Mijn lief is er niet deze week.
Vijf dagen lang is hij in het buitenland in verband met een cursus.
En ik mis hem......
Vooral het 's avonds in een leeg bed moeten kruipen vind ik niet leuk.
De rest van de dag gaat het allemaal wel, normaal gesproken is hij overdag ook werken, dus wat dat betreft is het niet anders dan anders. Pas rond etenstijd, als hij niet zoals iedere avond aanschuift voor de maaltijd, bekruipt me een beetje een unheimisch gevoel. Zo raar, die lege plek aan tafel.
De avonden lijken gek genoeg meteen ook langer, ondanks allerlei bezigheden en verplichtingen. En als het tijd wordt om te gaan slapen, stel ik het naar boven gaan uit, omdat ik weet dat hij niet in bed ligt.
Dit soort meerdaagse cursussen komen zelden of nooit voor, dus vijf dagen van huis is dan ineens wel een heel lange tijd.
Ik mis hem.....wat zal ik blij zijn als het vrijdag is !
woensdag 30 maart 2011
dinsdag 29 maart 2011
Onbereikbaar
Toen er gisteren een grote storing was bij mijn provider (en ik heb dezelfde als mijn lief, kids en liefvriendje) en we elkaar niet konden bellen of sms-en, was dat toch wel heel erg lastig.
Sms-jes die ik stuurde kwamen niet aan, ik ontving ook niets meer, bellen ging ook niet meer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet echt happy bij voelde.
Dat had te maken met het feit dat derde gisteravond alleen thuis was en me dus niet kon bereiken, maar ook met het feit dat mijn lief in het buitenland zit en met wie dus ook geen contact meer mogelijk was. En niet te vergeten met mijn liefvriendje, met wie ik de hele dag door sms, die ik nu geen berichtjes meer kon sturen, en hij mij ook niet.
Als je er goed over nadenkt is het natuurlijk te gek voor woorden. We willen altijd maar bereikbaar zijn, en als dat even niet kan hebben we een groot probleem.
Hoe deden we dat 'vroeger' dan, voordat er mobiele telefoons waren (ja, dat heb ik nog meegemaakt *grijns*) ? Toen konden we, als we onderweg vertraagd waren, niet even bellen dat het eten warmgehouden moest worden. Of even snel een sms-je met 'i love u' sturen, toen stuurden we gewoon liefdesbrieven........
En nu, als we even niet bereikbaar zijn, raken we bijna in paniek. We zijn nergens meer zonder ons mobieltje. En hoewel we soms balen van dat eeuwige gebliep en gepiep, kunnen we, en dat is nu weer even heel duidelijk geworden, eigenlijk geen minuut zonder.......
maandag 28 maart 2011
'n Moordweekend !
Wat een leuk en heerlijk weekend heb ik weer achter de rug !
Donderdagavond kwam mijn liefvriendje me ophalen voor een heel lang weekend samen.
Eerst hebben we lekker bijgekletst, mijn liefvriendje had een heel drukke en hectische week achter de rug en veel te vertellen, en natuurlijk zijn we weer veel te laat gaan slapen.
Vrijdag is in de regel uitslaapdag, maar helaas besloot een actieve buurman al heel vroeg aan het klussen te gaan, dus daar kwam niet veel van. Dan maar een keertje wat vroeger uitgebreid ontbijten in bed. 's Middags zijn we lekker naar de stad geweest, want wat houden wij toch van shoppen ! Heerlijk in de zon op een terrasje aan een biertje en een wijntje gezeten, want tja, wij Brabanders zijn nu eenmaal bourgondisch ingesteld, en het is zo gezellig, al die volle terrassen, hoera voor de lente !
Mijn liefvriendje had het 's avonds nog druk, er moesten namelijk allerlei voorbereidingen worden getroffen voor wat er de volgende dag zou gaan gebeuren. Ik kon hem helaas daarbij niet helpen, want ook voor mij was het allemaal nog strikt geheim......maar daar kom ik zo nog uitgebreid op terug.
De rest van de avond hebben we samen doorgebracht op onze tantra-kamer, dat is altijd zo genieten, we nemen dan urenlang echt alle tijd en aandacht voor elkaar. Muziek, kaarslicht, lekkere hapjes en drankjes, en heel veel liefde. Zo'n tantra-avondje zouden we wel veel vaker willen doen, maar ja met onze drukke weekendplanningen komt het er niet altijd van. En eigenlijk is dat helemaal niet erg, juist omdat we dit niet al te vaak doen, is het ook elke keer weer heel bijzonder, en vinden we het iedere keer opnieuw weer heerlijk.
Ook op zaterdag kwam van uitslapen niet veel, een andere actieve buurman besloot ook maar eens aan de slag te gaan in zijn huis, we schrokken wakker van een enorm lawaai, het leek wel of ze onze slaapkamer aan het slopen waren, &^#(*!>$?#. Dus maar weer wat vroeger ontbeten.... (wel lekker in bed natuurlijk).
Toen moesten we echt op gaan schieten, want die dag hadden we een uitje met de carnavalsband. Mijn liefvriendje was een van de organisatoren en wat was het leuk !
We hebben een moordspel gespeeld, van te voren had iedereen een brief gekregen met zijn rol en spelregels voor die dag (en ja, ik moest er ook aan geloven natuurlijk, mij was de rol van politie-agent/detective toebedeeld), instructies voor outfit (dat werd dus een strak zwart pak, trenchcoat, zonnebril en oortje !) en gegevens over de 'overledene'. Bij aankomst op het verzamelpunt bleek dat iedereen ontzettend zijn best had gedaan om helemaal in de aangewezen rol te duiken. Het was zo grappig, er waren 14 rollen en daarnaast een enorme politiemacht van wel 10 of meer agenten en werkelijk iedereen had echt werk gemaakt van zijn of haar outfit. Meteen bij binnenkomst zat iedereen er al helemaal in, er werd ondervraagd, lijntjes werden uitgeworpen, informatie (al dan niet juist) verspreid, het was direct al helemaal 'echt'.
Na de koffie met appelflap zijn we vertrokken naar een stad in de buurt, waar we in groepjes werden verdeeld en de stad door moesten met een opdrachtenformulier. Ik heb zo ontzettend gelachen onderweg, meteen de eerste 4 opdrachten konden we al niet oplossen, die zagen we gewoon niet en we raakten regelmatig ernstig de weg kwijt. Daarna lekker aan de koffie in een cafe, waar we ook nog eens 3 moordzaken voorgelegd kregen, die we moesten oplossen. Toen werd het tijd om terug te gaan naar de zaal waar de rest van de avond zou worden doorgebracht. Daar stond een heerlijk buffet voor ons klaar.
Onder het eten begon het spel eigenlijk pas echt. Er werden 4 rondes gespeeld, in elke ronde kreeg iedereen (behalve degenen die bij de politie hoorden) een opdracht die binnen een bepaalde tijd moest worden uitgevoerd. Het leuke was dat sommige opdrachten helemaal niets met de moord te maken hadden, zo werden bloemenvaasjes van hot naar her gesleept, en wisselde een kandelaar (het moordwapen) telkens van plaats, erg verwarrend voor ons dames en heren van het poltiekorps. Andere opdrachten hadden blijkbaar wel degelijk een functie, zoals gekonkel onderling, ruzietjes, informatie die aan een agent werd toevertrouwd, uitwisseling van voorwerpen en erg hardop gevoerde gesprekken.
Omdat iedereen een opdracht had wist je op een gegeven moment echt niet meer of dat wat gebeurde nu een opdracht was of dat iemand iets deed wat er niets mee te maken had. Zie daar als agent maar eens uit te komen ! Degene die ons het meest verdacht leek, bleek ook echt de dader te zijn, dus we hadden heel goed speurwerk verricht. Een prijs hadden we dan ook wel verdiend en we waren heel erg blij met onze trofee, een echt waterpistool.......
Het was zo ontzettend leuk om te doen, en dan ook nog met een hele gezellige club mensen, echt super !
Toen de dader was ingerekend en ook het toetje was verorberd, was het tijd voor een feestje. Lekker hangen aan de bar, gezellig kletsen, muziek erbij, het werd steeds gezelliger. En toen ging ook nog de karaoke aan......
Liefvriendje heeft twee geweldige liederen ten gehore gebracht, de titels zal ik hier niet noemen, maar neem maar van mij aan dat het de stemming zeker verhoogde, over niveau hebben we het dan voor het gemak even niet....... En ja, ook ik moest er natuurlijk aan geloven, ik heb vol overtuiging een werkelijk prachtig duet gezongen...... Wat hebben we gelachen zeg ! Na nog even napraten, de nodige wijntjes en gezelligheid zijn mijn liefvriendje en ik niet al te laat naar huis gegaan.
Daar dachten we lekker rustig op de bank te kruipen met een goede film, maar bij de buren was een feestje. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat men aan de andere kant van de bordkartonnen muur op het lumineuze idee kwam om de karaoke-set aan te sluiten......en die ook op stand 'loeihard' te zetten. Daarbij kwam dat de zanger in kwestie zichzelf wel heel graag hoorde zingen.......terwijl hij het echt niet kon.
Mijn liefvriendje is twee keer gaan vragen of het zachter kon, maar nog geen 5 minuten later werd er weer op volle sterkte verder gebruld. Pffff, erg irritant. De film was gewoon niet meer te volgen, dus die hebben we maar uitgezet. Het was al heel erg laat, toen we toch maar een poging tot slapen zijn gaan doen. We dreunden zowat ons bed uit, maar de vermoeidheid zorgde er voor dat we uiteindelijk toch in slaap vielen.
Slapen en buren, het ging niet echt samen dit weekend geloof ik.......
Zondagochtend hebben we dan eindelijk wat langer kunnen uitslapen, he he.
Een heel lang en ontzettend fijn gesprek hebben we in bed gevoerd, over werkelijk van alles hebben we het gehad. Heel persoonlijke zaken hebben we aangekaart, onze diepste gevoelens en twijfels, onze toekomstvisie, onze plannen, onze wensen en verlangens. Een heel mooi en intiem gesprek was het. En wat was het mooi om te ontdekken dat onze verwachtingen en wensen voor de toekomst, onze toekomst, zo overeen kwamen ! We hebben onze grote liefde voor elkaar wederom uitgesproken, het gevoel dat alles zo goed loopt weer bevestigd en ook de immens belangrijke plek die mijn lief hierin heeft, hebben we weer benoemd. Het gevoel van vanzelfsprekendheid dat wij alle drie hebben, is een van de mooiste dingen die we ons in onze poly-constructie kunnen wensen. Een poly-constructie die zich nog steeds ontwikkelt, bij ons alle drie en waarin dingen steeds meer op hun plaats vallen. En ondanks het feit dat mijn lief natuurlijk niet bij dit gesprek was, weet ik dat hij over al deze dingen hetzelfde denkt als mijn liefvriendje, en wat een enorm fijn gevoel geeft me dat !
Door al dat gepraat hadden we het ontbijt overgeslagen en zijn in plaats daarvan lekker gaan lunchen in een leuk stadje. Het was prachtig weer, dus we konden lekker buiten eten. Ook hebben we nog een flink stuk gewandeld en weer heerlijk met elkaar gepraat. Thuisgekomen bleek dat we compleet waren vergeten dat de klok een uur vooruit was gegaan 's nachts dus het was het al weer heel snel tijd voor opruimen, inpakken, koken en eten. Wel typisch iets voor ons !
Mijn liefvriendje heeft me weer naar huis gebracht, en in de auto zaten we samen zonder al te veel woorden, en elkaar af en toe innig aankijkend, gewoon gelukkig te zijn. Na een kop koffie en even heel gezellig kletsen met mijn lief is mijn liefvriendje weer vertrokken.
Wat een prachtig weekend was het ! En leuke plannen voor het volgende weekend zijn al weer gemaakt !
(komende week wordt wel een heel stil weekje, want mijn lief gaat voor 5 dagen op cursus. Hij moet ver weg en blijft daar dus overnachten. Pas vrijdag komt hij weer thuis, pfffff. Wat ga ik hem missen ! En wat zal ik blij zijn als hij er vrijdagavond weer is !)
Donderdagavond kwam mijn liefvriendje me ophalen voor een heel lang weekend samen.
Eerst hebben we lekker bijgekletst, mijn liefvriendje had een heel drukke en hectische week achter de rug en veel te vertellen, en natuurlijk zijn we weer veel te laat gaan slapen.
Vrijdag is in de regel uitslaapdag, maar helaas besloot een actieve buurman al heel vroeg aan het klussen te gaan, dus daar kwam niet veel van. Dan maar een keertje wat vroeger uitgebreid ontbijten in bed. 's Middags zijn we lekker naar de stad geweest, want wat houden wij toch van shoppen ! Heerlijk in de zon op een terrasje aan een biertje en een wijntje gezeten, want tja, wij Brabanders zijn nu eenmaal bourgondisch ingesteld, en het is zo gezellig, al die volle terrassen, hoera voor de lente !
Mijn liefvriendje had het 's avonds nog druk, er moesten namelijk allerlei voorbereidingen worden getroffen voor wat er de volgende dag zou gaan gebeuren. Ik kon hem helaas daarbij niet helpen, want ook voor mij was het allemaal nog strikt geheim......maar daar kom ik zo nog uitgebreid op terug.
De rest van de avond hebben we samen doorgebracht op onze tantra-kamer, dat is altijd zo genieten, we nemen dan urenlang echt alle tijd en aandacht voor elkaar. Muziek, kaarslicht, lekkere hapjes en drankjes, en heel veel liefde. Zo'n tantra-avondje zouden we wel veel vaker willen doen, maar ja met onze drukke weekendplanningen komt het er niet altijd van. En eigenlijk is dat helemaal niet erg, juist omdat we dit niet al te vaak doen, is het ook elke keer weer heel bijzonder, en vinden we het iedere keer opnieuw weer heerlijk.
Ook op zaterdag kwam van uitslapen niet veel, een andere actieve buurman besloot ook maar eens aan de slag te gaan in zijn huis, we schrokken wakker van een enorm lawaai, het leek wel of ze onze slaapkamer aan het slopen waren, &^#(*!>$?#. Dus maar weer wat vroeger ontbeten.... (wel lekker in bed natuurlijk).
Toen moesten we echt op gaan schieten, want die dag hadden we een uitje met de carnavalsband. Mijn liefvriendje was een van de organisatoren en wat was het leuk !
We hebben een moordspel gespeeld, van te voren had iedereen een brief gekregen met zijn rol en spelregels voor die dag (en ja, ik moest er ook aan geloven natuurlijk, mij was de rol van politie-agent/detective toebedeeld), instructies voor outfit (dat werd dus een strak zwart pak, trenchcoat, zonnebril en oortje !) en gegevens over de 'overledene'. Bij aankomst op het verzamelpunt bleek dat iedereen ontzettend zijn best had gedaan om helemaal in de aangewezen rol te duiken. Het was zo grappig, er waren 14 rollen en daarnaast een enorme politiemacht van wel 10 of meer agenten en werkelijk iedereen had echt werk gemaakt van zijn of haar outfit. Meteen bij binnenkomst zat iedereen er al helemaal in, er werd ondervraagd, lijntjes werden uitgeworpen, informatie (al dan niet juist) verspreid, het was direct al helemaal 'echt'.
Na de koffie met appelflap zijn we vertrokken naar een stad in de buurt, waar we in groepjes werden verdeeld en de stad door moesten met een opdrachtenformulier. Ik heb zo ontzettend gelachen onderweg, meteen de eerste 4 opdrachten konden we al niet oplossen, die zagen we gewoon niet en we raakten regelmatig ernstig de weg kwijt. Daarna lekker aan de koffie in een cafe, waar we ook nog eens 3 moordzaken voorgelegd kregen, die we moesten oplossen. Toen werd het tijd om terug te gaan naar de zaal waar de rest van de avond zou worden doorgebracht. Daar stond een heerlijk buffet voor ons klaar.
Onder het eten begon het spel eigenlijk pas echt. Er werden 4 rondes gespeeld, in elke ronde kreeg iedereen (behalve degenen die bij de politie hoorden) een opdracht die binnen een bepaalde tijd moest worden uitgevoerd. Het leuke was dat sommige opdrachten helemaal niets met de moord te maken hadden, zo werden bloemenvaasjes van hot naar her gesleept, en wisselde een kandelaar (het moordwapen) telkens van plaats, erg verwarrend voor ons dames en heren van het poltiekorps. Andere opdrachten hadden blijkbaar wel degelijk een functie, zoals gekonkel onderling, ruzietjes, informatie die aan een agent werd toevertrouwd, uitwisseling van voorwerpen en erg hardop gevoerde gesprekken.
Omdat iedereen een opdracht had wist je op een gegeven moment echt niet meer of dat wat gebeurde nu een opdracht was of dat iemand iets deed wat er niets mee te maken had. Zie daar als agent maar eens uit te komen ! Degene die ons het meest verdacht leek, bleek ook echt de dader te zijn, dus we hadden heel goed speurwerk verricht. Een prijs hadden we dan ook wel verdiend en we waren heel erg blij met onze trofee, een echt waterpistool.......
Het was zo ontzettend leuk om te doen, en dan ook nog met een hele gezellige club mensen, echt super !
Toen de dader was ingerekend en ook het toetje was verorberd, was het tijd voor een feestje. Lekker hangen aan de bar, gezellig kletsen, muziek erbij, het werd steeds gezelliger. En toen ging ook nog de karaoke aan......
Liefvriendje heeft twee geweldige liederen ten gehore gebracht, de titels zal ik hier niet noemen, maar neem maar van mij aan dat het de stemming zeker verhoogde, over niveau hebben we het dan voor het gemak even niet....... En ja, ook ik moest er natuurlijk aan geloven, ik heb vol overtuiging een werkelijk prachtig duet gezongen...... Wat hebben we gelachen zeg ! Na nog even napraten, de nodige wijntjes en gezelligheid zijn mijn liefvriendje en ik niet al te laat naar huis gegaan.
Daar dachten we lekker rustig op de bank te kruipen met een goede film, maar bij de buren was een feestje. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat men aan de andere kant van de bordkartonnen muur op het lumineuze idee kwam om de karaoke-set aan te sluiten......en die ook op stand 'loeihard' te zetten. Daarbij kwam dat de zanger in kwestie zichzelf wel heel graag hoorde zingen.......terwijl hij het echt niet kon.
Mijn liefvriendje is twee keer gaan vragen of het zachter kon, maar nog geen 5 minuten later werd er weer op volle sterkte verder gebruld. Pffff, erg irritant. De film was gewoon niet meer te volgen, dus die hebben we maar uitgezet. Het was al heel erg laat, toen we toch maar een poging tot slapen zijn gaan doen. We dreunden zowat ons bed uit, maar de vermoeidheid zorgde er voor dat we uiteindelijk toch in slaap vielen.
Slapen en buren, het ging niet echt samen dit weekend geloof ik.......
Zondagochtend hebben we dan eindelijk wat langer kunnen uitslapen, he he.
Een heel lang en ontzettend fijn gesprek hebben we in bed gevoerd, over werkelijk van alles hebben we het gehad. Heel persoonlijke zaken hebben we aangekaart, onze diepste gevoelens en twijfels, onze toekomstvisie, onze plannen, onze wensen en verlangens. Een heel mooi en intiem gesprek was het. En wat was het mooi om te ontdekken dat onze verwachtingen en wensen voor de toekomst, onze toekomst, zo overeen kwamen ! We hebben onze grote liefde voor elkaar wederom uitgesproken, het gevoel dat alles zo goed loopt weer bevestigd en ook de immens belangrijke plek die mijn lief hierin heeft, hebben we weer benoemd. Het gevoel van vanzelfsprekendheid dat wij alle drie hebben, is een van de mooiste dingen die we ons in onze poly-constructie kunnen wensen. Een poly-constructie die zich nog steeds ontwikkelt, bij ons alle drie en waarin dingen steeds meer op hun plaats vallen. En ondanks het feit dat mijn lief natuurlijk niet bij dit gesprek was, weet ik dat hij over al deze dingen hetzelfde denkt als mijn liefvriendje, en wat een enorm fijn gevoel geeft me dat !
Door al dat gepraat hadden we het ontbijt overgeslagen en zijn in plaats daarvan lekker gaan lunchen in een leuk stadje. Het was prachtig weer, dus we konden lekker buiten eten. Ook hebben we nog een flink stuk gewandeld en weer heerlijk met elkaar gepraat. Thuisgekomen bleek dat we compleet waren vergeten dat de klok een uur vooruit was gegaan 's nachts dus het was het al weer heel snel tijd voor opruimen, inpakken, koken en eten. Wel typisch iets voor ons !
Mijn liefvriendje heeft me weer naar huis gebracht, en in de auto zaten we samen zonder al te veel woorden, en elkaar af en toe innig aankijkend, gewoon gelukkig te zijn. Na een kop koffie en even heel gezellig kletsen met mijn lief is mijn liefvriendje weer vertrokken.
Wat een prachtig weekend was het ! En leuke plannen voor het volgende weekend zijn al weer gemaakt !
(komende week wordt wel een heel stil weekje, want mijn lief gaat voor 5 dagen op cursus. Hij moet ver weg en blijft daar dus overnachten. Pas vrijdag komt hij weer thuis, pfffff. Wat ga ik hem missen ! En wat zal ik blij zijn als hij er vrijdagavond weer is !)
donderdag 24 maart 2011
Agenda
Een heel drukke agenda heb ik de komende tijd.
Als je twee relaties hebt, moet je je agenda goed bewaken, zorgvuldig plannen en proberen ook nog tijd over te houden voor spontane acties.
Gisteren sprak ik met mijn lief de komende week door en we kwamen tot de ontdekking dat we, soms samen, soms apart, tot half juni elk weekend wel iets gepland hebben !
Optredens, etentjes, uitgaan, geplande dingen van de kids, feestdagen en natuurlijk de weekenden en 'tussendoor-afspraakjes' met mijn liefvriendje. Druk, druk, druk dus !
Gelukkig allemaal wel hele leuke dingen, dus dan is het niet zo erg dat die agenda zo vol staat. Zo af en toe is er een vrije avond, maar mezelf kennende zullen die sporadische 'ik hoef vanavond lekker helemaal niets' avondjes ook wel weer volgepland worden.
Ook op doordeweekse dagen hebben mijn lief en ik het druk, het is momenteel echt zoeken naar tijd voor onszelf en, zeker zo belangrijk, tijd voor elkaar, want dat schiet er soms wel een beetje bij in.
Gelukkig plannen we genoeg leuke dingen samen, zo zijn we vorig weekend naar de film geweest, gingen we gisteren samen naar het theater, gaan we volgende week naar een concert en we hebben nog een gezellig etentje in het vooruitzicht.
Maar eerst vertrek ik vanavond weer voor een heerlijk lang weekend met mijn liefvriendje !
Het is wel duidelijk dat ik altijd met plezier mijn agenda opensla........
Als je twee relaties hebt, moet je je agenda goed bewaken, zorgvuldig plannen en proberen ook nog tijd over te houden voor spontane acties.
Gisteren sprak ik met mijn lief de komende week door en we kwamen tot de ontdekking dat we, soms samen, soms apart, tot half juni elk weekend wel iets gepland hebben !
Optredens, etentjes, uitgaan, geplande dingen van de kids, feestdagen en natuurlijk de weekenden en 'tussendoor-afspraakjes' met mijn liefvriendje. Druk, druk, druk dus !
Gelukkig allemaal wel hele leuke dingen, dus dan is het niet zo erg dat die agenda zo vol staat. Zo af en toe is er een vrije avond, maar mezelf kennende zullen die sporadische 'ik hoef vanavond lekker helemaal niets' avondjes ook wel weer volgepland worden.
Ook op doordeweekse dagen hebben mijn lief en ik het druk, het is momenteel echt zoeken naar tijd voor onszelf en, zeker zo belangrijk, tijd voor elkaar, want dat schiet er soms wel een beetje bij in.
Gelukkig plannen we genoeg leuke dingen samen, zo zijn we vorig weekend naar de film geweest, gingen we gisteren samen naar het theater, gaan we volgende week naar een concert en we hebben nog een gezellig etentje in het vooruitzicht.
Maar eerst vertrek ik vanavond weer voor een heerlijk lang weekend met mijn liefvriendje !
Het is wel duidelijk dat ik altijd met plezier mijn agenda opensla........
woensdag 23 maart 2011
Poly-gesprek
Al wat langer hadden we contact, ze leest mijn blogs, we volgen elkaar op Twitter, spreken elkaar wel eens op andere plekken op het internet en mailen zo nu en dan. Het leek ons leuk om elkaar ook in real life te ontmoeten en eens gezellig te kletsen over polyamorie, iets wat ons tenslotte allebei bezig houdt.
Wat een leuke, gezellige en bijzondere dag is het geworden ! Het voelde direct al heel vertrouwd en we hebben dan ook echt de hele dag gekletst.
Onder het genot van lekkere kopjes thee hebben we een prachtig gesprek gevoerd, over polyamorie in het algemeen, over wat dat voor haar en mij betekent, het verschil in invulling en beleving, verwachtingen, teleurstellingen, onze gezinnen en poly-situatie, over onze mannen, over de liefde......
Een heel fijne dag was het, het is heerlijk om met een gelijkgestemde te praten, je hoeft niets uit te leggen omdat je allebei weet hoe het voelt. Heel blij word ik daarvan !
Onze ontmoeting gaat zeker een vervolg krijgen, want we zijn nog lang niet uitgepraat !!
dinsdag 22 maart 2011
Date
Eigenlijk voelde ik me best goed gisteravond, toen mijn lief naar zijn date was. En dat was wel heel fijn om te merken. Waar ik zo bang voor was, dat ik nerveus en opgejaagd thuis zou zitten, is niet gebeurd. Natuurlijk was ik er wel mee bezig in mijn hoofd, was het echt niet uit mijn gedachten. Ik had gezorgd dat ik iets te doen had, zodat de tijd een beetje snel zou gaan, en dat hielp echt.
Goede tips om de avond rustig door te komen had ik al eerder gekregen van lieve mensen op Twitter. Het blijkt dat 'een leuke film kijken' hoog scoort op het lijstje 'wat ga je zelf doen als je lief een date heeft'.......
Bellen met mijn liefvriendje stond in ieder geval op mijn lijstje in deze, en ik was dan ook nog in gesprek toen mijn lief weer thuis kwam. Omdat een van onze kinderen nog wakker was, zijn we met iets te drinken naar boven gegaan, om samen te praten over hoe hij de avond had beleefd (en hoe ik me erbij voelde).
Mijn lief heeft een leuke avond gehad, en daar ben ik oprecht blij om. De avond is verlopen zoals hij eigenlijk wel had verwacht en dat vind ik ook fijn voor hem. Er gaat geen relatie uit deze date voort komen, maar zoals het er naar uit ziet wel een fijne vriendschap. Gelukkig is mijn lief daarover niet teleurgesteld, voor hem is het goed zoals het is. En ook dat vind ik fijn voor hem, ik zou het echt heel erg naar hebben gevonden als hij teleurgesteld of gekwetst zou zijn geweest.
Al met al is het dus voor ons allebei een goede avond geweest, waarbij voorop staat dat het voor mijn lief een goede avond is geweest. Het draaide om hem tenslotte, om zijn gevoel en om wat hij beleefde. Gelukkig is het goed geweest voor hem en voor mij voelt het heel goed dat ik oprecht blij voor hem kan zijn !
(en nu hoor ik sommige mensen wellicht denken: ja, je kunt heel gemakkelijk blij voor hem zijn, er gaat verder niets gebeuren waar je je druk over zou moeten maken..... Ik kan me die gedachte wel voorstellen, maar zo is het dus niet. Als er wel een relatie uit zou ontstaan, dan was dat zo. Dat zou ik moeilijk vinden maar ik zou er mee leren omgaan, punt. Nu ben ik vooral blij, dat mijn lief niet teleurgesteld is en een goed gevoel heeft over wat er is gebeurd, niet over het feit dat hij nog steeds 'mono' is en er voor mij dus helemaal niets verandert.......)
Goede tips om de avond rustig door te komen had ik al eerder gekregen van lieve mensen op Twitter. Het blijkt dat 'een leuke film kijken' hoog scoort op het lijstje 'wat ga je zelf doen als je lief een date heeft'.......
Bellen met mijn liefvriendje stond in ieder geval op mijn lijstje in deze, en ik was dan ook nog in gesprek toen mijn lief weer thuis kwam. Omdat een van onze kinderen nog wakker was, zijn we met iets te drinken naar boven gegaan, om samen te praten over hoe hij de avond had beleefd (en hoe ik me erbij voelde).
Mijn lief heeft een leuke avond gehad, en daar ben ik oprecht blij om. De avond is verlopen zoals hij eigenlijk wel had verwacht en dat vind ik ook fijn voor hem. Er gaat geen relatie uit deze date voort komen, maar zoals het er naar uit ziet wel een fijne vriendschap. Gelukkig is mijn lief daarover niet teleurgesteld, voor hem is het goed zoals het is. En ook dat vind ik fijn voor hem, ik zou het echt heel erg naar hebben gevonden als hij teleurgesteld of gekwetst zou zijn geweest.
Al met al is het dus voor ons allebei een goede avond geweest, waarbij voorop staat dat het voor mijn lief een goede avond is geweest. Het draaide om hem tenslotte, om zijn gevoel en om wat hij beleefde. Gelukkig is het goed geweest voor hem en voor mij voelt het heel goed dat ik oprecht blij voor hem kan zijn !
(en nu hoor ik sommige mensen wellicht denken: ja, je kunt heel gemakkelijk blij voor hem zijn, er gaat verder niets gebeuren waar je je druk over zou moeten maken..... Ik kan me die gedachte wel voorstellen, maar zo is het dus niet. Als er wel een relatie uit zou ontstaan, dan was dat zo. Dat zou ik moeilijk vinden maar ik zou er mee leren omgaan, punt. Nu ben ik vooral blij, dat mijn lief niet teleurgesteld is en een goed gevoel heeft over wat er is gebeurd, niet over het feit dat hij nog steeds 'mono' is en er voor mij dus helemaal niets verandert.......)
zondag 20 maart 2011
Onbestemd gevoel
Of zou het gewoon komen door wat er momenteel allemaal gebeurt ? Door wat ik allemaal voel en denk ?
Mijn lief en ik zitten in een beetje lastige periode. We praten gelukkig heel veel met elkaar, maar onderhuids zit het nog niet helemaal lekker. Ik ben druk bezig met mezelf, door de NLP-sessies komt er van alles boven drijven. Ook mijn lief is in zijn hoofd en hart druk met allerlei zaken. Met zijn werk, met ons, met mijn relatie met mijn liefvriendje, maar zeker ook met zijn date van morgenavond. En daar ben ik natuurlijk ook erg mee bezig.......
Het zorgt bij mij voor een onrustig, beetje onbestemd gevoel. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik probeer me er tegen te verzetten, en hoop ook echt dat hij een leuke avond zal hebben. Maar het kleine, bange en onzekere divaatje in mij steekt op dit moment wel heel erg de kop op......
Mijn onrust komt echt niet door de maan dus. Het is niet fijn wat ik nu voel, maar ik zie het als een fase waar ik doorheen moet, en ook doorheen wil. Ik ga vandaag maar eens een flink stuk lopen, nadenken over alles, en proberen mijn innerlijke rust weer een beetje op peil te krijgen. Komt wel weer goed !
donderdag 17 maart 2011
NLP 3
Vandaag was al weer mijn 3e NLP sessie. Toen mijn coach bij binnenkomst vroeg hoe het met me ging, begon ik al direct te ratelen.......
Er zit me ook wel het een en ander dwars. Sinds ik met NLP bezig ben vallen er steeds meer dingen op zijn plaats, komen zaken waarvan ik dacht dat ik ze allang verwerkt en opgeborgen had weer boven, met alle emoties die daarbij horen en ben ik erg druk bezig met mijn eigen gevoelens, gedachten, overtuigingen en conclusies. Daarbij gebeuren er in het hier en nu verschillende dingen waar ik ook mee aan de slag moet, die ook een plekje moeten krijgen. Ik heb het idee dat mijn hoofd en hart dubbele diensten draaien ......
Vandaag moest ik me verplaatsen in de ander, voelen wat de ander voelt en beleeft, zodat sommige dingen voor mij misschien makkelijker te begrijpen, te accepteren en te handelen worden. Best moeilijk vond ik dat, je eigen gevoelens omschrijven is al lastig, laat staan die van een ander.
Toch lukte me dat best aardig, al zeg ik het zelf, ik kon me heel goed verplaatsen. De coach stelde vragen aan de persoon die ik op dat moment moest voorstellen en de antwoorden die ik (alsof ik die persoon was) gaf, deden me aan de ene kant verbaasd staan, en aan de andere kant waren ze zo ontzettend logisch. Ik weet dus heel goed wat er bij de ander speelt, en wat die ander van mij nodig heeft (want dat was de uiteindelijke vraag: wat heeft de ander nu van jou nodig ?).
Klinkt nogal warrig zoals ik het hier beschrijf, maar ik ben zelf nog bezig om dat helemaal op een rijtje te krijgen. (Voor de duidelijkheid: 'de ander' was in dit geval mijn lief, omdat wij momenteel samen tegen dingen aan lopen die voor ons allebei best heel moeilijk zijn).
Al eerder was ik erachter dat mijn gedachten en van daar uit mijn gevoelens voortkomen uit dingen die ik ooit heb meegemaakt, heb ervaren, en waar ik overtuigingen van heb gemaakt, conclusies die voor mij dus ook onomstotelijk waar zijn. Daardoor houd ik dingen in stand, en maak ik mijn eigen angsten waar.........
Opdracht voor de komende tijd is dan ook om gedachten als 'zie je wel'', 'maar altijd...', 'maar nooit....', 'het is altijd hetzelfde liedje....' eens goed onder de loep te nemen. Want is het echt altijd zo ? Gaat het helemaal nooit goed ? Is het altijd hetzelfde liedje ? Is het soms ook totaal anders ? Gaat het ook wel eens heel goed ? Zodra de eerste gedachten in me opkomen, waardoor voor mij dingen al een vaststaand feit zijn, moet ik proberen me af te vragen of die gedachten ook kloppen. Het positieve zoeken, zeg maar.
Daarbij komt, dat gedachten niet perse om handelen vragen......ik hoef met mijn negatieve gedachten niets te doen. Mijn coach vergeleek het met pop-ups in websites, die klik je ook weg omdat je er niets mee wil en hoeft te doen. Dat kan je met je gedachten natuurlijk ook, je hoeft er niets mee. Handelen van uit je gevoel, zoals ik heel erg doe, komt toch voort uit je gedachten, hoe je het ook wendt of keert.
Een flinke eye-opener was het dus weer, deze sessie. Tot nu toe vind ik het heel mooi en waardevol, om op deze manier met mijn diepste gevoelens, angsten en onzekerheid om te gaan. Wel moeilijk, pffff, en confronterend. En ik ben er echt nog niet, maar heb wel het gevoel een stukje op de goede weg te zijn.
En met dat gevoel heb ik voor mezelf toch al heel wat bereikt !
(de rest van mijn dag was erg fijn: Na mijn sessie was mijn liefvriendje er, we hebben heel gezellig gekletst en koffie gedronken (samen met onze oudste zoon, mijn moeder die bij me was en de heerlijke taart die hij mee had gebracht !), snel wat boodschappen gedaan, samen gegeten en vanmiddag lekker even door de stad gestruind. Na het avondeten moest hij weer weg in verband met zijn werk, maar wat was het weer heerlijk om een dagje samen te zijn !)
Er zit me ook wel het een en ander dwars. Sinds ik met NLP bezig ben vallen er steeds meer dingen op zijn plaats, komen zaken waarvan ik dacht dat ik ze allang verwerkt en opgeborgen had weer boven, met alle emoties die daarbij horen en ben ik erg druk bezig met mijn eigen gevoelens, gedachten, overtuigingen en conclusies. Daarbij gebeuren er in het hier en nu verschillende dingen waar ik ook mee aan de slag moet, die ook een plekje moeten krijgen. Ik heb het idee dat mijn hoofd en hart dubbele diensten draaien ......
Vandaag moest ik me verplaatsen in de ander, voelen wat de ander voelt en beleeft, zodat sommige dingen voor mij misschien makkelijker te begrijpen, te accepteren en te handelen worden. Best moeilijk vond ik dat, je eigen gevoelens omschrijven is al lastig, laat staan die van een ander.
Toch lukte me dat best aardig, al zeg ik het zelf, ik kon me heel goed verplaatsen. De coach stelde vragen aan de persoon die ik op dat moment moest voorstellen en de antwoorden die ik (alsof ik die persoon was) gaf, deden me aan de ene kant verbaasd staan, en aan de andere kant waren ze zo ontzettend logisch. Ik weet dus heel goed wat er bij de ander speelt, en wat die ander van mij nodig heeft (want dat was de uiteindelijke vraag: wat heeft de ander nu van jou nodig ?).
Klinkt nogal warrig zoals ik het hier beschrijf, maar ik ben zelf nog bezig om dat helemaal op een rijtje te krijgen. (Voor de duidelijkheid: 'de ander' was in dit geval mijn lief, omdat wij momenteel samen tegen dingen aan lopen die voor ons allebei best heel moeilijk zijn).
Al eerder was ik erachter dat mijn gedachten en van daar uit mijn gevoelens voortkomen uit dingen die ik ooit heb meegemaakt, heb ervaren, en waar ik overtuigingen van heb gemaakt, conclusies die voor mij dus ook onomstotelijk waar zijn. Daardoor houd ik dingen in stand, en maak ik mijn eigen angsten waar.........
Opdracht voor de komende tijd is dan ook om gedachten als 'zie je wel'', 'maar altijd...', 'maar nooit....', 'het is altijd hetzelfde liedje....' eens goed onder de loep te nemen. Want is het echt altijd zo ? Gaat het helemaal nooit goed ? Is het altijd hetzelfde liedje ? Is het soms ook totaal anders ? Gaat het ook wel eens heel goed ? Zodra de eerste gedachten in me opkomen, waardoor voor mij dingen al een vaststaand feit zijn, moet ik proberen me af te vragen of die gedachten ook kloppen. Het positieve zoeken, zeg maar.
Daarbij komt, dat gedachten niet perse om handelen vragen......ik hoef met mijn negatieve gedachten niets te doen. Mijn coach vergeleek het met pop-ups in websites, die klik je ook weg omdat je er niets mee wil en hoeft te doen. Dat kan je met je gedachten natuurlijk ook, je hoeft er niets mee. Handelen van uit je gevoel, zoals ik heel erg doe, komt toch voort uit je gedachten, hoe je het ook wendt of keert.
Een flinke eye-opener was het dus weer, deze sessie. Tot nu toe vind ik het heel mooi en waardevol, om op deze manier met mijn diepste gevoelens, angsten en onzekerheid om te gaan. Wel moeilijk, pffff, en confronterend. En ik ben er echt nog niet, maar heb wel het gevoel een stukje op de goede weg te zijn.
En met dat gevoel heb ik voor mezelf toch al heel wat bereikt !
(de rest van mijn dag was erg fijn: Na mijn sessie was mijn liefvriendje er, we hebben heel gezellig gekletst en koffie gedronken (samen met onze oudste zoon, mijn moeder die bij me was en de heerlijke taart die hij mee had gebracht !), snel wat boodschappen gedaan, samen gegeten en vanmiddag lekker even door de stad gestruind. Na het avondeten moest hij weer weg in verband met zijn werk, maar wat was het weer heerlijk om een dagje samen te zijn !)
woensdag 16 maart 2011
Reacties
Mijn blogs gaan over polyamorie, en dan met name over hoe ik mijn poly-leven beleef.
Dat roept regelmatig behoorlijk wat reacties op, heb ik gemerkt. Reacties die rechtstreeks hier op Blogspot worden gegeven en die ik bij mijn blogs publiceer, maar ook via mail en Twitter komt er heel wat binnen.
(En nu sommige blogs op http://www.polyamorie.nl/ staan, krijg ik ook daar reacties).
Ik ben daar heel erg blij mee !
De meeste mensen die mijn blog lezen hebben wel affiniteit met polyamorie, maar een groot deel heeft dat niet. Alle reacties die ik krijg vind ik bijzonder en waardevol, maar juist die uit de 'niet-poly-hoek' zijn vaak heel verrassend en leveren soms ook prachtige gesprekken en contacten op, al dan niet virtueel. (Zie ook blog: Contact).
Een tijd geleden vroeg iemand mij op Twitter waar de 'respect-knop' te vinden was in mijn blog. Daar had ik nog nooit over nagedacht, vind het eigenlijk ook tamelijk arrogant om op die manier om 'respect' te vragen.....
Maar natuurlijk luister ik goed naar mijn lezers (!) en heb dus toch een reactie-formuliertje aangemaakt, gewoon om eens te kijken of en hoe dat zou werken.
Tot mijn verbazing wordt toch wel heel regelmatig 'respect' aangevinkt......en daar word ik dan wel een beetje stil van......
Mooi om te zien dat polyamorie en de manier waarop ik mijn leven leef bij verschillende mensen, verschillende reacties oproept. Nog mooier is het om te merken dat er eigenlijk niet 'veroordeeld' wordt. Mijn manier van leven is zeker niet standaard en voor velen waarschijnlijk onbegrijpelijk, maar wordt doorgaans wel gerespecteerd, en dat is heel fijn om te weten.
Reacties dus, intussen zijn het er al heel wat, en ik hoop dat er nog heel veel zullen volgen. Elke reactie geeft mij ook weer de mogelijkheid om verder te kijken, om nog eens stil te staan bij bepaalde zaken, om zelfs mijn mening of manier van omgaan met dingen te herzien. En soms is het heerlijk als iemand je gewoon even een hart onder de riem steekt !
Lieve lezers, jullie zijn heel trouw in het volgen van mijn belevenissen, ik hoop dat jullie ook zullen blijven reageren op wat ik schrijf, voor mij is het ontzettend waardevol !
Dat roept regelmatig behoorlijk wat reacties op, heb ik gemerkt. Reacties die rechtstreeks hier op Blogspot worden gegeven en die ik bij mijn blogs publiceer, maar ook via mail en Twitter komt er heel wat binnen.
(En nu sommige blogs op http://www.polyamorie.nl/ staan, krijg ik ook daar reacties).
Ik ben daar heel erg blij mee !
De meeste mensen die mijn blog lezen hebben wel affiniteit met polyamorie, maar een groot deel heeft dat niet. Alle reacties die ik krijg vind ik bijzonder en waardevol, maar juist die uit de 'niet-poly-hoek' zijn vaak heel verrassend en leveren soms ook prachtige gesprekken en contacten op, al dan niet virtueel. (Zie ook blog: Contact).
Een tijd geleden vroeg iemand mij op Twitter waar de 'respect-knop' te vinden was in mijn blog. Daar had ik nog nooit over nagedacht, vind het eigenlijk ook tamelijk arrogant om op die manier om 'respect' te vragen.....
Maar natuurlijk luister ik goed naar mijn lezers (!) en heb dus toch een reactie-formuliertje aangemaakt, gewoon om eens te kijken of en hoe dat zou werken.
Tot mijn verbazing wordt toch wel heel regelmatig 'respect' aangevinkt......en daar word ik dan wel een beetje stil van......
Mooi om te zien dat polyamorie en de manier waarop ik mijn leven leef bij verschillende mensen, verschillende reacties oproept. Nog mooier is het om te merken dat er eigenlijk niet 'veroordeeld' wordt. Mijn manier van leven is zeker niet standaard en voor velen waarschijnlijk onbegrijpelijk, maar wordt doorgaans wel gerespecteerd, en dat is heel fijn om te weten.
Reacties dus, intussen zijn het er al heel wat, en ik hoop dat er nog heel veel zullen volgen. Elke reactie geeft mij ook weer de mogelijkheid om verder te kijken, om nog eens stil te staan bij bepaalde zaken, om zelfs mijn mening of manier van omgaan met dingen te herzien. En soms is het heerlijk als iemand je gewoon even een hart onder de riem steekt !
Lieve lezers, jullie zijn heel trouw in het volgen van mijn belevenissen, ik hoop dat jullie ook zullen blijven reageren op wat ik schrijf, voor mij is het ontzettend waardevol !
dinsdag 15 maart 2011
Griep
Al een paar dagen ben ik niet in orde. Vorige week begon dat al, maar toen dacht ik dat dat een gevolg van het carnaval vieren was, keelpijn en geen stem meer hebben hoort daar tenslotte wel een beetje bij.
Gedurende het weekend werd het echter steeds erger, snotteren, hoesten, niezen, hoofdpijn, spierpijn, koorts zelfs, en ik begon me echt ziek te voelen.
Gisteren ben ik toch maar gaan werken, het is druk momenteel en we werken door omstandigheden maar op halve kracht, dus ik vond niet dat ik verstek kon laten gaan.
's Avonds ook nog een ouderavond, pffff, wat was ik blij dat ik weer thuis was !
Vanochtend ben ik lekker terug in mijn bed gekropen, en heb nog heerlijk een paar uurtjes kunnen slapen. Vanmiddag moest ik er weer uit, ik had beloofd mee 'op excursie' te gaan met de klas van jongste. Het was erg leuk, maar weer thuis moest ik echt wel even bijkomen...... Intussen lag ook mijn lief in bed, hij was vanochtend al niet lekker en is halverwege de dag ook hoestend en proestend naar huis gekomen.
Het wordt zowaar een hele ziekenboeg ! Het is lang geleden dat ik me zo beroerd heb gevoeld, ga morgen toch maar even naar de huisarts, ik voel dat alle holtes in mijn hoofd ontstoken zijn, dus daar moet wel iets aan gedaan worden. Ik doe niet snel mee als er iets heerst en altijd blijf ik de griep ver voor, maar ik geloof dat hij me deze keer toch te pakken heeft gekregen, net zoals heel veel anderen. * Hatsjoe ! *
(en voor iedereen die ook ziek is: van harte beterschap ! )
Gedurende het weekend werd het echter steeds erger, snotteren, hoesten, niezen, hoofdpijn, spierpijn, koorts zelfs, en ik begon me echt ziek te voelen.
Gisteren ben ik toch maar gaan werken, het is druk momenteel en we werken door omstandigheden maar op halve kracht, dus ik vond niet dat ik verstek kon laten gaan.
's Avonds ook nog een ouderavond, pffff, wat was ik blij dat ik weer thuis was !
Vanochtend ben ik lekker terug in mijn bed gekropen, en heb nog heerlijk een paar uurtjes kunnen slapen. Vanmiddag moest ik er weer uit, ik had beloofd mee 'op excursie' te gaan met de klas van jongste. Het was erg leuk, maar weer thuis moest ik echt wel even bijkomen...... Intussen lag ook mijn lief in bed, hij was vanochtend al niet lekker en is halverwege de dag ook hoestend en proestend naar huis gekomen.
(en voor iedereen die ook ziek is: van harte beterschap ! )
zaterdag 12 maart 2011
Echt poly !
Samen met mijn lief en mijn liefvriendje heb ik een heerlijke tijd achter de rug. Poly-tijd, zeg maar.....!
Wat een feest om allebei mijn mannen om me heen te hebben, echt genieten was het !
Mijn liefvriendje was afgelopen donderdagavond al naar me toegekomen, om tot vanmiddag te blijven. Samen met hem en mijn lief heb ik toen lekker zitten kletsen en een borrel gedronken, heel gezellig.
Vrijdag moest mijn lief helaas werken (tja, iemand moet het doen) en mijn liefvriendje en ik zijn met jongste een dagje naar een dierenpark geweest. Jongste had zin in een dagje uit en vond het prima om dat samen met ons te doen. Echt heel leuk was het, jongste heeft de hele dag foto's gemaakt (we kunnen onze eigen dierentuin-foto-expositie starten nu.....), we hebben lekker samen gegeten, veel gelachen (ja, jongste heeft ook een goed gevoel voor humor), kortom, het was een hele leuke dag.
's Avonds thuis hebben we gezamenlijk gegeten. We hadden afgesproken die avond met z'n drietjes te gaan stappen, maar helaas kwam er een kink in de kabel. Door de onverwachtse ziekenhuisopname van een familie-lid moest mijn lief direct na het eten weg, om pas 's nachts weer terug te komen.
Het stap-plan viel dus in het water en mijn liefvriendje en ik zijn dientengevolge ook thuis gebleven. Gelukkig hebben we een uitgebreide filmcollectie, en zijn we, toen de jongsten naar bed waren en in afwachting van de thuiskomst van mijn lief, lekker samen op de bank gekropen met een goede film en een borrel, ook heel gezellig. Het werd natuurlijk weer heel erg laat, ook omdat mijn lief zo laat thuiskwam.
Vanochtend samen ontbeten en koffie gedronken, en vanmiddag is mijn liefvriendje weer vertrokken.
Wat fantastisch is het, dat dit allemaal mag en kan. Dat het zo goed gaat. Dat het zo natuurlijk en 'gewoon' voelt. Dat iedereen zich er zo prettig bij voelt (ook mijn lief, die een en ander soms best heel moeilijk vindt).
Heel blij ben ik daar mee, ik geniet zo enorm van mijn twee mannen !
Wat een feest om allebei mijn mannen om me heen te hebben, echt genieten was het !
Mijn liefvriendje was afgelopen donderdagavond al naar me toegekomen, om tot vanmiddag te blijven. Samen met hem en mijn lief heb ik toen lekker zitten kletsen en een borrel gedronken, heel gezellig.
Vrijdag moest mijn lief helaas werken (tja, iemand moet het doen) en mijn liefvriendje en ik zijn met jongste een dagje naar een dierenpark geweest. Jongste had zin in een dagje uit en vond het prima om dat samen met ons te doen. Echt heel leuk was het, jongste heeft de hele dag foto's gemaakt (we kunnen onze eigen dierentuin-foto-expositie starten nu.....), we hebben lekker samen gegeten, veel gelachen (ja, jongste heeft ook een goed gevoel voor humor), kortom, het was een hele leuke dag.
's Avonds thuis hebben we gezamenlijk gegeten. We hadden afgesproken die avond met z'n drietjes te gaan stappen, maar helaas kwam er een kink in de kabel. Door de onverwachtse ziekenhuisopname van een familie-lid moest mijn lief direct na het eten weg, om pas 's nachts weer terug te komen.
Het stap-plan viel dus in het water en mijn liefvriendje en ik zijn dientengevolge ook thuis gebleven. Gelukkig hebben we een uitgebreide filmcollectie, en zijn we, toen de jongsten naar bed waren en in afwachting van de thuiskomst van mijn lief, lekker samen op de bank gekropen met een goede film en een borrel, ook heel gezellig. Het werd natuurlijk weer heel erg laat, ook omdat mijn lief zo laat thuiskwam.
Vanochtend samen ontbeten en koffie gedronken, en vanmiddag is mijn liefvriendje weer vertrokken.
Wat fantastisch is het, dat dit allemaal mag en kan. Dat het zo goed gaat. Dat het zo natuurlijk en 'gewoon' voelt. Dat iedereen zich er zo prettig bij voelt (ook mijn lief, die een en ander soms best heel moeilijk vindt).
Heel blij ben ik daar mee, ik geniet zo enorm van mijn twee mannen !
donderdag 10 maart 2011
Blijven praten
Praten, gesprekken voeren, communiceren, is momenteel een 'hot item' in mijn relaties. Altijd al wel, ik voer ellenlange gesprekken met zowel mijn lief als mijn liefvriendje, over alles wat ons bezighoudt en waar we tegen aan lopen. Fijn is het, dat dat met allebei mijn mannen ook kan !
Door alle nieuwe ontwikkelingen en de gevoelens die daarbij komen kijken, praten mijn lief en ik meer dan ooit tevoren. Zowel hij als ik hebben het moeilijk met bepaalde dingen en ontdekken gevoelens die we eerder nog niet (zo sterk) hadden. Erover praten met elkaar is dus bijna gewoon noodzaak.
Weten wat de ander van iets vindt, of hoe die zich voelt is zo belangrijk. Door naar elkaar te luisteren en met elkaar te blijven praten, elkaar te zeggen wat je denkt en voelt, wat je wil en verwacht, blijf je dicht bij elkaar.
Nu het even allemaal niet van een leien dakje gaat is juist dat praten nog belangrijker.
Soms gaat zo'n gesprek er best heftig aan toe, dan vloeien er tranen en worden er soms wel eens dingen uitgeflapt die niet zo bedoeld zijn. Als emoties hoog oplopen, is dat bijna niet te voorkomen.
Is ook niet erg, ook die uitbarstingen kun je met elkaar bespreken, uitleggen waarom die emoties zo heftig zijn en zo samen de rust weer terugbrengen.
De gesprekken die mijn lief en ik momenteel hebben, zijn echt niet altijd makkelijk, maar wel heel waardevol.
En wat is het fijn dat we die gesprekken kunnen voeren samen !
Door alle nieuwe ontwikkelingen en de gevoelens die daarbij komen kijken, praten mijn lief en ik meer dan ooit tevoren. Zowel hij als ik hebben het moeilijk met bepaalde dingen en ontdekken gevoelens die we eerder nog niet (zo sterk) hadden. Erover praten met elkaar is dus bijna gewoon noodzaak.
Weten wat de ander van iets vindt, of hoe die zich voelt is zo belangrijk. Door naar elkaar te luisteren en met elkaar te blijven praten, elkaar te zeggen wat je denkt en voelt, wat je wil en verwacht, blijf je dicht bij elkaar.
Nu het even allemaal niet van een leien dakje gaat is juist dat praten nog belangrijker.
Soms gaat zo'n gesprek er best heftig aan toe, dan vloeien er tranen en worden er soms wel eens dingen uitgeflapt die niet zo bedoeld zijn. Als emoties hoog oplopen, is dat bijna niet te voorkomen.
Is ook niet erg, ook die uitbarstingen kun je met elkaar bespreken, uitleggen waarom die emoties zo heftig zijn en zo samen de rust weer terugbrengen.
De gesprekken die mijn lief en ik momenteel hebben, zijn echt niet altijd makkelijk, maar wel heel waardevol.
En wat is het fijn dat we die gesprekken kunnen voeren samen !
woensdag 9 maart 2011
Na het feest......
Carnaval is weer achter de rug, terug naar het gewone leven......
Maar wat was het weer een heel leuke (en heel afwisselende) carnaval dit jaar !
Hard gewerkt, veel gelachen en heerlijk feest gevierd, een mengelmoes van allemaal verschillende, maar o zo leuke dingen.
Voor mij hoort werken erbij met carnaval, en ook dit jaar was het weer heel geslaagd. Midden in een feestende massa zijn is echt geen straf. Ik heb dit jaar weer met geweldige mensen samengewerkt, en ook met mijn lief, leuk was dat ! Elke avond was hij er af en toe, om naast het werk achter de schermen en taxi spelen voor de kids, even een helpende hand te bieden. Gelukkig had hij ook nog tijd om zich in het feestgedruis te storten, met zulke dagen moet je vooral niet vergeten om zelf ook feest te vieren !
Dat heb ik dit jaar dus ook weer eens gedaan, ouderwets carnaval gevierd. Samen met mijn liefvriendje ben ik lekker uit mijn bol gegaan. Heerlijk was het !
Grappig ook om te zien hoe overal op een andere manier carnaval wordt gevierd. We wonen niet echt bij elkaar in de buurt en in mijn dorp gaat het er heel anders aan toe dan in zijn dorp. We hadden het zo gepland dat we van allebei wat mee zouden pikken, en dat is goed gelukt.
Op maandag zijn mijn liefvriendje en ik, samen met onze jongste, naar de optocht in de stad gaan kijken, dat was voor mij ook jaren geleden en wat was het leuk om dat weer eens te zien.
's Avonds ben ik met hem meegegaan, om samen met zijn carnavalsband op stap te gaan. Een geweldige avond was het, de band heeft twee keer opgetreden en we hebben heerlijk feest gevierd. Ik had mijn liefvriendje van te voren al gezegd dat ik echt gigantisch ging feesten, en ik geloof dat dat wel is gelukt, pfffff. Vooral de laatste paar uurtjes waren wel heel gezellig, met uitbundig zingen, hossen en swingen, en het werd zowaar nog een familie-feestje ook, echt heel gaaf !
Natuurlijk moet er daarna nog gegeten worden, en we zaten dan ook nog heel laat (of juist heel vroeg, het is maar hoe je het bekijkt) aan de gebakken eieren en worstenbroodjes. Ik geloof dat het al licht aan het worden was toen we uiteindelijk gingen slapen.......
En de dinsdag hebben we weer bij mij doorgebracht (na heel lang uitslapen en heerlijke gebakken eitjes van mijn liefvriendjes oudste zoon !). 's Avonds hadden we ieder weer onze eigen dingen, maar via sms en telefoon hielden we elkaar (tijdens alle carnavalsdagen trouwens) op de hoogte van wat we aan het doen waren. Grappige sms-jes zijn dat dan wel: het woord 'bier' werd daarin geloof ik wel het meest gebruikt *grijns*........
En nu gaan we weer rustig terug naar het leven van alledag, ik moet toch altijd een beetje 'afkicken' na zulke hectische en gezellige dagen. Gelukkig heb ik vanavond al weer een borrelavondje met een lieve vriendin gepland.......je moet het tenslotte wel gedoseerd afbouwen.......
(voor mij was deze carnaval dan wel druk, leuk en heel gezellig, maar wat vind ik het naar dat mijn lief momenteel niet zo lekker in zijn vel zit. Hij heeft het moeilijk met van alles en nog wat, en dan lopen de nieuwe poly-ontwikkelingen ook nog eens stroef en gaan niet zoals hij had gedacht. Zo heel vervelend vind ik dat voor hem.......)
Maar wat was het weer een heel leuke (en heel afwisselende) carnaval dit jaar !
Hard gewerkt, veel gelachen en heerlijk feest gevierd, een mengelmoes van allemaal verschillende, maar o zo leuke dingen.
Voor mij hoort werken erbij met carnaval, en ook dit jaar was het weer heel geslaagd. Midden in een feestende massa zijn is echt geen straf. Ik heb dit jaar weer met geweldige mensen samengewerkt, en ook met mijn lief, leuk was dat ! Elke avond was hij er af en toe, om naast het werk achter de schermen en taxi spelen voor de kids, even een helpende hand te bieden. Gelukkig had hij ook nog tijd om zich in het feestgedruis te storten, met zulke dagen moet je vooral niet vergeten om zelf ook feest te vieren !
Dat heb ik dit jaar dus ook weer eens gedaan, ouderwets carnaval gevierd. Samen met mijn liefvriendje ben ik lekker uit mijn bol gegaan. Heerlijk was het !
Grappig ook om te zien hoe overal op een andere manier carnaval wordt gevierd. We wonen niet echt bij elkaar in de buurt en in mijn dorp gaat het er heel anders aan toe dan in zijn dorp. We hadden het zo gepland dat we van allebei wat mee zouden pikken, en dat is goed gelukt.
Op maandag zijn mijn liefvriendje en ik, samen met onze jongste, naar de optocht in de stad gaan kijken, dat was voor mij ook jaren geleden en wat was het leuk om dat weer eens te zien.
's Avonds ben ik met hem meegegaan, om samen met zijn carnavalsband op stap te gaan. Een geweldige avond was het, de band heeft twee keer opgetreden en we hebben heerlijk feest gevierd. Ik had mijn liefvriendje van te voren al gezegd dat ik echt gigantisch ging feesten, en ik geloof dat dat wel is gelukt, pfffff. Vooral de laatste paar uurtjes waren wel heel gezellig, met uitbundig zingen, hossen en swingen, en het werd zowaar nog een familie-feestje ook, echt heel gaaf !
Natuurlijk moet er daarna nog gegeten worden, en we zaten dan ook nog heel laat (of juist heel vroeg, het is maar hoe je het bekijkt) aan de gebakken eieren en worstenbroodjes. Ik geloof dat het al licht aan het worden was toen we uiteindelijk gingen slapen.......
En de dinsdag hebben we weer bij mij doorgebracht (na heel lang uitslapen en heerlijke gebakken eitjes van mijn liefvriendjes oudste zoon !). 's Avonds hadden we ieder weer onze eigen dingen, maar via sms en telefoon hielden we elkaar (tijdens alle carnavalsdagen trouwens) op de hoogte van wat we aan het doen waren. Grappige sms-jes zijn dat dan wel: het woord 'bier' werd daarin geloof ik wel het meest gebruikt *grijns*........
En nu gaan we weer rustig terug naar het leven van alledag, ik moet toch altijd een beetje 'afkicken' na zulke hectische en gezellige dagen. Gelukkig heb ik vanavond al weer een borrelavondje met een lieve vriendin gepland.......je moet het tenslotte wel gedoseerd afbouwen.......
(voor mij was deze carnaval dan wel druk, leuk en heel gezellig, maar wat vind ik het naar dat mijn lief momenteel niet zo lekker in zijn vel zit. Hij heeft het moeilijk met van alles en nog wat, en dan lopen de nieuwe poly-ontwikkelingen ook nog eens stroef en gaan niet zoals hij had gedacht. Zo heel vervelend vind ik dat voor hem.......)
vrijdag 4 maart 2011
Carnaval !
Als echte Brabantse kan en wil ik er niet onderuit, het is carnaval !
Lekker een paar dagen onbezorgd feestvieren, met koude voeten naar de optocht kijken, biertje(s) drinken in de kroeg, keihard meezingen met de muziek, hossen en springen, in een grappige outfit de deur uit gaan, stamppot, erwtensoep en gebakken eieren eten, en vooral veel plezier maken.
Heerlijk ! Ik ben een echte carnavalsvierder en deze keer ga ik voor het eerst in 3 jaar ook zelf weer op stap. De afgelopen jaren (en ook nu weer) ben ik alle carnavalsdagen 'aan het werk' geweest, weliswaar midden in de feestende meute, maar toch.
Nu heb ik een dagje vrij, hoera, en ga dan lekker samen met mijn liefvriendje op stap. Kunnen we allebei eens meemaken hoe het er in een ander dorp aan toe gaat.....
Voor het zover is heb ik vanavond eerst nog een optreden op een fout carnavalsfeest. Ook heel leuk !
Ik begin in ieder geval al aardig in de stemming te komen. Heb er onwijs veel zin in !
Lekker een paar dagen onbezorgd feestvieren, met koude voeten naar de optocht kijken, biertje(s) drinken in de kroeg, keihard meezingen met de muziek, hossen en springen, in een grappige outfit de deur uit gaan, stamppot, erwtensoep en gebakken eieren eten, en vooral veel plezier maken.
Heerlijk ! Ik ben een echte carnavalsvierder en deze keer ga ik voor het eerst in 3 jaar ook zelf weer op stap. De afgelopen jaren (en ook nu weer) ben ik alle carnavalsdagen 'aan het werk' geweest, weliswaar midden in de feestende meute, maar toch.
Nu heb ik een dagje vrij, hoera, en ga dan lekker samen met mijn liefvriendje op stap. Kunnen we allebei eens meemaken hoe het er in een ander dorp aan toe gaat.....
Voor het zover is heb ik vanavond eerst nog een optreden op een fout carnavalsfeest. Ook heel leuk !
Ik begin in ieder geval al aardig in de stemming te komen. Heb er onwijs veel zin in !
woensdag 2 maart 2011
NLP 2
Teruggaan naar mijn jeugd, was het thema van vandaag. Stappen maken op een tijdlijn, van heden naar verleden, en gevoelens van nu herkennen in gevoelens van toen.
Mijn geschiedenis herschrijven, nieuwe lijntjes leggen, nieuwe overtuigingen, oude conclusies vergeten.
Heftig vond ik het, er kwamen allerlei emoties boven, dat moest ook, ik moest ze voelen om te kunnen weten wanneer ik ze al eerder voelde, en wat dat met me heeft gedaan.
In de afgelopen dagen was er al veel 'oud zeer' bovengekomen en dat zal de komende tijd zeker ook gaan gebeuren. Dat is goed, ik heb de neiging om altijd maar in de overlevings-modus te gaan, en opgedane ervaringen diep in laatjes in mijn hoofd weg te stoppen zonder ze te ordenen en te verwerken. Als zo'n laatje ineens open gaat, omdat er iets gebeurt waardoor dat getriggerd wordt, komt alle pijn, verdriet en gevoel weer ineens keihard naar boven. Nu kan ik daar wat mee, ik weet dat dat gevoel er mag zijn, en alleen al daardoor krijgt het makkelijker een plekje.
Dus laat maar komen, er zullen best wat tranen vloeien de komende tijd, maar dat mag ook.
Er gebeurt van alles momenteel, ook met mijn emoties van nu moet ik dealen, het zal allemaal heel heftig zijn, maar als het mij uiteindelijk gaat helpen, is het allemaal prima.
Belangrijkste les van vandaag: Ik mag er zijn, het is goed zoals ik ben. Door de sessie van vandaag kan dit zich gaan nestelen, kan ik daar zelf van overtuigd raken en wellicht makkelijker met dingen omgaan.
Ik denk dat ik dat de komende tijd ook goed kan gebruiken.......
Ik ga het dus vaak hardop tegen mezelf zeggen:
Ik mag er zijn, het is goed zoals ik ben !!
dinsdag 1 maart 2011
Poly-ontwikkelingen
Vannacht had ik een emotioneel gesprek met mijn lief.
Ons poly-leven zou zomaar een andere wending kunnen gaan nemen en dat vind ik gewoon moeilijk, daar ben ik heel eerlijk in.
Vorige week vertelde mijn lief me, dat hij iemand had leren kennen met wie hij leuke gesprekken had. Zo leuk, dat hij voornemens was eens een kop koffie met haar te gaan drinken. So far so good, dat is natuurlijk gewoon gezellig.
Gisteren vertelde hij me, dat hij haar toch wel meer dan leuk vindt, haar al had uitgenodigd voor die kop koffie, dat zij dat ook wel zag zitten en dat er dus een afspraak aan komt, om te kijken hoe het zit met die gevoelens en 'wie weet wat er verder uit voort komt'.
En toen werd het lastig voor me......
Al eerder en vaker heb ik in deze blog aangegeven dat ik het heel moeilijk zou vinden als mijn lief een tweede relatie zou hebben, dat is iets wat ik nooit onder stoelen of banken heb gestoken. Om die gevoelens te onderzoeken, een plek te geven en er mee om te kunnen gaan, ben ik toen de workshop 'Omgaan met Jaloezie' gaan doen en ben ik nu bezig met NLP.
Ik reageerde dus erg emotioneel op zijn mededeling, mijn onzekerheid sloeg weer in alle hevigheid toe en ik zag meteen allerlei enorme beren op de weg. En dat terwijl er alleen nog maar koffie gedronken gaat worden......
Wat het ook lastig maakt is dat ik dit pas heel kort weet, terwijl mijn lief er al langer mee bezig is. Dat hij het dus pas na een tijdje vertelde, en niet direct toen het aan de orde kwam. Dat is in het verleden vaker gebeurd en daar heb ik grote moeite mee. Juist omdat ik zelf dingen wel direct deel en vertel, sowieso alles deel en vertel, voelt dat niet goed. Ik weet wel dat mijn lief anders in elkaar zit dan ik op dat gebied, maar omdat voor mij 'weten' heel belangrijk is, is dat niet meteen vertellen erg vervelend.
Een heftig gesprek dus. Waarschijnlijk gaat hij deze week een afspraak maken, en is een date een feit.
Ik heb altijd gezegd dat ik er mee moet, wil en zal dealen en dat meen ik nog steeds. Ik heb ook altijd gezegd dat ik het moeilijk zal vinden, ondanks het feit dat ik zelf zo'n ontzettend mooie en intense relatie met mijn liefvriendje heb. Dat is zo dubbel, en zorgt weer voor enorme schuldgevoelens, juist omdat er voor mij zoveel mogelijk is.
Nu ik zo met mezelf bezig ben, komt dit niet op een handig tijdstip, maar misschien moet het zo zijn. Ik was liever zelf al wat verder geweest, dan had ik wellicht anders gereageerd. Ook het feit dat mijn lief het momenteel best moeilijk heeft met mijn relatie, waardoor er bij ons ook wel strubbelingen zijn, speelt mee. Eigenlijk zou dat eerst op orde moeten zijn, maar dat is mijn gevoel.
Er zijn nu zeker mensen die zeggen: maar wat jij mag, mag hij toch ook ! En dat is ook zeker zo, ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Natuurlijk mag hij ook, en ik gun het hem ook, van harte zelfs, maar ik mag het er ook moeilijk mee hebben (zover ben ik al wel). Ik heb er vannacht nog lang over nagedacht, en ik weet dat ik veel te heftig en primair heb gereageerd, en dat dat helemaal niet nodig is. Want tenslotte is er nog helemaal niets aan de hand (wat ook weer maakt dat ik zelf vind dat ik belachelijk bezig ben en overtrokken reageer, wat nog meer schuldgevoelens naar mijn lief toe veroorzaakt).
Maar diep van binnen ben ik nog steeds maar een heel klein en erg onzeker divaatje, ik moet nu wellicht mijn angsten concreet onder ogen komen en het hoofd gaan bieden en dat zal echt niet gemakkelijk zijn......
(en dan is het fijn dat ik het hier even van me af kan schrijven. Ook wel lastig trouwens, en ik vind het ook wel een beetje eng om deze blog te publiceren, want ik realiseer me dat er best lezers zullen zijn die vinden dat ik schromelijk overdrijf en me ontzettend aanstel, maar dat risico neem ik dan maar......mijn gevoel is nu eenmaal mijn gevoel)
Ons poly-leven zou zomaar een andere wending kunnen gaan nemen en dat vind ik gewoon moeilijk, daar ben ik heel eerlijk in.
Vorige week vertelde mijn lief me, dat hij iemand had leren kennen met wie hij leuke gesprekken had. Zo leuk, dat hij voornemens was eens een kop koffie met haar te gaan drinken. So far so good, dat is natuurlijk gewoon gezellig.
Gisteren vertelde hij me, dat hij haar toch wel meer dan leuk vindt, haar al had uitgenodigd voor die kop koffie, dat zij dat ook wel zag zitten en dat er dus een afspraak aan komt, om te kijken hoe het zit met die gevoelens en 'wie weet wat er verder uit voort komt'.
En toen werd het lastig voor me......
Al eerder en vaker heb ik in deze blog aangegeven dat ik het heel moeilijk zou vinden als mijn lief een tweede relatie zou hebben, dat is iets wat ik nooit onder stoelen of banken heb gestoken. Om die gevoelens te onderzoeken, een plek te geven en er mee om te kunnen gaan, ben ik toen de workshop 'Omgaan met Jaloezie' gaan doen en ben ik nu bezig met NLP.
Ik reageerde dus erg emotioneel op zijn mededeling, mijn onzekerheid sloeg weer in alle hevigheid toe en ik zag meteen allerlei enorme beren op de weg. En dat terwijl er alleen nog maar koffie gedronken gaat worden......
Wat het ook lastig maakt is dat ik dit pas heel kort weet, terwijl mijn lief er al langer mee bezig is. Dat hij het dus pas na een tijdje vertelde, en niet direct toen het aan de orde kwam. Dat is in het verleden vaker gebeurd en daar heb ik grote moeite mee. Juist omdat ik zelf dingen wel direct deel en vertel, sowieso alles deel en vertel, voelt dat niet goed. Ik weet wel dat mijn lief anders in elkaar zit dan ik op dat gebied, maar omdat voor mij 'weten' heel belangrijk is, is dat niet meteen vertellen erg vervelend.
Een heftig gesprek dus. Waarschijnlijk gaat hij deze week een afspraak maken, en is een date een feit.
Ik heb altijd gezegd dat ik er mee moet, wil en zal dealen en dat meen ik nog steeds. Ik heb ook altijd gezegd dat ik het moeilijk zal vinden, ondanks het feit dat ik zelf zo'n ontzettend mooie en intense relatie met mijn liefvriendje heb. Dat is zo dubbel, en zorgt weer voor enorme schuldgevoelens, juist omdat er voor mij zoveel mogelijk is.
Nu ik zo met mezelf bezig ben, komt dit niet op een handig tijdstip, maar misschien moet het zo zijn. Ik was liever zelf al wat verder geweest, dan had ik wellicht anders gereageerd. Ook het feit dat mijn lief het momenteel best moeilijk heeft met mijn relatie, waardoor er bij ons ook wel strubbelingen zijn, speelt mee. Eigenlijk zou dat eerst op orde moeten zijn, maar dat is mijn gevoel.
Er zijn nu zeker mensen die zeggen: maar wat jij mag, mag hij toch ook ! En dat is ook zeker zo, ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Natuurlijk mag hij ook, en ik gun het hem ook, van harte zelfs, maar ik mag het er ook moeilijk mee hebben (zover ben ik al wel). Ik heb er vannacht nog lang over nagedacht, en ik weet dat ik veel te heftig en primair heb gereageerd, en dat dat helemaal niet nodig is. Want tenslotte is er nog helemaal niets aan de hand (wat ook weer maakt dat ik zelf vind dat ik belachelijk bezig ben en overtrokken reageer, wat nog meer schuldgevoelens naar mijn lief toe veroorzaakt).
Maar diep van binnen ben ik nog steeds maar een heel klein en erg onzeker divaatje, ik moet nu wellicht mijn angsten concreet onder ogen komen en het hoofd gaan bieden en dat zal echt niet gemakkelijk zijn......
(en dan is het fijn dat ik het hier even van me af kan schrijven. Ook wel lastig trouwens, en ik vind het ook wel een beetje eng om deze blog te publiceren, want ik realiseer me dat er best lezers zullen zijn die vinden dat ik schromelijk overdrijf en me ontzettend aanstel, maar dat risico neem ik dan maar......mijn gevoel is nu eenmaal mijn gevoel)
Abonneren op:
Posts (Atom)