Wéér zo'n weekend...

Weer een weekend dat niet liep zoals ik gehoopt had. Weer had ik zowat het hele weekend nodig om bij te komen van een vermoeiende werkweek. Weer kreeg ik op zaterdag tegen de avond een knallende migraine-aanval. Weer viel een avondje stappen in het water. Weer voelde ik me helemaal niet lekker. En weer baal ik ontzettend...

Het lijkt maar niet te mogen, gewoon een weekend zonder moordende hoofdpijn, waarin alles wat gepland is gewoon door kan gaan. De laatste weken is het elk weekend mis. Of ik ben zo moe en heb zoveel pijn dat inspannende dingen er niet in zitten, of ik krijg een migraine-aanval die me vloert. Combinaties van beide komen ook voor, dan is het helemaal bingo. Zo vervelend !

Ik zie mijn liefvriendje alleen in het weekend, dus ik vind het heel erg naar dat ik juist dan niet op mijn best ben. Alle leuke dingen die we zouden willen doen, gaan vaak niet door vanwege de gevolgen van mijn slechte gezondheidstoestand. Gelukkig vindt hij het geen probleem, en ligt net zo lief samen met mij onderuit op de bank dan dat we op stap gaan, maar ik vind het heel erg vervelend. En frustrerend. Ondanks bovenstaande toestanden hebben we meer dan heerlijke weekenden hoor, maar niet kunnen doen wat je wil doen is behoorlijk balen...

Dit weekend was er dus weer één van rust en regelmaat. Gisteren zijn we naar een verjaardag geweest en zijn later met drie van de vier kids de stad in geweest om te shoppen. Toen voelde ik het al aankomen en inderdaad, we waren amper thuis toen de migraine in alle hevigheid toe sloeg. De avond was dus weer een klassieke 'languit op de bank avond'. Wel heel gezellig hoor, met de kids om ons heen ! Vanochtend was het nog niet echt veel beter. Ik ben heerlijk verwend met koffie op bed en vanmiddag zijn we een wandelingetje in het bos gaan maken.

Heel eventjes waren we lekker met z'n tweetjes. Echt quality-time ! Als je 365/365 voor je kinderen zorgt, ben je nooit alleen. In de weekenden dus ook nooit met z'n tweetjes. Dat is helemaal geen probleem, ik heb het liefst alle kids altijd om me heen, maar soms wil je gewoon even samen zijn. Zo af en toe creëren mijn liefvriendje en ik zo'n moment. Zoals vanmiddag. Derde ging weliswaar mee, maar is in het bos een andere kant op gegaan om te fotograferen. Daar wil hij geen pottenkijkers bij, dus dat kwam best mooi uit. Hij kon in alle rust foto's maken, wij konden in alle rust even lopen en ongestoord van elkaars gezelschap genieten. Na een uurtje troffen we derde weer en zijn toen gezellig met z'n drietjes op een terras neergestreken en hebben in het zonnetje genoten van een lekker drankje. Al met al een heerlijke middag dus !

Nu is het bijna etenstijd, en neem ik even de tijd om te schrijven. Liefvriendje gaat zo meteen frietjes bakken en we gaan gezellig met z'n allen aan tafel. En daarna is het weekend weer voorbij... Liefvriendje vertrekt straks naar zijn buitenhuis, en morgen gaan de kids weer naar school en begint voor ons allebei de werkweek weer. Hopelijk heeft mijn hoofdpijn er morgen dan óók genoeg van...

Een bijzondere werkdag

Gisteren had ik een wel heel lange werkdag. Eén die duurde van 8 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds. Een werkdag vol nieuwe indrukken en activiteiten, waarbij het hele team de hele dag betrokken was. Een werkdag ook met heel veel lol, lekker eten en de nodige borrels, gewoon onder werktijd. Altijd al gezegd dat ik een bijzondere job heb... *grinnik*

Nee, natuurlijk was dit geen reguliere werkdag. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat er werkgevers zijn die borrels onder werktijd een goed idee vinden. Deze dag stond in het teken van ons team-uitje. Lekker de hele dag op stap met alle collega's. Interessant, leerzaam en heel gezellig was het. We zijn de hele dag bezig gehouden met leuke activiteiten en hebben heerlijk gegeten. En gedronken, want ja, dat hoort er op zo'n dag natuurlijk ook bij. Ik had het geluk dat een lieve collega me wilde ophalen en weer thuis brengen, dus ik kon ook een lekker drankje nemen. Maar we hebben vooral veel gelachen. Ik maak deel uit van een erg leuk team, met allemaal leuke en gezellige mensen. De lachsalvo's volgden elkaar de hele dag door in hoog tempo op. Op kantoor is het altijd al gezellig, maar op deze dag, in zo'n setting was het helemaal een feest !

Ik heb enorm genoten en vind het jammer dat het éénmalig was voor mij. Mijn job is immers een tijdelijke, en bij het volgende team-uitje ben ik dus niet meer bij. Maar deze heb ik toch maar mooi  meegepikt ! Heerlijk toch, om aan het einde van je werkdag met buikpijn van het lachen thuis te komen ! En nog heerlijker dat dat op een reguliere werkdag ook wel eens gebeurt ! Je zult zo'n baan hebben ! ㋡

Weer vijf nachtjes slapen...

Het weekend is weer voorbij... Zojuist hebben mijn liefvriendje en ik weer afscheid genomen. Pas vrijdag zien we elkaar weer. De weekenden lijken kort en gaan razendsnel, de dagen ertussen zijn lang en gaan oh zo langzaam voorbij... typisch...

Het was wel weer een lekker weekend. We hebben vrijdagavond lekker wat aangerommeld in huis, gisteren de verjaardag van derde gevierd en 's avonds gezellig 'bankgehangen' met de kids. Vandaag was een muzikale dag. Ik was gevraagd zangworkshops te organiseren voor een inloopmiddag bij het jongerencentrum. Helaas was er nauwelijks animo voor, net als voor de gitaar- en slagwerkworkshops. Niet getreurd, we zijn gewoon zelf muziek gaan maken. Mijn liefvriendje was vroeg in de middag eerst met derde de stad in geweest om te gaan shoppen, en nadien kwam hij bij mij een kijkje nemen. Dat kijkje duurde maar eventjes, want al heel snel stond hij mee te doen en vormden we een soort van familiebandje, samen met onze neef, die ook gezellig een nootje mee was komen spelen. Super leuk ! Ook de oudste twee waren van de partij, heel gezellig !

Thuisgekomen hebben we samen gegeten. Daarna was er nog even tijd om te knuffelen en uit te spreken dat we het weer heerlijk hebben gehad samen, maar de weekends toch wel héél erg snel voorbij vinden gaan en toen moest hij weer vertrekken. Op naar een nieuwe, lange werkweek. Vijf dagen en nachten zonder elkaar. LAT-ten heeft heel veel voordelen, maar op zondagavond is het nadeel even heel duidelijk... Nog vijf nachtjes slapen...

Opluchting

Blij ben ik. Blij met mijn meedenkende collega. Blij dat zij begon over wat ik zelf niet goed aan durfde te kaarten. Want het voelt als falen...

Na vijf weken werken moet ik toegeven dat ik het toch wel heel zwaar vind. Vier dagen per week werken breekt me op. Ik heb het nog steeds reuze naar mijn zin, maar ik heb totaal geen energie meer over voor alles wat náást het werk bestaat. Leuke dingen zeg ik af, en mijn vrije tijd gebruik ik om bij te tanken, zodat ik gewoon kan gaan werken. Thuis zit ik er als een dood vogeltje bij. Voor mijn kids en mijn liefvriendje is dat ook niet echt gezellig...

Mijn collega had het in de gaten en vroeg me gisteren quasi terloops hoe het ging. Na een heel positief antwoord van mijn kant keek ze me doordringend aan en vroeg door. Tja, toen moest ik het wel toegeven. Toen moest ik wel beamen dat ik zo ontzettend moe ben, en zoveel pijn heb. Dat ik elke avond al om half 10 in mijn bed kruip, omdat ik anders om val. Dat ik in de weekends totaal geen energie heb om iets gezelligs te gaan doen. Dat het huishouden me zwaar valt. Maar dat was wel heel erg moeilijk... Niemand geeft tenslotte graag toe dat iets je niet lukt.

Zoals ik al zei heb ik een erg meedenkende collega. Ze droeg een oplossing aan, die hopelijk zal helpen. Vanaf volgende week ga ik mijn werkdagen anders indelen. Op die manier ben ik iets meer thuis overdag en kan ik meer tijd nemen om te rusten. Niet alleen voor mij is dat prettig, maar ook voor mijn collega's. De kans op uitval door mijn klachten kan zo wellicht een heel stuk verkleind worden en dat is voor hen én voor mijzelf een win-win situatie.

Zo gaan we het dus doen. En hoewel ik het heel vervelend vind dat het zo moet, ben ik aan de andere kant ook opgelucht.Want ik maakte me best zorgen. Nog steeds wel, maar dit geeft nieuwe hoop. Hoop dat het wél gaat lukken. Ik ben dus enorm blij dat het zo geregeld kan worden. Ik ben een geluksvogel met zo'n fijne werkkring, zo'n lieve meedenkende collega en alle mogelijkheden die ik krijg. Er zullen niet veel mensen in de bijstand zitten die het qua medewerking en kansen zo hebben getroffen als ik ! Lucky me !

Niets te kiezen

Ik weet dat ik het eigenlijk niet moet doen. Het is niet slim om leuke dingen af te zeggen vanwege je vermoeidheid en pijnklachten. Leuke dingen zorgen immers voor nieuwe energie ! Maar soms kan het niet anders. Op dinsdagavond repeteer ik altijd, met heel veel plezier, met mijn band. Vanavond dus niet. Ik ben hondsmoe thuisgekomen van mijn werk, voel een fikse migraine-aanval opkomen en met de wetenschap dat de rest van de week erg druk zal zijn, moet ik nu echt bijtanken. Balen ! Maar nu wel de verstandigste keus. Zucht... Hoe leuk mijn leven ook is, ik denk niet dat ik ooit zal wennen aan die #kudtfibro !

Zorgen maken

Morgen ga ik naar de huisarts. Na vier weken werken wordt mijn vermoeidheid alleen maar groter en de pijn heviger. Dat is niet goed. Natuurlijk moet ik wennen aan het nieuwe ritme, maar er zou zo langzamerhand verbetering moeten zijn, geen verslechtering. Het lijkt me daarom goed om eens met de huisarts te gaan praten.

Ik maak me zorgen. Want wat als dit, op termijn, niet beter wordt ? Wat als blijkt dat ik aan, of misschien zelfs al boven mijn maximale belasting zit ? Dan heb ik een probleem. Want om van de uitkering af te komen en voldoende inkomsten te genereren, zal ik minimaal 32 tot 36 uur moeten werken. Best iets om wakker van te liggen want het ziet er nu niet naar uit dat dat gaan lukken...

Natuurlijk moet ik positief denken en bovenstaand doemscenario niet eens in me op laten komen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het zit me aardig dwars. 'Wat als... ?' Ik was al zover dat ik dat zinnetje praktisch niet meer hoorde rondspoken in mijn hoofd, maar nu hoor ik het regelmatig, heel zachtjes maar volhardend, weer wél. 

Ik probeer maar niet te veel op de zaken vooruit te lopen en ga morgen eerst in gesprek met de arts. Wie weet zie ik weer beren op de weg en komt het gewoon allemaal goed !
*zegt 'sssstttt' tegen het hardnekkige stemmetje in haar hoofd*

Groeien

Bijna vier weken aan het werk nu. En het gaat echt ontzettend goed ! Ik krijg complimenten van collega's, heb het errug gezellig en het werk gaat me goed af. Jullie zullen wel denken, daar is ze weer met haar 'wat doe ik het toch goed' verhaal, maar voor het eerst in heel lange tijd ben ik ook echt wel een beetje trots op mezelf. En ik ben ook zo ver dat ik dat rustig hardop durf te zeggen ook !

Als ik mezelf zo zie, geloof ik soms mijn eigen ogen niet. Nog niet zo heel erg lang geleden zou ik doodsbang zijn geweest om aan iets nieuws te beginnen, uit angst te falen, of niet goed genoeg gevonden te worden. Ik zou stikzenuwachtig en met buikpijn mijn eerste werkdag zijn begonnen en als een bang vogeltje om me heen hebben zitten kijken. Gelukkig is die tijd al een poos voorbij. Die angst om te falen zit er nog steeds wel maar ik kan 'm prima de baas. Gewoon hup, er op af, beginnen en maar zien hoe het gaat. Ik ben echt een heel ander mens dan toen en wat is dat een verbetering zeg ! Tjonge !

Door die veranderingen in mezelf ben ik enorm gegroeid. Voor m'n gevoel ben ik meters omhoog geschoten ! Want alles wat ik nu doe en durf, zou ik voorheen nooit gedaan en gedurfd hebben. En ja, daar ben ik best trots op. Want het zorgt er wel mooi voor dat ik het prima red, samen met de kids. Dat ik het allemaal kan handelen, ook al is het soms best moeilijk en pittig, en dat ik gelukkiger ben dan ooit tevoren.

Ik hoop te blijven groeien, als mens, maar ook beroepsmatig. Op deze werkplek lukt dat wel denk ik. Elke dag leer ik nieuwe dingen, pak steeds meer zaken zelfstandig op en doe mijn werk snel en goed, waardoor ik door mijn collega's erg gewaardeerd wordt. En zeg nou zelf, van al die complimenten en er helemaal bij horen, daar groei je óók enorm van !

L.A.T.

Zondagavond, tijd voor jou om te gaan
Een lange week alleen ligt voor me
Nagenieten van twee fijne dagen
We hebben weer leuke dingen gedaan

Elk weekend samen, een luxe, ongekend,
Samen slapen en weer wakker worden
Samen niks of juist heel veel doen
Elk weekend, ik ben echt enorm verwend

Me bewust van het feit dat ik erg bof
maar door de week soms best alleen
vijf nachten zonder jouw omhelzing
een LAT-relatie is echt niet altijd tof

Ik mis je soms zó, ineens, zomaar
Vooral als ik weer niet kan slapen
Die kleine dingen van ons samen
Jouw stem, je blik, je lach, 'n gebaar

Druk met van alles, gelukkig wel
de week schiet dus wel aardig op
Door elke dag bellen, samen kletsen
komt het volgend weekend toch nog snel

Aftellen dus, vanaf zondagavond al
tot vrijdagavond, een uur of zeven
Weer samen, twee fijne dagen lang
Tot de tijd van afscheid weer komen zal