Hoe snel drie jaar voorbij kunnen vliegen... Daarvan waren we ons afgelopen weekend enorm bewust. We waren samen, voor het laatst, in mijn liefvriendjes buitenhuis in Twente. Volgende week verhuist hij terug naar zijn eigen huis. Zijn opdracht aldaar is klaar en de huur van het buitenhuis is opgezegd. Dus er moest gepoetst en geboend worden, je wil de boel toch netjes en schoon achterlaten.
Drie jaar heeft hij daar, door de week, gewoond. In de weekenden was hij (waren wij) in zijn eigen huis, en de laatste tijd meestal in het mijne. Het buitenhuis bevond zich dichtbij zijn werkplek. Dit was een perfecte oplossing, de dagelijkse reistijd zou anders niet te doen zijn. In drie jaar maak je zo'n buitenhuis helemaal tot je eigen plek. Toen we zaterdag begonnen met inpakken was dat 'eigen' heel snel weg. Alle persoonlijke spullen in dozen en hup, je huis is ineens je huis niet meer...
Een gek idee hoor, dat de tijd daar voorbij is. We hebben er samen menig weekendje doorgebracht. Vanaf het allereerste begin was het ook een beetje mijn buitenhuis. Toen hij op zoek was naar een geschikte plek en dit vond, zochten en vonden we samen. Het buitenhuis was ons plekje, weg van alles en iedereen. De weekenden daar waren altijd extra speciaal...
Het hele weekend hebben we schoongemaakt en opgeruimd. Het buitenhuis is weer spic en span, brandschoon en alles is weer als nieuw. In de tijd die over was, hebben we vooral genoten van weer eens een weekendje lekker met z'n tweeën zijn, op een voor ons bijzondere plek. Zelfs zonder alle persoonlijke dingetjes om ons heen was het weer extra speciaal...
Komend weekend is de definitieve verhuizing. Mijn liefvriendje neemt niet alleen afscheid van zijn buitenhuis, maar ook van zijn collega's en zijn werk. Ook dat zal enorm wennen zijn...
Het voelt best raar, dat die bijzondere plek er straks niet meer is. Met mooie herinneringen kijk ik terug naar de tijd daar. Drie jaar... het lijkt zo lang, maar ze zijn omgevlogen. Time really flies..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten