Stempel

Al heel lang klachten, experimenteren met pijnstillers, vermoedens maar geen eenduidige diagnose, het wilde niet zo erg met mijn gezondheid. Nog steeds niet, maar sinds gisteren zijn de vermoedens bevestigd, en is er, hoewel nog niet officieel omdat nog niet alle onderzoeksuitslagen bekend zijn, dus wel een diagnose. Het stempeltje is gezet…

Gisteren was ik voor een second opinion in een kliniek in Amsterdam. Ik ben gezien door een specialist die me mijn klachten gedetailleerd liet beschrijven, een uitgebreid lichamelijk onderzoek deed en een grondige amamnese opstelde. Wat een verademing, dat was wel wat anders dan het vluchtige tien-minuten-consult dat ik eerder bij een andere arts had, die me later door een bitse secretaresse liet bellen met de mededeling dat hij niets kon vinden… 

Er volgt nog nader onderzoek, ik moet dus nog een paar keer terug naar Amsterdam, en dan zal de diagnose  definitief worden gesteld, maar de arts was nu al duidelijk in zijn ‘vonnis’. Wat ik, en met mij mijn huisarts en twee lieve vriendinnen al vermoedden is dus inderdaad zo: Ik heb fibromyalgie.

Nou dan weten we dat dus… Het beestje heeft een naam. Wat heb je daar nu aan, zul je zeggen. De klachten worden niet minder, je kunt er weinig aan doen, er is geen middel of manier om het te genezen. Nee, dat is zo. Maar voor mij is het goed om te weten dat mijn klachten een naam hebben, zodat ik ook adviezen kan krijgen hoe er mee om te gaan, er gericht mee aan de slag kan.
En dat stempeltje, ach dat staat best leuk tussen al die andere stempeltjes op mijn voorhoofd… *grijns*

(en wat was het fijn dat mijn lieve-ervaringsdeskundige-over alles kunnen praten-social media-msn-gezellige dagjes-samen geiten maar ook serieuze gesprekken-heel dierbare-vriendin er de hele dag voor me was… Dank je wel lieverd, voor alles ! x)