Buiten(s)huis is ook thuis...

Relaxen, is dat een werkwoord ? In mijn vocabulaire is het dat wel. En ik durf rustig te zeggen dat mijn liefvriendje en ik relaxen tot een kunst hebben verheven afgelopen weekend…

Een heel lang weekend hadden we dit keer, want we begonnen al op donderdagavond. Die extra tijd wilden we graag om wat dingen te bespreken, dingen die de afgelopen tijd een beetje tussen ons in hadden gestaan. Mijn lief vond het oké dat ik eerder wegging, dat was heel erg fijn, en mijn liefvriendje en ik hebben die avond dan ook goed benut. We hebben heel fijn gepraat, en alles is uit de weg geruimd, zodat we ons eigenlijke weekend goed konden beginnen.

Natuurlijk moest mijn liefvriendje nog wel gewoon werken op vrijdag. Dat was jammer, maar ik vond het eigenlijk ook wel heel fijn om een dagje alleen te zijn. Dat komt zo weinig voor, dat ik daar soms echt van kan genieten. Gewoon alleen maar in gezelschap van mijn eigen gedachten de dag doorkomen, heerlijk ! Na samen met mijn liefvriendje te hebben ontbeten en hem te hebben uitgezwaaid, ben ik eerst lekker terug in bed gekropen om nog een paar uurtjes slaap mee te pikken. Ook zo’n zaligheid ! Eenmaal weer wakker ben ik me produktief gaan maken, en ben aan de slag gegaan met wat broodnodig poetswerk…

Vroeger dan verwacht kwam er ’s middags een sms-je van mijn liefvriendje, dat hij onderweg naar huis was. Gezellig ! Ik was net boodschappen aan het doen op dat moment, en we kwamen zo’n beetje tegelijk thuis. Het weekend kon nu echt beginnen !

Nadat we samen gegeten hadden, was het tijd voor een feestje. Eén van onze neefjes was jarig geweest, en natuurlijk wilde de kleine grote man ook van ons heel graag een kadootje. We hadden een gezellig avondje bij schoonzus en zwager, en het kadootje werd door de jarige job met gejuich ontvangen. Leuk om de kinderen weer eens te zien, dat was blijkbaar ook wederzijds, want de stoeipartijtjes hielden maar niet op.

Thuisgekomen stonden we nog even in dubio. We hadden afgesproken de rest van het weekend in mijn liefvriendjes buitenhuis door te brengen, maar het was eigenlijk al te laat om dat hele eind nog te gaan rijden. We besloten dan ook snel om lekker thuis in bed te kruipen, en pas de volgende dag te vertrekken. Helemaal prima, want ik was ook wel erg moe eigenlijk…

Zaterdagochtend hebben we eerst heerlijk uitgeslapen, uitgebreid ontbeten in bed en we zijn rond het middaguur gaan rijden. Ieder in onze eigen auto, dat was dan wel wat ongezellig, maar logistiek kwam dat beter uit. Na een lange rit, mét file onderweg, kwamen we aan in het buitenhuis. Leuk om daar weer eens te zijn, op één of andere manier zorgt dat altijd voor een soort van vakantiegevoel, het weekend daar doorbrengen. We hebben onze spullen binnengezet en zijn toen naar een stad in de buurt gegaan. Daar zijn we begonnen met koffie en een broodje op een leuk terras, om later de stad in te gaan. Tja, we blijven het leuk vinden, samen shoppen…

 

Nadat we thuis hadden gekookt en gegeten, zijn we lekker op de bank gekropen met een goede film. Hoezo relaxte avond ? Heerlijk, filmpje, wijntje, hapje, gedempt licht, knus tegen elkaar aan op de bank, wat wil je nog meer ? Mijn liefvriendje en ik hebben ook niet veel meer nodig eigenlijk. Met niks hebben we het ook leuk samen. Waar we zijn is ook niet belangrijk. Samen voelen we ons overal thuis. Dat ontdekken we elke keer weer. Ook dit weekend werd dat weer duidelijk, zeker toen mijn liefvriendje schetste hoe hij ons zag over een paar jaar. Het was bijzonder om te ontdekken, dat ik datzelfde beeld ook al voor ogen had, op dezelfde wijze, in dezelfde setting… 

Ook de zondag hadden we van te voren al tot ‘relaxdag’ uitgeroepen. Nadat we eerst de ochtend lui in bed hadden doorgebracht, met een muziekje, internet, een heerlijk ontbijtje, koffie en elkaar, zijn we rond lunchtijd weer in de auto gestapt voor een heerlijk sauna-dagje. Hoewel het enorm druk was in het sauna-complex, en we wel erg lang moesten wachten op ons kopje koffie, hebben we wel enorm genoten. We hadden alle tijd, dus we konden diverse sauna-rondes maken. Tussendoor kwamen we heerlijk bij in het zwembad of op een luie bank met een drankje. We hadden ons diner ook daar gepland, dus toen de avond viel zijn we lekker samen gaan eten. Altijd lekker, eten in je badjas… En altijd lekker, een dagje sauna, hoewel ik deze keer snel last van de warmte kreeg… Later bleek dat ik waarschijnlijk al iets onder de leden had…

Toen het tijd werd om naar huis te gaan, was het inmiddels heel slecht weer geworden. Enorme regenval, harde wind, het was best gevaarlijk op de weg. Ik vreesde voor mijn rit naar huis, in mijn kleine lichtgewicht autootje zou het niet meevallen om heelhuids thuis te komen. Ik had al contact gehad met mijn lief, en verschillende scenario's bedacht en toen het weer zo slecht bleef kwamen we tot de conclusie dat het beter was als ik nog een nachtje bij mijn liefvriendje zou blijven, zodat ik de volgende morgen in ieder geval veilig naar huis zou kunnen.

Niet al te laat lagen we in bed, maandag was tenslotte weer een gewone werkdag. En wat me eigenlijk nooit gebeurt tijdens weekenden met mijn liefvriendje, was nu wel het geval. Ik werd op een gegeven moment wakker, en kon niet meer slapen… Ik voelde me niet lekker, kon ook niet rustig blijven liggen en omdat ik bang was om mijn liefvriendje wakker te maken, ben ik maar opgestaan. Ik heb een kopje thee gezet, heb even zitten Wordfeuden en zitten lezen, maar het onrustige gevoel wilde maar niet zakken. Intussen was mijn liefvriendje ook wakker geworden, hij had in zijn slaap gemerkt dat ik niet meer naast hem lag, en na even gekletst te hebben is hij weer ingeslapen en ben ik nog maar een kopje thee gaan maken. Na een tijdje voelde ik me wat beter en toen lukte het wel om verder te slapen. Maar het was een onrustig nachtje zo…

Maandagochtend riep de plicht weer. De wekker ging al vroeg, en na nog even knus te hebben gelegen samen, moesten we er echt uit. Een ontbijtje, een kopje koffie, de maandagmorgen-opstart-dingen, de week was weer begonnen. Ik heb mijn liefvriendje uitgezwaaid, ben toen gaan douchen en heb mijn spullen ingepakt, en toen was het ook voor mij tijd om te vertrekken. Gelukkig was het weer in de loop van de nacht beter geworden, dus de rit naar huis was een rustige. Thuisgekomen, en weer thuiskomen is ook altijd  heel erg fijn, bleek mijn lief thuis te zijn. Hij was ziek en voelde zich erg naar, blijkbaar hebben de kids, die vorige week ook ziek waren, hem toch aangestoken. Gelukkig had hij nog wel wat leuke dingen kunnen doen in de voorafgaande dagen. In de loop van de dag ging ik me ook steeds beroerder voelen, dus ’s avonds leek het thuis wel een echte ziekenboeg. Maar ja, tijd van het jaar, zullen we maar zeggen…

Ik heb een geweldig relaxt weekend gehad. Het was heerlijk om niets te hoeven, geen vastomlijnde plannen te hebben en te kunnen doen waar we zin in hadden. Onze fijne gesprekken en besproken toekomst-dromen zitten nog letterlijk in mijn hoofd. En weer ben ik enorm  dankbaar voor alle mogelijkheden die ik krijg, om mijn leven op deze manier te leven, met mijn gezin thuis enerzijds en met mijn liefvriendje anderzijds. Nu nog even snel opknappen, en ook deze week kan niet meer stuk ! Nu eerst mijn zieke lief maar eens een kopje thee gaan brengen...

Goed bezig ?

Het is pas half 11 en ik ben al heel produktief geweest... De vaatwasser is leeg, ik heb al van alles geregeld, opgeruimd en last but not least, die enorme berg strijkgoed, waar ik al een poos tegen aan hik, is helemaal weggewerkt en ligt netjes in de kast. Nu even een kop koffie, hier een schrijfsel plaatsen, en dan snel nog even stofzuigen en met de franse slag een poetsdoek door de keuken halen. Daarna douchen is ook geen overbodige luxe...

Wat een ijver ! Nou ja, normaal doe ik niet zoveel in zo'n korte tijd, dat lukt meestal ook niet, maar vanavond, na eerst straks nog een dubbele sessie fysiotherapie in het kader van mijn revalidatieproject, begint mijn weekend met mijn liefvriendje al. En dan wil ik het thuis toch een beetje ordelijk achterlaten...

Of het slim is om me zo uit te sloven ? Nee ! Want mijn rug wil echt niet meer, m'n hele lijf doet pijn en ik ben nu al ontzettend moe... En dan is de dag nog maar net begonnen, pfffff.
Gelukkig kan ik de komende dagen uitrusten. We zijn van plan er een rustig weekend van te maken, dus dat komt wel goed. Nu nog even flink aan de slag en dan... relaxen !
Fijn weekend allemaal !

Over logeren en een lui weekend...

Na een gezellige en ontspannende koffiedeet met leuke man en een heel intensieve praat-avond met mijn liefvriendje op donderdag, was het vrijdag tijd voor een meidenavondje mét sleep-over bij mijn lotgenoot-alles-vriendin. Eigenlijk zou ik moeten optreden, maar door omstandigheden ging dat niet door. De afspraak voor een gezellig logeerpartijtje was toen zo gemaakt...

Vrijdagmiddag zat ik om vier uur in de trein. Gewapend met een boek, mijn telefoon met internet en iets te drinken maakte ik me op voor een relaxte reis naar het Noord-Hollandse. Mijn vriendin kwam me ophalen van het station en wat was het fijn om haar en haar lief weer te kunnen knuffelen !

Na een gezellige gezamenlijke maaltijd ging haar manlief lekker op stap, en ploften wij met kopjes thee én een grote doos chocolade tussen ons in, lui op de bank.  Lekker gekletst en gelachen, fijne gesprekken gevoerd, die hele doos leeggegeten… wat meiden zoal doen op een vrijdagavond zeg maar. Later lagen we als giechelende schoolmeiden, knus te praten en te lachen in bed. Het was al heel laat toen we, slechte slapers als we allebei zijn, een serieuze poging tot slapen gingen doen.

De volgende ochtend hebben we uitgeslapen. Na een rustige start (we zijn ’s ochtends sowieso niet echt de snelsten…), uitgebreid douchen en een lekker ontbijtje, hebben we de relaxtheid voortgezet door heerlijk buiten in het zonnetje thee te drinken. Mijn vriendin’s manlief was inmiddels ook weer thuis en we hebben gezellig nog wat zitten kletsen. Tegen twee uur brachten ze me weer na het station en met hele dikke knuffels hebben we afscheid van elkaar genomen. Ik heb zó genoten, van alle fijne gesprekken, de lol en gezelligheid, van de rust en lieve vriendschap... dank je wel lief dinnetje (én dinnetjes lief !). 

Na een voorspoedige reis was ik bijna weer thuis, toen ik door een paar minuten vertraging ineens heel hard moest gaan rennen om mijn laatste overstap te halen. En ja hoor, ‘knik’ zei mijn enkel. Zul je altijd zien. Maar hinkend en wel heb ik mijn aansluiting toch gehaald. Thuisgekomen bleek dat we eigenlijk geen plannen meer hadden voor die dag, dus de rest van de dag was een luie. In pyama op de bank, filmpje er in (derde houdt net zo van goede griezelfilms als ik, helemaal leuk) en zo zijn we de dag ernstig relaxt doorgekomen.

 

Zondag was net zo’n luie dag. De pyama is niet uitgeweest, en in allerlei posities bankhangend (ik was met hevige rugpijn opgestaan) heb ik de dag doorgebracht. Samen met lief en kids een erg leuke film gekeken (handig hoor, kids die films downloaden), beetje gelezen, beetje gewordfeud, getwitterd en gefacebookt, dutje gedaan, een makkelijke snelle maaltijd weggehapt en met een potje thee naast ons de dag afgesloten. 

En nu is het weer maandag. Het begin van een nieuwe week, van een nieuw begin zelfs… Mijn revalidatietraject gaat deze week van start. Werk aan de winkel dus ! Ik ben blij dat ik kan beginnen, en vind het, nu het concreet wordt, ook wel een beetje spannend, maar ik weet dat ik er straks alleen maar baat bij zal hebben, dus heb er ook veel zin in. Ook op andere vlakken moet er het één en ander gaan gebeuren deze week. Dingen die misschien ook wel een soort van nieuw begin zullen zijn, wie weet… Het wordt in ieder geval geen saaie week ! Ik ga er voor, dus kom maar op !

Een glimlach met tranen

Nadenken over veel en van alles
Grote drukte in hart en hoofd
Je lijf schreeuwt om een beetje rust
En je gevoel lijkt wel verdoofd

Je voelt je zo enorm alleen
Zo zwaar dat je het alleen moet doen
En je snakt zo naar lieve woorden
een warme knuf, een dikke zoen

Gewoon even alles mogen loslaten
Gewoon even alles mogen zijn
Boos, bang, vertwijfeld, verdrietig
Onbeheerst mogen huilen om je pijn
 
Een mooi en happy leven heb je
Maar niet altijd, niet elke dag
Het lijkt alsof dat laten merken
Not done is, eigenlijk niet mag

Want nee, met jou gaat het toch goed
Jij lacht en straalt als altijd
Al is het van binnen soms een puinhoop
En ben je de weg helemaal kwijt

De schijn ophouden lukt vaak wel
Maar soms wordt het te veel
Dan breekt er een stukje van de pijn
door de grootste glimlach heen

Dus als je me straks tegenkomt
En vraagt; 'hey, gaat het wel goed ?'
Grote kans dat ik lachend 'prima' zeg
Met dikke tranen op mijn snoet...

Van alles wat

Weekenden zijn er om bij te komen. Om uit te rusten van een drukke week. Om energie op te doen voor alles wat in de volgende week komen gaat. Om plezier te maken. Om uit te gaan. Om tijd voor jezelf en je geliefden te maken. Om te praten, te lachen, te delen en te genieten.Om van alles te doen waar je doordeweek niet aan toekomt.

Afgelopen weekend had van alles een beetje. Zaterdag vierden we de verjaardag van derde. Het was prachtig weer dus we konden lekker buiten zitten. Een echt zomerfeestje was het, waarbij onze twee grote parasols te klein waren om iedereen een schaduwrijk plekje te geven. Bezoek van vrienden en familie, mijn liefvriendje was natuurlijk ook van de partij, gezellig kletsen en lachen en heel relaxt genieten van elkaar en het mooie weer. Een goed feestje dus !

’s Avonds hebben we samen met de jongste kids een werkelijk verschrikkelijk slecht tv-programma gekeken. Maar door het commentaar en de opmerkingen van de kinderen werd het een waar feestje. Wat hebben we gelachen ! Dat er serieus mensen zijn die hier elke week naar gaan zitten kijken. Zo slecht, zo plat, zo onzinnig… Dat zoiets uitgezonden mag worden… Maar goed, het zorgde wel voor een heel gezellige avond, dat dan weer wel.

Mijn liefvriendje bleef slapen, en mijn lief vond het goed dat ik bij hem sliep. Echt een kadootje was dat, want zo hadden we toch nog wat tijd met z’n tweetjes. Helaas werd ik ziek die nacht… Ik denk dat het een reactie op de medicijnen die ik moet slikken was, maar jee, wat heb ik een vreselijke buikpijn gehad. We hebben nog even op het punt gestaan de huisartsenpost te bellen omdat het zo heftig was (en vanwege de locatie van de pijn dacht ik nog even aan een blindedarmontsteking) maar gelukkig ebde het weg. Om na een paar uurtjes slaap weer terug te komen, zij het in minder hevige mate. Pfffff… Maar goed, ook dat ging weer over.

De dag begon laat. Door de nachtelijke ziek-zijn-perikelen hadden we niet goed geslapen natuurlijk en we zijn pas tegen de ochtend in een diepe slaap gekomen. Mijn lief sliep ook uit en de kids waren voor hun doen ook erg laat wakker. Opstarten met veel koffie dus… En toen moesten we opschieten, want we hadden nog een feestje. Mijn broer was ook jarig geweest en had ons uitgenodigd om op de koffie met taart te komen. Een uurtje later dan gepland waren we bij hem en zijn vriendin en kids. Ook daar was het gezellig.  Mijn liefvriendje was ook mee, de eerste keer dat hij mee ging naar een familiefeestje van mijn kant. Dat was best een beetje spannend, maar het voelde helemaal goed.

Gistermiddag moest mijn liefvriendje optreden. Als zijn grootste fan ging ik natuurlijk mee. De band speelde in een café, maar vanwege het extreem warme weer bleef iedereen buiten op het terras. Een beetje jammer, want het merendeel van de tijd stonden ze dus te spelen voor een lege zaal. Desalniettemin was het een leuk optreden. Met een lekker fruitbiertje erbij heb ik me goed vermaakt en hier en daar in de pauzes een gezellig praatje gemaakt met een aantal bandleden. Na het optreden en het opruimen verraste mijn liefvriendje me door te zeggen dat we nog even lekker uit eten zouden gaan. Op naar mijn eigen stad dus ! Daar was het nog gezellig druk vanwege een evenement en in de leukste straat van het centrum hebben we buiten op het terras genoten van een heerlijke maaltijd. Super om de dag zo samen af te sluiten !

Het was weer een fijn weekend, al was het een beetje jammer dat ik me niet lekker voelde. Alles wat je zoal doet in een weekend is wel aan bod gekomen. Ook praten.  Niet alleen met mijn liefvriendje heb ik fijne gesprekken gevoerd. Ook met mijn lief. Tussen alle bedrijven door hebben ook hij en ik weer veel gepraat dit weekend. Gesprekken die, ook al zijn het vaak herhalingen van eerdere gesprekken, heel nodig zijn. Heel waardevol ook. En soms moeizaam. Maar dat is niet erg. Praten is essentieel in een relatie. Zonder praten kom je tenslotte nergens. Dus ben ik blij met die gesprekken, hoe lastig ze soms ook zijn. 

Een leuk weekend vol variatie was het weer.

Met écht van alles wat...

En zijn dat niet de leukste weekenden ?

Dat bedoel ik !

Er kan nog meer bij...

Ik heb ook altijd wat… Anderhalve week geleden nam een onbekend insect een paar hapjes uit mijn voet en been, en nu blijkt dat ie niet alleen gegeten heeft, maar ook wat heeft achtergelaten… het kreng !

Eerst dacht ik dat ik door een horzel te grazen was genomen, daar reageer ik ook nogal fel op. Ik had grote rode bulten, die enorm jeukten. Soms had ik er totaal geen last van en dan ineens kwam de jeuk en kriebel weer opzetten. Nou ja, dan smeer je wat extra met anti-jeuk-spul en verder besteed je er geen aandacht aan.

Tot gisternacht… ik werd wakker met verschrikkelijke jeuk en pijn op de plekken van de beten. Ik had het al een paar keer ingesmeerd,  maar het bleef maar jeuken. Ik voelde me ook helemaal niet lekker, was erg duizelig en misselijk, maar stond daar verder niet bij stil. Toen ik ’s ochtends wakker werd, deed het nog veel meer pijn. Ik schrok van wat ik zag… Mijn voet was helemaal dik en rood, de huid leek omhoog te zijn gekomen en het voelde of mijn voet in brand stond. De plek op mijn been was helemaal erg. De beet was donkerpaars, daaromheen zat een inwitte rand, en weer daarnaast zat een enorme dieprode plek, die helemaal was opgezet. Ook hier voelde ik dezelfde brandende pijn als in mijn voet. Ik voelde me ook erg beroerd. Dit kon niet goed zijn !

Na een telefoontje met de huisarts leek het haar toch slim even langs te komen op het spreekuur van de assistente. In eerste instantie wist zij er niet zo goed raad mee, en heeft de huisarts erbij geroepen. Die was, na enig nadenken vanwege het niet-helemaal-standaard beeld, wel zeker over wat het was: een tekenbeet. En wel door een besmette teek, dus de term ‘ziekte van Lyme’ viel ook meteen.

Dat heb ik weer… Ik heb voor drie weken antibiotica voorgeschreven gekregen en moet dan terugkomen. De ziekte van Lyme is een venijnige aandoening en moet goed behandeld worden. Ik hoop dus van harte dat de medicijnen afdoende werken, zodat ik er niets aan overhoud. Maar het ziet er nu nog maar akelig uit, en ik voel me nog steeds beroerd...

Pfffff… wat een gedoe zeg ! Maar ach, dat kan er ook wel weer bij…  

#friettweetup

Eindelijk was het dan zover. Ik zou hen gaan ontmoeten. Twee ontzettend lieve tweeps en Facebook-vrienden, met wie ik bijna dagelijks wel even contact heb. Even goedemorgen zeggen, even zwaaien. We steken elkaar een hart onder de riem en zorgen voor #tweepcare als dat nodig is. En als dat niet nodig is ook. Jammer genoeg wonen ze heel ver weg, maar waren nu in de buurt, waardoor we elkaar eindelijk eens 'in het echie' konden zien.  En ze bleven natuurlijk ook gezellig eten. Frietjes, want daar ging het al heel lang over in tweets en postings. Een echte #friettweetup moest het worden ! En dat is gelukt !

De dikke knuffel bij de begroeting vertelde ons al dat het een heel fijne middag zou worden. En dat was het ! We hebben heerlijk zitten kletsen en lachen. Ik vergat al bijna een tweede kopje koffie in te schenken, zo druk zaten we te praten ! Intussen stroomde het huis vol, want lief en kids kwamen ook thuis. Die avond zouden we dan ook met negen mensen aan tafel zitten. Wat een drukte ! Tja, een bezoekje aan huize Diva is niet echt bevorderlijk voor je rust… daar kwamen mijn gasten al snel achter… *grijns*

Aan tafel was het ook een gezellige boel. Mijn lief had enorme hoeveelheden friet gebakken en in een flink aantal snacks voorzien. Maar met zo’n grote club verdwijnt zo’n berg eten in no time als sneeuw voor de zon. Ook tijdens en na het eten raakten we niet uitgepraat. Toen het voor mijn lieve gasten tijd werd om te vertrekken, hebben we met een enorm dikke knuf afscheid genomen. Jammer dat het er al weer op zat, we waren nog lang niet uitgekletst… Maar wie weet komt er snel een volgende keer, zo heel onoverkomelijk ver weg wonen ze nu ook weer niet… En zelfs mijn blauwe bolide kan die reis wel aan, zolang ik onderweg maar geen bergen tegenkom… *schater* 

De #friettweetup was dus zeer geslaagd ! Het was een feest om ‘mijn’ Engeltje en haar lief te mogen ontmoeten. Hopelijk gaan we elkaar vaker zien... Tot die tijd twitteren en feestboeken we. Tenminste, als internet werkt ㋡  Dank jullie wel lieverds ! *kus*