Even bijkomen...

Weekenden zijn er om bij te komen van een drukke week. Maar soms zijn de weekenden nog drukker dan de doordeweekse dagen, en heb je juist die hard nodig om weer bij te komen van het weekend...

Donderdagavond heb ik een fijne avond met mijn liefvriendje doorgebracht. Vanwege de logistiek lukte het uiteindelijk niet om samen te eten, zoals eerst het plan was, maar gezellig koffie drinken en gewoon samen zijn is ook heel fijn. De vrijdag was druk en hectisch, er moest nog van alles gebeuren in huis, want door de medische afspraken van de afgelopen week was dat er een beetje bij ingeschoten. Er stond echt een enorme stapel wasgoed op me te wachten… pfff.

’s Middags heb ik mijn lief uitgezwaaid. Hij ging een weekendje samen met een vriend lekker bijkletsen, gewoon even er uit en, ook niet onbelangrijk, een beetje tijd voor zichzelf. Een soort van omgekeerde wereld, want meestal ben ik degene die weggaat ! Later die middag ben ik gezellig samen met tweede de weekboodschappen gaan doen. Daar zijn we erg goed in, binnen drie kwartier zijn we uit en thuis, met alle boodschappen weer netjes in de kast, en een welverdiende kop koffie voor onze neus. De avond was rustig, de oudste twee waren op stap, jongste was naar de disco (daar kun je tenslotte niet vroeg genoeg mee beginnen), en buiten het halen en brengen hoefde er die avond helemaal niets. Samen met derde heb ik lekker lui op de bank gelegen, met de tv aan, derde met laptop op schoot en wat lekkers binnen handbereik. Heerlijk, zo’n rustig avondje !

Zaterdagochtend was ik al vroeg op. De aanleiding daarvoor was niet zo leuk, ik moest namelijk naar een crematie. Of moest, dat is zo’n groot woord. Maar het is wel fijn om met je aanwezigheid iemand een beetje tot steun te kunnen zijn. ’s Middags was mijn liefvriendje er, we zijn gezellig samen naar de stad geweest, én goed geslaagd ! Het was redelijk goed weer, dus we zijn op een gegeven moment voor een biertje en een lekker hapje neergestreken op één van de vele volle terrassen, die gelukkig nog wel met heaters verwarmd werden, zo’n mooi weer was het nu ook weer niet !

Thuisgekomen heb ik een uurtje in horizontale stand op de bank doorgebracht, ik was zo moe, en er stond me nog een lange avond te wachten. Mijn liefvriendje is met het keyboard van derde aan de slag gegaan, om muziek uit te zoeken voor het familiebandje. De kinderen rommelden ook wat rond, en met al dat geroezemoes op de achtergrond ben ik zowaar nog even in slaap gevallen. 

Na een gezellige en ietwat luidruchtige maaltijd, was het voor mij tijd om me op te gaan tutten. Die avond moest ik optreden met mijn band en dan is het natuurlijk wel de bedoeling dat je een beetje goed voor de dag komt. Een leuke ‘optreed’- jurk, feestelijke make-up en mijn haar in de krul *grijns*, dat dus. We hoefden pas heel laat te spelen, want we waren als laatste ingepland op een heel leuke en, naar ik later vernam, succesvolle benefietavond. Natuurlijk waren we er al op tijd, het is altijd leuk om andere bands te zien en te horen spelen en heel gezellig om wat te drinken en lekker te kletsen. Toen wij eindelijk aan de beurt waren, hadden we in no time de boel aan het swingen. Dat speelt heerlijk, een volle dansvloer met enthousiaste mensen voor je neus. 

We hebben tot na tweeën gespeeld, dus het was al heel laat voor we, gewapend met een ‘bloemetje voor de zangeres’ weer thuis waren. En voor dat je dan weer slaapt… En slechts een paar uurtjes later waren we al weer wakker *gaap*. Met kids in huis slaap je nu eenmaal niet zo lang uit. Derde en jongste waren al vroeg weer van de partij. Mijn liefvriendje en ik waren verbaasd, maar ook heel blij met hun reactie, of eigenlijk het ontbreken ervan, op het feit dat hij en ik samen hadden geslapen. Dat hadden ze nog niet eerder meegemaakt. Ze gingen er heel relaxt mee om, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat niet alleen mijn liefvriendje, maar ook ik in het logeerbed lag… 

Na een uitgebreide en gezellige brunch, waarbij zelfs boven verwachting onze nachtbrakende oudste en tweede aanschoven, was het na een snelle douche al weer tijd om weer op pad te gaan. Die middag was een repetitie met het familiebandje gepland. Ondanks het feit dat we niet compleet waren, hebben we toch een paar uurtjes hard gewerkt. En natuurlijk mocht even knuffelen met de kleine neefjes niet ontbreken. Altijd leuk !

Vroeger dan normaal moesten we alweer vertrekken. Na een snelle hap onderweg en het ophalen van mijn liefvriendje’s spullen, werden we verwacht op een verjaardagsfeestje. De oudste van een goede vriendin van mijn liefvriendje was jarig en natuurlijk ga je dan even langs met een kadootje. We hebben er een paar gezellige uurtjes doorgebracht. De jarige job daagde me uit voor een spelletje op de Playstation… Nou dat heb ik geweten ! Ik ben heel erg slecht in die dingen, doe het ook nooit, maar vooruit. Hij heeft me dus grandioos ingemaakt… Van de vijftien potjes won ik er maar twee, en dan heeft hij me ook nog laten winnen… Na een gezellige stoeipartij met de jongste en de verzekering dat ik altijd mag komen oefenen voor het Playstationspel (!), was het  tijd om afscheid te nemen. 

Pas laat was ik dus weer thuis en is mijn liefvriendje weer naar zijn buitenhuis vertrokken. Mijn lief was inmiddels ook weer thuisgekomen en ook hij heeft een heel fijn weekend gehad. Super ! Nu eerst maar eens bijkomen van dit drukke weekend, dan kunnen we met een gerust hart op naar het volgende…

(En de kinderen… tja, die waren veel alleen dit weekend. Normaal gesproken is één van ons twee thuis, maar door allerlei afspraken die samen vielen, was dat nu niet het geval. Natuurlijk hadden we dit van te voren al met ze besproken, maar ze vonden het geen probleem en gingen er heel relaxt mee om. Dat is dan weer een voordeel van wat grotere kinderen. Die vinden het af en toe best fijn dat er even geen ouders in de buurt zijn. Hoewel ik het idee dat één van ons twee er gewoon is, toch wel een stuk prettiger vind…)

Fibromyalgie, dat dus...

De diagnose fibromyalgie is definitief gesteld. Tijdens de afspraak met de reumatoloog, gisterochtend in Amsterdam, is dat duidelijk geworden. Behalve fibro heb ik ook artrose, maar dat was eerder al geconstateerd. De ontsteking in mijn schouder is hopelijk door de injectie van afgelopen dinsdag bestreden. Er is aanvullend bloedonderzoek verricht omdat mijn bloed ontstekingen aantoont, waarvan niet duidelijk is of dat alleen de slijmbeursontsteking is, of dat er wellicht nog meer ontstekingen zitten. Over een week belt de arts over de uitslag hiervan. Best een pittig ochtendje was het... Dus wat was ik blij met mijn lieve lotgenoot-vriendin, die me van de trein haalde, met me mee ging naar het ziekenhuis, en met wie ik achteraf gezellig ben gaan lunchen.

En nu ? Ik word doorgestuurd voor een revalidatietraject. Eigenlijk zou dat het beste in Amsterdam kunnen, maar om nu een paar keer per week daarheen te reizen, is nogal omslachtig. Dus moet ik op zoek naar iets hier in de buurt. Er is een revalidatiecentrum vlakbij, dus ik ga daar maar eens informeren of ze iets voor me kunnen betekenen. En verder komt het er op neer het een plaats te geven, leren omgaan met de beperking en de pijn, en vooral leren doseren, energie verdelen en luisteren naar mijn lichaam. Dat laatste is denk ik voor mij wel het moeilijkste...

Fibromyalgie (of Chronisch Pijn Syndroom, zoals het blijkbaar tegenwoordig genoemd wordt) is een vervelende aandoening, die een grote impact op je leven heeft, niet aantoonbaar is, en daardoor voor veel onbegrip zorgt. Op Wikipedia is het wetenschappelijk beschreven en terug te vinden. Maar mijn lieve BTPF4ffer stuurde me laatst het onderstaande, en dat zegt het in gewone-mensen-taal eigenlijk allemaal, en precies zoals het is...

Mijn naam is fibromyalgie en ik ben een onzichtbare ziekte.
Ik ben nu bij jou voor de rest van je leven. Anderen om jou heen zien mij niet. Maar jouw lichaam voelt mij wel. Ik kan je aanvallen wanneer en op wat voor manier ik wil.
Ook kan ik voor erge pijn zorgen. En als ik in een goede bui ben kan ik er ook voor zorgen dat je overal pijn hebt. Weet je nog dat jij met je energie van alles deed en veel plezier had? Wel, ik nam die energie van je weg en gaf je de vermoeidheid er voor terug.
Je probeert nu ook nog plezier te hebben, maar ik haal je uit je slaap en geef je er hoofdpijn voor terug!

Ik kan er voor zorgen dat je trilt van binnen en dat je het koud of warm hebt terwijl iedereen zich normaal voelt. O ja, ik kan je ook angstig en depressief maken.
Je hebt er niet om gevraagd maar ik heb je om verschillende redenen uitgekozen.
Door dat virus wat je ooit had en waarvan je nooit bent hersteld, of dat auto ongeluk of misschien waren het wel de jaren van verwaarlozing na een trauma! Maar goed, ik ben er nu en ik blijf bij jou!

Ik hoor dat je naar de dokter bent gegaan om van mij af te komen, ha ik rol over de grond, ha lachen, probeer het maar! Je zult naar heel veel dokters moeten gaan wil je uiteindelijk een keer van me af komen. Ook zal je volgepropt worden met pillen, slaappillen, energiepillen, je zal massages krijgen en zal je voor angstig en depressief uitgemaakt worden. Er zal je verteld worden dat als je je pillen maar netjes neemt en je oefeningen doet, ik weg zal gaan. Maar het ergste is nog dat je niet serieus genomen zult worden wanneer je tegen de dokter schreeuwt dat je geen normaal leven hebt.

Je familie, vrienden en collega's zullen allemaal naar je luisteren tot ze het beu zijn om te horen hoe ik je laat lijden en dat ik een rotziekte ben. Sommigen zullen zeggen: “oh, je hebt gewoon een rotdag" of ze zeggen:"Ja je kunt nu eenmaal niet meer alles doen wat je tien jaar geleden wel kon".
Ze horen niet dat jij dan zegt:"Tien jaar geleden? Tien dagen geleden!!"
Ook zullen sommigen achter je rug om gaan praten terwijl jij dan langzaam aan het gevoel krijgt dat je je zelfrespect aan het verliezen bent. Je blijft toch proberen, tegen beter weten in, uitleg te geven zodat ze je begrijpen. Dit is vooral moeilijk wanneer je met een "normaal" persoon in gesprek bent en je ineens niet meer weet wat je ook weer wilde zeggen.
De enige van wie je echt begrip en steun zult krijgen om met mij om te kunnen gaan zijn de mensen die ook fibromyalgie hebben. Accepteer de minderheid die mij leuk vindt en die wel steun hebben aan andere mensen.

Dat dus... maar gelukkig word je er wel gewoon honderd mee... Dat dan weer wel...

Au !

Wat is erger, het middel of de kwaal ? Dat vraag ik me momenteel even af...

In het kader van de diagnose fibromyalgie moest er vandaag aanvullend onderzoek worden verricht. Een röntgenfoto en echografie van mijn schouder waren ingepland in Amsterdam. Mijn lief ging met me mee en al vroeg hobbelden we gezellig mee in de file...Uiteindelijk viel het toch nog mee, en waren we mooi op tijd, we konden zelfs nog even rustig koffie drinken.

Tijdens de echo constateerde de arts een slijmbeursontsteking, en dat is duidelijk een chronische, want ik heb al meer dan twee jaar pijnklachten. Om de ontsteking en de pijn te bestrijden, heb ik een injectie gekregen. Door middel van de echo kon de arts precies zien waar ze moest prikken. Niet echt een fijn gevoel, zo'n naald diep in je schouder, heb toch wel even zachtjes 'au' gezegd... Mijn lief keek wijselijk maar even de andere kant op, die heeft het niet zo op naalden.
Het was ook niet echt een prettig gezicht denk ik...


Onderweg naar huis begon ik toch wel wat pijn te krijgen... En nu, twee en half uur later, heb ik écht pijn. Ik mag mijn schouder vanwege de injectie twee dagen niet belasten, nou dat is geen enkel probleem, dat gáát ook gewoon helemaal niet. Ik houd me dus vanzelf wel rustig ! En over een paar dagen is het als het goed is ook weer over, dus dat ongemakje neem ik graag voor lief.

Aanstaande donderdag mag ik weer terug naar Amsterdam, voor de uitslag van de foto en echo, en van het bloedonderzoek wat eerder is uitgevoerd. Ook zal dan de verdere gang van zaken met betrekking tot de diagnose fibromyalgie worden doorgesproken. Overmorgen wordt dus weer een medisch dagje. Niet erg, dan is het ook maar weer gebeurd. En van dat dagje ga ik gewoon iets gezelligs maken, want mijn lieve lotgenoot-vriendin gaat met me mee ! En zo heeft elk nadeel ook weer z'n voordeel !

Maar nu is het toch wel even 'au'...

Etentje met verlenging...

Na een gezellige ‘koffie-deet’ met leuke man op donderdag, een heel mooie avond met liefvriendje op diezelfde dag en een rommelige huishoudklussen-vrijdag, was het zaterdag tijd om alvast een voorproefje te nemen op de aankomende verjaardag van mijn lief.

Omdat hij niet van verjaardagen vieren houdt, had ik bedacht dat het leuk zou zijn om er dan samen even tussenuit te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag zijn we rond het middaguur afgereisd naar Zutphen. Via internet hadden we ‘blind’ een Bed & Breakfast geboekt. Altijd een gok, maar bij aankomst werden we erg verrast.

 

Onze kamer was gesitueerd op de eerste verdieping van een goed onderhouden, prachtig oud pand, met hoge plafonds en dito ramen, een imposante trap en een markante uitstraling. De kamer was niet groot, maar wel erg sfeervol en we hadden de beschikking over een enorme badkamer, ons eigen poedelhok thuis paste daar wel 3 keer in ! Aan alles was gedacht, een kan water met glazen, allerlei badproducten, lekker zachte handdoeken, een extra plaid, lectuur, een bloemetje op de kamer, het was op en top verzorgd.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd, zijn we lekker het centrum ingegaan, dat maar op 15 minuten loopafstand lag. Zutphen is een gezellig stadje, met mooie panden en een leuke sfeer. We zijn begonnen met koffie met appeltaart en hebben daarna alle winkelstraatjes doorgestruind. Leuke winkels genoeg, en ik heb nog een leuk rokje op de kop weten te tikken. Altijd goed ! Wat later in de middag zijn we neergestreken in een gezellige kroeg voor een lekker biertje.

Daarna zijn we teruggegaan naar onze kamer, om even uit te puffen en om te kleden. Mijn lief heeft even geslapen, en ik heb me prima vermaakt met wat tijdschriften en wordfeud. Tegen zevenen zijn we terug gelopen naar het centrum. Ik had, naar aanleiding van een tip van mijn liefvriendje, die de stad een beetje kent, een tafeltje gereserveerd in een bijzonder restaurant. Vroeger was dit een bierbrouwerij, en de oude brouwketels staan nog steeds midden in het pand. Nog steeds wordt er één keer per week bier gebrouwen, in nieuwe ketels weliswaar, en ook die waren vanuit het eetgedeelte zichtbaar. Voor een bierliefhebber als mijn lief dus een waar walhalla !

Dat we ons in een bierbrouwerij bevonden was wel duidelijk, alle gerechten op de kaart waren met bier bereid, zelfs de toetjes ! Er was een gevarieerde kaart, het was uitermate goed betaalbaar en ook nog eens ontzettend lekker. Met een huisgebrouwen biertje erbij voor mijn lief en een wijntje voor mij was het dus echt genieten !

We hadden eerder die avond bedacht om na het eten nog ergens iets te gaan drinken, maar we hadden zoveel gegeten en gedronken dat we daar geen zin meer in hadden. We waren dus al redelijk bijtijds weer terug op onze kamer. Daar word je best moe van, van al dat slenteren, winkelen en eten ! En met een leuke film op tv kom je de avond ook heel goed door.

Zondagmorgen stond ik al redelijk vroeg onder de douche. We moesten de badkamer met andere gasten delen, en op deze manier was ik de eerste, hoefde ik niet te wachten, en kon rustig aan doen zonder dat anderen op mij moesten wachten. Om half 10 werden we in de woonkeuken verwacht voor een lekker ontbijt. Ook dat was goed verzorgd, lekker vers brood, allerlei soorten beleg, fruit, sap, thee, koffie, eitjes, yoghurt, ook nu was weer aan alles gedacht. We zaten aan tafel met de andere gasten, een paar op leeftijd, waarmee we gezellig hebben zitten praten. Na het ontbijt was het tijd om in te pakken, afscheid te nemen van de eigenaar en weer verder te gaan.

Vastomlijnde plannen voor de rest van de dag hadden we niet. Het leek mijn lief leuk om naar ’s-Heerenberg te gaan, en het kasteel daar te gaan bekijken. Prima plan ! Daar aangekomen ging bij mij het lichtje pas branden: ik was er al eerder geweest ! Een aantal jaren geleden heb ik daar eens opgetreden, tijdens een festival. Zo raar, dat ik daar pas weer aan dacht toen ik het kasteel weer zag ! We hebben een stuk gewandeld, helemaal om het kasteel heen, dat helaas nog niet open was voor bezichtiging en zijn toen neergestreken voor een kop koffie met iets lekkers. Het was leuk om daar weer eens te zijn, ik heb er destijds een erg leuke dag gehad…

Eenmaal verzadigd, en weer warm geworden, want het was best koud, zijn we weer naar de auto gegaan. Eigenlijk wisten we niet meer wat we verder zouden kunnen gaan doen. Het weer werkte ook niet mee, dus we besloten om lekker naar huis te gaan. De oudste kinderen waren tenslotte ook maar alleen thuis, en dan kon jongste ook wat eerder worden opgehaald van zijn logeerpartijtje bij oma.

Mijn lief’s verjaardag is dus leuk gevierd. Geen visite dit jaar, maar even lekker weg. Een extended etentje zeg maar, altijd leuk ! En er even uit is altijd fijn, zeker met een enorm drukke en hectische week voor de boeg…

Lied

Een lied, dat zorgt voor kippenvel, en tranen in mijn ogen...
Een lied, dat zo treffend en zo waar is...
Een lied, dat zo helemaal 'ons' lied is...

Dit lied dus...

Een heel fijn Paasweekend

Pasen een rustig feest ? Hmmm, het was redelijk druk deze Paasdagen, hoewel, deels was het toch ook wel weer heel relaxt. Ik heb het in ieder geval heel erg fijn gehad.

Vrijdagavond begonnen we al met een etentje. Mijn lief en ik zijn samen met twee bevriende stellen heerlijk én supergezellig gaan eten. Een bijzonder etentje was het wel. We hebben zowat de hele kaart geproefd… Het restaurant serveerde kleine gerechten, een soort tapas, en we hebben de keuze aan de chef overgelaten. Het resultaat ? De hele avond een rijk gevulde tafel, heerlijke hapjes, verrassende combinaties, lekkere wijn, zoete toetjes en een torenhoge rekening achteraf… Maar ach, je mag jezelf best een keer verwennen toch ?!

Zaterdag hadden mijn liefvriendje en ik een heel leuk verjaardagsfeest. Eén van de neefjes en het kleine nichtje waren jarig, en gewapend met kadootjes (natuurlijk allemaal roze voor de kleine meid) vielen we midden in het feestgedruis. De feestjes bij mijn liefvriendjes familie zijn altijd erg gezellig. Een boel drukte, met al die kleine mannen, maar wel heel erg leuk. Mijn liefvriendjes jongste was ook mee, leuk om hem ook weer eens te zien ! Na het eten zijn we naar mijn huis gegaan, om daar met een lekker drankje te beginnen aan de Paasdagen.

Zondagochtend hoorde ik al vroeg de deur van onze slaapkamer opengaan, jongste kwam kijken of ik al wakker was, want die dag was zijn dag. Dit was de dag van zijn uitje, samen met mij en mijn liefvriendje. We zijn dus maar vroeg opgestaan, om na een snelle douche, koffie en een broodje af te reizen naar Antwerpen, want dat was onze bestemming, om precies te zijn de dierentuin aldaar.

Gewapend met mijn liefvriendje’s camera (waardoor we dus weer een dierenfotoboek rijker zijn…) heeft jongste ons de weg gewezen in de zoo. We zijn begonnen met koffie met gebak, en omdat je van het bekijken van zoveel dieren en al dat slenteren toch wel trek krijgt, hebben we ’s middags nog maar eens aangelegd voor koffie met iets lekkers. Een iets minder voor de hand liggend koffiehapje was dat wel, want de heren wensten allebei een frietje… mét mayo. 

We hadden jongste beloofd in Antwerpen te eten, maar omdat het nogal ver lopen was naar een restaurant wat iets serveerde wat hij ook zou lusten, was de keus om bij McDonalds aan te leggen snel gemaakt. Het ging tenslotte om jongste, en dat vindt hij nu eenmaal lekker (en mijn liefvriendje vindt het ook geen straf…). We hebben een hele fijne dag gehad, het is zo fijn om te zien hoe jongste nu met onze poly-situatie omgaat, hoe hij is losgekomen, zeker naar mijn liefvriendje. Ik heb echt lopen genieten van die twee, zoals ze met elkaar omgaan, elkaar een beetje plagen en om elkaar kunnen lachen, heerlijk !

Onderweg naar huis zijn jongste en ik beide ingedommeld, je wordt best moe van zo’n dag in de buitenlucht. Eenmaal thuis heeft dat luie gevoel doorgezet. We zijn in joggingbroek op de bank geploft en hebben samen met de kids een mooie film gekeken. Later die avond zijn mijn liefvriendje en ik aan een serie op DVD begonnen, die ik al eens had gezien en prachtig vond, en graag met hem wilde delen. Toen mijn lief thuiskwam (die die dag een leuk feest mét barbeque had), zaten we net midden in het tweede deel. Het was al laat toen die aflevering geëindigd was, dus de rest houden we tegoed voor een volgende keer.

Gisterochtend was ik al weer redelijk vroeg wakker. We hadden een paasbrunch gepland. Mijn liefvriendje en ik zijn na even rustig wakker worden en een kop koffie om de dag goed te beginnen vast begonnen met de voorbereidingen, mijn lief bleef nog lekker even liggen en kwam ons later assisteren, hij is tenslotte de kampioen-brood-bakker bij ons thuis… Toen iedereen present was, hebben we een enorm gezellige brunch gehad. Heerlijk, zo’n volle tafel ! Het vriendje van oudste was er ook, dus we zaten met acht aan tafel. Dat gaf een hoop gekakel, grappen over en weer, gezellige plagerijtjes en heel veel plezier. 

De middag hebben we benut met het zoeken naar een leuke vakantie-bestemming. Dit jaar gaan we met twee gezinnen op vakantie, mijn lief en ik en onze kids, én mijn liefvriendje en zijn kids. Heel bijzonder, en ook best wel spannend. Het vinden van een leuke plek is gelukt, we hebben een enorm huis gehuurd in de Belgische Ardennen, waar we samen in augustus een week gaan vertoeven. We hebben er nu allemaal al zin in !

Na een heerlijke, door mijn lief met liefde gemaakte maaltijd, en nog even met z’n allen met koffie uitbuiken op de bank, eindigde een meer dan geweldig Paasweekend. Heerlijk om zo de feestdagen gezamenlijk te kunnen vieren !

Vandaag niet...

Vandaag heb ik geen goede dag. Vandaag zegt mijn lijf nee tegen de klussen die ik wil doen, houdt me tegen als ik vooruit wil en ik baal daar van. 

Het schijnt er bij te horen, als je fibromyalgie hebt. Ik hoor het steeds van mijn lieve vriendinnen, die met dezelfde kwaal te maken hebben. Luisteren naar je lichaam is de boodschap, maar daar ben ik gewoon niet goed in. Totdat ik te lang niet geluisterd heb, dan zet mijn lijf de hakken in het zand en is het klaar. 

Vandaag is dat het geval... Vandaag wordt een dag van me verbijten omdat ik niet kan doen wat ik wil. Vandaag wordt een dag van me proberen neer te leggen bij het feit dat het gewoon niet gaat. Vandaag protesteert mijn lijf, en geeft er de brui aan. Niks poetsen, sjouwen met boodschappen, stofzuigen en strijken. Vandaag niet...

Best moeilijk, polyamorie...

Ik heb een geweldig leuk leven en ben heel gelukkig met mijn twee mannen… maar het is lang niet altijd rozengeur en maneschijn natuurlijk. Als je polyamoreus bent, en twee relaties hebt, geniet je mateloos van enorm veel liefde. Van samen zijn met je partners, van gezamenlijk dingen ondernemen, van het feit dat er zoveel van je gehouden wordt…
Maar het is niet gemakkelijk…

Toen ik mijn polyamoreuze leven begon, nu zo’n twee jaar geleden, had ik er eigenlijk niet echt een voorstelling van. Ik had me zo bedacht dat ik, als ik een leuk vriendje zou vinden, gezellige dingen met hem zou doen, zo af en toe een dag, of een nachtje, met hem samen zou zijn, en dat was het dan wel. Dat was ook wat ik voornamelijk las en hoorde, zo ging het bij heel veel mensen. Gezellig een vriendje ‘erbij’. En met mijn eerste polyvriendje ging dat ook zo…

Maar toen werd alles anders… Ik ontmoette mijn liefvriendje en bij ons beiden sloeg al heel snel de vlam volledig in de pan, we werden smoorverliefd op elkaar. Voor we het zelf goed en wel in de gaten hadden, hadden we dagelijks contact en brachten we weekenden samen door. Onze relatie werd al snel heel intens en diepgaand. Heel anders dus, dan wat ik eerder had meegemaakt, en wat ik in eerste instantie had verwacht.

Het voelde goed, heel goed. Ook voor mijn lief. Hij accepteerde mijn relatie volledig, was blij voor me en vond het fijn om me zo verliefd en gelukkig te zien. Voor hemzelf hoefde het niet zo nodig, een relatie erbij, maar hij vond het prima dat ik dat wel had. Dat is allemaal nog steeds zo, en ik ben daar heel erg blij mee, en heb veel bewondering voor hoe mijn lief er in staat.

Natuurlijk vindt hij het niet altijd leuk… Ik ben regelmatig weg, ben druk met mijn muziek, doe leuke dingen met vrienden en vriendinnen, breng (soms heel lange) weekenden door bij mijn liefvriendje en heb tussentijds ook heel veel contact met hem. Allemaal tijd die ik dus niet met mijn lief doorbreng. En daar heeft hij het soms erg moeilijk mee. Daarbij komt dat de logistiek van ons hectische gezin ook veel tijd opslokt én dat ik niet altijd goed ben in het verdelen van mijn tijd, in het behouden van een goede balans… 

Momenteel gaat het niet zo lekker met mijn lief, en dus ook niet met ons samen. Nog steeds is er onnoemlijk veel liefde, daar ontbreekt het niet aan, maar we zijn elkaar af en toe een beetje kwijt. Mijn lief heeft het moeilijk momenteel, met van alles, zit met zichzelf in de knoop en dat heeft veel impact op hem en dus ook op onze relatie. Ik merk dat ik me daardoor ook wat terugtrek, waardoor we soms langs elkaar heen lopen. De balans is dan al snel zoek, en dat ligt dan weer bij mij.

We zitten dus in een lastige periode… ik heb er echter alle vertrouwen in dat het allemaal weer goedkomt, We houden tenslotte van elkaar, zijn al zo lang samen… We praten veel, dat is zo fijn. En al zijn zulke gesprekken soms ontzettend lastig en heftig, het feit dát we erover praten brengt ons steeds weer een stapje in de goede richting. Mijn lief en ik… we komen er wel uit ! Zeker weten !

Liefde is...

Dat je lief al bijna 30 jaar heel graag bij je is…

Dat je liefvriendje heel graag de komende 30 jaar bij je wil zijn…

Dat je lief je je andere liefde zo van harte gunt…

Dat voor je liefvriendje je basis op de eerste plaats komt…

Dat je lief het leuk vindt als je liefvriendje er is…

Dat je liefvriendje het leuk vindt om met je lief een biertje te drinken…

Dat je lief blij voor je is, maar het soms erg moeilijk vindt…

Dat je liefvriendje dat zo goed begrijpt, en zich te allen tijde wil aanpassen…

Dat je lief alles met je deelt…

Dat je liefvriendje alles met je deelt…

Dat je lief niet alleen maar de stoere, sterke echtgenoot hoeft te zijn…

Dat je liefvriendje zijn meest kwetsbare en gevoelige kant aan je durft te laten zien…

Dat je lief zo zielsveel van je houdt…

Dat je liefvriendje zo zielsveel van je houdt…

Mijn twee mannen, die zo bijzonder zijn, die elkaar zo respecteren, met wie ik kan lachen en huilen, die mij op handen dragen, die voor mij zo belangrijk zijn, voor wie ik heel speciaal ben, in wiens hart ik zit, die in mijn hart zitten, zonder wie ik niet zou zijn wie ik ben, en van wie ik zo veel houd, maken mij enorm gelukkig... Zoveel liefde...

Relaxte hectiek

Een heel vol weekend, maar gelukkig voldoende momenten dat er even helemaal niets hoefde, en zijn dat niet de leukste weekenden ! Soms een race tegen de klok, soms alle tijd van de wereld, we hebben het allemaal gehad dit weekend…

Relaxt begonnen ben ik in ieder geval. Een heerlijk dagje sauna met een onwijs leuke en lieve Twittervriendin stond donderdag op het programma. We hebben genoten van een geweldig sauna-complex, met werkelijk alles er op en er aan, én van elkaars gezelschap. Tjonge, wat hebben we gelachen… maar ook heel serieuze gesprekken gevoerd. Echt een dag met een gouden randje. Zo bijzonder, dat je met iemand die je voornamelijk virtueel spreekt, zó’n klik hebt. Dus we gaan zeker weer een keer op herhaling…

Aan het einde van de dag ben ik richting mijn liefvriendje’s buitenhuis gegaan om ons weekend samen al lekker vroeg te beginnen. Snel snel hebben we een hapje gegeten, om daarna weer ruim een uur in de auto te gaan zitten. Last minute hadden we besloten om die avond naar het Polyamoriecafé in Houten te gaan. En wat een goed besluit was dat ! Het was een erg fijne avond, met mooie discussies en heel veel verschillende verhalen, bekende en nieuwe gezichten, en in real life kennismaken met lieve mensen wiens gezicht, net als het mijne, normaal gesproken achter een anoniem ava schuil gaat… Leuk ! 

Gezien de afstand, én het feit dat ik weer zo stond te kletsen zodat het wel heel laat was voordat we weer huiswaarts gingen, volgde een korte nacht. Voor mij was dat niet zo erg, maar mijn liefvriendje moest nog een paar uurtjes werken op vrijdag. Na een gezellig ontbijt is hij dus naar kantoor vertrokken en ben ik, hoe decadent, lekker terug in bed gekropen, om twee uur later pas weer wakker te worden. Na een kopje thee ben ik me maar nuttig gaan maken, heb de stofzuiger en poetsdoek gehanteerd en wat opgeruimd. Toen mijn liefvriendje thuis kwam, moest ik nog haasten, want het bleek dat we op een bepaalde tijd weer terug in Brabant moesten zijn voor een volgende afspraak… Ren, vlieg, haast, en hup weer in de auto. Mijn auto hebben we eerst naar mijn huis gebracht en toen gingen we met een vaartje naar de andere kant van Brabant, waar we gelukkig precies op tijd aankwamen.

Mijn liefvriendje was helaas nog niet klaar met werken, en terwijl hij het een en ander afmaakte, ben ik warempel zomaar op de bank in slaap gevallen… ik had blijkbaar wat in te halen… Heel laat gingen we boodschappen doen en voordat we aan tafel zaten, was de avond al half voorbij. De rest van die avond hebben we samen op onze tantrakamer doorgebracht, wat een oase van rust, heerlijk relaxt, en alle tijd en aandacht voor elkaar. Daar waren we ook echt wel aan toe…

Zaterdag stond een uitje gepland, we gingen met de carnavalsband op pad. Die middag hebben we kennisgemaakt met het fenomeen ‘city-golf’. Denk daarbij aan ‘boeren-golf’, maar hierbij was het de bedoeling om te golfen op verschillende plekken in het dorp, waarbij we ons per step van locatie naar locatie moesten verplaatsen (en waar ik nu nóg spierpijn van heb...). Super gezellig, ik zat in een meidenteam en we hebben enorm gelachen.
’s Avonds hebben we met z’n allen genoten van een goed verzorgd buffet. 

Tussen het middag- en avondprogramma door was er tijd om even naar huis te gaan. Terwijl ik wat rondrommelde was mijn liefvriendje druk in de weer, maar hij vertelde niet wat hij aan het doen was. Daar kan ik zó niet tegen… Wat later bleek dat hij wel een heel leuke verrassing had gepland, we zouden die avond, na het eten, samen nog iets gaan drinken in onze favoriete stad, en hij had geregeld dat we daar dan ook zouden overnachten ! Zo leuk ! Daarmee omzeilden we ook een avond vol lawaai, want de buren hadden een feestje, en onze ervaring daarmee was van dien aard, dat een nachtje ergens anders slapen dan wel heel prettig was… Dus op naar Antwerpen ! We hadden een prachtige hotelkamer, in een best wel chique hotel, echt super ! Na een drankje in de bar en met het plan om ’s ochtends vroeg op te staan, zijn we lekker gaan slapen.

 Dat vroege opstaan is niet gelukt, want we zijn gewoon allebei dwars door de wekker heen geslapen. Nou ja, dan maar wat later opstarten. Na een goed verzorgd en lekker ontbijt zijn we naar het centrum gegaan, om een bezoekje te brengen aan de Vogeltjesmarkt. Dat bracht een nostalgisch gevoel boven, want vroeger ben ik daar veel geweest… De vogeltjes en andere zielige diertjes waren er nog steeds, zij het in veel mindere mate dan vroeger. Verder was het aardig commercieel, en veel van hetzelfde, maar wel heel leuk om samen over de markt te slenteren. Even pauze in een alternatief tentje zorgde voor veel hilariteit. Ik had een superlekkere koffie, maar de bestelling van mijn liefvriendje viel iets minder goed uit… Hij had dan ook een groentesapje besteld, en zijn gezicht na de eerste slok sprak boekdelen… en ik moest hem gelijk geven, het was écht niet lekker… Gelukkig stond er voor die middag iets gepland, dat dat weer helemaal goed zou maken.

Toen ik jarig was (al weer even geleden), had ik van mijn poly-schoonfamilie een bon voor een high tea gekregen, en die hebben we zondagmiddag verzilverd. We waren al wat eerder dan gepland op de plaats van bestemming en zijn toen eerst een stuk gaan wandelen in het bos, het was tenslotte heerlijk weer. Bij terugkomst werd ons een heerlijke high tea geserveerd, met verschillende theesoorten en allerlei lekkere zoete en hartige hapjes fraai uitgestald op onze tafel. We hebben gesmuld ! 

Thuisgekomen hebben we nog een paar heerlijke uurtjes doorgebracht, even helemaal samen, om het drukke weekend weer rustig af te sluiten. Gouden uurtjes, zeg maar… Al redelijk op tijd zijn we richting mijn huis vertrokken, mijn liefvriendje heeft een enorm drukke week voor de boeg en om die fit te beginnen was het slim om eens niet al te laat in bed te liggen. Zeker na zo’n hectisch weekend, met eigenlijk veel te weinig slaap.

Wat hebben we weer genoten ! Van de mensen om ons heen, van alle leuke dingen die we hebben gedaan, van de heel mooie en waardevolle gesprekken die we weer hadden, van drukte en rust, en vooral van elkaar… 

(en weer thuiskomen was ook heel fijn… Oudste kwam net na mijn thuiskomst ook thuis, weer terug uit het buitenland, wat was het fijn om haar weer te kunnen knuffelen, zo’n week zonder haar is wel heel erg stil… Ze heeft een geweldige tijd gehad en van alles beleefd. Ook heel fijn was het om lekker even bij te kletsen met mijn lief, elkaar te vertellen hoe ons weekend was geweest en weer even te aarden.  Lucky me…)