Another nice weekend......

Alleen maar super weekenden heb ik de laatste tijd, dit weekend was ook weer zo leuk, samen met mijn liefvriendje.
Drie hele dagen samen waren we, ongekend luxe is dat, als je zolang bij elkaar kunt zijn.
Als zo'n weekend begint op vrijdagochtend (met een lekker ontbijtje) lijkt er geen eind aan te komen, en denken we zeeen van tijd te hebben, maar voor we het in de gaten hebben is het zondagavond en stap ik weer in mijn auto om naar huis te gaan. De tijd vliegt gewoon voorbij !
Op vrijdag moesten er wat noodzakelijke boodschappen worden gedaan, dus zijn we gezellig de stad in gegaan, even koffie drinken, hapje eten en daarna lekker naar huis voor een rustige en heel fijne, knusse avond.
Zaterdagavond was bioscoopavond, maar daarvoor zijn we eerst verrassend Thais gaan eten, in een grappig restaurantje. De film waar wij heen wilden draaide niet (daar verbaas ik me nog over) dus zijn we een andere gaan zien, degene die wij op het oog hadden doen we binnenkort nog wel een keer. Altijd heerlijk, zo onderuitgezakt in een bioscoopstoel met iets lekkers erbij (weer snoepen, niet verstandig, ik weet het, zucht).
En zondag was het feest, we vierden toen mijn liefvriendjes verjaardag nog een keer, dat mag tenslotte best twee keer, nu met zijn kids en familie. Ontzettend gezellig was het, het huis was vol, we hebben gezamenlijk gegeten en ik ben ingewijd in een voor mij nieuw kaartspel. Natuurlijk kon ik er niets van en verloor ik prompt, dat was dan wel weer jammer.....het werkte wel op de lachspieren van de kids.......tja, dat wordt revanche nemen !
Toen iedereen weg was nog even de boel opgeruimd, lekker nagepraat samen en toen was het weer tijd om te gaan.

Een heerlijk weekend was het dus weer ! Fijn, ik kan zo na 3 dagen genieten vol goede moed aan een drukke en hectische week beginnen.

Het is nu definitief dat ik mijn baan kwijt raak, vanaf 1 mei ben ik officieel werkloos, en nu dus druk aan het nadenken over wat ik wil gaan doen, hier en daar eens rondkijken en straks gericht gaan zoeken naar iets anders.
Er zijn deze week enkele andere verplichtingen die mijn dringende aandacht vragen en natuurlijk gaat het gewone dagelijkse leven thuis ook gewoon door.
Gelukkig zijn er ook weer leuke dingen in het vooruitzicht, een avondje theater met mijn lief bijvoorbeeld, daar kijk ik echt al weer naar uit !
Wat een leuk leven heb ik toch !

Kadootje

Kadootjes, wie krijgt ze niet graag ?
Een paar weken geleden hebben mijn liefvriendje en ik voor ons half jaar samen zijn, van mijn lief theaterkaartjes gekregen.
En gisteravond was de betreffende voorstelling.
We hebben een heerlijke avond gehad bij Gerard van Maasakkers en de Vaste Mannen, het zal een aantal van jullie niets zeggen, maar in Brabant zijn ze wereldberoemd.
We hebben genoten van prachtige liedjes en mooie verhalen, gezongen en verteld met een Brabants accent en gespeeld door een steengoede band. Een echt avondje uit, met lekker naborrelen in het theatercafe en weer veel te laat thuis.
Dit avondje samen was een kado van mijn lief, en dat maakte het wel heel bijzonder.
Ze zeggen wel eens: 'life is a gift', maar voor mij geldt zeker ook: 'love is a gift'. Dank je wel lief !!

