Met mijn lief praat ik veel, maar soms niet genoeg. Af en toe zijn we elkaar een beetje kwijt, door alle hectiek in ons leven. Dan moeten we echt even levelen, de puntjes weer op de i zetten en onze focus weer opnieuw richten op wat belangrijk voor ons is.
Gisterochtend was zo'n moment. Een best heftig maar wel heel mooi gesprek hadden we, waarin we allebei vooral ons gevoel lieten spreken. Het was goed om zo met elkaar te praten, te weten wat er bij de ander speelt en te ontdekken waar we aan moeten werken. En zo mooi om te voelen hoeveel liefde er is........
Naar aanleiding van dingen die mij dwars zaten en die me een naar gevoel gaven, ontspon zich, na afloop van de repetitie met het familiebandje gisteravond, een prachtig gesprek met mijn liefvriendje. Niet alleen wat er nu speelt, en het gevoel wat daar bij hoort, maar ook onze gevoelens voor elkaar zijn aan de orde gekomen. Hij heeft wederom alles bevestigd wat ik al wist, maar wat zich niet in mijn systeem schijnt te kunnen nestelen, door mijn eigen belemmerende overtuigingen.
Er vloeiden echt wel wat tranen gisteravond. Tranen van verdriet en ontroering, maar ook van blijdschap en opluchting. Mijn liefvriendje heeft me, op zijn eigen speciale manier, weer zo enorm weten te raken.
Gevoelens zijn soms erg moeilijk te begrijpen. Voor jezelf zijn ze wel duidelijk (hoewel dat ook echt niet altijd het geval is), maar om ze aan de ander over te brengen is soms een hele klus. En als je niet zo goed bent in het uiten van je gevoelens, zoals ik, werpt dat soms aardige drempels op. Ik weet nu dat ik best over die drempels heen kan stappen en kan en mag zeggen wat ik voel. En hoe moeilijk soms ook, dat voelt goed !
Zo te lezen maak je mooie emotionele ontwikkelingen door. Je werkt zo hard aan jezelf en dat mag ook want: je bent het waard!
BeantwoordenVerwijderen