Even rustig aan

Het is stil in huis, zonder mijn lief en onze tweede. Maar die rust is ergens ook wel fijn. Na een hectische periode waren zowel mijn lief als ik daar allebei ook echt wel aan toe. Dat betekent niet dat ik nu al die dagen alleen met de kinderen ben. Mijn liefvriendje was al een nachtje, en nu het hele weekend bij me. Mijn lief en ik hadden dit vooraf natuurlijk besproken en het was helemaal prima. 

Woensdagavond zou mijn liefvriendje langskomen om mijn rubberlaarzen, die nog bemodderd en wel bij hem in de auto lagen, terug te brengen. Tijdens een telefoongesprek eerder in de week kwam spontaan het idee bij hem op om dan gezellig te blijven slapen. Nou, daar zei ik natuurlijk geen nee tegen !

Donderdagochtend is hij weer vroeg vertrokken, want er moest nog gewerkt worden en ik heb thuis de nodige klussen uitgevoerd. Lang niet alles wat ik van plan was is gebeurd, want ik heb de afgelopen dagen ook ruim de tijd genomen om bij te slapen, uit te rusten, na te denken en toe te geven aan mijn vermoeidheid en pijnklachten. Dat was namelijk ook best nodig…

Het weekend zouden mijn liefvriendje en ik samen doorbrengen. Vrijdagmiddag, veel vroeger dan ik had verwacht, stuurde hij me een sms-je. Zijn vakantie was begonnen en hij was onderweg. Gezellig !
Er moesten nog wat boodschappen worden gehaald en dingen worden geregeld, en natuurlijk zijn we zijn vakantie gaan inluiden met een lekker biertje op een zonnig terras.

Oudste, die in verband met de vakantie van haar vriendje’s ouders een paar weken bij hem bivakkeert, kwam gezellig thuis eten, en daarna zijn zij en ik samen een terrasje gaan pakken. Onder het genot van een lekker frambozenbiertje hadden we een goed gesprek. Er werden ons beiden dingen duidelijk, dingen die vaag en onbesproken waren gebleven en dat uurtje samen heeft ons allebei erg veel goed gedaan. 

Thuisgekomen hebben mijn liefvriendje en ik met derde, buiten in de tuin, een gezellig spelletje Triviant gedaan. We hebben een ‘familie-editie’ van het spel, maar derde pakte al snel de kindervragen erbij, die voor volwassenen vond hij te lastig en het duurde te lang vóór hij gewonnen had… ja ja… 

De volgende ochtend waren we eigenlijk van plan niet al te laat op te staan, maar ja, als de kids uitslapen, blijf je zelf automatisch ook langer liggen… En daar is ook niets mis mee ! Na de koffie, ontbijten en douchen zijn we boodschappen gaan doen. Derde ging gezellig mee en in no time waren we weer thuis met een paar goedgevulde boodschappentassen. Toen alles was opgeruimd zijn mijn liefvriendje en ik naar het reisburo gegaan. We hadden de dag ervoor al informatie ingewonnen over een leuke bestemming, en die middag zouden we meteen gaan boeken. Leuk ! In oktober gaan we samen lekker een (kort) weekje weg !

Toen dat was geregeld, stonden de jongens thuis al te popelen van ongeduld, want we zouden naar de dierentuin gaan. In één van de bekendste dierenparken was een avondopenstelling, waardoor je aan het eind van de middag ook nog eens voor de helft van de normale entreeprijs naar binnen mocht. Dat scheelt best, met vier personen. We hebben een paar heel leuke uurtjes doorgebracht in het dierenpark. Het was nog steeds mooi weer, daar boften we ook mee, derde en jongste hebben naar hartenlust gefotografeerd en gefilmd, we hebben gesmuld van koffie met gebak en later van een lekkere maaltijd, alle dieren zijn bewonderd en we hebben ontzettend veel lol gehad. Toen we redelijk laat in de avond thuiskwamen, waren we dan ook alle vier heel erg moe. Gelukkig hoefde er toen niets meer. De kids zijn redelijk snel naar bed gegaan en liefvriendje en ik zijn niet al te lang daarna, na een drankje, ook lekker in bed gekropen. 

Zondag… het regende, het waaide, het was een stuk frisser dan de dagen ervoor… wat doe je dan ? Wij niet zo heel veel ! Onze zondag was dus een hele luie. Joggingbroek en shirt aan, beetje bankhangen, af en toe een beetje doezelen, een goede film kijken, kletsen, eten en drinken, gezellig samen zijn… Zalig, zo’n dag ! 

Oudste kwam thuis eten, en ging snel daarna weer weg. De jongens waren met hun eigen dingen bezig. Wij hebben koffie gedronken en nog even samen onderuit op de bank gelegen om tv te kijken, en toen is mijn liefvriendje weer naar zijn eigen huis gegaan. We wilden best nog langer samen zijn, maar hij had nogal wat plannen die écht uitgevoerd moeten worden. Omdat wij onszelf goed kennen, was het dan ook echt verstandiger dat hij niet nog een nachtje zou blijven, maar naar huis zou gaan. Anders zou er van al die plannen helemaal niets terecht komen…

Een heerlijk rustig weekend was het dus. Ik heb er echt van genoten. Net als van de sms-jes van mijn lief en tweede, dat ze het zo enorm naar de zin hebben. Omdat ze hun foto’s direct op Facebook plaatsen, kan ik thuis een beetje meekijken, en meebeleven, heel leuk is dat. Morgen komen ze weer thuis. Dan is de rust ook weer voorbij, want dan moeten we ons gaan voorbereiden op onze gezamenlijke vakantie, de vakantie met ons gezin en dat van mijn liefvriendje. Een vakantie waar we allemaal heel erg veel zin in hebben. Lekker met z’n allen weg… Dat wordt een leuke week, en vast ook een heel bijzondere !

(even terugtellend zie ik dat dit blog nr. 298 is... Die 300e staat er, mezelf kennende, dus waarschijnlijk al vóórdat de #blogup op 12 augustus gaat plaatsvinden. Je kunt je natuurlijk nog steeds aanmelden ! Stuur een mail naar divakatinka@live.nl en je krijgt zo snel mogelijk alle info. Ik kijk er naar uit je te ontmoeten !)

Samen op reis

Vanochtend heb ik mijn lief en onze tweede uitgezwaaid. Zij zijn samen een weekje op vakantie. Wij hebben in ons gezin namelijk een leuke (nog wel heel nieuwe) 'traditie'. In het jaar dat de kinderen 18 worden, mogen ze met paps of mams mee op reis. Ze mogen zelf kiezen met wie, en waarheen. Toen onze oudste twee jaar geleden 18 werd, koos zij er voor samen met mij naar familie op Curacao te gaan, en we hebben toen samen een prachtige vakantie gehad. Heel bijzonder, om met één van je kinderen op reis te gaan.

Nu is het dus de beurt aan tweede, die in mei 18 is geworden. Omdat hij, net zoals mijn lief, erg geinteresseerd is in alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft, heeft hij er voor gekozen om samen met paps naar Normandië te gaan. Ze gaan daar de beroemde stranden bezoeken en allerlei musea en bezienswaardigheden bekijken. Lief heeft een hotel geregeld dat als uitvalsbasis dient, en een mooie route uitgestippeld, zodat ze zoveel mogelijk kunnen gaan zien.

Vanochtend zijn ze dus vertrokken. De eerste enthousiaste sms-jes zijn al binnen, heel leuk om zo een beetje mee te reizen. Ik hoop dat ze net zo'n fijne vakantie zullen hebben als oudste en ik twee jaar geleden hadden en dat zij het samenzijn net zo fijn en bijzonder vinden als wij toen deden.

Daarnaast hoop ik dat mijn lief de rust en tijd vindt om na te denken. Deze week heeft hij zeker ook nodig om even tot zichzelf te komen. We hebben een drukke, hectische en heftige periode achter de rug, en dat is ook hem niet in de koude kleren gaan zitten. De rust die de komende week brengt, is dan ook heel fijn, en geeft hem de gelegenheid over verschillende zaken na te denken, om zijn gedachten en gevoelens op een rijtje te krijgen en uit te rusten van de afgelopen periode. Ik hoop dat hij er uit komt, en lekker uitgerust terugkomt... Maar bovenal hoop ik dat ze samen mateloos genieten !!

Zwarte Cross 2012: Voorwaarts gas !

Het was één groot feest… muziek, theater, leuke mensen, humor, modder, lawaai, ludieke acts, stunts, motorcross, gezelligheid, dansen, zingen, niet slapen en heel veel bier… 

We waren weer op de Zwarte Cross !!

Vrijdagmiddag, tas ingepakt, regenjas en rubberlaarzen mee, kampeerspullen in zakken, alles stond klaar voor een heel weekend feesten én kamperen. Dat feest hadden we vorig jaar al meegemaakt, maar het kamperen was nieuw. We gingen nu de complete ervaring beleven, zeg maar…

Toen mijn liefvriendje me vroeg in de middag kwam ophalen, met zijn auto al vol spullen, konden we niet meteen vertrekken. We moesten eerst nog een snel rondje door de stad maken. Eén van mijn liefvriendjes kado's voor ons twee-jaar-samenzijn moest nog compleet gemaakt worden én we moesten een kadootje kopen voor zijn beste vriend, die samen met zijn vriendin ook meeging naar de Zwarte Cross en jarig was geweest. Weer terug bij de auto kwamen we tot de ontdekking dat mijn liefvriendje onze hoofdkussens was vergeten, dus voordat we echt op weg konden, moesten we nog even naar mijn huis terug, om daar kussens op te halen.

Later dan gepland gingen we dus op weg. Het was niet zo heel ver rijden, maar er waren tal van omleidingen in de buurt van het festivalterrein, dus die laatste kilometers schoten niet echt op. Onze vrienden waren er al, en tipten ons welk parkeerterrein we het best konden nemen, om niet heel erg ver met onze spullen te hoeven sjouwen. Gewapend met de tent en wat andere spullen zijn we ons met onze campingkaart gaan melden en nadat we een mooi armbandje om hadden gekregen, mochten we het terrein op om een plekje te gaan zoeken.

Nou, dat was sneller gezegd dan gedaan… De camping was eigenlijk al vol ! Een enorme hoeveelheid tenten in alle soorten en maten stonden hutje-mutje, kris-kras door elkaar heen. Elke vierkante centimer was benut. Toen we dachten dat we een plekje hadden gevonden, bleek dat onze tent daar helemaal niet paste. Weer verder zoeken dus. Uiteindelijk hebben we de tent opgezet op een plek waar het helemaal niet mocht... maar er stonden er al meer, en je moet toch iets… Recht tegenover het badhuis stonden we, dus we hadden een constante stroom van douchers en toiletgangers voor onze deur. Op zich niet vervelend, maar op dat moment hadden we er niet aan gedacht dat dat dag en nacht door zou gaan…

De tent stond nog maar net toen we ons eerste biertje te pakken hadden. Onze vrienden kwamen er gezellig bij, en zij hadden weer twee vriendinnen, die wij ook kennen, meegebracht, zodat we met een hartstikke gezellige club van zes waren. De eerste ‘proost’ op een geslaagd festival was een feit. Tijd om het festivalterrein te gaan verkennen !

Daar was het erg gezellig. Vooral rond de eettentjes was het druk, wat ons er aan herinnerde dat wij ook nog moesten eten. Dat deden we dus ook gezellig met z’n zessen. Voor mij stond er surinaamse roti op het menu, en die was meer dan heerlijk ! Zo at een ieder waar hij of zij zin in had, keus genoeg ! Je kon het zo gek niet bedenken of het was wel te krijgen. Voor mijn liefvriendje was het ‘broodje schoap’ wederom favoriet…

Na gezamenlijk een stevig optreden te hebben bijgewoond, hebben we ons opgesplitst. Zoveel mensen, zoveel zinnen tenslotte. Wij zijn wat rustigere plekken op het terrein gaan verkennen en hebben genoten van heerlijke muziek. Later op de avond zijn we weer richting hoofdpodium gelopen, voor een optreden van Within Temptation. Wow, wat een power ! Omdat we het intussen een beetje koud kregen hebben we ergens koffie en thee gehaald en hebben dicht tegen elkaar aan zitten genieten van het geweldige optreden. Eigenlijk zouden we daarna de anderen weer zien, op weer een andere plek, maar we besloten het voor die avond voor gezien te houden en een beetje op tijd de tent in te duiken. Terug naar de camping dus !

Daar was het ook een drukte van jewelste. Omdat wij tegenover het badhuis stonden, kwam echt iedereen langs onze tent en bleef daar gezellig staan kletsen. Buiten het lawaai van het festivalterrein en het feestterrein op de camping, stond ook in het badhuis muziek aan, en niet zo zachtjes ook. Van slapen kwam dus niet zoveel. Want toen het festivalterrein eenmaal dicht was, en het feestterrein op de camping ook sloot, gingen de schoonmaakploegen aan de slag. En dat deden ze met groot materieel… De muziek in het badhuis bleef de hele nacht doorloeien en dat maakte dat ik die eerste nacht echt geen oog heb dicht gedaan. Mijn liefvriendje heeft nog een klein beetje geslapen, maar ik heb een echte doorwaakte nacht gehad. Dat beloofde wat voor de volgende dagen…

Zaterdag was het al vroeg weer een enorme drukte op de camping. Veel mensen waren al vroeg uit de veren, er vormde zich een enorme rij voor de douches en toiletten, juist, precies voor onze tent en ook bij de eettentjes stonden al  rijen met hongerige kampeerders die een ontbijtje wilden. Dan wij er ook maar uit, wakker waren we toch… 

Gewapend met lekkere broodjes, koffie, thee en jus d’orange kwamen we terug bij onze tent. Toen we net klaar waren met eten begon het een beetje te miezeren. Dus hup, de opvouwbare stoelen weer naar binnen en met de luifel en binnentent open hebben we knus samen naar buiten liggen kijken, er was meer dan genoeg te zien. Toen onze vrienden even later kwamen vragen of we meegingen voor een rondje op het terrein, hadden we zo onze schoenen (in mijn geval rubberlaarzen, vorig jaar heb ik ervaren dat dat echt het verstandigst was) weer aan. Inmiddels was het gelukkig ook weer droog dus daar gingen we weer. 

Heel even, want die middag moesten mijn liefvriendje en ik weg. Zijn dochter vierde haar verjaardag, dus we hadden nog een aardige rit te maken. Maar ook daar was het heel gezellig, ook al omdat mijn schoonzussen en zwagers met de kinderen ook mee kwamen vieren. Na een paar uurtjes zijn we weer terug gegaan naar het festival, waarbij ik het stuur van mijn liefvriendje overnam omdat hij echt te moe was om te rijden, en tegen etenstijd waren we weer ‘op honk’.

We aten Surinaams, ik al voor de tweede keer, maar het was ook zo lekker ! Na een kop koffie, een gezond toetje (jawel, we hebben vers fruit gegeten !), en wat rondslenteren zijn we op de Theaterweide naar een geweldig leuke voorstelling geweest. Muzikale kolder, gebracht door een groep fantastische multi-instrumentalisten, het was echt geweldig. Die avond hebben we lekker met z’n tweetjes over het terrein gedwaald, hier eens geluisterd, daar eens gekeken en pas laat op de avond hadden we weer met onze vrienden afgesproken. We zijn gezamenlijk naar de Reggaeweide gegaan, waar een heel relaxte sfeer hing en de muziek uitnodigde tot lekker dansen.

Toen de live-muziek stopte, zijn we terug naar de camping gegaan, waar het feest gewoon doorging. Op het feestterrein, het Walhalla, was nog van alles te beleven. Veel muziek, een groot kampvuur en natuurlijk lekker eten en drinken, dus we konden nog wel even door. De mannen hadden op het festivalterrein al een broodje schoap gehaald, en wij meiden hadden zin in een patatje. Dat blijft toch wel heel lekker als je gedronken hebt. En dat hadden we… Die avond hebben we ons tegoed gedaan aan een combinatie van bier, mojito’s en speciale Zwarte Cross shotjes, met de welluidende naam Nozem Oil. Vanwege die combinatie hadden we het na het eten, dansen en overal een kijkje te hebben genomen toch wel behoefte om lekker te gaan slapen… 

Omdat ik de vorige nacht helemaal niet had geslapen, was ik nog even langs het zogenaamde ‘Gemeentehuis’ gegaan, om aan te geven dat het misschien niet zo handig was om de muziek in het badhuis de hele nacht zo hard te laten staan. Dat bleek ook helemaal niet de bedoeling te zijn, en men beloofde er deze nacht op te letten. En dat gebeurde ook ! Toen de muziek op het Walhalla stopte, ging ook de volumeknop in het badhuis naar beneden.

Yes ! Uit voorzorg had ik al oordopjes gehaald, maar we waren zo moe dat we in no time zelfs zonder die dingen allebei als een blok in slaap vielen. Toen ik na een paar uurtjes wakker werd was het nog knap rumoerig buiten, de muziek stond inderdaad een stuk zachter, maar de overige herrie ging gewoon door. Dus toen toch maar die oordoppen in en warempel, ik sliep weer gewoon door. En dat was nodig ook.

Toen we zondagochtend rond acht uur wakker waren, voelden we ons een stuk fitter dan de dag ervoor. Het campingleven kwam iets langzamer op gang dan de dag daarvoor. Minder lange rijen bij het badhuis, en ook ons ontbijt was snel gehaald. We zaten net lekker voor de tent te eten, toen er een groep muzikanten pal vóór ons begon te spelen. Oké, wel vier keer hetzelfde liedje, want het werd opgenomen voor televisie, maar gezellig was het wel ! (En intussen heb ik via ‘uitzending gemist’ gezien dat ze ons ook gefilmd hebben en dat we maar liefst twéé hele seconden in beeld waren !)

Om tien uur waren we klaar met eten, aangekleed en netjes op tijd om naar de kerk te gaan. Jaha, je doet echt van alles op zo’n festival. In de mega-tent was een kerkdienst, wel een ludieke natuurlijk, maar het was er wel één. Met een geweldige voorganger en goede muziek werden we allemaal weer op de rit gezet voor de dag die komen ging. Helemaal grappig ! Daarna zijn we terug gegaan naar de camping. Omdat we die middag weer huiswaarts gingen, leek het ons handig om de tent alvast af te breken en alle spullen in de auto te leggen, zodat we nog tijd genoeg zouden hebben om de laatste paar uurtjes te genieten van het festival. Zo gezegd, zo gedaan. Na een paar keer heen en weer sjouwen was onze plek leeg en de auto vol. Terug naar het festival dus weer ! Onze vrienden waren er al, we hebben samen een biertje gedaan en we splitsten ons weer op voor een paar uurtjes.

We hadden alweer honger, dus mijn liefvriendje haalde, je raadt het al, een broodje schoap en ik liet me verleiden door een heerlijk broodje gerookte zalm. Lekker, zo in het zonnetje lunchen ! Want het was inmiddels prachtig weer geworden, de zon scheen uitbundig en de temperatuur was meer dan aangenaam. Even later gingen we naar de Undercoventent, waar we door een tribute-band het repertoire van mijn favoriete bandje uit mijn tienertijd, Doe Maar kregen voorgeschoteld. Dat was echt jeugdsentiment, en alvast oefenen voor oktober, als we naar een groot concert van Doe Maar gaan, maar dan door de echte band natuurlijk. 

Om half drie hadden we weer met onze vrienden afgesproken, om naar het crossterrein te gaan. Hun vriendinnen zouden meerijden in de speciale klasse en dat wilden we natuurlijk allemaal zien. En we hebben ze gezien ! Na een heleboel ludieke voertuigen kwamen ze uitbundig zwaaiend voorbij… Helaas maar één keer, want in het kader van de veiligheid moesten ze heel snel weer van het voertuig af. Begrijpelijk natuurlijk, maar dat ene rondje hebben ze toch maar mooi meegedaan !

Voor ons werd het intussen tijd om te gaan. We hebben afscheid genomen van onze vrienden, nog even een paar Nozem Oil shotjes ingeslagen voor de jeugd thuis en zijn toen naar de auto gelopen. Daar heb ik met een zucht van verlichting mijn rubberlaarzen, waar ik al vanaf vrijdagavond op rondbanjerde, verwisseld voor teenslippers. Ik hoor mijn voeten nog juichen…

Na een flinke rit hebben we, om het af te leren,  nog maar een keer fastfood gehaald, pizza deze keer, en zijn toen alle spullen op gaan ruimen. De tent moest worden uitgehangen, want die was niet helemaal droog en zeker ook niet helemaal schoon meer. En toen was het tijd voor een hele lange, hete douche… Alles rook naar koeienpoep… of we hadden die lucht nog in de neus hangen… Maakt ook niet uit, het was in ieder geval heerlijk om een tijdje later weer helemaal fris en fruitig onder de douche vandaan te stappen en schone kleren aan te trekken. 

Mijn liefvriendje bracht me naar huis, waar we de rest van de spullen uit hebben geladen. Het zat er weer op. We hebben een meer dan geweldige Zwarte Cross gehad, we hebben ontzettend genoten van alles wat er te zien, te horen en te beleven was. Genoten van het onwijs leuke gezelschap. Van al die duizenden mensen, die zonder enig gedoe, een geweldig feest hebben gevierd. De afspraak staat al: Volgend jaar weer ! En als het aan mij ligt, gaan we dan vijf dagen ! Voorwaarts gas !

 

 

Uitnodiging #blog-up

Lieve lezers,

Enige tijd geleden kondigde ik het al aan. Mijn 300e blog staat op punt van verschijnen (dit is namelijk al nr. 296) en dat wil ik graag vieren met een heuse #blog-up. Het lijkt me super om jullie, mijn lezers, te ontmoeten en met jullie te proosten op mijn 300e schrijfsel.

Een aantal mensen hebben al aangegeven hier graag bij te willen zijn. Helemaal leuk ! Om de planning definitief te maken vraag ik jullie nogmaals: Lijkt het je leuk om op zondag 12 augustus, ergens tussen 15.00 en 19.00 uur (definitieve tijd is nog niet bekend) in/om Den Bosch, ook van de partij te zijn ? Meld je dan, liefst vóór 1 augustus, aan via het volgende e-mailadres: divakatinka@live.nl en ik stuur je zo spoedig mogelijk de 'officiële' uitnodiging met alle info toe. (Wil je je ook aanmelden als je ook eerder al te kennen hebt gegeven van de partij te willen zijn ? Dank je wel !).

Ik zou het geweldig vinden jullie allemaal te mogen begroeten. Jullie zijn heel belangrijk voor me. Jullie lezen trouw, reageren, geven feedback, leven mee, houden me een spiegel voor en zijn een niet meer weg te denken deel van mijn leven geworden. Zonder jullie zou er al lang geen blog meer zijn ! Jullie zijn dus méér dan van harte welkom, om samen het glas te heffen op het leven en de liefde !

Going to the movies...

Ik ben dol op films, vooral arthouse, maar naar de bioscoop gaan komt niet heel erg vaak voor. Vaak is er geen tijd, gaan andere dingen voor of is een film alweer uit de bios voordat ik überhaupt weet dat ie draait... Arthouse films draaien ook vaak op tijdstippen die niet uitkomen, en de voorstellingen op wat gangbaardere tijden zijn meestal uitverkocht, dus last-minute naar de film lukt dan al helemaal niet. Jammer hoor, want het is zo leuk... Mijn liefvriendje was niet zo bekend met arthouse, maar dat is inmiddels wel anders. Hoe kan het ook anders, als zijn vriendin hem telkens meesleept of een goede film op DVD meebrengt...

Deze week zat ik maar liefst twee keer in de bios. Dat was boffen ! Ik ben met allebei mijn mannen naar een arthouse film geweest en beide waren prachtig. Met mijn liefvriendje heb ik, zoals ik al schreef, op mijn verjaardag 'The Intouchables' gezien. Een prachtige film die zorgde voor een brede lach en tranen van ontroering. Eén van de beste films die ik de laatste jaren heb gezien. Als je de kans ziet om er heen te gaan, doen !!

Zaterdag ben ik met mijn lief naar 'Le fils de l'autre' geweest. Ook een prachtige film, waarin de emotionele strijd van de twee hoofdrolspelers een schrijnend gevoel achterliet. Je voelde hun verscheurdheid als het ware. Ook deze film is een echte aanrader !

Behalve films in de bioscoop zien, vinden mijn lief, liefvriendje en ik het ook heerlijk om thuis op de bank film te kijken. Daarom komt het goed uit dat we inmiddels een flinke verzameling arthouse films hebben opgebouwd. Een avondje thuis en niks te doen ? DVD erin en genieten maar ! Heerlijk !

Twee jaar samen...

Toen donderdagochtend mijn wekker al betrekkelijk vroeg ging, was het moeilijk wakker worden. Niet zo gek ook, gezien het feit dat we maar een paar uurtjes hadden geslapen. Nog helemaal in de verjaardagsfeest-stemming, moest ik even nadenken waarom ik die wekker ook al weer had gezet…

Na een half uurtje sudderen ben ik uit bed gegaan. Mijn liefvriendje had geluk, hij mocht lekker blijven liggen. Ik moest wat dingen regelen, dingen die hij nog niet mocht weten. Dingen die te maken hadden met ons feestje van die dag, het vieren van ons twee-jaar-samenzijn. En zo kwam het dat ik om kwart over negen al door het dorp wandelde, om een lekker ontbijtje en een laatste verrassing te scoren.

Weer thuis moest er nog van alles gebeuren, kadootjes inpakken, slingers en balonnen ophangen, ontbijt maken… Eerst het ontbijt maar naar boven gebracht, want met een dienblad én een tas vol verrassingen in één keer naar boven was een tikje riskant. Mijn liefvriendje lag nog heerlijk warm onder het dekbed, dus toen alles eenmaal boven was, ben ik snel weer lekker naast hem gekropen.

Tijd voor kadootjes ! Mijn liefvriendje was blij verrast met zijn kado’s, het was heerlijk om die happy glimlach en die sterretjes in zijn ogen te zien. Ook ik kreeg een mooi kadootje. Terwijl we ons ontbijt verorberden, haalden we herinneringen op. Herinneringen die we in de afgelopen twee jaar samen hebben gemaakt. Terugdenken aan hoe het begon. Twee jaar samen, en nog steeds net zo verliefd als op de eerste dag… Met een brede glimlach en een traan van ontroering om zoveel liefde zijn we, na nog even uitgebreid te hebben geknuffeld, uit bed gegaan en in aktie gekomen.

Want ook deze dag moest gevierd worden natuurlijk ! En het was mijn beurt om onze jubileum-dag vorm te geven. Ik had er een rustig dagje van gemaakt, want dat vinden we allebei ook heel fijn. Al snel waren we dan ook op weg voor een heerlijke lange middag sauna. Altijd goed, samen relaxt ontspannen. We zijn naar een andere sauna dan gewoonlijk gegaan, en ook deze viel erg in de smaak. We hebben genoten van diverse sauna-rondes, lekker eten en drinken en van de rust. Zaaaalig was het !

Aan het einde van de middag gingen we weer verder, op naar het volgende geplande onderdeel. Maar voor dat aan de orde was, moesten we nog even naar mijn huis. Ik had eerder een kadootje besteld, dat net iets te laat binnen was. Gelukkig was het tijdens mijn afwezigheid aangekomen, en dat moest ik dus nog even gaan ophalen. Geen probleem, want mijn huis lag weer op de route naar de volgende afspraak. Kon ik meteen mijn auto meenemen, want ik moest de volgende dag natuurlijk ook weer naar huis…

Om half zeven stonden we weer in de stad, mijn stad deze keer. Ik had bedacht dat het wel heel leuk zou zijn om te gaan eten in het restaurant waar het twee jaar geleden allemaal was begonnen. En dat vond mijn liefvriendje ook… Het was jammer dat we, net als toen, niet buiten konden eten, maar het idee daar precies twee jaar later weer te zijn, was helemaal goed. Heerlijk gegeten hebben we ! Tussen de gangen door had ik nog een paar verrassingen voor mijn liefvriendje, gewoon een paar kleine dingen, waar hij ook weer heel blij mee was. Leuk !

Na de koffie zijn we huiswaarts gegaan. Grappig was dat ik eigenlijk een film had gepland, maar ja, die hadden we gisteren al gezien, want dat had mijn liefvriendje al bedacht… (Een typisch geval van twee zielen, één gedachte, zoals wel vaker bij ons). Maar ik ben soms aardig inventief, en had op dat moment al direct iets anders bedacht. Thuisgekomen ben ik de voorbereidingen daarvoor gaan treffen. Het laatste kado zorgde voor blijdschap en ontroering bij mijn liefvriendje en verder wil ik niet meer kwijt dan dat we nog een heel fijne avond hadden…

Ons twee-jaar-samenzijn hebben we heerlijk gevierd, wat een fijne dag !
Twee jaar samen… Twee jaar boordevol liefde en heel veel plezier… Met soms ook moeilijke dingen, maar dat hoort er bij in een diepgaande en intense relatie. Twee jaar samen… En nog heel veel jaren in het vooruitzicht… Wat een heerlijk idee !!

Een super-verjaardag !

Ja ja ja jarig, zet de kadootjes maar vast klaar, want er is er hier weer ééntje jarig
Ja ja ja jarig, zet de kadootjes maar vast klaar, jarig ben je één keer in het jaar 
(Kinderliedje, Ernst & Bobbie)

Dat zou je denken he… Ik was dit jaar véél vaker jarig. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, had ik mijn verjaardag al een paar keer gevierd voor het écht zo ver was. Ik had het dus al heel erg leuk gehad. Maar de dag zelf was helemaal super…

Dinsdagavond zijn we maar alvast begonnen. Mijn liefvriendje kwam na zijn werk naar me toe, en het plan was om met z’n allen op een leuk terras iets te gaan drinken, om alvast te proosten op mijn nieuwe levensjaar. Helaas zat het weer niet echt mee… Het was fris, en het regende. We zijn toch maar een terrasje gaat zoeken, en onder een hele grote parasol ging het best.

Gezellig, zo samen aan de borrel. Oudste’s vriendje schoof ook aan, en we hadden het best gezellig. Beetje jammer wel dat we geen bitterballen konden bestellen *grijns*. Gelukkig lusten we ook nootjes… Tot onze grote verbazing kregen we tegen 22.00 uur een nota onder onze neus geschoven. Of we zo vriendelijk wilden zijn om te betalen, want de zaak ging sluiten. Nou ja… Geen bitterballen, en ook nog buiten gezet worden ? Daar gaan we niet snel meer terug dus !

Dan thuis maar verder, tenslotte is het op de bank, met een drankje in de hand, ook goed toeven. De kids waren al naar boven, en alleen mijn twee mannen en ik waren nog op. Toen het eenmaal twaalf uur was, barstten mijn mannen in een vrolijk, hoewel ietwat vals (maar dat mag geen naam hebben) 'lang zal ze leven' uit. Zo leuk ! Beter kon mijn verjaardag niet beginnen ! Daarbij kreeg ik ook nog een heel mooi kado van mijn lief… wat een verrassing !

De volgende dag heb ik lekker tot een uur of negen uitgeslapen. Toen ik beneden kwam, waren mijn mannen al allebei druk aan het werk. Ik ben rustig begonnen met koffie, kreeg een prachtig kado van mijn liefvriendje en toen was het tijd om mijn spullen bij elkaar te zoeken. Mijn liefvriendje en ik zouden namelijk samen mijn verjaardag gaan vieren. Hij was druk met van alles, moest nog ‘iets’ doen, dus intussen ben ik maar gaan douchen en pakken. Ook ik had nog wel het één en ander te regelen...

Eenmaal gepakt zijn we vertrokken. Eerst moesten we jongste, die bij oma zou gaan logeren, nog even wegbrengen. Toen we bij mijn liefvriendje’s auto kwamen, werd me voor een deel al duidelijk waar hij het allemaal zo druk mee had gehad die ochtend. De lieverd had slingers voor me opgehangen, ín de auto… Prachtige rose met gele Minnie Mouse slingers hingen aan mijn kant van de auto, helemaal leuk !! Vooral voor de mensen die ons zagen rijden denk ik…

Toen jongste naar oma was gebracht kon onze dag beginnen. Mijn liefvriendje had van alles gepland, en ik wist van niets. Spannend… Eerst zijn we nog snel even de stad in gegaan, want het kado dat ik van hem had gekregen, moest geruild worden. Dat was ook zo geregeld en we konden weer op weg. En weer kreeg ik een kado… één dat we onderweg goed konden gebruiken. Leuk, zoals hij overal aan had gedacht.

Na een niet al te lange tijd rijden, naar een ons goed bekende stad, reden we een mooi stukje stad in, met een prachtige bomenlaan, en een open veld aan de zijkant. Plotseling stopte mijn liefvriendje en weer kreeg ik een kado. Wat een groot pak ! Dol op uitpakken als ik ben, was ook dit klusje zo geklaard. Uit het papier kwam een grote picknicktas. Helemaal compleet, met kleed, bordjes, bestek, glazen, je kunt het niet bedenken, of het zat er in.

Een heel leuk kado dus ! En het kon meteen gebruikt worden, want het was niet voor niets dat we hier waren gestopt. Mijn liefvriendje had een romantische picknick gepland ! Hoe origineel ! Natuurlijk hoor je dan op een kleed in het gras te zitten, maar omdat het nogal nat was, hebben we dat idee laten varen en hebben we plaatsgenomen aan een picknicktafel. Ook gezellig ! In de picknicktas zaten, behalve alle benodigde spulletjes, ook heerlijke broodjes, luxe beleg, fruit, sap en er zat zelfs een klein flesje rosé in. Met één oog op de overdrijvende grote grijze wolken hebben we heerlijk zitten smullen. We waren net aan ons laatste broodje toe, toen het begon te regenen, dus dat hebben we in de auto verorberd.

Mijn liefvriendje besloot dat het tijd werd voor het volgende onderdeel van de dag. En weer wist ik niet wat me te wachten stond. Tot we een bekende parkeergarage in reden en ik een vermoeden kreeg. Een vermoeden dat klopte: We gingen naar de film ! Wij zijn allebei dol op ‘culturele films’, zoals wij arthouse films gekscherend noemen. En mijn liefvriendje had er één uitgekozen die ik heel graag wilde zien; ‘Intouchables’. Wat een prachtige film… We hebben beiden ademloos zitten kijken en moesten echt wel wat traantjes wegpinken. Niet alleen om de film trouwens, maar ook om het grote gevoel van verbondenheid wat ons overviel, toen we daar zo samen in het donker zaten. Heel bijzonder, en heel mooi…

Na de film zijn we iets gaan drinken in een leuke kroeg, waar op dat moment een zakelijke receptie werd gehouden. Leuk om van een afstandje proberen te raden wat voor receptie dit was en wat de aard van het bedrijf waar deze mensen voor werkten was. Na de borrel zijn we nog even de stad in gegaan, na eerst een tafeltje te hebben gereserveerd in een heel leuk restaurant, waar we eerder ook al eens hadden gegeten. En ook deze keer was het weer heerlijk. Aparte combinaties, alles van hoge kwaliteit en een heel gezellige sfeer.
Echt genieten ! Helemaal toen de telefoon ging, en ik door onze kleine neefjes luidkeels werd toegezongen. Zo lief !

Na het eten was het tijd voor de volgende verrassing,  het hield maar niet op. Weer in een ander deel van de stad kwamen we terecht. Ik hoorde het al voor ik het zag toen ik binnenkwam toen we uiteindelijk op de plaats van bestemming kwamen, hier ging gedanst worden ! We waren namelijk in een salsaschool… Mijn liefvriendje had een workshop willen boeken maar die werden niet georganiseerd op woensdag. Wel was er vrij dansen… Grappig, zeker als je bedenkt dat wij dus niet kúnnen salsa-dansen. Maar daar lieten we ons niet door uit het veld slaan, na het even te hebben aangekeken zijn ook wij de vloer opgegaan. Wat hebben we een plezier gehad ! Geheel op onze eigenwijze wijze hebben we heerlijk gedanst…

Het was erg warm, en mijn knie, die nog steeds erg pijnlijk was, begon op te spelen. We hebben het niet al te laat gemaakt en zijn lekker naar huis gegaan, waar ik, als geweldige afsluiting van een geweldige verjaardag, vóór het heel laat slapen gaan, nog een heerlijke ontspannende massage van mijn liefvriendje kreeg.

Met recht een super-verjaardag, echt wel ! Al die verrassingen, de leuke kado’s, en allemaal speciaal voor mij. En ik was eerder al zo verwend, met het vieren van mijn verjaardag thuis, en met mijn schoonfamilie. Het was een echte Diva-verjaardag… je zou er zo maar aan wennen…

En het feest was nog niet voorbij… de volgende dag gingen we gewoon verder…

Héél vaak jarig...

Normaal gesproken ben je één keer per jaar jarig. Mijn verjaardag is pas aanstaande woensdag, maar ik heb ‘m al twee keer gevierd…tot nu toe...

De afgelopen week was druk, maar ook heel gezellig. Het weekendgevoel begon woensdagavond al, toen ik met een heel dierbare vriendin lekker een avondje uit eten ben geweest. We hebben heerlijk gegeten, en natuurlijk meer dan uitgebreid bijgekletst. Omdat we elkaar niet zo heel vaak zien, zijn die avondjes me heel dierbaar. Even weer op de hoogte raken van elkaars bezigheden en beslommeringen, soms even lekker bij elkaar zeuren en klagen, gewoon gezellig kletsen en lachen, ik word er altijd heel blij van…

Net zo blij word ik van de koffie-deets met leuke man... Donderdagmiddag hadden we weer afgesproken en omdat het zo warm was, had hij in plaats van de inmiddels beroemde 'kappoetsjino', heerlijke ijskoffie gemaakt. Wat een verwennerij ! Het is zó leuk om samen te kletsen, meestal hebben we aan een half woord al genoeg en de tijd vliegt altijd voorbij. Toen zijn vrouw er ook gezellig bij kwam zitten, hebben we met z'n drieën nog maar zo'n lekkere ijskoffie gedronken en fijn zitten praten en voordat ik het wist, was de middag al weer om. 

Donderdag en vrijdag waren drukke dagen thuis, er moest zowel binnen als buiten van alles gebeuren, want ik had een vol weekend voor de boeg. Een weekend dat begon met een treinreis op vrijdagmiddag, omdat ik mijn liefvriendje van zijn werk zou gaan afhalen. Omdat we niet het hele weekend met twee auto’s wilden rijden, en we die avond wat noordelijker een afspraak hadden, was dit het handigst. Nou ja, handig, ik vind reizen met het openbaar vervoer op zich geen probleem, maar ik moest maar liefst drie keer overstappen en had bij de laatste overstap ook nog een half uur vertraging. Maar goed, uiteindelijk is het allemaal gelukt, en konden we op weg naar onze afspraak.

Een waar culinair avontuur hebben we beleefd die avond… We hadden een afspraak in een restaurant dat de keus van onze mede-tafelers was en wat was dat een goede keus ! Een geweldig restaurant op een prachtige plek, met personeel dat er werkelijk alles aan deed om het ons zo goed mogelijk naar de zin te maken, en niet te vergeten, meer dan heerlijk eten. We hebben aparte gerechten en combinaties gegeten, alles was mogelijk, daarbij een heerlijk wijntje gedronken en zelfs de koffie nadien was geweldig. Ook de prijs-kwaliteit verhouding was prima. In het begin keken mijn liefvriendje en ik elkaar wel even aan, zo chique en uitgebreid eten zou wel heel wat kosten, maar dat viel ook alles mee. Een top-avond was het ! Heerlijk eten en gezellig gezelschap, wat wil een mens nog meer ?! Nou eh, nog een keer uit eten… ? Want dat stond ook voor de volgende avond weer op de agenda…

We waren laat thuis en hebben ’s ochtends heerlijk uitgeslapen en lang in bed gelegen. Pas tegen de middag zijn we een beetje aktief geworden, want we zouden de stad in gaan. Eenmaal in het centrum zei mijn liefvriendje plotseling dat hij er alleen op uit ging, en mij over twee uurtjes wel weer zou treffen. Wellicht kun je je mijn verbaasde blik wel voorstellen... Ik begreep al snel dat hij kadootjes ging kopen voor mijn verjaardag en het vieren van ons twee-jarig samenzijn komende week, dus ik had het hem al snel vergeven. Ik ben lekker op mijn gemak gaan shoppen. Na een half uurtje kwam ik hem tegen, hij zwaaide even vanuit de verte en weg was hij weer. Breed glimlachend ben ik ook weer verder gegaan, op zoek naar dé jurk. Die heb ik helaas niet gevonden die middag...

Na anderhalf uur, terwijl ik net in een pashokje met een ogenschijnlijk leuk, maar later erg tegenvallend jurkje stond te worstelen, belde mijn liefvriendje dat hij had gevonden wat hij zocht en weer naar mij op weg was. Gezellig, konden we tenminste samen weer verder. Na nog wat winkels te hebben bezocht, zijn we neergestreken op een leuk terras, alwaar we hebben genoten van een fris biertje en stokbroodjes met lekkere smeerseltjes.

Weer thuisgekomen ben ik even onderuit op de bank gegaan. Toen ik op donderdag in mijn tuin aan het werk was, heb ik mijn knie enorm bezeerd. Die knie protesteerde nu hevig, dus even languit was erg fijn. In de tussentijd is mijn liefvriendje snel wat boodschappen gaan doen, want we pakten op van alles mis. Daarna was het tijd om ons om te kleden, en af te reizen naar Antwerpen.

Daar hadden we afgesproken met mijn liefvriendje’s broer en zus en hun partners, mijn schoonfamilie dus. Een tijdje geleden hadden we afgesproken om de verjaardagen van mijn schoonzussen en mijzelf, die in een kort tijdsbestek vielen, gezamenlijk te vieren. En dan eens anders dan anders. Het leek ons leuk om met z’n zessen sushi te gaan eten. Een prima plan natuurlijk ! We hebben heerlijk gegeten, we hadden een grote verscheidenheid aan sushi laten aanrukken en hebben gezellig kletsend en lachend een flinke hoeveelheid heerlijkheden soldaat gemaakt. Na het eten was er nog een heel leuke verrassing.  Eén van mijn zwagers had geregeld dat het personeel al zingend voor ons drieën een toetje kwam brengen, mét vuurwerk. Zo lief !

Later zijn we nog wat gaan drinken in een te lawaaierige kroeg, en bedachten toen dat het leuk zou zijn om naar de kermis te gaan. Maar toen we al een flink stuk gelopen hadden, hadden we nog geen kermis gespot. Het werd al erg laat, en met het oog op onze plannen voor de volgende dag besloten mijn liefvriendje en ik het voor gezien te houden en hebben hartelijk afscheid genomen. We hadden op weg naar huis nog een fantastisch fijn gesprek samen, en zijn thuis doodmoe ons bed in gerold. 

Gisterochtend werden we eigenlijk te laat wakker… oeps, geen wekker gezet. Na een snel ontbijt en een nog snellere douche, hebben we de boel wat aan kant gemaakt en zijn naar mijn huis gegaan. Want vanaf half drie verwachtte ik bezoek, om mijn aanstaande verjaardag te vieren. En voordat het zo ver was moest ik echt nog wel wat doen thuis, en mijn liefvriendje moest nog werken.

Na de nodige klusjes en even omkleden stonden de eersten al op de stoep. Wat een leuke middag heb ik gehad ! Ondanks het feit dat er wat afzeggingen waren en lang niet iedereen er was, was het ontzettend gezellig. Heel bijzonder vond ik, dat naast mijn familie en vrienden, ook mijn drie lieve ‘social media’ vriendinnen er waren. Mijn BTPF4ffr met haar gezin was van de partij, mijn alles-vriendin met haar lieve man was er en zelfs mijn supervrouw-vriendin kwam met haar man, die ik nog niet eerder had ontmoet, gezellig meevieren. En dan ook nog alle drie met prachtige en hele lieve, persoonlijke kadootjes…

Na de bitterballen *grijns*, door mijn lief gemaakte soep en lekkere stokbroodjes, liep het feestje ten einde. Met een voldaan gevoel (en mega veel pijn in mijn knie) ben ik op de bank gekropen om samen met mijn lief en kids een in ons gezin favoriete film te kijken. Mijn liefvriendje moest helaas nog even werken maar zat gelukkig wel heel dichtbij… 

Nadat we (voor heel korte tijd gelukkig) afscheid hadden genomen en hij weer naar zijn buitenhuis was vertrokken, heb ik de film afgekeken en ben toen alvast aan dit blog begonnen. Met een heel fijn en warm gevoel, want het was weer een bijzonder weekend. Samen met mijn liefvriendje heb ik weer een fijne tijd gehad, en weer thuis, met iedereen om me heen, was ook méér dan heerlijk. En als je dan gaat opschrijven wat je allemaal weer hebt mogen meemaken, voel je je een heel rijk en gelukkig mens…

( en als ik even vooruit mag blikken; komende week is het ook weer feest ! Dan vier ik mijn verjaardag nóg een keer, en ook het twee-jarig samenzijn met mijn liefvriendje… Het kan niet op ! )

Begrip

Begrijp je me wel ? Begrijp ik jou wel ? Begrijpen wij elkaar wel ?

Begrip voor elkaar, compassie hebben met elkaar, het zit in dezelfde hoek als respect hebben voor elkaar. Soms is het heel lastig om begrip voor iets of iemand te hebben. Omdat het om iets gaat wat volledig tegen je principes in gaat. Of omdat een ander iets doet wat jou pijn doet, daar kun je wel heel moeilijk begrip voor opbrengen.

Soms heb je geen begrip voor de ander, omdat je halsstarrig vasthoudt aan je eigen ideeën, omdat jij persé iets wil, en daarbij aan de ander voorbij gaat. De ander heeft daar dan ook weer geen begrip voor, waardoor je in een impasse komt, elke communicatie faalt en je blijft hangen in een sfeer van onbegrip, boosheid en verdriet.

Begrip hebben voor elkaar... het is zo belangrijk. Net als bij respect geldt hier ook, dat dat wat voor jou niets voorstelt, onbelangrijk is en je niet interesseert, voor de ander zo ontzettend belangrijk en waardevol kan zijn... Probeer een beetje begrip voor elkaar te hebben, het kan iemand's wereld maken of breken...

Respect

Respect hebben voor anderen. Voor mij is dat enorm belangrijk. Een soort van rode draad in het dagelijks leven. En heel vanzelfsprekend.

Respect krijgen van anderen. Ook dat vind ik heel belangrijk. Niet gerespecteerd worden is een enorm vervelend gevoel. Het kan er voor zorgen dat je je heel klein voelt, en niets waard, niet serieus genomen. Uitgelachen zelfs.

Respect... iets waar ik erg over nadenk momenteel. Omdat ik het gevoel heb dat ik niet gerespecteerd word. Niet de moeite waard ben, en niet serieus genomen, zelfs belachelijk gemaakt word. Dat er over me heen gewalst wordt. En dat is, mild uitgedrukt, geen fijn gevoel.

Ik zit in mijn denk-modus en probeer één en ander op een rijtje te zetten. Te bedenken hoe ik hiermee om moet gaan. Of ik er iets aan kan veranderen. Maar tot nu toe doet het alleen maar pijn, en kom ik er niet uit...

Lege stoelen

Als je, net als wij, met zes in één huis woont, is het altijd een drukke en gezellige boel. Maar zodra er iemand niet thuis is, merk je dat direct. Dat is het duidelijkst rond etenstijd, een lege plek aan tafel blijft raar.

Als je, net als wij, in één huis woont met vier pubers, is er nogal eens een keertje één niet thuis. Of twee. Dat is deze periode zeker aan de orde. Oudste is net dodelijk vermoeid teruggekomen van een weekje popfestival in België, en tweede is gisterochtend vertrokken voor een midweekje vakantie met begeleiding in Limburg. Gisteravond zaten we dus maar met vier aan tafel. En dat is dan maar een heel klein clubje…

Wij zijn volle tafels gewend. Er schuift heel geregeld wel iemand aan om een hapje mee te eten. En natuurlijk zijn we ook vaak met acht, als oudste’s vriendje en mijn liefvriendje er zijn. Echt genieten is dat, zo'n tafel vol gezelligheid.

Zodra er stoelen leeg blijven, vinden mijn lief en ik het maar akelig stil. Dat wordt nog wat, als de kinderen straks gaan uitvliegen en die stoelen veel vaker en langer leeg blijven. 

  

Komende week is er dus in ieder geval één stoel leeg. Het is maar goed dat het gelukkig al heel snel weer vrijdag is…

Camping-life

Wat een lekker weekend was het ! En gelukkig was het ook mooi weer, en da’s mooi meegenomen als je een paar dagen op de camping doorbrengt…

Dit weekend was het jaarlijkse kampeerweekend van de carnavalsband waar mijn liefvriendje al jaren deel van uit maakt. En ik mocht mee ! Met de hele club lekker een weekendje kamperen op een leuke camping niet al te ver van huis, heel relaxt en super gezellig. Ik heb me prima vermaakt in ieder geval !

Vrijdagmiddag ben ik, gewapend met een tas vol boodschappen én mijn reserve Senseo-apparaat (je kan niet zonder natuurlijk) naar mijn liefvriendje gereden. Er bleek voor die paar dagen een wel heel grote hoeveelheid spullen mee te moeten… Want niet alleen wij gingen kamperen, ook zijn twee zoons en het vriendinnetje van de oudste gingen mee. Hoe moest dat allemaal mee ? Tuinstoelen, beddengoed, onze tent, een aantal tassen, etenswaren... en de jongste zou ook met ons meerijden. Dat werd met twee auto’s rijden dus. Zwaar beladen en met een gezellig kletsende puber naast me vertrok het convooi… *grijns*

Eenmaal aangekomen op de camping was het al een gezellige boel, iedereen was er al en had zich geïnstalleerd. Terwijl mijn liefvriendje onze tent opzette (die van de kids stond gelukkig al), ben ik met de jongste iets te eten voor ons gaan halen, want dat was er natuurlijk bij ingeschoten. En toen kon het weekend beginnen. Het is een leuke club, die band van mijn liefvriendje. Ik loop natuurlijk ook al een tijdje mee en hoor er helemaal bij. Toen het wat killer werd ging de vuurkorf aan, en zo rond een knus vuurtje is het gezellig kletsen. Wij gingen niet eens zo laat naar bed, maar het is nog lang gezellig gebleven op ons veldje.

De volgende morgen werd ik belachelijk vroeg wakker. Het is altijd even wennen, slapen in een tentje, maar omdat wij, vanwege mijn fibromyalgie en omdat dat gewoon lekkerder slaapt (hoezo verwend…) twee matrassen hadden meegenomen, hadden we wel heerlijk geslapen. Maar 5 uur vond ik toch echt te vroeg… Ik heb me lekker nog een keer omgedraaid en heb nog heerlijk gedommeld. Uitslapen was er echter niet bij. Het was namelijk prachtig weer, en als de zon al vroeg aan de hemel staat, wil je op een gegeven moment echt die tent wel uit. Poeh, wat werd het warm !

Het Senseo-apparaat maakte al overuren en degenen die wakker waren zaten al snel lekker te ontbijten en koffie te drinken. Dat was ook het leuke van dit weekend. Iedereen was heerlijk relaxt, deed waar hij of zij zin in had en niets hoefde. De voorzieningen op de camping waren prima, dus ook het douchen was helemaal goed. Het sanitairgebouw was schoon en ruim, en we ontdekten zelfs een duo-douchehokje… Dáár hebben we natuurlijk meteen gebruik van gemaakt…

Het weer was zoals gezegd prachtig, de temperatuur liep op en het zonnetje bleef maar schijnen. Toch heeft dat ook z’n nadelen… Er was praktisch geen schaduw, behalve in de grote party-tent, maar daar ga je niet in zitten als het zo warm is. Dus de hele dag zaten we in de zon. Er werden spelletjes gedaan, mensen zaten in groepjes lekker te kletsen en, hoe kan het ook anders, er werd muziek gemaakt. Mijn liefvriendje kon niet meespelen omdat hij op vrijdagochtend een kies had laten trekken, dus wij zijn, met vrolijke klanken op de achtergrond, samen een heel leuk spel gaan doen, waarvan ik de naam nu dus al weer vergeten ben…  De aanwezige kinderen vermaakten zich met de enorme hoeveelheid lege bierflesjes.  Ze maakten er een prachtig mozaïek van, en bouwden later een fort van de kratjes. Naarmate de middag vorderde en de zon ontzettend haar best bleef doen, verschenen hier en daar wel erg rode neuzen en ledematen…  Liefvriendjes oudste en zijn vriendinnetje waren in ieder geval flink verbrand. Ook ik ben veel te lang in de zon geweest en ben aardig verbrand, en natuurlijk voelde ik dat veel te laat. Mijn huid is nog steeds knalrood en nogal pijnlijk. Au !

Zaterdag was barbeque-dag, dat hoort zo tijdens het kampeerweekend. Nu moesten wij die avond helaas weg, in verband met een optreden met mijn eigen band. Mijn liefvriendje en ik waren dus de eersten die vlees op de barbeque legden, want natuurlijk moest ik wel op tijd ter plekke zijn. Dat was jammer, want we moesten snel eten, en misten zo de gezelligheid van samen vlees braden en gezellig en rustig met elkaar eten en kletsen. Maar goed, dat was nu eenmaal zo. We hebben samen gegeten, ik ben me om gaan kleden en op gaan tutten en toen konden we vertrekken. We waren ruim op tijd voor het optreden en hadden zelfs nog tijd om met de hele club iets te drinken. Mijn lief was er ook al, hij heeft het geluid verzorgd, en het was fijn om hem te zien. Het optreden ging goed en het is een erg leuke avond geworden. Het was niet druk, maar wel heel gezellig, en de dansvloer was continu vol. Daar doen we het voor !

Direct na het einde van de laatste set zijn we weer weggegaan, terug naar de camping. Na een noodstop voor een overstekende kikker, en het parkeren van de auto, die zo laat het terrein niet meer op mocht, zijn we in het pikkedonker terug naar onze tent gelopen. En koud dat ik het had ! De hele avond was het warm geweest, maar het was aardig afgekoeld. In mijn dunne jurkje liep ik aardig te bibberen, ondanks de geleende jas van liefvriendje. Toen we op ons veldje aankwamen bleek dat nog niet iedereen sliep. Het vuur brandde nog en nadat we snel iets warms hadden aangetrokken, hebben we een stoel bijgeschoven om nog even gezellig iets te drinken. Lekker opgewarmd zijn we onze tent in gekropen, om wederom heerlijk te slapen.

Toen we zondagochtend wakker werden was er al enige bedrijvigheid op het veldje. Het koffie-apparaat stond weer hard te werken, de koelboxen kwamen te voorschijn en liefvriendje’s oudste ging zijn beroemde eieren bakken, zoals hij had beloofd. Of hadden wij nu gewoon gezegd dat hij dat moest doen ? Hmmm, dat ben ik dus even kwijt… *grijns*. Dit tekent meteen de sfeer van het weekend, heel veel gezelligheid, maar ook de nodige plagerijtjes over en weer. En iedereen moest daar aan geloven, ook ik. Gelukkig kan ik daar goed tegen, en ben ik zelf ook niet op mijn mondje gevallen.

Zo langzaamaan ging iedereen opruimen en werd een begin gemaakt met het afbreken van de tenten en het inpakken van de caravans. Het had zaterdagavond geregend, maar gelukkig waaide het zondag, zodat de meeste tenten al weer bijna droog waren voor ze ingepakt moesten worden. Terwijl mijn liefvriendje de tent inpakte, heb ik mijn auto opgeruimd. Tjonge, wat had ik er een puinhoop van gemaakt. Omdat we maar een klein tentje hebben, zijn alle spullen in de auto gebleven. Mijn koffertje, allerlei andere tassen, het lag allemaal op de achterbank, en er moest nodig weer enige orde in de chaos komen, voordat we weer huiswaarts konden. Maar het is gelukt. Alles paste er weer in, hoewel het leek of we met meer spullen terug gingen dan waarmee we gekomen waren.

Het veld raakte aardig leeg. Toen ook de grote party-tent was afgebroken, leek het in niets meer op het gezellige kampeerplekje van de afgelopen dagen. Gezamenlijk hebben we nog een lekker broodje knakworst gegeten, weliswaar onder de paraplu, want het was intussen gaan regenen en toen was het tijd voor afscheid.

Nadat thuis alle spullen waren uitgeladen, liefvriendjes jongste weer naar huis was gebracht en de tent te drogen was gehangen, hebben we de boel opgeruimd, koffie gezet en zijn lui onderuit op de bank gaan hangen. Ik was zo moe, dat ik bijna in slaap viel. Mijn liefvriendje had ook nergens meer zin in, behalve in een beetje naar de tv staren, dus zijn we lekker samen in bed gekropen. Voordat mijn liefvriendje naast me kon kruipen, sliep ik al… Bijna twee uur heb ik geslapen. Toen maakte hij me wakker, want we moesten nog eten en de hele boel weer inpakken.

Het was al laat toen we wegreden. Onderweg hebben we snel een hapje gegeten bij de grote gele M en zijn toen naar mijn huis gegaan. Mijn liefvriendje bleef gezellig slapen. Die avond was er namelijk een feestje bij zijn buren, en hij had geen zin in een hoop lawaai. Omdat hij natuurlijk net zo goed vanuit mijn huis kan gaan werken, was die afspraak zo gemaakt. En ik vond het wel heel gezellig... Na nog even wat drinken en kletsen met mijn lief en de kinderen, was het voor onze doen al vroeg stil in huis. De mannen moesten allebei heel vroeg op om op tijd op hun werk te zijn, en na zo’n weekend konden we allemaal wel wat slaap gebruiken.

Dus de wekker ging al vroeg vanochtend… *gaaaaap*. Mijn lief was al heel vroeg de deur uit (en uit zijn telefoontje even later bleek dat dat maar goed was, want hij stond al heel snel in een flinke file), mijn liefvriendje vertrok wat later (en had wonderlijk genoeg geen files onderweg). Ik vond het wel heel leuk, om allebei mijn mannen zo ’s ochtends door het huis te zien drentelen… 

Het weekendje kamperen is dus goed bevallen. Het weekend voor volgend jaar is al gepland, en ook dan zijn we weer graag van de partij. Leuk ! Ze zeggen wel eens dat samen kamperen de ultieme relatie-test is. Die hebben mijn liefvriendje en ik dan in ieder geval glansrijk doorstaan ! Gelukkig maar, want over drie weken mogen we wéér !