(om een indruk te geven van de liedjes van Gerard van Maasakkers:
Hee gaode mee en een van mijn favorieten: Bloemen zijn rood )

Contact

Grappig is dat, sinds ik ben gaan bloggen, twitteren en een Facebook account heb onder de naam 'Diva Katinka', heb ik er verschillende leuke contacten bijgekregen.
Reacties op tweets en op mijn blogs leiden vaak tot leuke conversaties, in sommige gevallen brengt dat zelfs een wat intensiever (mail-)contact op gang, heel erg leuk is dat.
Juist omdat mijn 'Diva Katinka' accounts over polyamorie gaan, komen de reacties natuurlijk ook van mensen die poly zijn en leven, en dat was nu precies de bedoeling.
Op deze manier maak ik mijn poly-leven toch openbaar, ook al is het anoniem, en kan daardoor met mensen met dezelfde levensinstelling gemakkelijk hierover praten en van gedachten wisselen.
Ik vind het erg interessant om te weten hoe het bij anderen gaat, hoe zij er in staan en mee om gaan.
Het is duidelijk dat het voor iedereen anders is en dat een ieder het op zijn of haar eigen manier invult.
Om bij anderen een kijkje in de polyamorie-keuken te mogen nemen is erg fijn en roept bij mij diverse reacties op. Van 'jeetje wat gaat het bij ons toch allemaal goed' tot 'he, zo kan het natuurlijk ook, nooit eerder bij stilgestaan'. En soms wordt me een (confronterende) spiegel voorgehouden, wat heel waardevol en verrijkend is.
Ben dus heel blij met al die contacten.......

Telefoon

Vannacht zaten we weer tot heel laat aan de telefoon, mijn liefvriendje en ik.
Ellenlange gesprekken voeren we, vaak tot diep in de nacht. We bellen elkaar elke dag, soms wel meerdere keren en de gesprekken 's avonds laat willen nog wel eens heel lang duren.
Voor mij is dat ook wel een tijdstip waarop ik ongestoord kan bellen, met een druk gezin kan dat overdag natuurlijk niet, en als je niet vrijuit kunt praten blijft zo'n telefoontje natuurlijk wat oppervlakkiger, en dat is ook prima. Maar laat op de avond ben ik vaak alleen en is er wel gelegenheid voor intiemere gesprekken.
En die hebben we dan ook. Mijn liefvriendje en ik praten wat af, en niet alleen in real life dus.
Alles komt aan bod, serieuze en gevoelige zaken, heel persoonlijke dingen, te bespreken en overleggen issues, en dat kost tijd. Zo'n gesprek kan soms echt uren duren. Heel waardevol zijn die uurtjes, de tijd die we nemen om zo met elkaar te praten is me erg dierbaar.
Natuurlijk hebben we ook telefoongesprekken over heel andere onderwerpen, over wat we die dag hebben gedaan of de volgende dag gaan doen, over afspraken die we hebben lopen, over werk, over de kinderen, over onze (gezamenlijke) hobby('s). En we zijn ook heel erg goed in gesprekken die echt nergens over gaan, waarin meligheid troef is, we elkaar graag mogen plagen en zelfs samen flauwe liedjes zingen........en lol dat we dan hebben !
Telefoon is een geweldige manier om, als je elkaar niet elke dag ziet, toch heel dicht bij elkaar te kunnen zijn. Er is maar een nadeel.......en dat is die torenhoge rekening.......*schrik*......

Love you two.....

Warmte, genegenheid, ogen, stem.                                    
Glimlach, gedachten, herinnering, moment.
Geborgenheid, wegkruipen, veilig, zucht.
Nabijheid, knuffel, zoen, streling.
Weten, ervaren, beleven, genieten.
Jezelf zijn, bijzonder, geven, nemen.
Liefde, hart, voelen, onvoorwaardelijk.   

Een decadent weekend

Wat een superleuk weekend hebben we gehad, mijn lief en ik !

Gisteren zijn we vertrokken voor twee heerlijke dagen samen, even alle tijd van de wereld voor en met elkaar.

We waren er al vroeg, en inchecken kon nog niet, dus we zijn eerst aan het strand in een trendy beachclub gaan lunchen.

Toen we eenmaal mochten inchecken, bleek ons hotel een heel chique    

5-sterren-resort te zijn, met werkelijk alles erop en eraan, je kunt het zo gek niet bedenken of het was wel mogelijk of te regelen. Echt geweldig ! Normaal doen we niet zo duur, maar een keer uit de band springen is wel heel lekker. Ik voelde me trouwens wel weer helemaal de Diva.......

Een enorm luxe kamer hadden we, werkelijk aan alles was gedacht.

Het diner zat bij ons arrangement inbegrepen en we hebben in een van de bij het hotel horende restaurants ontzettend lekker gegeten. Ook dat was helemaal top dus.

Gisteravond was heel bijzonder, de reden voor dit uitje was een kadootje voor mijn lief voor onze 20e trouwdag, (al even geleden gevierd); we zijn samen naar de musical 'Soldaat van Oranje' geweest.

Wat een geweldig spektakel was dat ! Voor wie nog niet geweest is en van plan is te gaan, zal ik niet te veel verklappen, maar het was echt fantastisch. Een prachtige locatie, geweldige decors, een bewegende theaterzaal, een echte zee, te veel om op te noemen. Het verhaal is natuurlijk bekend en heel boeiend, maar zoals het hier werd gebracht was wel heel bijzonder. Oke, zangtechnisch was het allemaal niet zo geweldig, maar dat maakte deze keer niet eens zo veel uit, het was zo'n bijzonder schouwspel dat je dat direct vergat.

Mijn lief en ik waren er in ieder geval allebei stil van.

Terug in het hotel (ook dat was trouwens goed geregeld, we werden met een bus gebracht en weer opgehaald) nog lekker samen aan de borrel in de bar en daarna heerlijk geslapen.

Vanochtend hebben we ontbeten met champagne, hoe chique is dat, en we hebben uitgebreid en heel relaxed gegeten. (En ja, dat dieet is nu dus echt wel heel erg nodig vrees ik.......)

Na het uitchecken zijn we vanmidag naar Scheveningen gereden, daar over de pier en langs de boulevard gewandeld en we hebben ons weekend afgesloten met chique koffiedrinken in het Kurhaus.

Echt een topweekend dus, we vroegen ons al af waarom we dat eigenlijk niet vaker doen (we weten ook wel dat dat vaak logistiek niet te doen is, maar dat terzijde), en waren het er over eens dat een keer zo decadent doen, heel erg leuk is (maar niet te vaak, want dan gaan we failliet !).

Een meer dan heerlijk weekend was het.......

Te veel

Het is allemaal wel heel erg veel deze week.
Eerst een lang weekend weg en even later in de week weer ruim twee dagen van huis, naar mijn liefvriendje.
Even een dagje thuis en dan ga ik morgen alweer twee dagen weg, dit keer met mijn lief.
Voor onze kinderen is het even allemaal te veel.
'Mama, moet je nu alweer weg ? Waarom ben je zo vaak weg ? Echt niet leuk hoor, moet dat nu echt ?'
Ze weten altijd waar ik heen ga, maar vinden het niet leuk.
Het begint nu echt bij ze te landen, dat ik niet altijd meer thuis ben, zoals ze gewend waren. Dat het niet vanzelfsprekend is dat ik er altijd ben. Dat er naast mijn leven thuis, met hen, nog meer is voor mij.
En dat vraagt nogal wat van ze, daar ben ik me echt wel van bewust.
Het maakt ook dat ik met flinke schuldgevoelens weg ga thuis, als ik zie dat de kinderen er moeite mee hebben, kan ik niet vrolijk fluitend vertrekken. Dan kost het moeite, en geeft het twijfels, vraag ik me af of ik uberhaupt wel weg kan gaan.
Mijn lief verzekert me elke keer dat ik moet gaan, ook als het voor iedereen wat moeilijk is. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe fijn ik het ook vind om bij mijn liefvriendje te zijn, boven alles wil ik dat de kids zich er goed bij voelen, en dat is op dit moment niet zo.
De laatste tijd ben ik ook wel veel van huis geweest, dat liep zo, de afspraken waren gemaakt, ook in overleg met mijn lief, en pas nu blijkt dat het voor de kids allemaal te lastig is. Schuldig voelen deed ik me toch al, maar dat is nu echt wel veel erger geworden.
De komende twee weken ben ik thuis, en ik hoop dat dat goed is, dat er weer wat rust komt.
Ik kijk weer uit naar het volgende weekend met mijn liefvriendje, maar hoop van harte dat het voor de kids dan weer goed voelt, dat ze er op vertrouwen dat ik altijd weer terugkom. Ik zal er alles aan doen om ze dat vertrouwen te geven.
Natuurlijk hebben mijn lief en ik dit uitgebreid gesproken, waarbij ik heb aangegeven dat de kids voor alles gaan en ik als het niet anders kan, mijn afspraken opzij zet voor hen.
Hij wil daar niet van weten, geeft aan dat als ik nu de afspraken met mijn liefvriendje afzeg, het steeds moeilijk wordt om later weer wel te gaan. Misschien heeft hij gelijk, maar zo voelt het even niet.
En dat maakt dat ik, hoe gelukkig ik ook ben met mijn twee liefdes, en met weer een heerlijk weekend in het vooruitzicht, me nu toch even niet zo happy en heel erg schuldig voel.......

Feestjes

Als je iets te vieren hebt, moet je het ook goed doen. En dat hebben mijn liefvriendje en ik zeker gedaan de afgelopen twee dagen !!
Woensdag was hij jarig, hieperdepiep hoera, en ik ben dinsdagavond al naar hem toe gegaan om dat uitgebreid samen te gaan vieren, een goed begin van zijn verjaardag was dat, want de verrassing die ik die avond al voor hem had was zeker geslaagd !
De volgende ochtend zijn we begonnen met een wel heel feestelijk ontbijt, en natuurlijk kadootjes. Het leuke was dat ook mijn lief een kadootje had meegegeven, heel bijzonder en superlief was dat.
Voor de hele dag had ik een planning gemaakt, waar mijn liefvriendje niets van wist, hij had geen idee wat hem te wachten stond en stiekem vond ik dat wel heel grappig.
We zijn gaan shoppen in een leuke stad, ik had eigenlijk iets anders bedacht daar, maar vanwege het bar slechte weer (zo ongezellig, die regen) heb ik dat moeten aanpassen. Doen we een ander keertje wel, wat in het vat zit, verzuurt tenslotte niet.
Daarna zijn we lekker gaan eten en tijdens het eten had ik nog een kadootje voor hem, kaartjes voor een theatervoorstelling waar we die avond heen zouden gaan. En weer was hij erg verrast, dat had hij niet verwacht, en hij vond het mega-leuk.
We hebben een geweldige avond gehad, een goede keus was het dus !
Op donderdag hadden we weer reden voor een feestje, toen vierden we dat we 6 maanden samen zijn.
Eigenlijk was dat ook op die woensdag, maar twee feestjes op een dag was niet handig, omdat mijn liefvriendje voor die gelegenheid ook een programma had gemaakt. En wat is er nu leuker dan twee dagen feesten !
Dus waren er weer kadootjes, nu dus ook voor mij, en wat ben ik enorm verwend ! Na een laat ontbijt en heerlijk lui zijn hebben we 's middags een erg gaaf museum bezocht, zijn daarna samen gaan eten (weer uit eten, help, ik groei dicht !), en hebben een prachtig gesprek gevoerd aan tafel. De planning voor de avond verliep uiteindelijk iets anders dan de bedoeling was. Maar dat maakte helemaal niets uit, het was een hartstikke leuke dag.
We hebben er dus echt een feest van gemaakt deze twee dagen, en hebben wederom ontdekt dat we daar erg goed in zijn samen !!



En het volgende feestje komt er al heel snel weer aan, dat wordt een feestje met mijn lief, zaterdag en zondag gaan we er namelijk lekker samen op uit, zonder de kinderen, hebben dan alle tijd voor elkaar en gaan genieten van een naar verwachting geweldige theatervoorstelling. Natuurlijk gaan we dan ook lekker samen uit eten (en daarna moet ik echt een streng dieet gaan volgen denk ik !) en overnachten in een luxe hotel.
Ik heb er ontzettend veel zin in !
Al die feestjes, je zou er zo maar aan kunnen wennen........

Verrassingen

Net thuis na een geweldig weekend met mijn liefvriendje, en ik kan niet slapen, ik ben nog te veel aan het nagenieten geloof ik........
Dan maar uit bed en een blog schrijven, nu alles nog vers in mijn geheugen zit.
Alleen jammer dan, dat ik eigenlijk niet van plan ben een uitgebreid verslag te schrijven over de afgelopen 3 dagen, zoals ik anders altijd wel doe.
Tja, soms is het fijner om dingen eens een keertje niet te delen, maar lekker voor jezelf te houden.
Ik kan wel vertellen dat het echt een fantastisch weekend was. En ook wel dat het heel gezellig was vrijdag, zowel het shoppen in de middag als 's avonds, toen we veel plezier hadden met allemaal leuke mensen. En ook wel dat we zondag een heerlijk luie dag hadden, met een paar 'dit toch nog maar even doen, ben nu toch bezig' momentjes.
Maar ik ga niet vertellen over de verrassingen die mijn liefvriendje op zaterdag voor me in petto had, dat gaat buiten hem en mij deze keer niemand iets aan.
Ik vertel alleen dat we een enorm leuke dag hebben gehad, met verrassende en onverwachte momenten, we hebben ontzettend gelachen, en heel erg genoten.
Verrassingen, ik ben er dol op, maar vind het wel lastig om niet te weten wat me te wachten staat, want ik ben namelijk nogal nieuwsgierig (maar dat is een understatement). Mijn liefvriendje heeft me daar de afgelopen week dan ook aardig mee geplaagd, door niets te vertellen en als hij al hints gaf, waren het hints waar ik niets aan had, grrrr.
Komende week vieren we twee heuglijke feiten, voor het ene heb ik al verschillende dingen geregeld, en dat weet hij dan weer niet. Jammer is wel, dat hij het gewoon rustig afwacht, zulke plagerijtjes doen hem niets, dus hem terugpakken zit er niet in, helaas.
Voor het andere zou hij iets regelen en ik voel het al aankomen, de nutteloze hints zullen elkaar de komende dagen wel weer opvolgen.......
En als alles gevierd is, ga ik meteen weer een paar geweldige dagen tegemoet, want dan ga ik met mijn lief een weekendje er op uit. Dat was een tijd geleden mijn verrassing voor hem, en nu is het zover. Ik heb er zo'n zin in !

Een blog waar je helemaal niets wijzer van wordt, dat is het wel een beetje geworden.
Nieuwsgierig ? Ja, dat snap ik wel, en nee, ik vertel verder echt niets.
Ik geniet lekker na van het meer dan fijne weekend en bereid me voor op de komende week, met nog veel meer verrassingen en op het volgende weekend, wat geen verrassing meer is maar wel meer dan leuk. En dan zou het zomaar kunnen dat de volgende blog toch een heel verrassende wordt........



Iets anders

Tja, dan neem ik een beslissing met betrekking tot mijn werk, en ben daar erg trots op, maar dat betekent dan wel dat ik, zoals het er nu naar uitziet, binnenkort helemaal geen baan meer heb.

Op zich is dat geen probleem, ik doe al eeuwen hetzelfde werk en ben er al enige tijd op uitgekeken. Ik zit al veel langer te dubben of ik hier wel of niet mee door wil gaan.

Nu is het dan zover dat het gaat eindigen, en eigenijk voelt het een beetje als een opluchting, er is een knoop doorgehakt en nu kan ik verder.
Nu moet ik dus ook gaan nadenken over wat ik dan wel wil gaan doen.
Eerlijk gezegd heb ik geen idee........

Er zijn zoveel dingen die ik leuk vind, daar gaat het niet om, maar ik denk niet dat ik uit al die dingen een betaalde baan kan genereren.

Schrijven bijvoorbeeld, sinds ik ben gaan bloggen heb ik ontdekt dat ik dat wel heel erg leuk vind. Taal heeft me altijd al geinteresseerd, nederlands was niet voor niets mijn beste vak op school. Als er redactionele stukken over het een of ander, (pers-)berichten, liedjes voor feestelijke gelegenheden of moeilijke brieven geschreven moeten worden, weten veel mensen me al heel lang te vinden.
Maar hoe maak je daar dan je werk van ? Ik ben intussen eens gaan rondkijken op het internet en er worden redelijk wat tekstschrijvers gezocht, voor heel uiteenlopende opdrachten. Maar ja, dan zoeken ze wel gediplomeerde mensen, en dat ben ik niet.
Organiseren, dat kan ik ook wel aardig. Ik vind het leuk om allerlei zaken te regelen en te zorgen dat iets soepel verloopt.
En natuurlijk muziek, mijn grote passie, maar of je daar nu echt rijk van wordt...... Daar komt voornamelijk geluk en een dosis talent bij kijken, dus dat gaat het voor mij niet worden, die illusie heb ik niet. Dat is alleen voor de groten der aarde weggelegd.

Vroeger droomde ik van een baan in het toerisme, maar dat is er nooit van gekomen. Of werken in een theater, of dingen organiseren in de entertainmentbranche, leek me ook helemaal te gek.

Maar er kwamen al heel vroeg kindjes bij ons, dus al deze plannen zijn gewoon op een ver zijspoor komen te staan.

 Iemand vroeg me laatst waarom ik niet weer ga studeren, om van daar uit iets heel anders te kunnen gaan doen. Dat zou ik eigenlijk wel moeten doen, maar als ik heel eerlijk ben heb ik daar dus gewoon geen zin meer in.

Toen de kinderen klein waren had ik het daar te druk voor, en nu ze groot zijn is dat eigenlijk nog steeds zo. Ik dacht ook altijd dat als de kids wat ouder zouden zijn, er meer tijd zou zijn voor zulke zaken, en ook voor meer uren werken, maar het tegendeel is waar. Juist nu ze allemaal niet meer klein zijn, heb ik het drukker dan ooit. Kleine kids hebben je heel erg nodig, maar grote kids nog meer.

Vandaar dat ik niet zo veel uren wil werken en dan ook nog het liefst vanuit mijn eigen huis, dat zou het allermooiste zijn.

Of dat echter allemaal haalbaar is.......

Eerst maar eens goed gaan nadenken over wat ik nou eigenlijk wil, daar heb ik het nu even druk genoeg mee, dan zie ik daarna wel weer verder !

Het jaar van Ikke.....

Normaal maak ik nooit goede voornemens, omdat de meeste al bij voorbaat gedoemd zijn te mislukken.
Wie kent dat niet, je begint op 1 januari vol goede moed aan een dieet en 2 weken later zit je, zonder er bij na te denken, weer lekker aan de chips bij de televisie, nadat je eerder die dag al een gevulde koek en een patat-met naar binnen hebt gewerkt. Of je neemt je voor te beginnen met sporten, neemt een duur abonnement op de sportschool en gaat er uiteindelijk maar drie keer heen.
Nee, aan dat soort voornemens begin ik niet eens, dat is echt verspilde moeite.
Wat dit jaar wel van toepassing is, is mijn besluit om meer voor mezelf te kiezen, en mijn eigen wensen en behoeftes duidelijker kenbaar te maken, zodat ik minder teleurgesteld zal worden (tenminste, dat is wat ik hoop te bereiken.....).
Opkomen voor mezelf, me niet telkens maar aan anderen aanpassen, assertiever zijn, dat zijn mijn goede voornemens voor 2011.
Ik ben daarmee al direct begonnen, door mijn liefvriendje te vragen iets te veranderen omdat dat voor mij veel prettiger voelt.
Gisteren heb ik een duidelijke beslissing genomen met betrekking tot mijn werk, of eigenlijk ben ik niet terug gekomen op een al eerder gemaakte beslissing, terwijl dat eigenlijk wel van me gevraagd werd.
En wat voelt dat goed !
Natuurlijk is dat wat je zelf het liefst zou willen niet altijd mogelijk, dat zou ook niet goed zijn, maar ik had en heb het gevoel dat er heel erg weinig naar mijn wensen geluisterd wordt, dat ik niet belangrijk genoeg ben. Vaak is dat te wijten aan mezelf, ik ben gewoon niet duidelijk genoeg.
Daar wil ik dus verandering in brengen.
Het jaar van Ikke, dat gaat 2011 worden, deze Diva gaat nu voor zichzelf kiezen.
Klinkt dat egoistisch ? Misschien wel ja, maar ik bedoel dat ik sterker in mijn schoenen wil komen te staan als het gaat om mijn wensen, mijn verlangens en wat ik nodig heb.
En dat ik nu, wat werk betreft, iets wil gaan doen wat ik echt leuk vind. Niet meer het gebaande pad  verder bewandelen, dat saaie, voorspelbare paadje waarvan je iedere steen en oneffenheid kent.
Gewoon een keer spontaan links- of rechtsaf slaan, zonder te weten waar dat weggetje heen gaat en maar zien waar het je brengt. Er staat al wel een plan 'in de wacht', en dit is een goed moment om daar verder mee aan de slag te gaan.
Het jaar van Ikke dus, ik ben al goed begonnen, nu is het alleen nog een kwestie van volhouden !

Oudste

Gisteravond hadden mijn lief en ik een goed gesprek met onze oudste.
18 is ze nu, en al een aardig eindje op weg naar volwassenheid.
Al een tijdje zitten haar dingen dwars, loopt ze over dingen te tobben, heeft af en toe uitbarstingen waardoor wij eerst dachten dat ze zich aanstelde, maar die toch diepere gronden blijken te hebben.
Momenteel loopt het ook niet lekker met haar gezondheid, moet ze met een aantal aspecten hieromtrent dealen en dat valt echt niet mee.
Dus werd het tijd om eens uitgebreid over van alles met haar te praten.
Al eerder had ik gemerkt dat ze het toch allemaal niet zo makkelijk vindt, dat ik een vriendje heb.
Ze vindt hem hartstikke aardig en het is in principe ook geen probleem dat ik bij hem ben en hij bij ons is, maar eigenlijk, diep in haar hart, vindt ze het allemaal niet kunnen.
Ze vertelde dat ze rare reacties krijgt van vrienden en vriendinnen, en dat ze daar best mee zit. Begrijpelijk ook, het is echt niet leuk als je, doordat je ouders iets doen wat nu niet bepaald standaard is, vreemd benaderd wordt.
Daarbij heeft ze een bepaald beeld van mijn relatie met mijn liefvriendje, en vindt ze dat hij en ik elkaar wel heel erg vaak zien, te vaak dus eigenijk.
Mijn lief en ik zijn hier heel serieus op in gegaan natuurlijk en hebben haar uitgelegd hoe het in elkaar zit, en hoe het voor ons is. Vooral het goed kenbaar maken van het standpunt van mijn lief bleek voor haar heel belangrijk, omdat ze het gevoel heeft dat ik hem in de steek laat, ten gunste van mijn liefvriendje.
Uiteindelijk hebben we wel het gevoel dat het allemaal wat duidelijker voor haar is, en dat het wat minder zwaar aanvoelt. We hebben haar ook nu weer op het hart gedrukt dat ze altijd bij ons terecht kan als ze vragen heeft of iets niet leuk vindt met betrekking tot het hele poly-verhaal.
Waar ze ook mee zat, was het feit dat ze eigenlijk best graag op zichzelf zou willen gaan wonen, maar geen idee heeft hoe ze dat moet gaan aanpakken. Alleen wonen wil ze liever niet, samenwonen met haar vriendje is geen optie (wat ons betreft zeker niet !), en in een studentenhuis ziet ze ook niet zitten.
We zijn nu dus samen aan het nadenken over hoe dit dan in de juiste vorm te gieten. Ze heeft geen haast om weg te gaan, maar wil er toch wel aan gaan werken.
18 jaar, en bijna volwassen. Ik realiseerde me ineens dat het nog maar zo kort geleden lijkt dat ze met paardestaartjes in haar haar en pratend tegen haar pop vol verwondering door de tuin liep.......
En nu is ze een jonge vrouw, die haar leven aan het inrichten is, die best wel weet wat ze wil en niet wil, maar toch nog heel onzeker is over hoe ze dat allemaal moet gaan doen.
En wat ben ik blij dat ze daarvoor bij ons aanklopt, dat ze, over alles, heel open met ons kan en wil praten, dat ze ons vertrouwt en haar angsten en twijfels bij ons durft neer te leggen.
We zijn zo heel erg trots op onze dochter !!

Een Gelukkig Nieuw Jaar

Het is zover, 2011 is begonnen, en hoe !
Een geweldige jaarwisseling heb ik gehad, samen met  mijn lief, onze kinderen en mijn liefvriendje.
We hebben een enorm gezellige avond gehad, lekkere hapjes en drankjes erbij, gezellige muziek, op een gegeven moment zaten we zelfs met z'n allen luidkeels te zingen.
Onze zoon is om 11 uur met z'n vrienden (want die waren er ook allemaal) naar het volgende adres gegaan (ze waren echt overal en nergens deze avond) en wij hebben om twaalf uur samen geproost op het nieuwe jaar.
Heel bijzonder was dat, om op dat moment mijn twee mannen naast me te hebben.
Natuurlijk is het erg laat geworden, mijn liefvriendje en ik hebben nog lang zitten praten, we hadden het eerder op de dag, toen we met z'n tweetjes ergens koffie zijn gaan drinken, al gehad over onze verwachtingen in het nieuwe jaar en hebben daar 's nachts heel uitgebreid over doorgekletst.
Na lekker te hebben uitgeslapen en nog lang heerlijk lui met z'n drietjes onderuit op de bank te hebben gehangen (ik weer als een prinses tussen mijn lieverds in en wat voelt dat voor alle drie goed, en eigenlijk heel gewoon), zijn we vanmiddag toch nog maar aktief geworden.
Samen met onze jongste twee kids zijn we gaan bowlen, en dat was super gezellig.
Een heuse competitie brandde los tussen onze derde zoon en mijn liefvriendje, het ging bijna hard tegen hard, ook mijn lief liet zich niet kennen en de ene strike na de andere werd gegooid.
Leuk, om zoiets met z'n allen te doen !
Toen thuis nog gezellig samen gegeten en koffie gedronken, en daarna is mijn liefvriendje weer naar huis gegaan.
Het waren dus wederom  bijzondere dagen. Net als met Kerst had ik ook nu weer het gevoel dat het klopte, dat het zo hoort, mijn twee mannen om me heen, het voelt gewoon goed, voor ons alle drie.
Zo goed zelfs, dat mijn liefvriendje daarnet nog zei, dat hij er vanmiddag bij het bestellen van een biertje helemaal niet bij stil had gestaan dat hij vanavond weer naar huis zou gaan en dus moest rijden.......
En hij kwam een beetje ziek bij ons aan, normaal is hij dan het liefst alleen, maar nu was het voor hem geen probleem om zich bij ons gewoon ziek te voelen en om in bed te kruipen als dat nodig was.
Dit soort dingen zeggen me dat het gewoon hartstikke goed zit, het diepe en intense van onze relatie geeft hem (en mij !) dit gevoel, en dat hij zich thuis voelt bij ons, niet alleen bij mij, maar ook bij mijn lief en kinderen. Voor hen hoort hij er ook gewoon bij en ze vinden het gezellig als hij er is. Heerlijk is dat !
Wat 2011 gaat brengen weet niemand. Ik hoop van harte dat het een geweldig jaar gaat worden, een jaar van verdere ontwikkeling, een jaar van groeien en leren, een jaar dat ik weer samen met mijn twee mannen die ik allebei zo lief heb mag doorbrengen, een jaar met  nog meer liefde dan er al was, want al die liefde groeit nog elke dag, een jaar van samen zijn en genieten.........
Wij zijn dit jaar in ieder geval op een fantastische manier met z'n allen ingegaan, en zoals mijn lief zei: het voelt gewoon goed, alsof het zo hoort en nooit anders is geweest.
En dat is toch met recht een prachtig begin van een heel mooi en gelukkig nieuw jaar !

Ik wens iedereen een geweldig, gezond en heel liefdevol 2011 !
May all your wishes come true.......