Dag pa...

Gisteravond laat is onze (schoon)vader en opa rustig in zijn slaap overleden. We hopen dat hij de rust heeft gevonden waar hij al een tijdje zo naar verlangde.

Pa was een eigenzinnige man. Enorm intelligent, sociaal soms wat minder handig, maar met veel belangstelling en warmte voor iedereen om hem heen. Hij was geen stoei- en spelletjes-opa, maar wel apetrots op zijn vier kleinkinderen, onze koters. Hij volgde hun wel en wee met veel liefde en belangstelling.  Het leukste kado wat je hem kon geven waren nieuwe foto’s van de kinderen, dus we wisten eigenlijk altijd wel een kadootje voor zijn verjaardag te verzinnen...

Met pa was het leuk discussiëren. Toen ik voor het eerst bij mijn lief thuis over de vloer kwam, was dat al zo. Vele gesprekken zijn er in de loop der jaren gevoerd, over de meest uiteenlopende onderwerpen, want pa kon echt overal over mee praten. En als hij het niet met je eens was, vertelde hij je dat ook, heel direct en onverbloemd. Ik vond dat altijd prachtig, en ging dus ook graag de discussie met hem aan.

Feestneus, dat is een woord dat erg bij pa paste. Carnaval was hét feest voor hem. Als echte Oeteldonker dweilde hij drie dagen door zijn stad, zong en danste met iedereen die maar wilde en had dan de tijd van zijn leven. We hebben jarenlang met de familie carnaval gevierd en bleven dan ook slapen. Terwijl wij nog aan het hossen waren, ging pa vast naar huis, om de frietpan aan te zetten. Kilo’s bitterballen en liters brandewijn gingen er in die dagen doorheen…

Pa heeft altijd hard gewerkt, en toen het zo’n 20 jaar geleden tijd werd om het rustig aan te gaan doen, en leuke dingen te gaan ondernemen waar eerder niet zo veel tijd voor was, moest hij helaas onverwacht afscheid nemen van zijn vrouw. Dat was een enorme klap voor hem. Van een aktieve ondernemende man zagen wij hem heel langzaamaan veranderen in een stil en passief persoon. Hij miste ma vreselijk en had gewoon niet meer zo’n zin in de dingen die hij voorheen zo graag deed. 

Op een gegeven moment ging het zelfstandig wonen niet meer zo goed. Hij verhuisde naar een verzorgingshuis bij ons in de buurt en had het daar op zich aardig naar de zin. De laatste jaren ging het niet goed met hem. Hij werd erg ziek, knapte gelukkig weer aardig op, maar de pit die er altijd in hem zat, leek verloren te zijn gegaan en hij leidde een stil en best wel eenzaam leven. Trouwe vrienden en familie bleven hem gelukkig regelmatig opzoeken, maar zelf ging hij er niet meer op uit.

Er kwamen steeds meer gezondheidsproblemen en eigenlijk vond pa het wel genoeg zo. Zijn laatste weken waren zwaar. Het ging elke dag slechter, maar de sterke man die hij altijd is geweest, kwam steeds weer boven en de rust die hij wilde leek maar niet te willen komen. Tot gisteravond. Toen is hij rustig ingeslapen, zoals hij zelf graag wilde en zoals wij hem dat zo gunden.

Afscheid nemen is zwaar. Afscheid nemen van een super lieve vader en schoonvader, en een trotse en altijd belangstellende opa helemaal. Dag pa… we zullen je erg missen…

Uit pa’s favoriete carnavalslied en tekst op de rouwkaart: 

'Geef mij de liefde en de gein, pak jij de poen en het chagrijn… Arm of rijk, dat is gelijk, we houden het toch niet droog, want we gaan allemaal weer met de neus omhoog’