'Iets'

Ken je dat gevoel ? Dat er 'iets' in de lucht hangt ? Dat er 'iets' staat te gebeuren ? Je hebt alleen nog geen idee wat dat 'iets' is...

Ik heb dat gevoel momenteel. Een fladderend gevoel, een soort van kriebel die me vertelt dat er 'iets' gaat veranderen. Dat gevoel heb ik al langer. Ik kan er alleen de vinger nog niet op leggen. Mijn gevoel is juist, daar twijfel ïk niet aan. Mijn intuïtie heeft me namelijk nog nooit bedrogen. Vroeg of laat blijkt altijd dat ik het bij het juiste eind had. En dat is best lastig soms...

Ik word er een beetje ongedurig van. Weten dat er 'iets' op je pad gaat komen, maar nog niet weten wat. Zeker als je ook voelt dat dat 'iets' niet iets prettigs zal zijn. Als dat wel zo zou zijn, dan was die ongedurigheid van een heel andere aard, meer springerig en opgetogen. Nu zorgt het voor een soort van bezorgde onrust.

Wachten op 'iets' maar niet weten wat... pffff... Zo vervelend soms, die hooggevoeligheid !

Een beetje extra

Na een meer dan heerlijke vakantie met mijn liefvriendje, weer fijn thuis komen,  twee leuke theatervoorstellingen en een gezellig weekend van samenzijn met al mijn lieverds, is het nu weer ‘gewoon’ maandag…

Een dag zoals alle anderen, met vroeg opstaan, de kids naar school helpen, wasjes draaien, opruimen, blogje schrijven, beetje poetsen, boodschappen, koken, nou ja, noem het maar op. Niets bijzonders dus. Maar als ik in mijn agenda kijk, zie ik dat ik het wat bijzonderder moet gaan maken. Dat ik, behalve de dagelijkse dingen, ook elke dag iets extra’s moet gaan doen…

Het is nu bijna november. Vanaf januari gaat de behandel-/begeleidingsfase van mijn revalidatietraject in (hoera, ik ben ‘goedgekeurd’ !) en dan zal ik, drie maanden lang, daar minimaal drie halve dagen per week intensief mee bezig zijn. Ik ben al niet zo’n poets, maar dan zal het nog veel minder worden ben ik bang. Minder tijd, en naar alle waarschijnlijkheid zeer geregeld ook minder puf. Dus heb ik me voorgenomen te zorgen dat vóór die tijd allerlei (achterstallige) klussen in huis gedaan zullen zijn. Kasten uitmesten, administratie op orde, alle kamers een grote beurt geven, dat soort klussen. En natuurlijk heb ik daar niet echt zin in, maar het moet ! 

Daarbij heb ik al een opdracht van de fysiotherapeut in the pocket: de komende tijd moet ik weer gaan fietsen. De laatste tijd ging dat door mijn klachten steeds moeizamer en ik wil dat heel graag weer gewoon kunnen. Er is dus een schema gemaakt om dat weer op te gaan bouwen. Beginnen met een aantal minuten per dag en om de paar dagen een minuutje erbij. Het doel is om over een tijdje in ieder geval een half uur zonder problemen lekker door te kunnen trappen. Werk aan de winkel dus !

Dus als er de komende tijd op Twitter fiets-tweets voorbij komen en blogs ineens over uitgebreide poets-sessies gaan, dan zeg ik bij voorbaat alvast sorry daarvoor… *grijns*

Vakantie in Stockholm

Eindelijk was het dan zover, samen met mijn liefvriendje ging ik op vakantie. Vorig jaar gingen we naar de zon, nu zochten we het een stuk noordelijker. Naar Stockholm ! Winterjassen mee dus !

Vorige week donderdagavond begon onze vakantie al. Omdat we vrijdag al vroeg op weg moesten, ging ik donderdag gezellig bij mijn liefvriendje slapen, zodat we ’s ochtends net wat relaxter konden vertrekken. Na een korte nacht was de wekker genadeloos. Maar als je weet dat je er uit moet omdat je anders je vliegtuig gaat missen, is het geen enkel probleem om zo vroeg op te staan ! Boterhammetje mee voor onderweg, koffers in de auto, papieren goed opgeborgen in de handbagage, en daar gingen we ! Eerst naar het vooraf al gereserveerde parkeerterrein en toen met de shuttlebus naar de luchthaven. Inchecken had ik al via internet gedaan, dus toen de koffers ingeleverd waren, was het alleen nog maar een kwestie van wachten. En tijd voor Starbucks natuurlijk !

Na een voorspoedige vlucht landden we rond het middaguur op Arlanda Airport. Maar toen waren we er nog niet. De luchthaven ligt zo’n 45 kilometer buiten Stockholm, maar met de pendelbus naar hartje centrum werkte prima. Honger gekregen van het reizen zijn we eerst maar gaan lunchen op het centraal station. We maakten ook meteen kennis met het feit dat Zweden een erg duur land is…

We hadden bedacht om Stockholm per openbaar vervoer te gaan verkennen. Ik had mijn huiswerk goed gedaan en wist dat er betaalbare weekkaarten te koop waren, waarmee je onbeperkt met elke vorm van openbaar vervoer binnen de stad kon reizen. Dus het eerste wat we deden na de lunch was twee van zulke kaarten aanschaffen ! En toen kon het avontuur beginnen. Eerst uitpluizen welke metro we moesten nemen, op het immens grote station onze weg proberen te vinden, mét twee zware koffers, en toen nog zorgen dat we op tijd in de goede metro zaten. Dat begon goed ! Maar het ging allemaal heel voorspoedig en gemakkelijk.

Eenmaal uitgestapt in de wijk (Östermalm) waar ons appartement was, lazen we op de voucher hoe we daar het snelst konden komen. Te voet, want het was maar een klein stukje. In principe was dat ook zo, maar het ging niet echt soepel. Mijn liefvriendje had al dagen last van zijn rug, en juist nu onze vakantie begon, had hij extreem veel pijn. Nog een geluk dat onze koffers wieltjes hadden… 

Eindelijk waren we op het juiste adres. Pfff… Na het inchecken konden we naar onze studio. En wow, dat zag er geweldig uit ! Mooi ingericht, een grote badkamer, helemaal prima. Hier zouden we het wel een paar dagen uithouden. We waren allebei erg moe, mijn liefvriendje’s rug protesteerde enorm, dus we zijn lekker gaan liggen en ik viel prompt in slaap. Na een uurtje of wat zijn we de wijk ingegaan om de supermarkt te zoeken, want we zouden die avond zelf koken. De winkel bleek een paar straten verderop te zijn, lekker makkelijk, en met eten en wat lekkere snoeperijtjes togen we weer huiswaarts. 

Na het eten kropen we lekker lui voor de televisie (best grappig, Engelstalige programma’s met Zweedse ondertitels) en vielen allebei in slaap. Toen we weer wakker werden, was het inmiddels half twee ’s nachts… Van onze plannen om die avond al wat te gaan ondernemen was dus niets terechtgekomen. Nou ja, ook niet zo heel erg. Zo hadden we in ieder geval wat slaap ingehaald en we zouden de volgende dag een stuk fitter zijn om de stad te gaan ontdekken. Elk nadeel heeft dus duidelijk ook weer z’n voordeel…

Zaterdag begon met een heerlijk ontbijt. Bij boeking bleek al dat ontbijt inbegrepen was, normaal gesproken niet echt gebruikelijk bij een appartement, maar wel heel handig. We konden ons hele verblijf genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet in een leuke eetzaal in het complex. De gang door, de lift in en aanschuiven maar, makkelijker kon je het bijna niet hebben ! Daarna was het tijd om de stad in te gaan ! We ontdekten een bushalte voor de deur, met een bus die om de paar minuten reed en ons bij het metrostation bracht.  Daar kwam om de tien minuten een metro, dus voor we het wisten stonden we midden in het oude stadscentrum (Gamla Stan).

Wat een prachtig centrum ! Oude panden, in warme rode en gele kleuren, smalle straatjes, mooie doorkijkjes, we keken onze ogen uit. Midden in de stad ligt het Koninklijk Paleis, waar we, zoals het echte toeristen betaamt, de wisseling van de wacht hebben gadegeslagen. Leuk om te zien ! Jammer dat het weer niet best was, het was fris en het regende, maar een kniesoor die daar op let ! Daarna zijn we verder de stad ingelopen, heb ik DÉ jas gekocht (yes !) en zijn, om dat te vieren, koffie met taart gaan doen in een erg leuk tentje. Daar stikt het van in Stockholm ! Helemaal leuk !

’s Avonds hebben we weer in het appartement gegeten en na een lui uurtje om de moeheid uit de benen te krijgen, en de pijn enigszins uit de rug van mijn liefvriendje, zijn we weer op pad gegaan. Nu naar een ander stadsdeel, want we gingen uit ! Stockholm heeft volop uitgaansgelegenheid, en deze avond was onze keus gevallen op een (volgens ons reisgidsje) trendy uitgaansgebied, ‘Sofo’ genaamd. Trendy was het, en duur ook ! Tjonge, echt belachelijk die prijzen. Je betaalt zo acht euro, of meer, voor een biertje ! Na twee ‘kroegen’ hadden we het dus wel gezien. Door de wijk (Södermalm) slenterend zijn we terug naar de metro gegaan en zo weer richting appartement gereisd. 

Zondag, uitslaapdag ! Het ontbijt werd in het weekend iets later geserveerd, dus dat gaf ons de kans iets langer te blijven liggen. Altijd fijn ! De ochtend begon dus lui en op ons gemak. ’s Middags zijn we naar weer een ander deel van de stad gegaan, een veel moderner deel (Norrmalm). Winkelen dus, want dat kon ook gewoon op zondag. We hebben heerlijk rondgestruind in aparte winkels (die zijn er meer dan genoeg !), door brede straten gewandeld, een duur warenhuis maar gelaten voor wat het was en zijn later aan de andere kant van diezelfde wijk heerlijk gaan eten (onder andere sushi, smullen !) in een wel heel apart Aziatisch restaurant. Ook hier weer torenhoge prijzen, dat wel… 

Laat op de avond, terug in ons appartement, raakten we aan de praat. Er zat mij iets nogal dwars en omdat ik nu eenmaal niets voor mijn liefvriendje verborgen kan houden, merkte hij dat op en vroeg me wat er aan de hand was. Dat mondde uit in een intens gesprek. Een gesprek waarin ik mijn gedachten en gevoelens goed duidelijk heb kunnen maken, een gesprek waarin hij me op een groot aantal punten volkomen gelijk gaf en me helemaal begreep. Een gesprek dat bij ons beiden voor veel inzichten zorgde en waardoor we allebei erg geëmotioneerd raakten. Op één of andere manier vormen zulke gesprekken zich vaak als we langere tijd bij elkaar zijn. Dan hebben we natuurlijk ook alle tijd en worden door niets of niemand gestoord en dat maakt dat het ook kán. Het was niet het makkelijkste gesprek dat we ooit gevoerd hebben, maar wel een heel belangrijk. Toen we, heel laat, in elkaars armen in slaap vielen, waren we het er dan ook over eens dat het een bijzondere en mooie avond was geweest…

En toen was het al weer maandag. Wat vliegt de tijd toch als je op vakantie bent ! We begonnen maar eens wat vroeger deze dag. Na het ontbijt vertrokken we direct. Eerst met de metro, en later met de veerboot. Die maakt gewoon deel uit van het normale openbaar vervoer, ook niet gek met al dat water, en onze kaart was ook hier gewoon geldig. Handig hoor ! We gingen naar weer een ander stukje stad (Djurgarden). Onder andere het beroemde pretpark Gröna Lund (Tivoli) bevindt zich hier. 

Onze bestemming was echter het Vasamuseet. Een museum met maar één tentoongesteld stuk, een enorm houten oorlogsschip, de ‘Vasa’. Een schip dat tijdens zijn eerste vaart, na amper een kilometer gevaren te hebben, al gekapseisd en gezonken is, een feit dat vooral mijn liefvriendje hilarisch vond. Het schip is in de jaren zestig geborgen, gereconstrueerd en is nu in een speciaal gebouwd museum te bezichtigen. Een erg toeristische attractie, maar desalniettemin erg de moeite waard. 

In het museum hebben we genoten van koffie met heerlijke notentaart (de Zweden houden erg van zoetigheid) en daarna hadden we plannen om in een ander deel van de stad te gaan eten. Helaas werd mijn liefvriendje niet lekker en leek het ons verstandiger om terug naar ons appartement te gaan. Onderweg hebben we wat boodschappen voor een eenvoudige maaltijd gedaan en de rest van de avond was dan ook een rustige, die we lezend en televisie kijkend in bed hebben doorgebracht. Gelukkig voelde mijn liefvriendje zich later die avond weer een stuk beter.

Dinsdagochtend hebben we na het ontbijt nog even rustig aan gedaan. Toen was het weer tijd om onze openbaar vervoerkaart te benutten. Met de metro gingen we naar dezelfde plek als maandag, om daar de veerboot te nemen, maar nu stapten we aan de andere kant aan wal, in Skeppsholmen.  Buiten dat het daar prachtig wandelen was langs het water, met uitzicht op andere delen van de stad, bevonden zich daar ook diverse musea.

Onze keus viel op het Moderna Museet, een museum voor moderne kunst door bekende en minder bekende kunstenaars. Op dat moment was er een tentoonstelling van een fotograaf, en we boften toen bleek dat we een uitgebreide catalogus van zijn werk mee naar huis mochten nemen. Had ik gelijk een prachtig kado voor derde ! Na een fiks aantal uren door het museum te hebben geslenterd, koffie met smörgas te hebben genuttigd en onze catalogussen te hebben opgehaald, zijn we weer richting veerboot gegaan om weer in een andere wijk te gaan eten.

In Östermalm, maar dan in een heel ander deel als waar wij logeerden, zijn we gaan eten in een echt Zweeds restaurant, waar ze ‘husmanskost’ serveerden, echte Zweedse gerechten. Daar hebben we gesmuld van gehaktballetjes en zalm (hoe Zweeds wou je het hebben ?) en ik had een meer dan verrukkelijk toetje, taart met chocolademousse, pannacotta, verse bramen en bessen en een dikke plak pure chocolade. Zó héérlijk ! Met volle buiken zijn we daarna lekker gaan wandelen, naar een plek verderop in de wijk, waar een jazzclub gevestigd was. Maar daar zijn we niet verder dan de voordeur gekomen. De entreeprijs was namelijk zo belachelijk hoog dat we direct weer omgedraaid zijn. Dan maar koffie om de hoek, dat was ook leuk, en een stuk betaalbaarder. Later hebben we de bus gepakt, ‘onze’ lijn 1, die ons weer tot voor de deur van ons logeeradres bracht.

Woensdag, onze laatste dag in Stockholm… De wekker ging al vroeg, want we gingen vroeg ontbijten. Dat moest ook wel, want om twaalf uur werden we geacht uit te checken. Na het ontbijt hadden we gelukkig tijd genoeg om uitgebreid te douchen en rustig alles op te ruimen en onze koffers weer in te pakken. Ruim voor uitchecktijd waren we bij de receptie, waar we onze bagage mochten stallen tot het tijd werd om naar de luchthaven te gaan. Goed geregeld ! We zijn voor de laatste keer met bus en metro richting Gamla stan gegaan. Ik moest nog wat souvenirs voor lief en kids kopen, je kunt natuurlijk niet met lege handen thuiskomen ! We ontdekten een erg leuk en zowaar betaalbaar eettentje (ze zijn er echt, maar je moet ze wel weten te vinden), waar we heerlijk hebben geluncht en lang hebben zitten praten, filosoferen bijna. Heerlijk om zo over van alles te praten, over hoe we in het leven staan, in onze relatie, wat we zouden willen, hoe we de toekomst zien…

Halverwege de middag zijn we onze koffers gaan halen en met de bus naar het centraal station gegaan, om daar de pendelbus naar de luchthaven weer te nemen. Natuurlijk stapten wij bij de verkeerde terminal uit, en moesten zodoende de hele airport doorkruisen om bij de goede gate te komen. Nog even een hapje eten bij MacDonalds en na een lekker kopje koffie met ‘kanelbulle’ gingen we richting gate en kon onze terugvlucht beginnen.

Een lawaaierige vlucht was het, er zat namelijk een compleet voetbalelftal aan boord, Zweden wel te verstaan, die vóór het boarden al de nodige biertjes hadden genuttigd. Toen de cabincrew drankjes kwam brengen was halverwege de hele voorraad bier dan ook al weer op… Al met al was er een hoop herrie, maar de heren voetballers hebben het erg gezellig gehouden en barstten spontaan in gezang uit toen het vliegtuig in Amsterdam landde. In no time hadden we onze koffers, de shuttle naar het parkeerterrein stond ook al klaar en voor we het wisten waren we onderweg naar huis…

Een heerlijke vakantie was het dus ! Stockholm is een geweldige stad en we hebben allebei het gevoel dat we nog eens terug willen, om nog meer te zien en doen. Het was erg leuk om de stad met het uitstekend geregelde openbaar vervoer te ontdekken. Onze eigen openbaar vervoer providers zouden daar eens moeten gaan kijken, daar valt een hoop te leren ! Mijn liefvriendje en ik hebben in ieder geval genoten. Van een prachtige stad, van uiterst vriendelijke en zeer goed Engels sprekende Zweden, van cultuur en vermaak, en natuurlijk van elkaar. Heerlijk dat het kan, zo samen een weekje er tussen uit, ook al omdat het thuis dankzij mijn lief gewoon doordraait. Wij boffen maar ! Plannen voor een volgende vakantie ? Ja, die zitten al in ons hoofd. Maar eerst nagenieten van deze heerlijke week ! En zoals mijn liefvriendje zegt: ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ *grijns*

Even weer vijftien...

Wat een enorm feest was het gisteravond in het Gelredome ! Ik voelde me echt weer even 15 jaar, toen ik daar luidkeels alle liedjes zo mee stond te zingen... Doe Maar ruled !

Toen Doe Maar stopte in 1984, leek dat even het einde van de wereld. Ik ben nooit zo'n hysterisch gillende, flauwvallende fan geweest, maar het uiteindelijke afscheidsconcert was toch best emotioneel voor een 15 jarige bakvis *grijns*.
Toen ze in 2000 terug kwamen voor een reeks concerten in Ahoy Rotterdam, kon ik er niet bij zijn. Dat had een heel goede reden, ik was namelijk hoogzwanger van jongste, maar toch vond ik het heel jammer. Mijn broer, die een stuk jonger is dan ik, maar die ik volledig met het Doe Maar virus heb besmet, was er toen wél bij, en daar plaagt ie me nu nog mee...

Toen Doe Maar een paar jaar geleden in de Kuip optrad, ben ik er wel heen geweest. Mét mijn broer ! Dat was ook een geweldig concert. En nu was Doe Maar dus in het Gelredome te zien, als de volgende in de Symphonica in Rosso reeks. Toen ik dat hoorde, heb ik direct tickets besteld. Dát liet ik niet aan mijn neus voorbij gaan ! Samen met mijn lief, mijn liefvriendje en mijn broer (natuurlijk) heb ik gisteren enorm genoten van een geweldig concert. Alle liedjes kwamen langs, en wat is het toch leuk dat iedereen alles nog steeds moeiteloos meezingt. Samen met duizenden leeftijdsgenoten de liedjes van toen mee bléren, het was helemaal leuk. Er waren ook gastoptredens van tijdgenoten van Doe Maar, en natuurlijk kende iedereen ook die teksten nog feilloos uit het hoofd. Een feest van herkenning dus ! En super om meegemaakt te hebben !

 
(Nu zit ik nog even na te genieten. Ik heb mijn mannen al vroeg uitgezwaaid vanochtend, neem zo nog een kopje thee en ga dan heel hard aan de slag. Morgen ga ik op vakantie met mijn liefvriendje, en ik heb nog een heleboel te doen vandaag. Vanavond ga ik al naar hem toe, met mijn koffer, onze benodigde papieren en reisgidjes, want morgenochtend moeten we al heel vroeg op weg naar Schiphol. We hebben er onwijs veel zin in ! Maar nu eerst nog even hup, aan het werk ! Enne... tot volgende week !)

Gezellig allemaal samen !

Wat een lekker weekend was het weer ! Heerlijk relaxt, allemaal samen, echt genieten ! Vrijdagavond zijn we al goed begonnen, mijn lief en ik zijn samen met onze kids, ter gelegenheid van onze trouwdag, heel gezellig uit eten geweest. We hebben ontzettend gelachen met zijn zessen, heerlijk gegeten en het was leuk om even echt als gezin samen te zijn. Door alle drukte schiet dat er toch nog wel eens bij in…

Zaterdagochtend mocht ik uitslapen. Mijn lief had me laten liggen, ging zelf alvast boodschappen doen, en toen hij terugkwam was ik nog maar net uit bed… hoezo langzaam aan opstarten ?!
Rond het middaguur was mijn liefvriendje er. ’s Middags zijn we even naar de stad geweest, hij had wat dingetjes nodig, en we wilden nog een reisboek over Stockholm halen. Daar gaan we a.s. vrijdag samen voor een kleine week heen ! Na supersnel gevonden te hebben wat we nodig hadden, zijn we van koffie met Bossche Bollen (jaha, de echte, van bakker De Groot !) gaan genieten in een leuke kroeg. Thuisgekomen is mijn liefvriendje in een felle strijd met jongste verzeild geraakt. Wees gerust, dat was gewoon tijdens een Wii-spelletje hoor ! *grijns*

Omdat mijn lief al vroeg de deur uit moest, en mijn liefvriendje en ik samen naar het theater zouden gaan, aten we redelijk op tijd. Het is altijd ongelooflijk om te zien hoe grote pannen eten hier in no time leeg zijn…

Op naar het theater ! We hebben genoten van een erg leuke Vlaamse cabaretier, Philippe Geubels. Enorm droge humor, grappige anekdotes en een hilarische manier van vertellen. Een aanrader ! Na afloop hebben we nog iets gedronken en toen was het tijd voor de volgende halte.
Een aantal van mijn bandleden spelen samen in een ander bandje, en zij traden op die avond. Natuurlijk wilde ik daar bij zijn ! Mijn lief was er al, hem was gevraagd te assisteren bij de techniek, en toen wij binnenkwamen was de tweede set in volle gang. Het klonk geweldig ! 

Omdat ze vlakbij optraden, waren we te voet gegaan, wat betekende dat we met een gerust hart een alcoholisch drankje konden nemen… De mannen gingen aan het bier, ik aan een lekker mixdrankje en het was hartstikke gezellig. Ik vond het helemaal leuk dat mijn bandmaatjes vroegen of ik een nummer mee wilde doen. Natuurlijk, heel graag zelfs ! Super leuk om zo met hen samen te zingen ! Toen het publiek aan het einde van die set vroeg om meer, besloten ze om nog een kort setje te spelen, en heb ik nog eens twee nummers gezongen. Heerlijk om te doen !
Daarna was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Natuurlijk moest dat met een korte omweg, precies, langs de shoarmatent, zodat we uiteindelijk pas om twee uur thuis waren. We zijn meteen gaan slapen, want de volgende dag zou de wekker ons al om acht uur wakker maken…

Dat viel nog niet mee, zo vroeg opstaan. Mijn liefvriendje moest om negen uur de deur uit, hij had een workshop die dag, en het was best moeilijk om ons warme bed te verlaten. Na een snelle kop koffie en met een gevulde broodtrommel bij wijze van ontbijt voor onderweg, is hij op weg gegaan. Ik ben als een speer lekker ons bed weer ingekropen, en heb tot rond het middaguur geslapen… Mijn lief en kids waren al lang op en aan het rondrommelen, maar ik heb niets gehoord. Was wel lekker hoor, even bijslapen, en best nodig ook. Toen ik opstond was het al bijna lunchtijd, en na een lekker broodje besloot ik om van de rest van de dag ook maar pyjama-dag te maken…

Halverwege de middag was mijn liefvriendje weer terug. Om de luie zondag voort te zetten zijn we op de bank gekropen voor een leuke film. Mijn liefvriendje had de musical ‘Kunt U mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer ?’ nog steeds niet gezien, dus dat werd hoog tijd ! Alles meezingend (en soms zelfs dansend...) hebben we met zijn allen gekeken. Derde kon zelfs alle gesproken teksten meespreken, en ik heb mijn liefvriendje geregeld zien kijken met een blik van ‘dus…’, helemaal leuk ! 

’s Avonds was het frietjes-tijd, mijn lief heeft een enorme berg frietjes en snacks gebakken en, tegen alle regels in, hebben we met het bord op schoot zitten smullen. Intussen was de volgende dvd het apparaat ingegaan, ‘Doe Maar, de musical’ was aan de beurt. Konden we alvast oefenen voor het concert van Doe Maar aankomende week… En nu kon mijn liefvriendje wel alles meezingen… *grijns*

Toen was het tijd om weer afscheid te nemen. Maar voor heel kort deze keer ! Aanstaande woensdag zie ik mijn liefvriendje al weer. Samen met hem, mijn lief en mijn broer ga ik dan dus naar Doe Maar, yes ! Een dag later begint ’s avonds onze vakantie, want vrijdagochtend vroeg vliegen we… Wat een vooruitzichten weer ! Nu eerst genieten van de herfstvakantie, de kinderen zijn vrij, ik heb deze week geen revalidatie-afspraken en ben dus ook vrij. Helaas moet mijn lief wel werken, dat is jammer… Lieve lezers, ik ga mijn kopje thee leegdrinken en aan de slag. Nog genoeg te doen vóórdat het vliegtuig vrijdag vertrekt. 

Fijne dag !

Trouwdag

12 oktober 1990 was een dag met stralend mooi weer. Het was zo'n 22 graden, geen wolkje aan de hemel en door de stralende zon waren de herfstkleuren, die er ook al volop waren, extra prachtig. Dat kun je heel goed zien op de foto's...

Op die dag trouwden mijn lief en ik. Daar was geen romantisch huwelijksaanzoek aan vooraf gegaan, maar na ruim drie jaar happy samenwonen, en het hebben van een kinderwens, leek ons dat gewoon een logische stap. Dus op een vrije dag zijn we er eens goed voor gaan zitten, en 's avonds hadden we onze bruiloft al helemaal geregeld.

Drie maanden later was het zover. We hadden een prachtige dag ! Een redelijk traditionele bruiloft was het, behalve dan dat we wel een dienst in de kerk hadden (met zelf geschreven teksten en veel muziek), maar ons huwelijk niet kerkelijk hebben laten registreren, daar zagen we het nut niet van in. En oké, een bruid die in diezelfde kerk een lied voor haar kersverse echtgenoot zingt, daar keek menigeen toen ook wel van op...
Later die dag volgde een receptie, eten met de hele familie en 's avond hadden we een groot en heel gezellig feest. Een dag uit duizenden !

Inmiddels zijn we 22 jaar verder... Tjonge, 22 jaar getrouwd !
In die 22 jaar hebben we samen veel meegemaakt, mijn lief en ik. We kregen al snel kinderen, ons gezin groeide in een aantal jaren gestaag. Dat was een hele drukke tijd, waarbij alles in het teken stond van onze vier koters. Het feit dat al onze kinderen iets bleken te 'mankeren', trok wel een wissel. Je toch al drukke rol als ouder wordt nog drukker, de extra zorg die daar bij komt kijken maakte het soms erg moeilijk om tijd voor elkaar te maken. Toch is ons dat aardig gelukt. We gingen geregeld samen op stap, of een weekendje weg, en dankzij een lieve oma die de kids dan opving, kon dat ook.

In de loop der jaren hebben we samen ons huis grondig verbouwd, zodat onze relatief kleine woning wat meer ruimte zou bieden aan ons grote gezin. Pittige, maar wel heel leuke periodes waren dat. Mijn lief werkt(e) full-time en heeft daar in de beginjaren nog naast gestudeerd. Ik was, toen de kids nog klein waren, thuis en zorgde dat alles reilde en zeilde. Later ben ik ook gaan werken, en was het laveren tussen werk, kids, hobby's, medische afspraken en sociaal leven. Druk, druk, druk, zoals elk jong gezin.

En nu ? Tja, nu zijn we veertigers, worden de kinderen groter en is de zorg voor hen veranderd, maar niet minder druk.We hebben heel wat stormen doorstaan. Er is een hoop gebeurd, leuke dingen, maar ook verdrietige, moeilijke dingen. Samen hebben we ons overal doorheen geslagen. We kunnen alles aan, omdat we samen zijn, van elkaar houden en een diepe verbondenheid hebben. We zijn zo vertrouwd met elkaar, aan één woord hebben we vaak genoeg.

Ons leven is wel heel anders geworden. Er wandelt, naast mijn lief, nog iemand met mij door het leven. Het mag en kan. Dankzij de liefde die er is. Die er al meer dan 28 jaar is, want zolang zijn mijn lief en ik al samen. Dat we trouwden was dat niet meer dan logisch. We wilden ons officieel aan elkaar verbinden, samen door het leven, samen oud worden en genieten van alles wat het leven ons zou brengen. En dat willen we nog steeds !

Vandaag vieren we dat we 22 jaar getrouwd zijn. Nu zegt een datum ons niet zoveel, maar het is wel fijn om er bij stil te staan. Vanavond gaan we samen met de kinderen lekker uit eten en proosten we op nog heel veel liefdevolle jaren erbij !

Lief, ik hou van jou ! ~xxx~

Een onrustig weekend

Nee, een topweekend was het niet, allesbehalve zelf. Het begon vrijdagmiddag al. Ik dacht alles op een rij te hebben met betrekking tot een bepaalde situatie, en had er zelfs een redelijk goed gevoel over, maar nee hoor, het werd patsboem, even snel, gewoon volledig teniet gedaan. Behalve alleen maar boos daarom, begon ik het weekend ook nog eens heel erg verdrietig... Dat was al geen goed begin dus !

Mijn gezondheid wil ook nog steeds niet. Ik was donderdag nog bij de huisarts geweest omdat ik zo'n ontzettende maagpijn bleef houden. Er heerste wel een virus, mijn mannen en kids hadden daar ook al last van gehad, maar ik dacht dat het wel eens aan mijn medicatie kon liggen. Ik slik natuurlijk nogal wat medicijnen, en met mijn gevoelige maag is het dan een kwestie van wachten op problemen. Mijn huisarts heeft een ontstekingsremmer vervangen door een wat minder maag-onvriendelijke, in de hoop dat dat de klachten wat zal verminderen. Een stevige maagbeschermer erbij en dan komt het hopelijk goed !
Vrijdag was dat in ieder geval nog niet zo. Hangen op de bank, heel voorzichtig af en toe een cracker eten, veel thee en af en toe een dutje, zo ben ik de dag doorgekomen.

De nacht was helemaal een drama. Enorme maagkrampen en de 'normale', nu ook wat hevigere fibro-pijn, zorgden ervoor dat ik niet kon slapen. Pas tegen de ochtend ben ik ingedommeld, maar ja, dan slaap je niet echt diep meer. En dan ga je dromen. Levensecht, en heel naar. Ik was kapot toen ik opstond...

Ik had met derde afgesproken 's ochtends te gaan shoppen, hij moest echt nodig wat nieuwe kleding, maar het stortregende zo hard, dat we dat maar even uitstelden. Gelukkig werd het in de middag nog heel mooi weer, en we hebben een paar gezellige uurtjes in de stad doorgebracht. Hij was goed geslaagd, we hadden lekker geluncht en ik had op de valreep ook nog een leuk jasje gescoord, voor een spotprijsje, en daar houd ik erg van ! Net weer thuis kreeg ik een telefoontje van het reisbureau. Ik mocht de papieren met betrekking tot de vakantie met mijn liefvriendje ophalen. Nog maar elf dagen, dan vertrekken we. Yes !

De zaterdagavond stond in het teken van het theater, én een feestje. Mijn lief en ik hebben een komische voorstelling gezien, met een grappig verhaal, een leuke cast die ook nog eens allemaal dubbel-, zelfs driedubbelrollen, speelde en die er een heerlijke bende van maakte op het toneel. (Dus als je een avondje lekker onbezorgd wil lachen, 'De Bonbonfabriek' is daar uitermate geschikt voor). Daarna zouden we nog naar een feestje, een vriend werd 50 en vierde dat uitgebreid, maar ik trok het echt niet meer. Ik was zo moe, en had inmiddels zoveel pijn, dat ik thuisgekomen direct op de bank ben geploft. Mijn lief is er dus alleen heengegaan. En dan baal ik ontzettend, dat ik dat dan niet meer kan, dat een middagje stadten en naar het theater gaan me al zoveel energie hebben gekost dat een feestje er achter aan te veel van het goede is, en dat mijn lief dan dus alleen moet gaan...

En ironisch genoeg kon ik ook niet slapen. Ik was nog op toen mijn lief thuiskwam, zat naar een heel interessant programma over bijzondere psychiatrische aandoeningen te kijken en wilde dat graag helemaal zien. Pas heel laat ben ik hem naar boven gevolgd, en toen lukte slapen nóg niet. Pfff, weer een praktisch doorwaakte nacht dus. Weer pas tegen de ochtend inslapen, weer verontrustende dromen en telkens wakker schrikken en weer heel vermoeid opstaan. Toen liep het intussen al wel tegen elven, dat dan weer wel...

Een luie zondag volgde. Ik had met derde afgesproken samen met hem naar één van zijn favoriete films te kijken, en 's middags doken we op de bank om dat te doen. Potje thee erbij, derde had heerlijke kaasstengels gebakken, helemaal knus. Tot we op een gegeven moment ontdekten dat onze kat wel heel vreemd deed... Dat deed hij al langer, hij was ziek geweest en zijn gedrag was dusdanig veranderd dat wij vermoedden dat hij een herseninfarct of iets dergelijks had doorstaan, hij wist soms niet meer waar hij was en deed de raarste dingen, maar nu was het wel heel erg. Hij bleef maar rondjes draaien, alsof hij achter zijn staart aan zat. Hij leek er niet meer uit te kunnen komen, en toen we hem tegenhielden, kregen we hem ook niet meer in een normale houding. De paniek was te zien in zijn ogen, zo zielig. We hebben hem voorzichtig in een liggende houding weten te krijgen en hebben de dierenarts gebeld. We mochten meteen met hem komen. Wat ik zelf al dacht, was ook de mening van de dierenarts, zo kon het niet meer, we moesten hem laten inslapen. Derde was met me meegegaan en samen moesten we afscheid nemen van onze lieve, gekke kat. Wat was dat moeilijk... Dat beestje weg zien zakken, het verdriet van derde, mijn eigen tranen die heel hoog zaten, pfff, op zo'n moment zou je willen dat je geen huisdieren had, dan hoefde je er tenminste ook nooit zo verdrietig afscheid van te nemen. En met een lege kattenmand weer naar huis gaan... echt afschuwelijk...

De rest van de dag was vreemd. De laatste weken hielden we onze kat al continu in de gaten en ik betrapte me er op dat ik nog steeds de hele tijd keek of ik hem ergens zag. Maar nu was hij er niet meer... Een beetje halfslachtig hebben we de film afgekeken, door mijn lief gehaalde frietjes gegeten en wat rondgerommeld. De avond was al niet anders, maar weer een film erin, een beetje hangen op de bank en met z'n allen de kat heel erg missen...

Geen fijn weekend dus. Ik hoop dat komende week een stuk beter zal zijn. Dat ik eindelijk opknap. Dat we het feit dat één van onze katten er niet meer is een plekje kunnen geven. Vandaag gaan we maar eens een goed begin maken. Eerst een afspraak in het revalidatiecentrum, en vanmiddag een belangrijk gesprek over de toekomst van tweede.  De rest van de week is ook weer druk, maar gelukkig staan er ook leuke dingen in de agenda. Komt goed dus !

Een goede moeder ?

Ik vind het een geweldige quote en plaatste 'm al eens op Facebook. Hij sprak me erg aan, want ook ik heb plakkerige vloeren, een vieze oven (niet altijd hoor !) en gelukkige kinderen. Maar maakt mij dat een goede moeder ? Die laatste vraag vond ik wel een nadenkertje...

Wat is een goede moeder ? Is dat iemand die zichzelf helemaal opoffert, altijd alleen maar klaar staat voor haar gezin, alles opzij zet om het haar kinderen naar de zin te maken, slooft en draaft en poetst en wast en geen tijd voor zichzelf maakt ? Die alleen maar met de kinderen en het huishouden bezig is ? Want als dat zo is, ben ik een enorm slechte moeder...

Ik ben een moeder die enorm veel van haar kinderen houdt, alles doet om te zorgen dat ze gelukkig zijn en het goed hebben, zorgt voor een gezellig thuis en ze probeert te helpen waar ze kan, maar die ook een eigen leven heeft, het heerlijk vindt als ze allemaal naar school en werk zijn, is gestopt met het vele poetsen dat ze altijd deed, gerust in een enorm rommelig huis met een boek op de bank duikt en zegt dat ze zelf ook wel weten hoe ze een broodje moeten smeren of hun eigen T-shirt van de waslijn kunnen plukken. En natuurlijk ben ik tegenwoordig geregeld een weekendje niet thuis...

Aan de andere kant kan er altijd alles. Zijn vrienden en vriendinnen van de kids altijd welkom en kunnen altijd blijven eten en slapen. Mag tweede hier met z'n vrienden 'indrinken' (liever hier dan ergens waar we er geen zicht op hebben). Kijken we met z'n allen film. Kunnen ze over werkelijk alles met me praten. Ga ik geregeld met één van de kids apart iets leuks doen, winkelen bijvoorbeeld, of ergens iets eten, of drinken (ze worden ouder he...). Toen ze klein waren werd er altijd met de meest plakkerige troep geknutseld en maakte ik in de zomer gerust een modderbad van de zandbak. En we zingen en dansen nog steeds met z'n allen...

Wat is een goede moeder ? Ik weet het niet. Ik denk dat ik het nog zo slecht niet doe. Tenminste, als ik kijk naar wat voor mensen onze kinderen aan het worden zijn. Lieve, hartelijke mensen, die erg sociaal zijn. Die graag en vaak voor een ander klaarstaan. Die genieten van de leuke dingen van het leven. Die het soms heel erg moeilijk hebben, door hun somatische en psychische beperkingen, maar zich wel overal doorheen slaan. Mensenkinderen waar ik hartstikke trots op ben. Dus ergens heb ik toch iets goed gedaan, denk ik... Hmm, misschien ben ik dan tóch een 'goede moeder' ! Ach, die term is ook helemaal niet belangrijk, belangrijk is alleen dat onze kids gelukkig zijn !