Vriendschap

Gisteravond had ik een heel fijne avond met mijn beste vriendin. Al heel lang hadden we elkaar niet gesproken. Allebei hebben we een druk leven, maar dat was niet de belangrijkste reden voor het minimale contact van de afgelopen tijd.

Eind vorig jaar heb ik mijn vriendin tijdens een etentje verteld over mijn liefvriendje. Dat had ik al eerder willen doen, maar op een of andere manier was er een drempel. Het was voor mijzelf ook allemaal nieuw en verwarrend, en mijn lief en ik wisten nog niet of we onze nieuwe levensstijl wel wilden delen met de mensen om ons heen.

Zoals ik vaker merk, is polyamorie voor veel mensen moeilijk te begrijpen, en voor mij zeker ook moeilijk uit te leggen. Na het gesprek met mijn vriendin was het dan ook even stil.....
Na een paar uitgebreide mails over en weer, waarin zij vertelde wat haar gedachten bij mijn hele verhaal waren, en ik mijn standpunten en gevoelens heb uitgelegd, hebben we een borrelafspraak gemaakt om samen verder hierover te praten.
Ik vond het best een beetje spannend, want ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten. We hebben altijd een innig contact gehad, en nu leek dat eigenlijk een beetje weg te zijn......

Het is een ontzettend fijne avond geworden. Het voelde direct weer vertrouwd, alsof we elkaar vorige week nog hadden gesproken. Natuurlijk hebben we eerst uitgebreid over allerlei dingen bijgekletst !
Het gesprek kwam op een bepaald moment op mijn poly-leven en we hebben er heel fijn over gesproken. Een mooi gesprek was het, het is heel fijn om gewoon te kunnen vertellen hoe het voelt, hoe het werkt, zonder dat je veroordeeld wordt. Want ook al is het niet haar cup of tea, en lastig te begrijpen, ze veroordeelt me niet en is blij voor me, omdat ze ziet dat ik gelukkig ben. En wat ben ik daar blij mee !

Onze vriendschap bestaat al heel erg lang, en is me ontzettend dierbaar.
Het was zo goed om te voelen dat die vriendschap er nog steeds helemaal is. Dat het gewoon verder gaat. We zijn en blijven vriendinnen, en niets kan dat veranderen !