dat mijn kids hem gaven mag ook wel een hoogtepunt genoemd worden☺...

Wij zijn al drieënhalf jaar samen, en eerder was mijn liefvriendje ook al van de partij als er in de familie een feestje of iets dergelijks was. Dat is automatisch zo gegroeid en ik vond het heerlijk dat het kón. Nu is de situatie heel anders en ik geniet van het feit dat mijn familie hem zo graag mag. Ook mijn vrienden zien hem nu natuurlijk geregeld en het is tegenwoordig volkomen logisch dat hij in dat kringetje meedraait. Ik vind dat super fijn ! Andersom is het namelijk ook zo. Ik ben al lang geleden volledig opgenomen in zijn familie, en we doen al sinds we elkaar kennen samen met zijn vrienden leuke dingen.

Mijn liefvriendjes oudste zoon bleef slapen en ging 's avonds samen met mijn twee oudsten op stap. De kleine neefjes en nichtjes buitelden vrolijk rond en stoeiden en knuffelden naar hartenlust met zowel mijn liefvriendjes zoon als mijn kids. Ik geniet daar zo van, als iedereen zo ongedwongen met elkaar om gaat.

Gisteren was dus een heerlijke dag. Volop gezelligheid en écht samen zijn. 'Integratie' is misschien een raar woord om te gebruiken, maar het geeft wel aan hoe het loopt.
Misschien was de titel 'er vanzelfsprekend helemaal bij horen' ook wel een hele goede...
Maakt ook niet uit. Ik denk dat wel duidelijk is wat ik bedoel !

Aftelversje

Elke week weer tel ik de nachten
tot mijn liefvriendje weer bij me is
Vanaf het moment van zijn weggaan
tel ik de uren en voel ik het gemis

De maandag is het moeilijkst
met het weekend nog zo nabij
en veel nachten nog te tellen
op die dag ben ik niet zo blij

Dinsdag wordt het al beter
herinneringen geplant in mijn hoofd
nog maar drie nachtjes te gaan
naar een weekend dat weer veel belooft

Woensdag begint het te kriebelen
nog twee nachtjes duurt het maar
en met onze drukke werkweek
is het weekend al haast weer daar

Donderdag, nog maar één nacht
voordat wij weer samen zijn
ons uurtje bellen en plannen maken
is op die dag fijner dan fijn

Vrijdag, nog een dagje werken
en thuis de boel aan kant gedaan
ik sluit hem 's avonds in mijn armen
en laat hem nergens anders meer gaan

Het hele weekend zijn wij dan samen
genieten intens van en met elkaar
twee dagen, twee nachten, en helaas
is dan het afscheid al weer daar

Aftellen, elke week vijf nachten
en eindeloos zijn ze, alle vijf
Als eindelijk het weekend daar is
dan slapen wij weer lijf aan lijf

We leven naar elk weekend samen
ons leven apart, kilometers ver
tot vrijdagavond mijn hart weer jubelt
hoera, gelukkig, hij ís er !

Brusselse feestjes

Normaal gesproken vieren we elk half jaar ons samen-zijn-jubileum, dat altijd samenvalt met één van onze beider verjaardagen, met een dagje dat degene die niet jarig is organiseert. Volgen jullie het nog ? Juist... Dit jaar hebben we ons drieënhalfjaar-samen-jubileum en mijn liefvriendjes verjaardag iets anders gevierd.

Omdat de feestelijkheden in een weekend vielen, was het plan om samen een weekendje weg te gaan snel geboren. Even rondsnuffelen op internet leverde een leuk en betaalbaar hotel in hartje Brussel op. Dus dat werd 'm ! Omdat we allebei vrijdagochtend nog moesten werken, vertrokken we pas halverwege de middag, maar gelukkig is Brussel niet zo heel ver. Na een snelle incheck in het hotel kon ons weekend écht beginnen !

We zijn direct de stad in gegaan. Binnen twee minuten stonden we midden op de Grand Place dus we zaten heel centraal. Eerst hebben we een poos lekker rondgeslenterd en toen hebben we een leuk restaurantje opgezocht. Die zijn er genoeg in Brussel ! Heerlijk relaxt hebben we lekker gegeten en de Belgische biertjes smaakten prima...
Moe na een drukke week en loom van het eten en de biertjes zijn we redelijk vroeg terug naar ons hotel gegaan. Onze hotelkamer met kingsize-bed was een heerlijke plek om even helemaal samen en weg van de wereld te zijn...

De volgende ochtend was het feest ! We vierden ons drieënhalfjaar-samen-zijn ! Ik had de kamer al in feestelijke stemming gebracht en na onze cadeautjes voor elkaar te hebben uitgepakt,  en samen wat mijmeren en kletsen over de tijd die we al samen zijn, zijn we beneden gaan ontbijten. Het hotel was niet vol, dus we konden rustig en ongestoord eten en het ontbijt was eenvoudig, maar prima verzorgd.

Daarna was het weer tijd om op pad te gaan, we gingen de stad ontdekken ! Er is genoeg te zien en beleven in Brussel. Natuurlijk mochten we de winkelstraten niet overslaan, wij zijn nu eenmaal dol op shoppen. We hebben een aantal van de talrijke prachtige gebouwen bekeken en hebben te voet aardige afstanden afgelegd. Natuurlijk mocht een bezoekje aan 'Manneken Pis' ook niet ontbreken...
's Middags zijn we naar het ijssculpturen-festival geweest, dat als thema 'stripfiguren' had. Het was prachtig, en heel erg koud, brrrrr. Om daarna weer op te warmen zijn we op een knusse plek warme chocolademelk gaan drinken.

Al dat wandelen maakt moe, dus besloten we vóórdat we zouden gaan eten, even terug te gaan naar het hotel om lekker uit te rusten. Mijn liefvriendje rommelde wat aan en ik ben zowaar even in slaap gevallen. Helemaal niets mis mee, want ik kon er lekker uitgerust 's avonds weer tegen aan. We zijn opnieuw de stad ingegaan en neergestreken in weer een ander aardig restaurant. Ook hier was het eten prima ! Weer ergens anders hebben we koffie gedronken en wat later op weer een ander adres nog een lekker biertje. Daar slaap je goed op !

Zondagochtend was het wéér feest ! Mijn liefvriendje was jarig ! De slingers hingen al, en de verjaardagscadeautjes mochten worden uitgepakt. Hieperdepiep ! Na weer een prima ontbijt zijn we onze hotelkamer gaan opruimen, de spullen gaan inpakken en gaan uitchecken. Dat hoefde eigenlijk pas in de middag, maar omdat we de hele dag nog op pad wilden, was het handiger dat meteen maar te doen, en de spullen in de auto te zetten. Zo gezegd, zo gedaan en daarna gingen we de stad weer in.

Tijd voor cultuur ! We hebben een bezoek gebracht aan het MuziekInstrumentenMuseum. Dat was erg leuk. We hebben instrumenten uit heel vroeger tijden bewonderd en geconstateerd dat onze moderne muziekinstrumenten eigenlijk nog op ongeveer dezelfde wijze worden gemaakt. Een leerzaam middagje was het dus ! In de coffee-corner van een ander museum zijn we koffie gaan drinken en daarna werd het wel weer tijd voor een biertje, vonden we...

Voordat we daarvoor in een leuk café aanlegden, hebben we ons nog te goed gedaan aan een heerlijke Brusselse wafel, mét aardbeien en slagroom. Na een bezoekje aan één van de vele chocolaterieën gingen we dan eindelijk dat biertje doen... En meteen een hapje eten, daar werd het zo langzamerhand ook weer tijd voor. Een beetje sloom zaten we aan tafel, en na de afsluitende koffie besloten we dat het mooi was geweest. We zijn de auto op gaan halen en naar huis gereden.

Een heerlijk weekend dus ! Lekker samen, en fijn gevierd wat er te vieren viel. Anders dan anders,  maar niet minder leuk ! Zo'n weekend vliegt voorbij, dat wel, en voordat we het wisten, was het al weer tijd om afscheid te nemen. Dat was even slikken... Mijn liefvriendje's verjaardag was natuurlijk nog niet voorbij en toch zouden we die dag niet samen afsluiten...

Maar we hebben genoten van onze feestelijke dagen samen ! Op deze manier onze feestjes vieren was ook heel erg leuk. Wat we gaan doen bij ons volgend jubileum, en mijn verjaardag, in juli, zien we dan wel weer. Deze feestjes, op z'n Brussels, waren in ieder geval meer dan geslaagd !

Hallo 2014 !

Het nieuwe jaar is begonnen. Wij zijn er letterlijk ingeknald. Tweede en jongste hadden een grote hoeveelheid vuurwerk en die is er helemaal door heen gegaan. Oudjaarsdag was voor ons dus al oorverdovend, en na twaalven gingen ze nog rustig even door. Zoals altijd was het een komen en gaan van vrienden van de kinderen, en kregen we de oliebollen niet aangesleept. Maar liefst 80 (!) zijn er op gegaan. Super gezellig was het !

Mijn jaar begon met een vervelend onderzoek in het ziekenhuis. Een noodzakelijk onderzoek, maar daardoor niet minder vervelend. Deze keer had ik geluk, en kon het op een eenvoudigere en minder belastende manier. Maar toch... De voorbereidingen waren geen pretje en de nacht vóór het onderzoek maakte ik ook nog een enorme smak. Ik was hondsberoerd opgestaan, werd draaierig en ineens ging het licht volledig uit. Toen ik, waarschijnlijk toch een aanzienlijk tijdje later bijkwam, lag ik in een uitermate ingewikkelde houding, in de douche... Blauwe plekken op arm en been, een ontvelde neus, dikke bult op mijn hoofd, ik zag er niet uit. Nog steeds voel ik me draaierig en misselijk dus waarschijnlijk heeft de klap een lichte hersenschudding veroorzaakt. Zoiets kan ook alleen mij gebeuren, ik heb altijd geluk...pfffff. Maar ach, het onderzoek viel best mee, dat dan weer wel...

Ik heb een heerlijke vakantie gehad. Maar liefst twee weken was ik vrij. Eén dag moest ik werken en dat was hartstikke gezellig. We waren maar met een klein clubje, en omdat er weinig mensen werken tussen de feestdagen in is de sfeer anders, veel gemoedelijker en rustiger. Dus dat dagje was geen straf. Samen met mijn liefvriendje en jongste ben ik nog een dagje naar Antwerpen geweest en verder hebben we enorm genoten van de vrije tijd. Ik heb nog nooit zo veel uitgeslapen als de afgelopen weken. Heerlijk, en het was nodig ook... Helemaal heerlijk was het, dat mijn liefvriendje ook vakantie had, en we dus sámen twee lange weken vrij waren ! Echt genieten !

Morgen begint het gewone leven weer. Ik ga weer lekker aan het werk en maak morgen direct al een hele lange dag. Nog steeds moet ik verplicht aan allerlei workshops en bijeenkomsten deelnemen, en morgen na het werk is meteen de eerste. Ach ja, het is niet anders, al moet ik zeggen dat ik me bij sommige verplichte nummers echt afvraag wat het nut er van is...

Het nieuwe jaar is begonnen. En ik heb mezelf beloofd dat dit MIJN jaar gaat worden. Dus ik recht mijn rug, zet mijn schouders onder wat maar nodig is en ga er voor. Hallo 2014 !