Rotnacht... ?

Na de rotdag van gisteren kon het bijna niet uitblijven. Ik had een slapeloze nacht. Dat was al weer een tijdje geleden. De laatste paar weken slaap ik stukken beter dan ik in tijden heb gedaan. Maar  vannacht was het weer goed mis.

Blijkbaar was de dag van gisteren erg stressvol. Tel daar een erg intensieve bandrepetitie bij op en de overstroming is een feit. Het nare gevoel omtrent de afspraak gisterochtend, de tijdrovende verplichte training gistermiddag, een avond hard werken en flink concentreren... Ik denk dat het allemaal even wat veel was. Ook al werd de afspraak na een kwartiertje afgebroken. Ook al was deze training niet zo erg om te moeten volgen. Ook al was de repetitie leuk en zinvol en kreeg ik een paar enorme complimenten van onze nieuwe bandcoach ㋡ ...
Blijkbaar was het toch genoeg om weer een doorwaakte nacht te hebben. Jammer.

Maar wat het echt een rótnacht ? Eh nee, toch niet. Want ik mocht die slapeloze piekeruurtjes doorbrengen in de sterke armen en liefdevolle aandacht van mijn liefvriendje. Dat dan weer wel... *knipoog*

Rotdag

Vandaag is een rotdag. Punt.

Vanochtend om 09.00 uur moest ik me melden voor een intake-gesprek met betrekking tot het aanvragen van de zo gehate uitkering. Met lood in de schoenen en een brok in m'n keel. ging ik er heen. Om na een kwartiertje weer te mogen vertrekken... Sjips...

Omdat nog lang niet alles geregeld is kan ik nog niet verder. Over drie weken moet ik weer terugkomen. Dus nu hoop ik dat dat wat voor de aanvraag nodig is dan wél geregeld is, zodat één en ander in werking kan worden gezet. Helaas kan ik daar niet alleen voor zorgen. Was dat maar zo, dan wás het al geregeld...

Nu ben ik weer thuis. Heb even een flink potje zitten janken. Dat dan weer wel. Soms moet dat gewoon even. Het helpt niet, maar lucht wel op. En nu hup, weer vol goede moed verder.
Ik kan dat !

Happy Diva !

Steeds meer het gevoel weer mezelf te zijn
Terugkomen bij wat voor mij belangrijk is
Mijn eigen plek herscheppen en weer vinden
Weer lachen, zingen en dansen, steeds meer genieten

Het gaat goed met me ! Ik voel me prima, ben wel heel erg moe maar dat is ook niet gek. Er moet nog steeds heel veel, het geregel is nog niet voorbij en die felbegeerde baan heb ik ook nog niet. Maar er is wel rust ! In m'n huis, m'n hart en m'n hoofd. Zo heerlijk ! Die rust maakt dat alles wat makkelijker wordt. Natuurlijk zijn er momenten dat die rust weer even ver te zoeken is. Dat er weer iets gebeurt waardoor de stress in alle hevigheid toeslaat. Maar het herstelt zich snel. En dat is enorme winst, vergeleken bij hoe ik me een tijdje geleden voelde. Deze Diva is steeds vaker weer simpelweg gelukkig ! YES !

'Een diva met twee mannen' ----> 'Diva's Dagboek'

Tja, het moet er toch eens van komen. Een nieuwe titel voor mijn blog.
Want een Diva, dat ben ik nog wel *grinnik*, maar ik heb geen twee mannen meer.
De relatie met mijn man is voorbij en ik heb nu één relatie, met mijn liefvriendje.
De blogtitel past dus niet meer...

Best lastig nog. Niet alleen het kiezen van een nieuwe blogtitel, maar ook het afscheid nemen van 'Een diva met twee mannen'. Ik schrijf al ruim tweeënhalf jaar onder deze titel, en dit blog is een beetje mijn kindje geworden. Mijn blog is zo heel belangrijk voor me. Daarbij heeft mijn blog in de loop der tijd aardig wat trouwe volgers vergaard, en is 'Een diva met twee mannen' vrij bekend geworden in polyamorie-kringen. Om daar zomaar afscheid van te nemen, dat zomaar te veranderen... Voor mij is het best even slikken !

