Au !

Wat is erger, het middel of de kwaal ? Dat vraag ik me momenteel even af...

In het kader van de diagnose fibromyalgie moest er vandaag aanvullend onderzoek worden verricht. Een röntgenfoto en echografie van mijn schouder waren ingepland in Amsterdam. Mijn lief ging met me mee en al vroeg hobbelden we gezellig mee in de file...Uiteindelijk viel het toch nog mee, en waren we mooi op tijd, we konden zelfs nog even rustig koffie drinken.

Tijdens de echo constateerde de arts een slijmbeursontsteking, en dat is duidelijk een chronische, want ik heb al meer dan twee jaar pijnklachten. Om de ontsteking en de pijn te bestrijden, heb ik een injectie gekregen. Door middel van de echo kon de arts precies zien waar ze moest prikken. Niet echt een fijn gevoel, zo'n naald diep in je schouder, heb toch wel even zachtjes 'au' gezegd... Mijn lief keek wijselijk maar even de andere kant op, die heeft het niet zo op naalden.
Het was ook niet echt een prettig gezicht denk ik...


Onderweg naar huis begon ik toch wel wat pijn te krijgen... En nu, twee en half uur later, heb ik écht pijn. Ik mag mijn schouder vanwege de injectie twee dagen niet belasten, nou dat is geen enkel probleem, dat gáát ook gewoon helemaal niet. Ik houd me dus vanzelf wel rustig ! En over een paar dagen is het als het goed is ook weer over, dus dat ongemakje neem ik graag voor lief.

Aanstaande donderdag mag ik weer terug naar Amsterdam, voor de uitslag van de foto en echo, en van het bloedonderzoek wat eerder is uitgevoerd. Ook zal dan de verdere gang van zaken met betrekking tot de diagnose fibromyalgie worden doorgesproken. Overmorgen wordt dus weer een medisch dagje. Niet erg, dan is het ook maar weer gebeurd. En van dat dagje ga ik gewoon iets gezelligs maken, want mijn lieve lotgenoot-vriendin gaat met me mee ! En zo heeft elk nadeel ook weer z'n voordeel !

Maar nu is het toch wel even 'au'...