Acceptatie

Polyamorie is niet iets wat maatschappelijk geaccepteerd is, helaas. Het gekke is dat vreemdgaan zo'n beetje vergoeilijkt wordt, want 'ja dat kan wel eens gebeuren, dan zit er in die relatie natuurlijk iets niet goed, dan krijg je dat'. Maar als je vertelt dat je twee relaties hebt, waarbij alle betrokkenen er van weten en mee instemmen, dus in alle open- en eerlijkheid, dan is men diep geschokt. Voor mij rijmt dat echt niet en ik ben er elke keer weer verbaasd over.

In onze naaste omgeving weten nog maar heel weinig mensen dat ik twee relaties heb. Tot nu toe hebben wij daar ook bewust voor gekozen. Onze kinderen zijn op de hoogte, mijn moeder, broer en zus weten er van en een paar goede vriend(inn)en, verder weet eigenlijk niemand het.
Om die reden blog en twitter ik ook anoniem. Ik ben heel blij met mijn twee mannen, maar ik vind het niet iets om van de daken te schreeuwen en tegen iedereen zomaar te vertellen.
Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat het voor mensen taboe is, zoiets doe je niet. Mensen oordelen erg snel, en ik heb gewoon geen zin om me te moeten verdedigen voor iets wat voor ons goed voelt en waar we volledig achter staan.

Om die reden ben ik er ook nog altijd wat krampachtig mee bezig. Hand in hand met mijn liefvriendje door de stad lopen ? We doen het wel, maar ik kijk continu om me heen, stel je voor dat je iemand tegen komt die je kent.
En als hij meegaat naar een optreden, stel ik hem voor als 'een goede vriend van ons'. Een weekendje naar hem toe ? Voor de buitenwereld ben ik dan bij een vriendin die ver weg woont, of moet ik ver weg optreden en blijf daar slapen.
Op zich allemaal niet zo'n probleem, maar het voelt niet goed. Ik wil er niet over hoeven liegen.

Nu we zo'n geweldig weekend hebben gehad met z'n allen, ben ik daar toch over gaan nadenken. Hoe zou ik het dan willen ?
Toen we in Zeeland waren, was het allemaal geen punt. We kenden er niemand, en toen we met z'n drietjes hand in hand liepen, zagen we mensen echt wel kijken, maar wat maakte dat nu uit ? Ook in het zwembad keken mensen best raar. Zo gaf ik mijn lief een zoen, en even later zoende ik mijn liefvriendje. Op dat moment kon het me echt niets schelen wat mensen er van dachten.
Dicht bij huis, in mijn eigen omgeving is dat toch anders.

Ik heb het daar ook met mijn mannen over gehad. We hebben alledrie nu zo'n beetje het punt bereikt dat we er niet meer geheimzinnig over willen doen.
Over een paar weken gaat mijn liefvriendje weer mee naar een optreden van mij, mijn lief is er dan niet, dus het kan bijna niet anders dat men vragen gaat stellen. Ik heb besloten dat ik dan gewoon ga vertellen hoe het zit, en er niet meer om heen draai. En hand in hand lopen, waarom eigenlijk niet ? We hebben niets te verbergen tenslotte, doen niets stiekem, en we mogen toch laten zien dat we van elkaar houden ?

Naar onze kinderen toe zijn we daar ook altijd wel voorzichtig mee geweest. Omdat het voor hen best lastig is allemaal, vonden we het not done om te knuffelen en zoenen waar zij bij zijn.
Maar dit weekend was dat eigenlijk helemaal geen probleem. Ik heb mijn liefvriendje echt wel een zoen gegeven of even met hem geknuffeld waar zij bij waren. Hij sloeg zijn armen wel eens om mij heen in het voorbijgaan, en we liepen hand in hand als dat zo uitkwam, en eigenlijk heeft daar niemand negatief op gereageerd.
Nu was de hele sfeer ook wel bijzonder, dus het kon ook. Natuurlijk hebben mijn lief en ik het daar van te voren ook uitgebreid over gehad. Voor hem was het al helemaal geen punt, en natuurlijk overdrijven we daar ook niet in.

Het accepteren van het hele poly-gebeuren is ook een proces dat bij ons plaats moet vinden, dat blijkt wel. Pas als het goed voelt, kun je het ook uitdragen naar buiten toe. En wellicht dat dat weer helpt bij de acceptatie door anderen. Dat hele acceptatie-proces van onszelf, loopt dus best wel goed. Het voelt allemaal zo natuurlijk, en het voelt gewoon goed om het zo te doen, voor ons allemaal. Echt een heerlijk en bevrijdend gevoel.
Nu de buitenwereld nog........

(Natuurlijk ben ik erg benieuwd hoe dat bij anderen werkt. Wie vertel je wat en wanneer ? Wat houd je 'verborgen' en waarin ben je open ? Ik hoor het graag........)