Gisteren heb ik na lang dubben dan eindelijk de knoop doorgehakt: ik ga mijn baan opzeggen !
En ik sta er van te kijken wat een lekker gevoel deze beslissing me geeft !
Trouwe lezers weten dat er al langer strubbelingen waren op mijn werk, ik zou worden ontslagen, toen werd dat ontslag weer ingetrokken, bla bla bla.
Inmiddels was ik al lang op een punt beland dat ik mijn werk niet meer leuk vond. Inhoudelijk dan, want ik moet eerlijk toegeven dat er niemand zo'n flexibele baan heeft als ik. Secundair is alles meer dan goed geregeld.
Maar 12 jaar hetzelfde werk doen (en dat bedoel ik bijna letterlijk) is een heel lange tijd. Ik realiseerde me dat ik in deze job ben blijven hangen omdat het zo gemakkelijk te combineren was met de kinderen. Dat was echt het grootste voordeel. Maar nu die groter worden, is dat allemaal, hoewel lekker geregeld, niet meer zo nodig.
Toen er dit weekend een mail van mijn werkgever kwam, waarin voor de zoveelste keer allerlei beloftes werden gedaan over positieve veranderingen die zouden worden gerealiseerd (in de afgelopen jaren is er al heel veel beloofd, maar nooit iets veranderd), was dat voor mij de bekende druppel. Ik stop ermee !
Met een opzegtermijn van 3 maanden heb ik gelukkig de tijd om iets nieuws te vinden. Wat precies weet ik nog niet, ik zou graag iets met taal gaan doen, maar er zijn genoeg andere dingen die ik ook heel leuk vind. Dat komt wel goed, daar maak ik me geen zorgen over.
Nu eerst mijn werkgever op de hoogte stellen, ik heb nu nog een weekje vakantie, maar volgende week ga ik officieel opzeggen.
Het is best een pittige beslissing die ik nu genomen heb, maar het voelt mega goed !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten