Spontaan afspreken

Donderdagmiddag, tegen 14.00 uur, telefoon, mijn liefvriendje aan de lijn: 'Vind je het leuk als ik zometeen koffie bij je kom drinken ?'......
Ja natuurlijk, meer dan leuk, heerlijk, zo'n spontane aktie !

Dat 'even koffie drinken', werd een heel fijne dag. Een dag met uiteraard samen koffie drinken, maar ook even boodschappen doen met de jongste kids, gezamenlijk eten, even met z'n tweeën weg om ergens in alle rust iets te gaan drinken, een flink eind wandelen, en vooral heel veel praten.

Mijn liefvriendje en ik leggen al onze afspraken al ruim van te voren vast. Spontane acties zoals die van gisteren, komen eigenlijk maar weinig voor.
Dat is ook wel logisch, we hebben het allebei druk, mijn liefvriendje is sowieso al een deel van de week 'buitengaats' in verband met zijn werk, dus die dagen vallen al af. De weekenden zijn meestal volgepland, al dan niet met leuke dingen van ons samen (er komen weer drie heel leuke weekenden aan......), en de overige tijd is ook gevuld met werk, hobby's en andere zaken.

Gisteren kwam dat, hoewel door een andere, maar aansluitende aanleiding, uitgebreid ter sprake.
Voor mijn liefvriendje is het erg belangrijk dat we niet alles al van te voren vastleggen, dat er tijd is voor spontane acties zoals deze, hoewel dat om genoemde redenen vaak ook lastig is. Daarbij heb ik natuurlijk ook mijn gezin, ik moet eigenlijk alles van te voren plannen, omdat ik met mijn lief en kids (en hun agenda's) rekening moet houden, vanzelfsprekend.

Daarbij komt, dat er natuurlijk ook tijd moet overblijven om zelf dingen te doen, 'ik-tijd'. Dat geldt voor ons allebei, maar zeker voor mijn liefvriendje. 'Ik-tijd' is voor hem heel erg belangrijk.
Doordat wij elkaar veel zien, en alles van te voren vastleggen, waarbij ook de niet al geplande tijden worden benut, blijft er voor hem wel heel weinig 'ik-tijd' over.
En dat benauwt hem soms......

Hij vindt het leuk om als hij daar zin in heeft, in een periode dat wij elkaar niet zien (en die zijn nooit heel lang) mij gewoon te bellen en te zeggen: 'kom je bij me langs', of 'ik kom koffie drinken', of 'heb je zin om vanavond samen naar de film te gaan'. En als dat dan niet kan, is dat erg jammer, maar geen man overboord, dan zien we elkaar volgende week wel weer.
Ik daarentegen vind het fijn om dat soort dingen al vast te hebben staan, vooral in verband met mijn gezin. En dat terwijl ik eigenlijk ook dol ben op zulke spontane akties, hoewel ik ook weet dat ik er erg van zou balen als ik niet zou kunnen als hij me spontaan met een leuk voorstel belt......en die kans is er natuurlijk, met een gezin achter je.

Een mooi, en af en toe best heftig gesprek was het, waarin niet alleen het bovenstaande is besproken, maar we het ook uitgebreid over gevoelens hebben gehad. Onze gevoelens voor elkaar, we gaan steeds meer van elkaar houden. Hoe we in onze relatie staan, en hoe we daar mee om gaan. Over rekening houden met elkaar, en hoe bang wij beiden zijn om elkaar teleur te stellen, en dat dat soms maakt dat we ons in allerlei bochten wringen om het elkaar naar de zin te maken.

Het was goed om het daar zo uitgebreid over te hebben, om verwachtingen bespreekbaar te maken en goed te kijken of die verwachtingen realistisch zijn. (Waarbij het wel leuk was om te constateren dat onze verwachtingen redelijk overeen kwamen, maar ook te ontdekken dat we dingen van de ander verwachten, waarvan we het eigenlijk niet prettig vinden dat die ook van ons worden verwacht, erg grappig !). Een poly-relatie is net zo dynamisch als een mono-relatie, zo niet nog dynamischer, en af en toe levelen of het allemaal loopt zoals we willen is gewoon heel belangrijk.

Ik heb genoten van een heel mooie dag met mijn liefvriendje, en dat allemaal naar aanleiding van zijn spontane telefoontje.......heerlijk !