25 mei 2000… Ons vierde kindje werd geboren. Na een pittige bevalling kwam hij uiteindelijk op de operatiekamer ter wereld. Een prachtig mannetje, dat meteen al klaarwakker was. En wakker bleef, want slapen, dat vond hij maar niets. Vooral alleen slapen was niet leuk. Het liefst sliep hij bij ons, en later bij zijn grotere broer op de kamer. Tot op heden is dat het geval…
Een echt gezelligheidsdier, als baby al. Het liefst was hij overal bij. Alert, druk, en heel snel met alles. Pas later bleek dat ook dit kind een bijzonder kind is. Een kind dat het leven soms niet snapt en het overzicht makkelijk kwijt raakt. Een heel lief en gevoelig kind. Een kind dat structuur nodig heeft, maar bovenal een heleboel aandacht, positiviteit en liefde. Gelukkig is dat laatste in ons gezin in overvloed aanwezig. Als benjamin heeft hij toch wel een heel speciaal plekje bij ons allemaal…
Nu hij op weg is naar de puberteit, groeit hij enorm. Niet alleen in lengte, hoewel dat ook erg snel gaat (nog even en ik ben echt de kleinste bij ons thuis), maar vooral als mens. Hij maakt grote sprongen, gaat steeds beter met moeilijke dingen om en stapt de grote boze buitenwereld in met veel humor en een open blik. Zijn lagere schooltijd zit er bijna op, een nieuwe fase breekt aan. Hij wordt een echt mens, zoals wij altijd zeggen…
12 jaar… een geweldig kind, dat verbazingwekkend hard groeit, dat grote stappen zet, en op wie we enorm trots zijn. Hij is een kanjer, onze jongste !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten