Rijk

Het zit erop ! Een vol en hectisch, maar leuk weekend was het, ondanks toch wel wat dubbele gevoelens.
Gisteren was een dag met een gouden randje, een goed optreden gehad, met leuke reacties en weer een volle dansvloer, veel lol en gezelligheid en natuurlijk mijn twee mannen dicht bij me, die, zoals ze beiden zeggen, zo trots als een pauw waren........
Het is ook zo heel fijn dat mijn lief en mijn liefvriendje het goed met elkaar kunnen vinden. Het was gewoon erg gezellig gisteren, 's avonds lekker samen gegeten en nog lang nagekletst.
Wat voel ik me dan ontzettend rijk, thuis aan tafel met de twee liefste mannen van de wereld, de kids die rondrommelen en het eigenlijk allemaal ook heel normaal vinden, en al die liefde die ik voel, heerlijk !

Verrast

Het eerste optreden zit er op. En het was een groot succes !
De hele avond een overvolle dansvloer, heel enthousiaste reacties, leuke nieuwe mensen, trouwe fans, en zelf waren we ook zeker niet ontevreden. Het is allemaal heel goed gegaan.
Het mooiste gisteren was wel dat mijn twee mannen me zo hebben verrast........
Gisterochtend werd een prachtige bos bloemen bezorgd, voor Diva, van haar liefvriendje, om me veel succes te wensen. Echt, ik schoot helemaal vol, zo ontzettend lief.
En gisteravond, ik stond al op het podium, zie ik ineens mijn lief met een brede grijns op zijn gezicht binnenkomen, hij had iets geregeld zodat hij er toch bij kon zijn, echt helemaal super ! Volgens mij heb ik heel erg verbaasd gekeken.......
Vanmiddag spelen we nog een keer, en zijn mijn twee mannen er allebei, zo ontzettend fijn is dat.
Het wordt vast een te gekke dag vandaag.........

Pfffff.....

Een spannend weekend wordt het, met twee belangrijke optredens, zaterdagavond en zondagmiddag spelen we op een groots opgezet evenement.
Heel erg leuk, en ik heb er erg veel zin in........maar zie er ook tegenop.
Ten eerste doet mijn stem niet wat ik wil, ik ben al een tijdje aardig hees, daarbij ook nog verkouden geworden, dus ben niet zeker of het allemaal op volle sterkte gaat lukken, en of ik dan ook nog genoeg stem overhoud om zondag nog een keer te knallen......
Ten tweede sta ik er zaterdagavond 'alleen' ...... mijn lief is er niet vanwege andere verplichtingen, en mijn liefvriendje kan ik tot zondagmiddag niet bereiken, normaal is dat geen probleem, maar door weer andere zaken voelt dat momenteel ook niet goed.
Bij het optreden van zondag zijn ze er allebei gelukkig wel, en ik ben daar ook erg blij mee, maar bij het eerste optreden op zaterdag niet, en dus kan ik al het spannende en leuke wat gaat gebeuren dan niet delen met mijn mannen. En dat vind ik eigenlijk best moeilijk, en niet leuk.
Het komt allemaal nogal ongelukkig uit dit weekend, en dus loopt het gewoon zo, maar ik voel me er niet happy bij, juist omdat het om iets gaat wat heel belangrijk voor me is.
Waar maak je je nu zo druk om, zal voor velen hierbij de eerste gedachte zijn. Ze zijn er zondag toch ?
Ja, dat is zo, en natuurlijk is dat helemaal geweldig !!
Maar toch........pfffff !

Iets anders

Eigenlijk zou ik het gewoon moeten doen: het roer omgooien. Iets heel anders gaan doen.
Nu heb ik het natuurlijk niet over mijn prive-leven, daarin is alles al compleet veranderd, en hoe !
Nee, ik ben ernstig aan het nadenken over hoe en wat met betrekking tot werk. Ik doe al 12 jaar hetzelfde werk en heb het eigenlijk wel gezien, er zit geen uitdaging meer in, ik vind het soms zelfs zonde van mijn tijd, mijn dagen op kantoor.
Maar wat dan ? Pfffff, goede vraag.
Daar ben ik dus nog niet uit. Maar wel iets heel anders, in ieder geval niet meer op kantoor, het liefst zou ik, met het oog op de kinderen, vanuit huis werken.
Sinds ik aan het schrijven ben, speel ik ook wel met de gedachte om daar iets mee te gaan doen, al heb ik nog geen idee in welke vorm ik dat dan zou willen gieten.
Nog maar eens goed nadenken, en als er iemand tips of ideeen heeft.......ik hoor het graag !

Heerlijk !

Wat een heerlijk weekend was het weer ! Vrijdagmiddag ben ik thuis vertrokken voor een paar dagen met mijn liefvriendje. Deze keer begon het weekend in het buitenland, mijn liefvriendje was bij zijn broer en ik ben hem daar op gaan halen. Wat was het leuk om kennis te maken met zijn familie, ik voelde me erg welkom bij zijn broer, schoonzus en hun twee schattige zoontjes. We hebben een erg leuke dag gehad, ontzettend gelachen ook, zo kom je ook nog eens wat te weten over je vriend........en zijn familie vond het gelukkig ook leuk om de vriendin van hun broer te ontmoeten, het was echt heel erg gezellig.
Zaterdag zijn we lekker gaan shoppen, we hadden allebei nog wat spullen nodig en en dat is helemaal gelukt. Daarna gezellig uit eten, Australisch deze keer, het is weer eens wat anders, we hoefden de kangaroes nog net niet zelf te gaan vangen, maar het was erg lekker. Koffie gedronken in een leuk cafeetje en daarna samen naar de film.
Zondag hebben we het  rustig aan gedaan, echt schandalig lang in bed gelegen, mijn liefvriendje moest nog wat werken, ik heb op de bank liggen lezen, samen gegeten, een goede film gekeken en we hebben een begin gemaakt met onze eigen tantra-ruimte. Dat was heel leuk, een tijd geleden hebben we al spullen gekocht, maar we hadden nog niet echt een plek hiervoor. Samen hebben we een kamer leeggeruimd en daar onze spullen geinstalleerd, en nu hebben we een heuse tantra-room, alleen voor ons tweeen. Heerlijk is dat, het is nog niet helemaal af maar de ruimte heeft nu al een geweldige sfeer en is echt van ons.
Maandag hebben we kilometers gemaakt, letterlijk dan. Mijn liefvriendje is nog steeds niet helemaal beter en autorijden lukt nog niet. Hij moest wel voor zijn studie en werk naar het noorden van het land, dus hadden
we afgesproken dat ik met hem mee zou gaan. Terwijl hij op kantoor was, ben ik gaan shoppen (altijd leuk). Ik heb hem daar weer opgehaald en we zijn het hele eind weer teruggereden, bij mij thuis gegeten met de kids en toen weer naar zijn huis gereden, want daar stond mijn auto nog natuurlijk.
Echt een heerlijk weekend,  we voelden ons allebei ontzettend relaxed en hebben  heel erg genoten van en met elkaar, het was zo lekker ontspannen allemaal. Niets hoefde en alles kon, en dat is zo'n lekker gevoel.
Bijzonder was ook dat dit weekend gewoon kon doorgaan, met zelfs een extra dag, ondanks het feit dat mijn lief het momenteel wat moeilijk heeft met alles, ik had al voorgesteld om niet te gaan, maar daar wilde hij niet van weten, ik moest gewoon gaan en genieten.
Ik heb dit weekend  hierdoor wat meer contact gehad met mijn thuisfront dan normaal, maar dat is dan ook niet erg, dat is juist goed, zo blijft het voor iedereen allemaal goed te handelen.
En dat is belangrijk, dat iedereen zich er goed bij voelt, alleen dan kan het werken.
Ik ben in ieder geval helemaal blij, en niet in het minst met mijn bijzondere positie, als de vrouw van mijn lief en de vriendin van mijn liefvriendje.....
Partner zijn van twee mannen, het voelt en is echt geweldig !!!

Mijn lief

Deze blog is bedoeld om mijn gedachten, gevoelens en belevenissen omtrent mijn poly-leven te delen met een ieder die het lezen wil, en voor mijzelf natuurlijk, omdat het gewoon heel fijn is om dingen op te schrijven.
Terwijl ik schrijf vindt er een bepaalde ordening plaats in mijn hoofd, komen dingen wat meer op een rijtje en dat is gewoon heel prettig.
Tot nu toe heb ik veel geschreven over mijn eigen moeilijke dingen, maar ook over alle leuke zaken die ik met mijn liefvriendje meemaak.
Ook mijn lief heb ik zeer geregeld genoemd, verteld hoe mijn relatie met hem is en hoe hij er in staat.
Ik ben alle blogs eens na gaan lezen en heb ontdekt dat ik toch wel een beetje voorbij ben gegaan aan zijn kant van het verhaal.
Want zoals ik hier schrijf, accepteert hij mijn secundaire relatie volledig, gunt mij en mijn liefvriendje het mooie dat we hebben met heel zijn hart, en is er dus voor mij ontzettend veel mogelijk.
Ik waardeer dat ontzettend, zeker omdat ik ook weet dat hij het er soms echt wel heel moeilijk mee heeft.
Momenteel is het gewoon lastig voor hem, hij ziet mij vaak naar mijn liefvriendje gaan, leuke dingen met hem doen, heel veel contact met hem hebben en voelt zich daar lang niet altijd prettig bij.
Heel logisch ook, mijn lief en ik delen al jaren lief en leed, hebben altijd alles alleen met elkaar gedeeld, en nu ineens komt daar iemand anders bij in mijn hart, met wie ik nu ook lief en leed deel, met wie ik ook allerlei zaken deel, zaken die eerst alleen bij mijn lief hoorden.
Dat is heel moeilijk, dat is een stukje loslaten, een hele omschakeling, een bijna ander leven.
Ik zie mijn lief soms worstelen hiermee, en dat maakt dat ik me aardig schuldig voel, want ik maak al die geweldig leuke dingen mee, en hij vindt het allemaal prima. Ik laat hem en de kinderen geregeld alleen om met mijn liefvriendje samen te zijn, en hij vangt thuis dan alles in zijn eentje op.
Behalve dat ik heel veel liefde voel voor mijn lief, voel ik ook een enorme bewondering voor hem.
Bewondering voor hoe hij er mee om gaat, bewondering voor hoe hij mij dit allemaal zo gunt, bewondering vooral ook voor de manier waarop hij met de moeilijke dingen omgaat.
Als ik zie hoe moeilijk hij het soms heeft, en ik tegen hem zeg dat ik niet weg ga, dat ik thuis blijf, dan wordt hij bijna boos, dan stuurt hij me bijna naar mijn liefvriendje toe.........zo sterk is hij, dat hij dan niet zegt dat ik thuis moet blijven omdat hij het lastig vindt, maar juist zegt dat ik moet gaan, dat hij het oke vindt, niet echt leuk, maar wel oke.
Zo heel erg trots ben ik op hem, dat hij dit allemaal aankan, dat het hem lukt om aan alles een positieve draai te geven, om met de voor hem moeilijke dingen zo goed om te gaan. Zo knap vind ik dat, juist omdat ik weet dat ik, als ik in zijn schoenen zou staan, het helemaal niet zou kunnen, het heel erg moeilijk zou hebben en lang niet zo positief zou kunnen zijn.
Zo heel erg blij met mijn lief........

Ontdek je plekje

Dat poly-life valt nog niet mee zeg !
In elke relatie is wel eens wat, maar als je er twee hebt, krijg je alles dubbel. Logisch ook, maar soms een tikje veel.
En als het dan even wat moeilijk is, ga ik heel erg nadenken over hoe het allemaal loopt, hoe mijn relaties in elkaar zitten, hoe ik dat invul en in wil vullen, wat ik verwacht en waar de valkuilen zitten.
Mijn primaire relatie is duidelijk, ik ben al jaren en jaren samen met mijn lief, we houden heel veel van elkaar, we hebben al heel veel meegemaakt, zowel leuke als moeilijke dingen, we hebben kids samen, draaien ons gezin samen en zijn alleen al daardoor onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mijn plekje bij hem is duidelijk, ik ben voor mijn lief de enige vrouw en voor de kids de belangrijkste persoon in hun leven.
Mijn secundaire relatie is ook duidelijk, we zijn nog niet zo heel lang samen, we houden heel veel van elkaar, met mijn liefvriendje heb ik geen geschiedenis, die zijn we nu aan het creeeren, we delen lief en leed en we voelen ons onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mijn plekje bij mijn liefvriendje is niet zo duidelijk, ik ben zijn vriendin, maar niet de enige vrouw in zijn leven, ook al weet ik dat ik een heel groot en belangrijk deel van zijn leven ben.
In een poly-relatie ben je niet de enige. Tot zover geen probleem, dat weet je en daar kies je ook voor.
Maar dat wil niet zeggen dat het soms lastig is, dat je niet de enige bent. Dat je dus geen unieke positie hebt, ook al is de andere relatie van mijn liefvriendje op een heel andere basis. Dat je die unieke positie diep in je hart misschien toch wel heel erg graag zou willen.
Maar dat is mono denken, zo gaat het in een monogame relatie. Daar ben je de enige en heb je die positie.
Het is een hele stap, een heel proces om je denkwijze van mono naar poly om te zetten. Dat gaat echt niet vanzelf, daar ben ik me, juist nu het allemaal even niet zo makkelijk gaat, terdege van bewust.
Want ik denk over bepaalde dingen nog erg mono. Ik ben poly, want ik kan heel erg goed van twee mannen houden, maar de denkwijze erachter beheers ik nog lang niet........
Ik hoop echt dat dat ooit wel gaat komen, dat zou alles een stuk makkelijker maken, en zeker ten goede komen aan mijn onzekerheden en twijfels.
Voor nu komt het aan op heel veel praten, eerlijk en duidelijk zijn, het naar elkaar uitspreken van angsten en verwachtingen en ontzettend veel houden van, maar daar zijn mijn liefvriendje en ik gelukkig al heel erg goed in........

Twee keer moeilijk

En dan ineens weet je het allemaal even niet meer..........
Er zijn me een aantal dingen duidelijk geworden (en een aantal blijkbaar nog steeds niet) in de afgelopen weken, dingen waarvan ik dacht dat ik ze had, en die belangrijk voelden omdat ik ze heel erg nodig had, blijken er eigenlijk nooit geweest te zijn. Er zijn dingen gebeurd die ik niet had verwacht en waar ik van ben geschrokken. Een aantal onzekerheden en twijfels, waarvan ik dacht dat ze aan het vervagen waren, zijn nu dan ook weer helemaal terug.
En dat is even heel lastig. Want wat zegt dat over mij ?
Heb ik me vastgehouden aan schijnzekerheden, heb ik me dingen heel anders voorgesteld dan ze waren ? Ben ik niet alert genoeg geweest, te veel met mijn eigen dingen bezig geweest ?
Of ligt het niet alleen aan mij ? Is het zo gegaan omdat ik eenvoudigweg dingen niet wist, omdat het allemaal niet duidelijk was ? Omdat er tegenstrijdigheden waren die ik niet begreep, nog steeds niet helemaal begrijp ?
Kort en goed,  ik moet daar nu mee dealen, en nadenken hoe nu verder.
Natuurlijk ga ik verder, ik ben niet van het opgeven als het moeilijk wordt, maar het is even niet zo duidelijk  hoe dat allemaal in te vullen.
Aan de andere kant, ik weet heel goed wat ik wil (en niet wil), en heb in de afgelopen tijd ook geleerd dat ik mijn eigen wensen en behoeftes best kenbaar mag maken. Ook ik mag zeggen wat ik denk en voel, en als ik dingen niet begrijp, kan ik daar gewoon naar vragen, en uitzoeken hoe het zit.
Gelukkig kan dat ook allemaal, maar voor nu voelt het gewoon even niet goed, en heb ik gewoon verdriet.
En als je van twee mannen houdt, komen zulke dingen dus ook nog eens van twee kanten, momenteel is het dan ook dubbel moeilijk, bij zowel mijn lief als mijn liefvriendje zijn deze en andere zaken aan de orde.......pffffff.
Maar het komt wel goed, zulke dingen kosten tijd. Die tijd heb ik ook, die moet ik er gewoon voor nemen. Ongeduldig als ik ben, werkt de tijd ook tegen me, ik heb het liefst altijd alles gisteren al opgelost.......
Doorbijten, accepteren, loslaten, voelen, hard werken en heel veel praten.......dan komt het grote en intense genieten van en met mijn twee mannen, genieten dat echt niet weg is maar wel even anders voelt, ook weer vanzelf helemaal terug.

Geloof

Vandaag is Sinterklaas aangekomen. Bij ons in het gezin hebben we hierbij een soort van traditie, we kijken met z'n allen naar de intocht op televisie, met worstenbroodjes en chocolademelk.
Dit jaar was het voor het eerst dat er geen gelovige kindertjes meekeken, hoewel.......
Onze jongste is al 10 jaar, maar gelooft eigenlijk nog heilig. We krijgen hem maar niet van z'n geloof af !
Voor het eerst hebben we lootjes getrokken en gaan we surprises voor elkaar maken, maar hij blijft maar vragen of Sinterklaas dan toch ook wel, net als in voorgaande jaren, op 5 december een stapel pakjes komt brengen.
En of hij vanavond zijn schoen mag zetten.
Tijdens de intocht probeerden we de acteurs die Zwarte Piet speelden te herkennen, en mijn lief vertelde hoe degene die Sinterklaas speelt in het echt heet. Onze jongste vertelde toen over een vriendje, wiens vader ook wel eens hulpsinterklaas was geweest, maar dat was omdat de echte het zo druk had.......Het kwartje valt dus nog niet echt.
Aan de ene kant vind ik het prachtig dat hij nog gelooft, aan de andere kant is het ook lastig, voor school moet hij, net als voor thuis, ook een surprise maken, en hij heeft werkelijk geen idee hoe dat nu allemaal in elkaar zit.
Een twijfelaartje dus, deze keer, en dat heeft ook zijn charme.
En ach, ook grote mensen geloven soms nog in Sinterklaas, mijn liefvriendje zat ook met pepernoten in de aanslag voor de buis, en hij en ik hebben elkaar tijdens de intocht sms-jes gestuurd dat we blij waren dat Sint toch goed was aangekomen, dus ik bedoel maar, zo gek is het eigenlijk niet dat onze jongste twijfelt, toch ?

Lief en leed

Een dag en een nacht naar mijn liefvriendje, dat was de planning deze week. Woensdagochtend vertrekken, donderdagochtend weer naar huis. Het liep net een beetje anders.
Ik was inderdaad woensdagochtend al vroeg bij hem, gewapend met een lekker ontbijtje. Mijn liefvriendje lag nog lekker in bed, logisch ook op dat uur van de dag. Ik ging naar boven om hem alvast een zoen te brengen, voordat ik ontbijt zou gaan maken. Even knuffelen en direct werd duidelijk dat er iets niet in orde was. Mijn liefvriendje voelde zich helemaal niet goed, was misselijk en duizelig en het werd steeds erger.
Gelukkig konden we direct bij de huisarts terecht. Die constateerde dat het niets ernstig was, iets wat vanzelf weer over zou gaan, met behulp van medicatie en een portie geduld, want het zou namelijk wel even kunnen duren.
De hele dag hebben we maar een beetje rondgerommeld, hij heeft lekker liggen slapen, en we hebben 's avonds heerlijk knus op de bank een goede film gekeken.
Eigenlijk zou ik donderdagochtend al vroeg weer naar huis gaan, want mijn liefvriendje zou moeten gaan werken. Nou, dat ging dus even niet door. Het ging nog steeds niet goed en ik had woensdag al bedacht  niet weg te gaan als hij zich niet beter voelde.
Ik had hierover natuurlijk al gebeld met mijn lief, die direct zei dat ik gewoon nog een dagje, en als dat nodig was een nachtje, moest blijven, hij zou het thuis opvangen, zo'n geweldig lieve reactie.
Toen ik mijn lief later nog eens belde zei hij dat hij het heel begrijpelijk vond dat ik bij mijn liefvriendje bleef, maar dat hij me wel erg miste, en ook dat ontroerde me heel erg.
Dus ook donderdag hebben we er maar een relaxed dagje van gemaakt. Als je er niet op uit kunt, maak je het thuis gewoon gezellig. Daarbij waren er wat dingen die we wilden bespreken en we hebben dan ook weer heel goede en fijne gesprekken gehad, we hadden tenslotte alle tijd.
Vanochtend ging het wat beter, ook al was het nog niet optimaal natuurlijk, en ik ben weer naar huis gegaan. Af en toe bel ik hem natuurlijk om te horen hoe het gaat, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het snel goed komt.
Wat weer eens duidelijk wordt in een situatie als deze, is dat onze relatie niet alleen gebaseerd is op het plezier dat we samen altijd hebben, of op alleen maar de leuke dingen, en dat het zeker niet oppervlakkig is.
Juist niet, onze relatie is veel meer dan dat, ook als het soms moeilijk is (en dat is het zo af en toe echt wel) lopen we daar niet voor weg, we kunnen over alles praten. En mijn liefvriendje heeft ontdekt dat hij, ondanks dat hij slecht is in ziek zijn, dat samen met mij toch eigenlijk best wel heel goed kan. Want daar was hij best een beetje bang voor, hij is eigenlijk het liefst alleen als hij ziek is.......
We delen echt lief en leed, vorige week zat mijn liefvriendje met iets, nu was ik degene die het even moeilijk had, en ook daar komen we samen doorheen, door met elkaar te praten, er voor elkaar te zijn en ook elkaars moeilijke en minder leuke dingen te accepteren. Net zoals ik alle lief en leed met mijn lief kan delen, kan ik dat ook met mijn liefvriendje. En dat maakt mij een enorm rijk mens.

DIVA of diva ?

Onzekerheden, twijfels en angsten, die heb ik te over, dat zal nu wel bekend zijn. (Het blijft een hot item in deze blog......).
En elke keer kom ik een stapje verder, denk ik even dat het beter gaat, dat ik niet meer zo onzeker ben over bepaalde zaken, niet meer zo bang ben.
Maar helaas, heel geregeld komt het ook weer terug, ben ik voor mijn gevoel weer even helemaal terug bij af (en soms nog wel iets verder ook).
Dat kan door van alles veroorzaakt worden, een gesprek, een opmerking, informatie, reacties of juist een gebrek daaraan. Of gewoon door mijn eigen gedachten die weer eens op hol slaan.
Ik heb ontdekt, ook mede door de workshop die ik heb gevolgd, waar mijn onzekerheden en twijfels vandaan komen, ik kan ze benoemen en weet dat mijn soms hopeloos foute en overtrokken reacties daar vandaan komen.
Dat is natuurlijk winst, en zo zie ik het ook wel. Maar er mee omgaan is toch nog steeds heel moeilijk.
Het gekke is dat ik op sommige vlakken helemaal niet onzeker ben. Om een voorbeeld te geven, ik zing en vind het geen enkel probleem om voor een zaal vol mensen te staan, om op te treden. Dat vind ik heerlijk, ik geniet daar erg van en het geeft me enorm veel energie. Op zo'n moment is er van die kleine onzekere diva, die het soms zo moeilijk heeft met van alles en nog wat (met name in en rond haar relaties), niets meer te bespeuren, dan staat daar een grote zelfverzekerde DIVA, iemand die gewoon doet wat ze doet, daar heel blij mee is en dat ook uitstraalt (dat hoop ik tenminste wel, hmmmm, zou zomaar weer iets zijn om onzeker over te worden.....)
Dus ik kan het wel !!
Ach, en misschien wil ik wel te veel en te snel, natuurlijk zou ik het liefst morgen wakker worden en merken dat alles wat me zo dwars kan zitten ineens verdwenen is. ......Wishful thinking......

Gewoon genieten

Eigenlijk zijn het er te weinig, maar soms heb je ze: van die dagen waarop je alleen maar geniet.
Er hoeft niets, je denkt aan niets, je doet gewoon waar je zin in hebt en als je dan ook nog samen bent met lieve mensen, is dat het allerfijnste.
Een dagje uit met mijn gezin, een gezellige avond met goede vrienden, naar het theater met mijn lief, een weekend met mijn liefvriendje, of bezig zijn met mijn hobby's, dus doen wat ik echt leuk vind en even geen zorgen aan mijn hoofd, dat is voor mij echt genieten.
Alleen genieten kan natuurlijk ook, op een regenachtige middag onderuit op de bank met een goed boek en een kop thee, zonder dat iemand me stoort, heerlijk is dat.
Gisteren had ik ook weer zo'n echte geniet-dag, ik heb een fantastische middag en avond met mijn liefvriendje doorgebracht, mijn hoofd ging van de denk-modus (die op volle toeren draait momenteel) weer even volledig in de ontspannen en genieten-stand, en we hebben weer zo ontzettend genoten van en met elkaar.
Het kan dus echt, gewoon genieten, zo jammer dat het er te weinig van komt.......

Nadenken

Een heel vol hoofd heb ik, zo vol dat mijn gedachten over elkaar heen buitelen, door elkaar heen lopen, verwarring veroorzaken. Soms heeft een mens gewoon te veel om over na te denken.
Na de workshop waar ik in mijn vorige blog over schreef, is mijn hoofd een beetje overvol geraakt.
Ik ben enorm aan het nadenken over van alles en nog wat, niet eens bewust, het gebeurt gewoon, ben sowieso erg 'denkerig' ingesteld, maar nu hebben al die gedachten de maximumsnelheid ver overschreden.
En van alles passeert de revue, natuurlijk zaken met betrekking tot de kinderen, want 'kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen', maar ook alles wat met mijn lief te maken heeft, met hoe het met hem gaat, met hoe hij zich voelt op allerlei vlakken.
Gedachten die met mijn liefvriendje te maken hebben, die momenteel ook een beetje aan het zoeken en denken is.
Gedachten over waar ik tegen aan loop in mijn relaties, over rekening houden met en aanpassen aan alles en iedereen binnen die relaties. Mijn gevoelens hierover,  uitvogelen waar die vandaan komen, en hoe ik er mee om moet gaan.
Praktische dingen, hoe doe en regel ik alles zo dat iedereen happy blijft, want dat is zo belangrijk voor me, dat zijn gedachten die als een rode draad overal doorheen lopen.
Kortom, mijn hoofd is weer volledig in de 'denk-modus', heel nuttig natuurlijk, maar soms ook heel vermoeiend..........