Inleveren / terugkrijgen = gelukkig zijn

Heb ik ingeleverd, sinds ik alleen mijn gezin draaiende moet houden ? Een volmondig 'ja' is hierop mijn antwoord. Niet alleen financieel is er veel veranderd (van een riant inkomen naar eerst een bijstanduitkering en nu een niet echt veel ruimer salaris is best een stap), maar ook op andere gebieden hebben niet alleen ik, maar ook de kinderen en mijn liefvriendje, moeten inleveren.

Eén van die dingen is tijd. Tijd voor de kinderen in de eerste plaats. Voorheen heb ik jaren part-time gewerkt, hooguit twee dagen per week en was ik alle schoolvakanties vrij. Daarna ben ik twee jaar thuis geweest en was er volledig voor het gezin. Natuurlijk was ik in die tijd ook regelmatig bij mijn liefvriendje, maar de meeste tijd was ik er. Nu werk ik elke dag, ook in de vakanties en moet ik de schaarse tijd die overblijft goed verdelen en plannen, want ook het huishouden moet blijven draaien. (Gelukkig ben ik daar al wel een stuk gemakkelijker in geworden). Geregeld probeer ik iets met één of meer van de kids te plannen. Een dagje uit in een vakantie, even ergens lunchen of thee-drinken, gezellig de stad in. Maar ook gewoon samen 's avonds op de bank een film kijken is al quality-time.

Tijd voor mezelf (en mijn liefvriendje) is een tweede. Daarin is veel veranderd. Natuurlijk bevonden we ons altijd in een luxe positie, we zagen elkaar vaak, hadden dan alle tijd voor elkaar en ik ben nog steeds erg dankbaar dat dat allemaal kón. Nu ik 365/365 alleen voor de kinderen zorg, is die tijd er eigenlijk niet meer. We brengen elk weekend en zoveel mogelijk vrije dagen samen door maar zijn dan eigenlijk nooit met z'n tweetjes. De kids zijn er altijd (en voor alle duidelijkheid, dat vind ik héérlijk !) en het huishouden en andere verplichtingen gaan gewoon door. Met grote kinderen zoals de mijne komen de momenten dat je er even samen tussenuit kunt, al is het maar een uurtje de stad in, wel steeds vaker voor. En met grote kinderen, die er voor elkaar kunnen zijn, zoals een oudste die zelfstandig woont en een jongste die graag bij zijn grote zus gaat logeren, wordt dat nog gemakkelijker. Natuurlijk wil ik ze niet de verantwoordelijkheid voor elkaar geven, maar soms is het wel fijn dat het kan. Zoals vanavond, als mijn liefvriendje en ik gaan stappen en in zijn huis gaan overnachten, terwijl jongste logeert bij oudste. Lief dat ze dat dan zo regelen...

Met wat ik hier schrijf wil ik beslist geen klaagzang neerzetten. Nogmaals, ik heb de kinderen het liefst altijd allemaal lekker thuis. Het is slechts een constatering en iets waar ik de afgelopen dagen wat meer over heb nagedacht. Want ik heb het hier dan wel over inleveren, aan de andere kant heb ik ook onnoemlijk veel gekregen... Zelfstandigheid, rust in huis, onvoorwaardelijke liefde, een ontspannen sfeer, ongedwongen gezelligheid en plezier en, al klinkt dat misschien tegenstrijdig, vrijheid. Vrijheid zit 'm niet alleen in tijd, maar ook op heel veel andere vlakken. Al met al toch een win-situatie, ondanks het inleveren.

Het is druk. En best veel. Dat wel. Iedere dag werken heeft me, zeker in het begin, aardig wat kruim gekost. Mijn 'beperking' heeft daar zeer zeker mee te maken gehad. Maar ook het feit dat ik geen tijd heb gehad om alles op een rijtje te zetten en een plekje te geven, in hoofd en hart. Ik merk dat ik daar momenteel aardig tegen aan loop. Ondanks alle drukte zal ik daar tijd voor moeten maken. Hoe weet ik nog niet, maar ik moet dat wel doen. Maar ook dat gaat goedkomen.

Terugkijkend op het afgelopen jaar vind ik eigenlijk wel dat ik het aardig heb gedaan allemaal. Ik heb een baan en zorg geheel zelfstandig voor mijn gezin. De kids hebben hun draai gevonden in ons nieuwe leven, maar ook hun persoonlijke ontwikkeling maakt grote sprongen. Ik ben enorm happy met mijn liefvriendje. Er zijn veel lieve vrienden en familie om ons allen heen. We doen leuke dingen en genieten van alles wat we hebben en kunnen. Ik ben gewoon erg gelukkig! En dat is waar het om draait !