Een jazzy weekend !

Pinksteren betekent muziek !

Vier dagen lang overal bands en orkesten, een overvol stadscentrum en heel veel bier en gezelligheid. Het was weer super !
Ik heb ontzettend genoten van een meer dan leuk jazz-festival !
En natuurlijk niet alleen van het festival, het weekend was sowieso heel erg heerlijk !

Donderdag begon dat weekend al een beetje, met in de middag een erg gezellige koffie-deet met leuke man… Altijd fijn om lekker bij te kletsen, kappoetsjino te drinken en, hoe kan het ook anders, ontzettend te lachen. Serieuze gesprekken schuwen we echter ook niet. Dat maakt deze vriendschap dan ook erg bijzonder. De enorme klik die leuke man en ik hebben, wordt elke keer weer bevestigd. Begrip voor maar ook weerwoord naar elkaar, dezelfde (soms heel flauwe) humor en het gevoel alles tegen elkaar te kunnen zeggen zijn maar een paar aspecten van hoe onze vriendschap in elkaar steekt. Ik ben er erg blij mee !! 

Donderdagavond was ook al een muzikale avond, toen was er weer een repetitie gepland met het familiebandje. De kinderen waren er niet allemaal, dus was er wat meer één op één tijd deze keer. Het is prachtig om te zien hoe enthousiast ze zijn, en hoeveel vooruitgang ze boeken. Ik was van te voren al naar mijn liefvriendje gereden om vanuit zijn huis met één auto verder te gaan. Omdat hij pas laat thuis was had ik lekkere broodjes gesmeerd, die we gezellig onderweg  in de auto hebben opgegeten. En na afloop van de repetitie was er ook nog een uurtje tijd voor ons samen… Altijd fijn om even na te praten én vooruit te plannen, want dat lange weekend, dat moest nog beginnen natuurlijk !

Vrijdag was voor mij een dag van poetsen en opruimen. Mijn liefvriendje was er ’s avonds al bijtijds, zodat we allemaal samen konden eten. En die avond begon ook het jazz-festival, dus togen we gedrieën met de trein naar de stad. We hebben goede bands gezien, leuke bekende en onbekende mensen ontmoet en heel wat afstanden afgelegd, want de podia stonden door het hele stadscentrum. Na een toch wel redelijk aantal biertjes (……) hebben we ’s nachts lekker decadent een taxi naar huis genomen.

Zaterdag: we hadden een feestje ! We vierden de verjaardagen van oudste, tweede en jongste, die allemaal in een kort tijdsbestek jarig zijn, allemaal tegelijk. Best handig, je hoeft maar één keer zo’n berg boodschappen te doen (deze keer deden mijn mannen dat samen !), taart en andere lekkere dingen in te slaan, en ook voor het bezoek is het wel prettig lijkt me. In plaats van drie keer in een paar weken tijd te ‘moeten’ langskomen voor een verjaardag, sla je zo drie vliegen in één klap ! De meeste mensen die er waren zijn op de hoogte van mijn relatie met mijn liefvriendje, maar een vriendin die het niet weet en hem dus ook niet kent, keek toch maar vreemd op toen hij haar vroeg of ze nog iets wilde drinken, en toen ze hem elke keer drankjes zag halen voor iedereen... En nee, ze heeft nergens naar gevraagd, ook niet toen ik haar bij het uitzwaaien heel even alleen sprak...

Nadat het vriendje van oudste samen met mijn lief voor een enorme stapel pizza’s had gezorgd, die we gezamenlijk in no time soldaat hadden gemaakt, was het tijd om ons weer voor te bereiden op nog een avondje muziek… Maar we waren pas vrij laat weg, alle drie best een beetje moe, dus deze avond hebben we het niet laat gemaakt. We zijn met de laatste trein terug naar huis gegaan en hebben daar nog even samen wat gedronken.  En toch gingen we weer te laat ons bed in… *zucht*

Op zondagochtend verwacht je lekker lang uit te slapen, maar ik denk dat ik dat toch verleerd ben want ik was aardig vroeg wakker… Nou ja, dan er maar uit. Ik ben mijn liefvriendje gaan wekken, we hebben samen koffie gedronken en toen was het voor hem tijd om aan het werk te gaan… Tja, soms kan dat niet anders en moet er in het weekend het één en ander worden afgemaakt. Het viel allemaal ook nog eens een beetje tegen, want hij is tot kort voor het avondeten bezig geweest, terwijl hij had verwacht binnen een paar uur klaar te zijn. Niets aan te doen, en de plannen om ’s middags even de stad in te gaan hebben we dus niet uitgevoerd. Het was ook wel heel erg warm, dus mijn lief en kids toonden ook niet echt veel interesse in toch nog maar even gaan. In plaats daarvan werd het een heerlijk luie middag in de tuin. Met een boekje, laptop, wordfeud en een hapje en drankje werd het een echte ‘lazy Sunday afternoon’. Mijn liefvriendje was in de woonkamer, waar het niet zo heel erg warm was, aan het werk en werd door mijn lief en mij van natjes en droogjes voorzien. Gelukkig was er voor het eten ook voor hem tijd om even lekker te relaxen.

Met een lekkere barbecue sloten we een hele warme middag af. En ja, ik val in herhaling, ook de zondagavond zijn we op stap gegaan. We waren nog maar net in de stad of we kwamen al lieve bekenden tegen. Wat een gezellige boel werd dat zeg ! Lekker kletsen, lachen en bier drinken, de avond vloog voorbij ! Voor we het wisten was het al weer tijd om een taxi te zoeken en huiswaarts te gaan. En daar ging ons feestje nog even door…

Mijn mannen hadden honger…hmm, is dat niet standaard na bier drinken ? Dus wat doe je dan als ‘goej vrouw’ ? Juist, dan zet je de frituurpan aan, gooit er wat bitterballen en frikadellen in en het ‘mansvolk’ is weer helemaal gelukkig… *grijns*

Toen het tijd werd om te gaan slapen, en mijn lief als eerste aanstalten maakte om naar bed te gaan, zei hij me dat hij het helemaal oké vond als ik die nacht bij mijn liefvriendje zou slapen. Wow… dat voelde als een heel mooi kadootje ! Ik ben dus bij mijn liefvriendje in het logeerbed gekropen en heb als een blok geslapen. Een paar uurtjes in ieder geval, want met z’n tweetjes in een heel smal bed, en allebei veel willen omdraaien, ging niet helemaal voorspoedig. Maar goed, als dat alles is… knus was het in ieder geval wel !

De volgende ochtend zijn we lang blijven liggen. Iedereen sliep uit, het was al best laat voordat we de eerste voetstappen op de trap hoorden. Jongste kwam eens kijken of we al wakker waren… Zo langzaam aan kwam het huis tot leven, werd iedereen wakker en kwamen alle gezinsleden één voor één naar beneden voor koffie en een ontbijtje. Omdat mijn liefvriendje ’s avonds vanaf mijn huis naar zijn buitenhuis zou gaan, maar nog niet alle benodigde spullen bij zich had, zijn hij en ik ‘even’ op en neer naar zijn huis gereden om die op te halen.

Toen we terugkwamen zijn we met z’n drietjes nog een paar uurtjes de stad in gegaan, om nog even een laatste biertje drinken, naar muziek te luisteren en op die manier een fantastisch festival af te sluiten. Thuis heeft mijn lief heerlijk gekookt, hebben mijn liefvriendje en ik nog wat dingen geregeld voor leuke uitjes in de nabije toekomst en hebben we met z’n drieën een serieus gesprek gevoerd. Soms is het even nodig om wat dingen op een rijtje te zetten, die dingen zakelijk te bekijken en afspraken te maken zodat het voor iedereen goed en fijn blijft voelen. Wij drieën doen dat best erg goed (al zeg ik het zelf…) !

En toen was het weekend echt ten einde… Mijn liefvriendje is naar zijn buitenhuis vertrokken, we hebben nog wat opgeruimd in en om het huis en daarna is mijn lief alvast gaan slapen. Ik ben alvast aan dit blog begonnen en terwijl ik aan het schrijven was heb ik me telkens weer zitten bedenken dat het toch wel heel bijzonder is allemaal. Het gaat echt niet allemaal vanzelf, maar zoals ik hierboven al schreef, wij doen het best wel erg goed !

(buiten alle gezelligheid en het goede gevoel dat dit weekend zo duidelijk aanwezig was, was er ook drukte en onrust… Niet door ons of onze situatie, maar door het verdrietige feit dat het heel slecht gaat met onze (schoon-)vader en opa… Hij ligt in het ziekenhuis, en wordt niet meer beter. Zoals het er nu naar uit ziet rest hem nog maar heel weinig tijd. Heel verdrietig allemaal, maar wat ons sterkt is de wetenschap dat hij er zelf volledig vrede mee heeft. Hij is klaar met het leven en vindt het niet erg,  maar ergens zelfs een bevrijding, om te gaan…  Vooral voor mijn lief was dit dus een weekend met dubbele gevoelens… enerzijds de saamhorigheid en het goede gevoel van ons drieën, anderzijds het verdriet en de zorgen om zijn vader. Gelukkig heeft mijn lief, ondanks die zorgen en het geregel wat nu nodig is, genoten van alle fijne en mooie dingen… We gaan een verdrietige, onzekere en hectische periode in. We weten wat er gaat gebeuren, en kunnen alleen maar hopen dat het in alle rust en vrede zal gaan…)

Twaalf

25 mei 2000… Ons vierde kindje werd geboren. Na een pittige bevalling kwam hij uiteindelijk op de operatiekamer ter wereld. Een prachtig mannetje, dat meteen al klaarwakker was. En wakker bleef, want slapen, dat vond hij maar niets. Vooral alleen slapen was niet leuk. Het liefst sliep hij bij ons, en later bij zijn grotere broer op de kamer. Tot op heden is dat het geval…

Een echt gezelligheidsdier, als baby al. Het liefst was hij overal bij. Alert, druk, en heel snel met alles. Pas later bleek dat ook dit kind een bijzonder kind is. Een kind dat het leven soms niet snapt en het overzicht makkelijk kwijt raakt. Een heel lief en gevoelig kind. Een kind dat structuur nodig heeft, maar bovenal een heleboel aandacht, positiviteit en liefde. Gelukkig is dat laatste in ons gezin in overvloed aanwezig. Als benjamin heeft hij toch wel een heel speciaal plekje bij ons allemaal…

 

Nu hij op weg is naar de puberteit, groeit hij enorm. Niet alleen in lengte, hoewel dat ook erg snel gaat (nog even en ik ben echt de kleinste bij ons thuis), maar vooral als mens. Hij maakt grote sprongen, gaat steeds beter met moeilijke dingen om en stapt de grote boze buitenwereld in met veel humor en een open blik. Zijn lagere schooltijd zit er bijna op, een nieuwe fase breekt aan. Hij wordt een echt mens, zoals wij altijd zeggen…

12 jaar… een geweldig kind, dat verbazingwekkend hard groeit, dat grote stappen zet, en op wie we enorm trots zijn. Hij is een kanjer, onze jongste !

Moeilijk...

Als je gevoel je in de war brengt

Als je niet begrepen wordt

Als woorden niet kunnen zeggen wat je bedoelt

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Als monologen het gesprek vormen

Als alles bij je wordt teruggelegd

Als dat wat je goed dacht niet goed blijkt te zijn

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Als aannames de waarheid zijn

Als verweer in de kiem wordt gesmoord

Als gewoon luisteren niet meer lukt

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Als je het gevoel hebt alleen te staan

Als delen niet vanzelfsprekend is

Als je twijfelt of je het goed ziet

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Als je keuzes niet van jou zijn

Als je standpunt geen standpunt mag zijn

Als je zoveel aan je hoofd hebt

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Als je op een keerpunt staat

Als je niet weet wat te doen

Als geluk niet gelukkig is

Dan wordt het wel heel erg moeilijk

Dan IS het wel heel erg moeilijk...

Weer eens wat anders...

Rustige weekenden zijn zeldzaam de laatste tijd, maar deze keer had ik er zowaar één ! Ik ben nog aan het bijkomen van zoveel rust…*grijns*

Afgelopen donderdag was het Hemelvaartdag, een vrije dag voor allemaal, en deze dag waren we dan ook allemaal samen. Na een lekker rustige start, met koffie en wat huishoudelijke klussen, was mijn liefvriendje vroeg in de middag namelijk ook van de partij, gezellig ! We zijn samen even de stad in gegaan, en weer thuisgekomen met heel andere aankopen dan eigenlijk de bedoeling was !

’s Avonds was het tijd voor theater ! Samen met mijn twee mannen heb ik een spetterende musical gezien. Hoewel… niet helemaal… Na de eerste akte en een lekker wijntje zaten we weer op onze stoelen, maar het duurde wel erg lang voordat het stuk weer verder ging. Er waren ‘omstandigheden’ die de aanvang van de tweede akte vertraagden, maar wat dat nu precies inhield, we hadden geen idee. Even later kwam een medewerker van het theater ons mededelen dat de tweede akte niet meer gespeeld ging worden. De hoofdrolspeler was geblesseerd geraakt en kon niet verder. Zijn understudy werd in een sneltreinvaart gekleed en geschminkt om het over te nemen, maar er gebeurde een ongelukje op het toneel, waarbij hij zijn neus brak. Twéé hoofdrolspelers uit de running dus, en meer waren er niet voor handen…

Wat een pech, niet in het minst voor die twee jongens natuurlijk. Nou ja, zulke dingen kunnen gebeuren. We zijn dus maar naar huis gegaan en hebben daar gezellig nog wat gedronken. Mijn liefvriendje en ik hadden, en dat is altijd heel fijn en heel lief van mijn lief, nog even wat tijd voor ons samen voordat hij, heel laat, weer naar huis ging.

Ook vrijdag was een vrije dag, en na een onrustige nacht ben ik dus ’s ochtends maar wat langer blijven liggen. Het was mooi weer, dus mijn plannen om iets aan de tuin te gaan doen konden ten uitvoer worden gebracht. Mijn lief was met de twee oudste jongens al begonnen met het zware werk en ik ben daarna verder gegaan met de rest. Oude planten eruit, alvast bedenken wat er voor in de plaats moet komen, de rest van de tuin fatsoeneren, vegen, dat soort dingen. Het zag er al direct een stuk netter uit, dus we hadden eer van ons werk.

Na een luie avond op de bank (altijd lekker), weer een nacht vol dromen en pas tegen de ochtend inslapen, begon de zaterdag moeizaam. Gelukkig was het weer ook nu prima, dus ik kon verder met mijn tuin. Na een bezoek aan het plaatselijke tuincentrum heb ik een lavendeltuintje aangeplant. Lavendel is altijd goed, makkelijk in onderhoud, leuk om te zien en het ruikt zo heerlijk ! Buiten dat geeft het me altijd een beetje een vakantiegevoel...

Het moet allemaal nog een beetje groeien en verwilderen (ik houd niet van die hele nette aangelegde perkjes) maar het is al heel leuk. Ik had dus best eer van mijn werk !
 

Samen met mijn lief en de twee jongsten ben ik ’s avonds naar de bioscoop geweest. Wij zijn allemaal enorme Tim Burton-fans, en als er dan een nieuwe film uitkomt, moet je die natuurlijk gaan zien ! We hebben genoten van zijn nieuwste creatie, ‘Dark Shadows’, met in de hoofdrol, zoals gewoonlijk in Burton-films, Johnny Depp (yes !). Een geweldige film, met prachtige kostuums en grime, mooie special effects en een grappig verhaal. Met popcorn, cola en andere lekkernijen hebben we ons prima vermaakt.

Zondagen zijn vaak lummeldagen. En deze zondag was precies zo’n dag. Met niets anders in de planning dan een gezellig verjaardagsfeestje, waar ik ’s middags even naar toe ben gegaan, was dit een dag van rondhangen, lekker niets hoeven en genieten van de zon. Toen tegen de avond een enorme bui losbarstte en we noodgedwongen naar binnen moesten, was dat eigenlijk best een goede afsluiting van dit rustige weekend.
 
Na lekker te hebben gegeten, samen op de bank wat tv te hebben gekeken, en een fijn telefoongesprek met mijn liefvriendje, zat het lange weekend er weer op. Nu op naar het volgende, en dat is al heel snel, want het Pinksterweekend is al in zicht, en dat wordt er weer één van lekker samen zijn, een feestje vieren, op stap met mijn mannen, veel muziek en vooral volop genieten !

(En die musical ? We werden de volgende dag al gebeld door het theater, en we mogen de voorstelling volgende week in een andere stad opnieuw, en dan helemaal, gaan bekijken. Goed geregeld dus, en weer een leuk vooruitzicht !)

Bange dromen

Soms heb je van die nachten dat je aan één stuk door droomt. En geen leuke dromen, nee helaas niet, ik bedoel van die dromen waaruit je verschrikt en met een bonzend hart wakker wordt. Vaak weet je direct al niet meer wat je nu precies hebt gedroomd. In sommige gevallen herinner je je alles nog tot in detail, en dan suddert zo'n droom vaak de hele dag nog na.

Soms heb je van die nachten dat je aan één stuk door droomt. Is het niet zo, dat je in je dromen verwerkt wat je overdag meemaakt ? Hmm, als dat zo zou zijn, gebeuren er toch een hoop dingen in mijn leven waar ik niets van mee krijg.Want sommige dingen die ik droom slaan echt helemaal nergens op.

Soms heb je van die nachten dat je aan één stuk door droomt. Is het dan zo, dat je in je dromen bezig bent met wat er zich in je onderbewustzijn afspeelt ? Of dat je angsten zich in je dromen duidelijk laten zien ? Daar geloof ik dan weer wel in. Want mijn meest bange dromen zijn dromen over dingen die wel degelijk een rol spelen in mijn leven, over dingen die wel degelijk te maken hebben met mijn angsten.

Soms heb je van die nachten dat je aan één stuk door droomt. Van die nachten waaruit je dodelijk vermoeid wakker wordt. Van die nachten die geen energie opleveren, waardoor je de hele volgende dag moe blijft, met een onbestemd gevoel rondloopt en waardoor je dromen, terwijl je al lang wakker bent, alsmaar door je hoofd blijven spoken.

Soms heb je van die nachten... *zucht*

Verwennerij

Jezelf verwennen mag soms best, en verwend worden is helemaal leuk !

Gisteren had ik een echte verwen-dag. Samen met mijn lieve lotgenoot-vriendin ben ik een dagje lekker gaan ontspannen in een prachtig sauna-complex. Enige tijd geleden was ik daar met een andere lieverd ook al geweest, maar het was zeer de moeite waard om weer terug te gaan. En het zal ook zeker niet de laatste keer zijn geweest !

We waren er al redelijk op tijd, hoewel de files toch wel enige vertraging hadden opgeleverd. We zijn de dag goed begonnen met een lekker kopje thee en alvast wat bijkletsen. Na diverse sauna’s en baden te hebben uitgeprobeerd, was het tijd voor een lekkere lunch. Ook de inwendige mens moet tenslotte goed verzorgd worden ! 

De hele middag zijn we lekker relaxt van sauna naar sauna en van zwembad naar whirlpool geslenterd. We hebben zelfs nog even op het strand gezeten, heerlijk onderuit en ons tegoed gedaan aan gezonde lucht, én heilzaam licht. Na de laatste ronde in een heerlijk geurende lavendelsauna zijn we aangeschoven voor een gezonde avondmaaltijd. Nog een keer uitgebreid douchen en toen was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen. Wat een heerlijke dag, zeker voor herhaling vatbaar, en aan de titel lotgenoot-en-nog-veel-meer-vriendin is nu ook de titel sauna-vriendin toegevoegd ! Dank je wel lieverd ! *knuf*

Maar mijn verwendag was nog niet ten einde… Omdat mijn liefvriendjes buitenhuis op redelijke afstand van de sauna is, had ik afgesproken dat ik bij hem zou gaan logeren. Gezellig, zo op een doordeweekse dinsdagavond ! We hadden een erg fijne avond, en mijn liefvriendje ontroerde me met een lieve en romantische verrassing… Deze keer gingen we niet zo laat naar bed, omdat hij natuurlijk gewoon moest werken de volgende ochtend.

We waren al vroeg wakker, ruim voor de wekker zelfs, en met muziek en een lekker ontbijt op bed zijn we de eerste uurtjes van de dag prima doorgekomen… En ja, dan vliegt de tijd… We zijn veel te lang blijven liggen zodat mijn liefvriendje zich nog moest haasten ook ! Samen hebben we er voor gezorgd dat hij niet al te veel te laat de deur uit kon. Ik ben, toen hij weg was, op mijn gemakje gaan opruimen, douchen en inpakken, en weer in mijn autootje gestapt om naar huis te gaan.

De rest van de dag wachten er wat huishoudelijke klussen op me, er moet weer gekookt worden straks, kortom het is een gewone woensdag. Niks mis mee hoor, maar zo’n geweldige verwendag als gisteren, nou, dat mag best vaker. Ik ben vóór !

Elke dag is Moederdag !

Voor mij is het elke dag Moederdag

Want elke dag ben ik moeder

Ik mag genieten van vier super kids

Ben hun mama, hun gids en opvoeder

Eén keer per jaar is moeder zijn

Nog iets specialer dan normaal

Een zondag vol verwennerij

En dat speciaal voor mama allemaal

Geheimzinnige tasjes met kado’s

Met papa stiekem in overleg

Knutselen en plakken op slaapkamers

Niet binnenkomen mama, toe, ga weg !

En dan, op moederdagochtend,

Een meer dan uitgebreid ontbijt

Kids met stralende koppies

Lieve kadootjes waarmee je wordt verblijd

Verrast en ontroerd door zoveel liefs

Die extra aandacht is heel erg fijn

Maar voor mij is elke dag Moederdag

Omdat ik zo blij ben hun moeder te mogen zijn

(En wat een lieve kadootjes heb ik gekregen...)

Slaapfeestje

Nou ja, 'slaap'feestje… van slapen is niet zo veel gekomen *grijns*, maar een feestje was het wel !!

Mijn liefvriendje en ik kregen dit weekend logées. Mijn lieve BTPF4ffr en haar lief kwamen bij ons de nacht doorbrengen, na een leuk avondje uit en onderweg naar een fijn lang weekend samen. Voor het zover was moest er echter nog wel het één en ander gebeuren…

Op donderdagmiddag kwam mijn liefvriendje me al ophalen. Dat kwam zo uit met zijn werk, ik mocht nog niet rijden in verband met mijn medicijnen en daarbij kwam dat we ’s avonds weer een repetitie met het familiebandje hadden. Dus na het eten (en een meer dan prachtig gesprek) zijn we richting het Belgische gegaan. Het was weer een erg leuke repetitie. De kinderen zijn heel erg enthousiast en het gaat al best goed. Voor ons is dat dus ook erg genieten !

Weer thuis zijn we voor onze doen vroeg in bed gekropen, mijn liefvriendje moest tenslotte de volgende dag gewoon werken. Nadat ik hem vrijdagochtend heb uitgezwaaid, ben ik nog even terug naar bed gegaan. Nou ja, even… al met al heb ik nog best lang geslapen, veel langer dan mijn bedoeling was, want ik had nogal wat plannen voor die dag.

Tegen de middag ben ik eens flink aan de slag gegaan. Vorige week had ik al het nodige poetswerk verricht, maar er waren nog meer dan genoeg andere poetsklusjes om aan te pakken. En niet alleen omdat we nu logées kregen hoor, maar het werd echt hoog tijd om eens grondig met schoonmaakmiddel en poetslappen door het huis te gaan. 

Toen mijn liefvriendje sms-te dat zijn werkdag er weer op zat en dat hij onderweg naar huis was, zat ik net met een kopje thee te genieten van mijn gedane arbeid (en ik heb nog lang niet alles wat ik wilde doen, kunnen doen helaas). Ik ben snel onder de douche gesprongen, want we moesten nog boodschappen gaan doen en nog wat andere aankopen gaan regelen.

Na een rondje supermarkt gingen we een rondje Ikea doen. Altijd leuk. We zijn maar meteen daar in het restaurant een hapje gaan eten, dan hoefde dat thuis ook niet meer. Je kunt er lekker eten en het is nog heel goedkoop ook. Daar houden wij van ! Met de aangeschafte spullen achter in de auto gingen we weer naar huis. Daar hebben we alles opgeruimd, nog wat administratieve en agenda-technische zaken afgewikkeld en toen we net op de bank zaten met koffie en thee, kwam er een sms-je van mijn BTPF4ffr, ze waren gearriveerd !

Wat hebben we het gezellig gehad ! Onder het genot van zwwijs en een biertje en later heerlijke bitterballen (neem jij de laatste ? Oke, maar dan laat je ook de hond uit. We hebben geen hond, grapje !), hebben we tot diep in de nacht zitten kletsen. Time flies when you’re having fun…

De volgende ochtend waren we allemaal best vroeg wakker *gaaaaap*.  We hebben met z’n viertjes uitgebreid ontbeten en we kletsten gewoon weer verder waar we ’s nachts waren opgehouden. Na een paar gezellige uurtjes vervolgden onze logées hun weg, en zijn wij gaan opruimen. Daarna was er nog tijd voor even samen zijn, napraten over de leuke avond en de planning voor de komende week doornemen. Mijn liefvriendje heeft me weer naar huis gebracht, is gezellig blijven eten en toen terug naar huis gegaan om de rest van het weekend rustig door te brengen, en ja, ook te werken…

Het waren weer fijne dagen met als kers op de taart een meer dan gezellig slaapfeestje, wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar ! Dank jullie wel lieverds, en heel graag tot snel ! *smak*

Niet alles is wat het lijkt !

Onlangs stipte ik in een van mijn blogs aan dat polyamorie best moeilijk is. Dat er, naast het genieten, ook een aantal dingen zijn die het soms allemaal knap lastig maken. Dat met name mijn lief daar op dit moment tegen aan loopt. En dat dat dus zijn weerslag heeft op ons beiden, op onze relatie.

Ik heb gemerkt dat het beeld wat men heeft van onze situatie tamelijk eenzijdig is. En in zekere zin heb ik dat beeld zelf gecreeërd. Want inderdaad, in mijn blogs zijn meestal de leuke kanten te lezen, zoals de fijne weekenden met mijn liefvriendje, de acceptatie door zowel mijn als zijn kinderen, de leuke dingen die we met z’n drieën doen.

Ik denk echter dat mijn trouwe lezers ook wel tussen de regels door kunnen lezen. Want het is niet altijd rozengeur en maneschijn. En ook dat vertel ik. Alleen niet in zulke duidelijke bewoordingen. Als het niet goed loopt, beschrijf ik dat niet tot in detail. Dan is een opmerking daarover, of het gevoel wat daar bij hoort, wat mij betreft voldoende. Ik heb niet de behoefte om dat soort dingen uitgebreid te gaan bloggen.

Daardoor is er bij een aantal mensen een bepaald beeld ontstaan van onze situatie. Enerzijds leest men mijn verhaal, dat bol staat van een hoop gezelligheid, en allerlei leuke dingen die ik met mijn liefvriendje doe. Anderzijds is er ook het verhaal van mijn lief, dat inderdaad in mijn blog niet zo aan de orde komt. Hierdoor wordt, naar ik heb begrepen, een beeld geschetst dat voor mijn gevoel een beetje kort door de bocht is. Want voor een aantal mensen ben ik de losbol die maar doet waar ze zin in heeft, alleen maar lol heeft, geen rekening houdt met man en kinderen en zich alleen maar richt op haar liefvriendje. En mijn lief, tja, die is zielig, want die zit alleen thuis, moet alleen voor die arme kinderen zorgen en vindt alles maar goed.

Ik heb last van dat beeld, ook al heb ik dat dan waarschijnlijk voor een groot deel zelf gecreeërd. Het is inderdaad ook een vertekend beeld. En ja, ik doe veel leuke dingen samen met mijn liefvriendje. Wij hebben geen samenwoon-situatie samen, waardoor er een groot gevoel van ‘vrijheid-blijheid’ is. Maar dat wil niet zeggen dan ik mijn lief en kinderen uit het oog ben verloren ! Zij zijn en blijven mijn basis ! En het beeld dat men van mijn lief heeft klopt ook niet. Natuurlijk is hij alleen met de kinderen als ik er niet ben. Maar als ik weg ben, is dat altijd wel in goed overleg gegaan. Ik heb als het ware altijd zijn ‘toestemming’ om de dingen die ik doe ook te kunnen doen. Of het nu gaat om een weekend weg, een afspraak tussendoor of over hoe laat ik kan bellen met mijn liefvriendje. Net als dat ik dat bespreek als het over afspraken met anderen gaat.  Die gesprekken, het overleggen en vragen of iets kan en mag, die beschrijf ik niet in mijn blogs. Daardoor lijkt het misschien wel of ik maar doe wat ik wil, maar dat is dus niet zo. Daarbij komt dat mijn lief en ik allerlei dagelijkse beslommeringen delen en samen een complex gezin hebben, waardoor het ‘vrijheid –blijheid’ gevoel een stuk anders ligt, en waardoor wij samen een heel ander leven hebben.

Mijn lief heeft dezelfde mogelijkheden als ik, maar zijn keus ligt daar niet. Ik ben altijd degene geweest met de vele contacten, nog steeds is dat zo. Ik heb graag mensen om me heen, heb er ook een heleboel om me heen, en doe vaak gezellige dingen met vrienden en vriendinnen, ook buiten mijn liefvriendje om. Voor mijn lief ligt dat anders, zoals hij zelf steeds aangeeft. Hij heeft weinig mensen om zich heen, heeft moeite met contact leggen, en met contacten vasthouden. Hij zou best wat meer vriendschappen willen, maar het is voor hem gewoon lastig om dat te realiseren. De mensen die hij kent, kan hij natuurlijk ontmoeten wanneer hij dat wil. Hij hoeft dus niet thuis te zitten als ik er niet ben, dat is geheel zijn eigen keus. Onze kinderen zijn groot genoeg geworden om een avondje alleen thuis te zijn, dat gebeurt tenslotte ook als hij en ik samen weg zijn. Want dat doen we ook. Een weekendje weg, samen naar het theater, op bezoek bij vrienden en familie.. Een goed lezer merkt dat soort dingen ook op.

Ik vind het jammer dat hierdoor een vertekend beeld ontstaat. Het beeld van die geweldige man die alles wat zijn vrouw doet  maar goed vindt en zelf zielig alleen thuis zit en het beeld van die losbol die alleen maar aan haar eigen pleziertjes denkt. Nogmaals, wat hier thuis verder gebeurt, waardoor sommige dingen moeilijk gaan,  daar schrijf ik niet over. Ik schrijf ook niet over de moeilijke dingen die soms tussen mijn liefvriendje en mij spelen. Dat is privé, van ons, en gaat verder niemand wat aan. En soms schrijf ik er wel over, maar nooit in detail. Ik heb er geen behoefte aan, mijn mannen en kinderen zitten er niet op te wachten, en of het nu zo interessant is voor mijn lezers…

Toch moest me dit even van het hart. Omdat er de afgelopen tijd reacties zijn gekomen die ik niet terecht vond. Reacties die aangaven dat maar één kant van het verhaal gezien werd, mijn kant of juist de kant van mijn lief. Want hij blogt dan wel niet, maar bespreekt natuurlijk ook dingen met bepaalde mensen. Dingen waar ik verder niet van weet, maar waardoor wel een beetje een raar beeld is ontstaan, wat ik dan weer begreep uit bepaalde reacties naar ons toe, of op mijn blog.

Voor alle duidelijkheid, het loopt inderdaad niet helemaal lekker. En dat heeft zeker niet alleen maar met ons poly-verhaal te maken, al blijkt uit reacties dat men denkt dat dat wel het geval is. Een verhaal heeft altijd meerdere kanten. En als je voornamelijk de leuke, positieve kanten belicht, terwijl de ander misschien wel de minder leuke, negatieve kanten bespreekt, krijg je meerdere verhalen. Verschillende verhalen, die je niet of heel moeilijk samen kunt voegen. Die door ieder van ons anders beleefd worden. Die dus ook door anderen geheel los van elkaar worden gezien en daarom heel anders geïnterpreteerd worden. En ja, dan gaat het soms mis en ontstaat dat eenzijdige beeld… Jammer !

(En even voor nog meer duidelijkheid: voordat ik dit blog plaatste, heeft mijn lief eerst meegelezen, en aangevuld. Het gaat hier dus niet alleen om mijn gevoelens, ook al is dit blog in de 'ik'-vorm geschreven, maar het verwoordt ook de zijne).

Vier de vrijheid !

Op 5 mei vieren we onze vrijheid en herdenken we de bevrijding van Nederland en het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een belangrijke dag in onze geschiedenis, en een dag die we moeten blijven vieren. Maar niet zonder eerst op 4 mei alle mensen, die zijn omgekomen in de strijd voor de vrijheid, te hebben herdacht… (Op deze dag vierde tweede zijn 18^e verjaardag, maar op zijn uitdrukkelijk verzoek begon het feest pas om half 9, dus ná de Dodenherdenking… fijn om te merken dat er bij de jeugd, én bij onze eigen kids, zoveel respect is).

Wat betekent vrijheid voor ons ? Of vinden we het te vanzelfsprekend om daar over na te denken ? Voor ons is het eigenlijk de gewoonste zaak van de wereld. Voor heel veel mensen is het dat echter niet. Wij kunnen ons dat nauwelijks voorstellen, daarom is het ook goed om er bij stil te staan. Om ook te denken aan hen die die vrijheid niet hebben…

We vieren elk jaar Bevrijdingsdag. We hangen de vlag uit, en bezoeken één van de talrijke festivals die in den lande georganiseerd worden. Zo ook wij… Dicht bij huis was er zo’n festival, en samen met mijn lief en liefvriendje heb ik daar een gezellige dag doorgebracht. Een dag met veel muziek, maar ook met ruimte voor organisaties die strijden voor vrijheid voor hen die dat (nog) niet mogen ervaren. Niet alleen drinken en feesten dus, maar ook even bezinnen, even stilstaan bij waar het om gaat.

Voor mij betekent vrijheid dat je kunt zijn wie je bent, dat je je mening mag uitdragen, dat je kunt wonen en werken waar je wilt, dat je het leven kunt vieren. Maar is dat wel zo, hebben we die vrijheid eigenlijk wel ? Kunnen we echt zijn wie we zijn ? Ik heb daar zo mijn twijfels over… Nog steeds worden mensen beoordeeld op hoe ze zijn of op hoe ze in het leven staan. Een goed voorbeeld is homoseksualiteit. Wordt dat helemaal geaccepteerd en kunnen homoseksuelen vrijuit uitdragen hoe ze in het leven staan ? Niet dus… helaas…

En als ik naar mezelf kijk, geldt dat in zekere zin ook voor polyamorie. Omdat dat nog steeds niet maatschappelijk geaccepteerd is en veroordeeld wordt, is het, voor mij in ieder geval, lastig om er helemaal open over te zijn. En niet omdat ik me er voor schaam, of omdat ik het idee heb dat ik iets fout doe maakt dat ik het over het algemeen niet aan de grote klok hang, maar omdat ik ‘bang’ ben voor de (voor)oordelen van anderen. En dan niet eens voor mezelf, want eigenlijk kan het me niet zoveel schelen wat anderen van mijn/onze manier van leven denken. Het gaat mij meer om de reacties die onze kinderen zouden kunnen krijgen. Ik realiseer me dat ik het hier heb over een ‘what if…’ situatie, want ik weet natuurlijk niet van te voren hoe mensen gaan reageren. Maar om negatieve reacties naar de kinderen toe uit te sluiten, zeg ik het soms maar niet…

In zekere zin voel ik me dus niet helemaal vrij om te zijn wie ik ben. Aan de andere kant is de keuze om het voor mezelf te houden en het niet te vertellen, de keuze die ik soms maak, ook een vorm van vrijheid. (En ik realiseer me heel goed dat dit een luxe-probleem is). Maar bovenal heb ik, of die acceptatie er nu wel of niet is, natuurlijk wel alle vrijheid om te leven zoals ik wil en hoef ik mezelf dus niet te verloochenen. Dat is op veel plaatsen in de wereld wel anders...

Dat maakt vrijheid ook een ruim begrip. En als ik zo eens om me heen kijk, denk ik dat wij enorm rijk zijn met alle vrijheid die wij hebben. Het is alleszins de moeite waard om daar iedere dag weer dankbaar voor te zijn. En eens per jaar mag je dat ook best heel uitbundig vieren !

Duffe pillen...

Na een afspraak met mijn huisarts en een bezoekje aan de apotheek kwam ik afgelopen woensdag met een enorme berg medicijnen thuis, allemaal pijnstillers… Maar liefst drie soorten, die allemaal vier keer per dag moeten worden ingenomen. Ik moet het een maand proberen, om te kijken of het het gewenste resultaat oplevert. (Inmiddels is er een vierde bijgekomen, tegen maagklachten, maar dat was te verwachten).

De eerste dosis zorgde al meteen voor hilariteit bij mijn gezinsleden. Zo, wat was ik duizelig en duf zeg ! De huisarts had me er al voor gewaarschuwd. Eén van die pijnstillers veroorzaakt dat, en ik mag nu ook twee weken niet autorijden, tot mijn lichaam er aan gewend is. En dat is maar goed ook… ik zou een gevaar op de weg zijn…

Inmiddels zijn we een paar dagen verder. De ergste duizeligheid is over, een beetje duf ben ik nog wel, maar dat gaat ook langzaam beter. Gelukkig maar… En het resultaat mag er zijn, ik heb echt beduidend minder pijn ! Helemaal weg is het niet, dat zal ook niet gebeuren, maar ik ben al heel blij met hoe het nu gaat !

Achttien

3 mei 1994… in ons gezin wordt een tweede kindje geboren, een jongen dit keer ! Na een paar onrustige maanden blijkt dit jongetje een vrolijk, ondernemend mannetje te zijn. Altijd bezig, altijd lachen en vlug als water. Druk, ja wel heel druk, maar ach, jongens zijn nu eenmaal drukker dan meiden, toch ?

Pas veel later bleek dat dit jongetje een heel speciaal kind is. Geen dertien-in-een-dozijn-kind. Een heel gevoelig kind ook, met een gebruiksaanwijzing die in een voor ons onbegrijpelijke taal geschreven leek te zijn. Maar wel een heel gezellig kind, een knul met charisma, waardoor iedereen dol op hem was, en is !

Buiten zijn speciaal zijn, had dit jongetje ook nog de pech een chronische ziekte te krijgen. Gelukkig een ziekte waar hij heel oud mee kan worden, maar toch. Je zult maar puber zijn, en met van alles rekening moeten houden waar je vrienden niet over na hoeven te denken. Dat valt echt niet mee.  

Het leven is niet altijd makkelijk voor tweede… Veel dingen gaan moeizaam, en dat geeft vaak gedoe, op allerlei fronten. Maar ondanks alle problemen en de obstakels die hij ervaart, is het een geweldig joch ! Lief, hartelijk, gezellig, vol humor en behulpzaam, echt een kerel om trots op te zijn !

Vandaag wordt hij 18 jaar… Op weg naar volwassenheid… Zometeen ga ik onze jarige tweede maar eens wakker maken, zodat we voor hem kunnen zingen, en samen taart kunnen eten.

Dat kleine jongetje van toen, al 18 jaar… waar blijft de tijd… zucht…

Oranje boven !

Een heel lang, heel druk en vooral heel leuk weekend heb ik achter de rug. Een afgesproken weekend met mijn liefvriendje werd een soort van ‘extended version’ … En bomvol leuke en gezellige dingen ! Een uitgebreid verslag van alles wat we hebben beleefd zou wel een heeeeel lang verhaal worden, daarom alleen beknopt de ‘highlights’, en dat waren er weer genoeg !

Op donderdag een fijne bijkletsdag met een vriendin die eigenlijk veel te ver weg woont…

’s Avonds repetitie met het familiebandje, en kennismaking met de kinderen waar het allemaal om gaat en daarna naar mijn liefvriendjes huis… Vrijdag wat broodnodig poetswerk verrichten terwijl mijn liefvriendje nog een paar uurtjes werkt… Na het eten een rit van ruim een uur om naar een geweldig concert van één van mijn bandleden te gaan kijken… Uitslapen op zaterdag, natuurlijk… ’s Middags lekker de stad in, een late lunch en ’s avonds een diner van allemaal kleine hapjes… De geplande avond uit op zaterdagavond werd een relaxt avondje lui op de bank, met het vervolg van die prachtige serie in de DVD-speler… Zondag weer uitslapen, daar is het tenslotte weekend voor… ’s Middags weer een lange rit, helemaal naar het hoge noorden, om samen met vrienden Koninginnenacht te vieren… Eerst gezellig samen eten, nog meer mede-logées ontmoeten, een wandeling naar de stad en een geweldige avond in een hardrockcafé, met een uiterst lawaaierige, maar wel steengoede band… Veel te veel biertjes en dansjes later weer het hele eind terug lopen… Net in slaap weer wakker gemaakt worden voor bitterballen… Uiteindelijk dus pas om kwart voor zes ’s ochtends tollend je bed intuimelen… Uitslapen op diezelfde maandagochtend, vanzelfsprekend… Ontbijt en provisorische, maar wel zeer inventieve koffie met de andere logées… Rustig aan wakker worden, de Koninginnedagviering op tv gezamenlijk van commentaar voorzien, spullen inpakken en weer in de auto… Onderweg koffie willen gaan drinken, maar een dorp zonder café of restaurant tegenkomen… In het volgende dorp midden in het oranje feestgedruis terechtkomen en gezellig in de zon op een terras iets eten en drinken… En verder maar weer, op naar huis… Thuisgekomen even onderuit op de bank, om daarna een lekkere vette hap te halen in de cafetaria… Gezien het feit dat wij kampioenen zijn in het in een korte tijd een enorme puinhoop veroorzaken, even flink aan de slag om het huis weer enigszins toonbaar te krijgen… Nog even een paar uurtjes voor ons samen… Koffers weer inpakken en ieder in de eigen auto, maar onderweg wel met elkaar bellend, weer naar huis c.q. buitenhuis…

Hoe krijg je een druk weekend in een kort stukje tekst ? Eigenlijk lukt dat niet… Daar was het veel te veel, veel te gezellig en veel te leuk voor. Tel  het relaxte gevoel dat dit weekend overheerste, onze fijne gesprekken, het maken van leuke plannen en afspraken en alle gezelligheid op bij het bovenstaande en voila, dan heb je het Koninginnedagweekend toch helemaal helder ! Lijkt me meer dan goed zo !