Een heel bijzonder kerstkado

Een wel heel mooi en bijzonder kerstkado heb ik gekregen van mijn lief en kinderen… Een kado dat ik niet had verwacht, en waar ik heel erg blij mee ben. Toch vraag ik me af of ik het eigenlijk wel kan aannemen. Mijn lief vindt zeker van wel, maar ik heb er, hoe blij ik er ook mee ben, toch een beetje een dubbel gevoel bij…
 

Eerste Kerstdag, alsmede Kerstavond, brengt mijn liefvriendje bij ons door. Dat is al een kadootje op zich ! Tweede Kerstdag heeft hij gereserveerd voor zijn familie. Dat is traditie, die viert hij samen met zijn broer en zus en hun gezinnen, en als het zo uitkomt met zijn kinderen. Zo ook dit jaar. Het feest wordt ten huize van zijn zus en zwager gevierd, en twee van zijn drie kids gaan gezellig mee. 

Laatst had ik het er met mijn lief over, dat ik me op zulke dagen soms een beetje ‘verscheurd’ voel. Ik vier de feestdagen natuurlijk met mijn gezin, en dat mijn liefvriendje daar inmiddels volledig bij hoort, is enorm fijn. Maar ik heb sinds twee en half jaar nóg een familie. Die van mijn liefvriendje. En ook met hen zou ik graag zulke dagen vieren. Ze nodigen me ook elke keer van harte uit. Een aantal feesten vieren we ook samen, maar Kerst is nu eenmaal Kerst en dat vier je niet op een heel andere dag. Dus op die dag blijf ik thuis en gaat mijn liefvriendje alleen. Klinkt en is logisch.

Het is ook geen probleem. Want er kan al zoveel ! Tot mijn verbazing en grote verrassing vertelde mijn lief me gisteren dat hij het prima vindt dat ik de andere kerstdag samen met mijn poly-schoonfamilie vier. Dat hij wel snapte dat ik het ook leuk vind om met hen samen te zijn tijdens feestdagen. Dat het voor mijn liefvriendje fijn is om samen met zijn vriendin, met mij dus, naar hen toe te gaan. Hij had het er ook met de kinderen over gehad, en ook zij vonden het geen probleem. Zij weten uit mijn verhalen ook wel dat ik er een heel gezellige familie bij heb gekregen en snappen best hoe het soms voelt. Het is dus oké dat ik met mijn liefvriendje mee ga, Tweede Kerstdag !

Wat een enorm lief en bijzonder kado ! Dat ze me dát gunnen… Ik ben er erg door ontroerd, maar er bekruipt me ook een gevoel van; kán dat wel ? Kan ik gewoon weggaan op zo’n feestdag, en het vieren met anderen, niet bij mijn eigen gezin zijn op die dag ? Mijn lief zei dat ik geen onzin moest praten, dat het helemaal prima was. Ook de kids hadden zoiets van: ‘Lekker gaan mam ! Wij vermaken ons toch wel. Kerst is bij ons niet veel meer dan gezellig bankhangen in joggingbroek, dus waarom zou je niet gaan ? We gaan in de kerstvakantie toch nog een dagje weg met z’n allen ? Helemaal goed dus !’. Dat zorgde voor een brok in mijn keel. Mijn kids, die zó reageren… Wow…

Maar toch, pfffff… best moeilijk hoor ! Toen ik het mijn liefvriendje vertelde, was hij erg blij dat ik met hem mee kon gaan, dat we ook samen met zijn familie Kerst konden vieren. Het gevoel dat ik in elke keuze iemand teleur stel, steekt bij mij dan de kop op. Gevalletje loyaliteitsconflict ? Ik weet het niet. Wat ik ook doe, dat gevoel van ‘verscheurd zijn’ blijft. Daar kom ik op geen enkele manier onderuit.

Wat ik kies ? Ik kies ervoor om Kerstavond, Eerste Kerstdag en Tweede Kerstochtend lekker thuis te zijn, samen met mijn lief, mijn kids en mijn liefvriendje. Heerlijk met z’n achten genieten van elkaars gezelschap, lekker eten en drinken, spelletjes, films, samen lachen én bankhangen in joggingbroek. Tweede Kerstdag ga ik ’s middags met mijn liefvriendje mee, om ook even met zijn familie samen te zijn deze Kerst. Best of both worlds...

Wat een práchtig kado heb ik gekregen !