Te veel

Het is allemaal wel heel erg veel deze week.
Eerst een lang weekend weg en even later in de week weer ruim twee dagen van huis, naar mijn liefvriendje.
Even een dagje thuis en dan ga ik morgen alweer twee dagen weg, dit keer met mijn lief.
Voor onze kinderen is het even allemaal te veel.
'Mama, moet je nu alweer weg ? Waarom ben je zo vaak weg ? Echt niet leuk hoor, moet dat nu echt ?'
Ze weten altijd waar ik heen ga, maar vinden het niet leuk.
Het begint nu echt bij ze te landen, dat ik niet altijd meer thuis ben, zoals ze gewend waren. Dat het niet vanzelfsprekend is dat ik er altijd ben. Dat er naast mijn leven thuis, met hen, nog meer is voor mij.
En dat vraagt nogal wat van ze, daar ben ik me echt wel van bewust.
Het maakt ook dat ik met flinke schuldgevoelens weg ga thuis, als ik zie dat de kinderen er moeite mee hebben, kan ik niet vrolijk fluitend vertrekken. Dan kost het moeite, en geeft het twijfels, vraag ik me af of ik uberhaupt wel weg kan gaan.
Mijn lief verzekert me elke keer dat ik moet gaan, ook als het voor iedereen wat moeilijk is. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe fijn ik het ook vind om bij mijn liefvriendje te zijn, boven alles wil ik dat de kids zich er goed bij voelen, en dat is op dit moment niet zo.
De laatste tijd ben ik ook wel veel van huis geweest, dat liep zo, de afspraken waren gemaakt, ook in overleg met mijn lief, en pas nu blijkt dat het voor de kids allemaal te lastig is. Schuldig voelen deed ik me toch al, maar dat is nu echt wel veel erger geworden.
De komende twee weken ben ik thuis, en ik hoop dat dat goed is, dat er weer wat rust komt.
Ik kijk weer uit naar het volgende weekend met mijn liefvriendje, maar hoop van harte dat het voor de kids dan weer goed voelt, dat ze er op vertrouwen dat ik altijd weer terugkom. Ik zal er alles aan doen om ze dat vertrouwen te geven.
Natuurlijk hebben mijn lief en ik dit uitgebreid gesproken, waarbij ik heb aangegeven dat de kids voor alles gaan en ik als het niet anders kan, mijn afspraken opzij zet voor hen.
Hij wil daar niet van weten, geeft aan dat als ik nu de afspraken met mijn liefvriendje afzeg, het steeds moeilijk wordt om later weer wel te gaan. Misschien heeft hij gelijk, maar zo voelt het even niet.
En dat maakt dat ik, hoe gelukkig ik ook ben met mijn twee liefdes, en met weer een heerlijk weekend in het vooruitzicht, me nu toch even niet zo happy en heel erg schuldig voel.......