Vandaag was al weer mijn 3e NLP sessie. Toen mijn coach bij binnenkomst vroeg hoe het met me ging, begon ik al direct te ratelen.......
Er zit me ook wel het een en ander dwars. Sinds ik met NLP bezig ben vallen er steeds meer dingen op zijn plaats, komen zaken waarvan ik dacht dat ik ze allang verwerkt en opgeborgen had weer boven, met alle emoties die daarbij horen en ben ik erg druk bezig met mijn eigen gevoelens, gedachten, overtuigingen en conclusies. Daarbij gebeuren er in het hier en nu verschillende dingen waar ik ook mee aan de slag moet, die ook een plekje moeten krijgen. Ik heb het idee dat mijn hoofd en hart dubbele diensten draaien ......
Vandaag moest ik me verplaatsen in de ander, voelen wat de ander voelt en beleeft, zodat sommige dingen voor mij misschien makkelijker te begrijpen, te accepteren en te handelen worden. Best moeilijk vond ik dat, je eigen gevoelens omschrijven is al lastig, laat staan die van een ander.
Toch lukte me dat best aardig, al zeg ik het zelf, ik kon me heel goed verplaatsen. De coach stelde vragen aan de persoon die ik op dat moment moest voorstellen en de antwoorden die ik (alsof ik die persoon was) gaf, deden me aan de ene kant verbaasd staan, en aan de andere kant waren ze zo ontzettend logisch. Ik weet dus heel goed wat er bij de ander speelt, en wat die ander van mij nodig heeft (want dat was de uiteindelijke vraag: wat heeft de ander nu van jou nodig ?).
Klinkt nogal warrig zoals ik het hier beschrijf, maar ik ben zelf nog bezig om dat helemaal op een rijtje te krijgen. (Voor de duidelijkheid: 'de ander' was in dit geval mijn lief, omdat wij momenteel samen tegen dingen aan lopen die voor ons allebei best heel moeilijk zijn).
Al eerder was ik erachter dat mijn gedachten en van daar uit mijn gevoelens voortkomen uit dingen die ik ooit heb meegemaakt, heb ervaren, en waar ik overtuigingen van heb gemaakt, conclusies die voor mij dus ook onomstotelijk waar zijn. Daardoor houd ik dingen in stand, en maak ik mijn eigen angsten waar.........
Opdracht voor de komende tijd is dan ook om gedachten als 'zie je wel'', 'maar altijd...', 'maar nooit....', 'het is altijd hetzelfde liedje....' eens goed onder de loep te nemen. Want is het echt altijd zo ? Gaat het helemaal nooit goed ? Is het altijd hetzelfde liedje ? Is het soms ook totaal anders ? Gaat het ook wel eens heel goed ? Zodra de eerste gedachten in me opkomen, waardoor voor mij dingen al een vaststaand feit zijn, moet ik proberen me af te vragen of die gedachten ook kloppen. Het positieve zoeken, zeg maar.
Daarbij komt, dat gedachten niet perse om handelen vragen......ik hoef met mijn negatieve gedachten niets te doen. Mijn coach vergeleek het met pop-ups in websites, die klik je ook weg omdat je er niets mee wil en hoeft te doen. Dat kan je met je gedachten natuurlijk ook, je hoeft er niets mee. Handelen van uit je gevoel, zoals ik heel erg doe, komt toch voort uit je gedachten, hoe je het ook wendt of keert.
Een flinke eye-opener was het dus weer, deze sessie. Tot nu toe vind ik het heel mooi en waardevol, om op deze manier met mijn diepste gevoelens, angsten en onzekerheid om te gaan. Wel moeilijk, pffff, en confronterend. En ik ben er echt nog niet, maar heb wel het gevoel een stukje op de goede weg te zijn.
En met dat gevoel heb ik voor mezelf toch al heel wat bereikt !
(de rest van mijn dag was erg fijn: Na mijn sessie was mijn liefvriendje er, we hebben heel gezellig gekletst en koffie gedronken (samen met onze oudste zoon, mijn moeder die bij me was en de heerlijke taart die hij mee had gebracht !), snel wat boodschappen gedaan, samen gegeten en vanmiddag lekker even door de stad gestruind. Na het avondeten moest hij weer weg in verband met zijn werk, maar wat was het weer heerlijk om een dagje samen te zijn !)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten