Poly-ontwikkelingen

Vannacht had ik een emotioneel gesprek met mijn lief.
Ons poly-leven zou zomaar een andere wending kunnen gaan nemen en dat vind ik gewoon moeilijk, daar ben ik heel eerlijk in.
Vorige week vertelde mijn lief me, dat hij iemand had leren kennen met wie hij leuke gesprekken had. Zo leuk, dat hij voornemens was eens een kop koffie met haar te gaan drinken. So far so good, dat is natuurlijk gewoon gezellig.
Gisteren vertelde hij me, dat hij haar toch wel meer dan leuk vindt, haar al had uitgenodigd voor die kop koffie, dat zij dat ook wel zag zitten en dat er dus een afspraak aan komt, om te kijken hoe het zit met die gevoelens en 'wie weet wat er verder uit voort komt'.
En toen werd het lastig voor me......
Al eerder en vaker heb ik in deze blog aangegeven dat ik het heel moeilijk zou vinden als mijn lief een tweede relatie zou hebben, dat is iets wat ik nooit onder stoelen of banken heb gestoken. Om die gevoelens te onderzoeken, een plek te geven en er mee om te kunnen gaan, ben ik toen de workshop 'Omgaan met Jaloezie' gaan doen en ben ik nu bezig met NLP.
Ik reageerde dus erg emotioneel op zijn mededeling, mijn onzekerheid sloeg weer in alle hevigheid toe en ik zag meteen allerlei enorme beren op de weg. En dat terwijl er alleen nog maar koffie gedronken gaat worden......
Wat het ook lastig maakt is dat ik dit pas heel kort weet, terwijl mijn lief er al langer mee bezig is. Dat hij het dus pas na een tijdje vertelde, en niet direct toen het aan de orde kwam. Dat is in het verleden vaker gebeurd en daar heb ik grote moeite mee. Juist omdat ik zelf dingen wel direct deel en vertel, sowieso alles deel en vertel, voelt dat niet goed. Ik weet wel dat mijn lief anders in elkaar zit dan ik op dat gebied, maar omdat voor mij 'weten' heel belangrijk is, is dat niet meteen vertellen erg vervelend.
Een heftig gesprek dus. Waarschijnlijk gaat hij deze week een afspraak maken, en is een date een feit.
Ik heb altijd gezegd dat ik er mee moet, wil en zal dealen en dat meen ik nog steeds. Ik heb ook altijd gezegd dat ik het moeilijk zal vinden, ondanks het feit dat ik zelf zo'n ontzettend mooie en intense relatie met mijn liefvriendje heb. Dat is zo dubbel, en zorgt weer voor enorme schuldgevoelens, juist omdat er voor mij zoveel mogelijk is.
Nu ik zo met mezelf bezig ben, komt dit niet op een handig tijdstip, maar misschien moet het zo zijn. Ik was liever zelf al wat verder geweest, dan had ik wellicht anders gereageerd. Ook het feit dat mijn lief het momenteel best moeilijk heeft met mijn relatie, waardoor er bij ons ook wel strubbelingen zijn, speelt mee. Eigenlijk zou dat eerst op orde moeten zijn, maar dat is mijn gevoel.
Er zijn nu zeker mensen die zeggen: maar wat jij mag, mag hij toch ook ! En dat is ook zeker zo, ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Natuurlijk mag hij ook, en ik gun het hem ook, van harte zelfs, maar ik mag het er ook moeilijk mee hebben (zover ben ik al wel). Ik heb er vannacht nog lang over nagedacht, en ik weet dat ik veel te heftig en primair heb gereageerd, en dat dat helemaal niet nodig is. Want tenslotte is er nog helemaal niets aan de hand (wat ook weer maakt dat ik zelf vind dat ik belachelijk bezig ben en overtrokken reageer, wat nog meer schuldgevoelens naar mijn lief toe veroorzaakt).
Maar diep van binnen ben ik nog steeds maar een heel klein en erg onzeker divaatje, ik moet nu wellicht mijn angsten concreet onder ogen komen en het hoofd gaan bieden en dat zal echt niet gemakkelijk zijn......

(en dan is het fijn dat ik het hier even van me af kan schrijven. Ook wel lastig trouwens, en ik vind het ook wel een beetje eng om deze blog te publiceren, want ik realiseer me dat er best lezers zullen zijn die vinden dat ik schromelijk overdrijf en me ontzettend aanstel, maar dat risico neem ik dan maar......mijn gevoel is nu eenmaal mijn gevoel)