Toen er gisteren een grote storing was bij mijn provider (en ik heb dezelfde als mijn lief, kids en liefvriendje) en we elkaar niet konden bellen of sms-en, was dat toch wel heel erg lastig.
Sms-jes die ik stuurde kwamen niet aan, ik ontving ook niets meer, bellen ging ook niet meer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet echt happy bij voelde.
Dat had te maken met het feit dat derde gisteravond alleen thuis was en me dus niet kon bereiken, maar ook met het feit dat mijn lief in het buitenland zit en met wie dus ook geen contact meer mogelijk was. En niet te vergeten met mijn liefvriendje, met wie ik de hele dag door sms, die ik nu geen berichtjes meer kon sturen, en hij mij ook niet.
Als je er goed over nadenkt is het natuurlijk te gek voor woorden. We willen altijd maar bereikbaar zijn, en als dat even niet kan hebben we een groot probleem.
Hoe deden we dat 'vroeger' dan, voordat er mobiele telefoons waren (ja, dat heb ik nog meegemaakt *grijns*) ? Toen konden we, als we onderweg vertraagd waren, niet even bellen dat het eten warmgehouden moest worden. Of even snel een sms-je met 'i love u' sturen, toen stuurden we gewoon liefdesbrieven........
En nu, als we even niet bereikbaar zijn, raken we bijna in paniek. We zijn nergens meer zonder ons mobieltje. En hoewel we soms balen van dat eeuwige gebliep en gepiep, kunnen we, en dat is nu weer even heel duidelijk geworden, eigenlijk geen minuut zonder.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten