Alles is liefde !


zondag 31 oktober 2010

Werk aan de winkel !

En pas laat gisteravond kwam het besef, zo zit ik dus in elkaar, daar komt het vandaan, dat is wat mijn gevoelens zo verwarrend maakt en moeilijk om goed mee om te gaan. Een besef dat best even binnenkwam..........
Gisteren ben ik de hele dag in de weer geweest met mezelf, met hoe ik me voel in bepaalde aspecten van het poly-leven, met waarom ik voel wat ik voel, met hoe daar beter mee om te gaan.
Door prachtige en heel open gesprekken met ontzettend mooie mensen die met hetzelfde worstelen, heb ik stukje bij beetje meer inzicht gekregen in het hoe en wat van mijn gevoel.
Waar komen die gevoelens vandaan, wat doen ze met met me, heb ik redenen om zulke gevoelens te hebben, hoe kan ik er mee om gaan, wat zijn mijn verbeterpunten, wat zijn mijn behoeftes, waar komen mijn angsten vandaan ?
Dit soort vragen zijn gisteren aan de orde gekomen in een workshop met de titel 'Omgaan met Jaloezie'.
Jaloers, ben ik dat dan ? Mag je het jaloezie noemen, als je zo onzeker bent over jezelf, over of je wel goed genoeg bent, leuk en spannend genoeg bent, over of je wel genoeg te bieden hebt aan je partner, gevoelens en twijfels hebt waardoor de angst om al het mooie wat je hebt te verliezen zo groot is, dat je het daardoor bijna onoverkomelijk moeilijk zou vinden, ook al gun je hem alle geluk van de wereld,  als je partner verliefd zou worden op een ander........en met twee partners is dat gevoel dus dubbel (hoewel voor allebei een ander gevoel geldt) .........
Is dat jaloezie ? Ik weet het niet, maar hoe je het ook wilt noemen, ik heb die gevoelens en ik worstel daar enorm mee, voer een fikse innerlijke strijd.
Juist omdat ikzelf ervaar hoe mooi en geweldig het is om van meer mensen te houden, zoveel liefde te geven en te krijgen, vind ik deze gevoelens zo ontzettend moeilijk, ik accepteer ze ook niet, want waarom zou ik mijn partner(s) niet gunnen waar ik zelf zo enorm van geniet ? Dat is een tegenstrijdigheid die niet kan, die niet mag, iets wat ik mezelf niet toesta te voelen. Die voor schuldgevoelens zorgt, dat ook.
Gisteren heb ik ervaren dat er meer mensen zijn die met hetzelfde probleem rondlopen, dat ik hierin niet de enige ben, dat het allemaal om angsten en behoeftes draait, om irrationele gedachten. Om dat uitermate vervelende, irritant aanwezige innerlijke stemmetje dat je van alles influistert. Om negatieve gedachten, die je moet leren om te zetten naar positieve. Om het accepteren van die gevoelens, dat die er mogen zijn. Dat jij er mag zijn, inclusief deze 'tekortkomingen' (dat zijn het niet maar zo voelt het voor mij wel). Pas als je jezelf gevoelens als deze toestaat, accepteert dat ze bij je horen, dan pas kun je er iets mee.
Dan pas kun je ze aanpakken, er beter mee om leren gaan.
Dat kun je ook alleen maar zelf, niemand kan je daar bij helpen. Het is een proces wat veel tijd kost, veel strijd ook, maar dat geeft niet. Het is daarbij wel ongelooflijk fijn om te weten dat mijn twee mannen me enorm steunen hierin, en dat ze allebei zo trots op me zijn doet me ontzettend goed
Als ik in staat ben te accepteren dat deze gevoelens er zijn, er mogen zijn, kan ik het tij gaan keren, kan ik echt aan het werk, dat ben ik nu natuurlijk ook al, en flink ook, maar ik had net wat meer inzicht en handvatten nodig om daadwerkelijk constructief hiermee aan de slag te gaan. En het zal me gaan lukken ook !!
Een heftige, maar wel een heel mooie dag dag was het, vol emoties, openheid, besef, verbazing, herkenning, strijd, inzicht, bevestiging, gelijkheid, prachtige mensen en heel veel warmte.......

2 opmerkingen:

  1. Lieve DivaKatinka,

    Wat een prachtige blog heb je geschreven over je worsteling met jaloezie. Je legt een van de grootste taboes bloot die er in de polyamoriewereld zijn, namelijk de jaloezie van degene die polyamoreus is. Veel mensen hebben een groot oordeel over de jaloezie van polyamoreuzen: ''waarom zou je een ander niet gunnen wat je zelf hebt? Dat is pas echt egoistisch!'' wordt vaak gedacht.
    Het is niet zo simpel, want bij jaloezie worden hele andere facetten van het menszijn aangesproken dan bij het ruimte maken voor gevoelens voor een ander dan de eigen partner. Dat heb jij in deze blog heel mooi verwoord. Dank je wel voor het delen. Ik hoop dat er meer mensen zijn die jouw voorbeeld volgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Katinka, wat een openhartig blog heb je geschreven. Heel herkenbaar en voor mij prettig om te lezen dat er meer mensen zijn die met de gevoelens worstelen waar ik mee worstel. Bedankt, Diana

    BeantwoordenVerwijderen