Ik blijf schrijven, dat is in ieder geval zeker. Ik zou niet zonder kunnen en willen. En ik blijf dat doen onder mijn eigen nickname 'Diva Katinka'. Die naam is me dierbaar geworden. Hij past bij me, en veel van mijn lezers kennen me ook niet anders. De naam 'Diva Katinka' is net zo vanzelfsprekend voor me als mijn eigen naam. Die kan en wil ik niet veranderen ! En dat hoeft gelukkig ook niet !

'Diva's Dagboek' wordt het dus. Een voortzetting van 'Een diva met twee mannen'. Ik sluit dat blog, dat stuk van het verhaal, hiermee af en vertel vanaf hier gewoon verder. Over het leven, de liefde, mijn kids en mijn liefvriendje. Over alledaagse dingen, over mijn belevenissen, mijn gedachten en gevoelens. Over zaken, mensen en dingen die me na aan het hart liggen. Gewoon, waarover ik altijd al vertelde.
Ik hoop van harte dat jullie, mijn trouwe lezers, me willen blijven volgen. Dat mijn verhaal, ook al leef ik momenteel niet polyamoreus, toch de moeite waard blijft om te lezen.

'Diva's Dagboek' gaat vandaag van start. Voel je ook onder deze titel meer dan welkom om op mijn soms hobbelige pad mee te blijven lopen. Om over mijn schouder mee te kijken naar wat er allemaal speelt in mijn leventje. Om met een lach, een knik, een frons en misschien soms wel een traan het leven van deze Diva te blijven volgen.
Ik neem jullie in ieder geval heel erg graag mee op mijn weg !

Een tikje anders

Heerlijk, die lange weekenden ! Ik ben er dol op ! Vanaf vrijdagavond ben ik al aan het genieten. Van heel lang samen zijn met mijn liefvriendje, van lekker thuis rondkeutelen met de kids, van met z'n allen op de bank naar het songfestival kijken, van een leuk optreden voor een bomvol plein afgelopen zaterdagavond, van lekker stappen en enorm lachen met leuke man en zijn dito vrouw na afloop van dat optreden, van ongestoord uitslapen, van gezellig samen eten, van samen naar verjaardagsfeestjes gaan... Het was echt heerlijk !

Nu is het dinsdagochtend. Het is nog stil in huis. Ik neem de tijd om even rustig te gaan zitten en het afgelopen weekend nog eens de revue te laten passeren. Een weekend dat er toch anders uitzag dan al die andere weekenden hiervoor. Een weekend waarin ik, net als anders, samen was met mijn liefvriendje, maar dat toch weer even wennen was. Niet het samen zijn natuurlijk (daar zijn we na bijna drie jaar aardig aan gewend *grinnik*) maar wel de manier waarop. We hadden een andere 'thuisbasis'. Normaal gesproken brachten we een groot deel van onze samen-weekenden in zijn huis door, vanaf nu zullen we voornamelijk in mijn huis zijn, samen met de kinderen. Hartstikke gezellig, maar wel even wennen. Even opnieuw aftasten, zowel voor hem als voor mij, als zeker ook voor de kinderen.

Zo'n periode van gewenning hoort er bij. Daar kun je, gezien de situatie, niet omheen. Dat zou ook niet goed zijn. Het is nodig om er bewust mee bezig te zijn. Het moet wel voor iedereen goed voelen natuurlijk ! Het leven ziet er gewoon heel anders uit nu, en dat gaat niet zonder slag of stoot. Er verandert veel, in korte tijd, en we nemen rustig de tijd om de balans weer te vinden. Niet alleen de kinderen en ik moeten onze weg weer vinden, ook mijn liefvriendje en ik moeten dat.

Gelukkig hebben we alle tijd van de wereld daarvoor. Rustig aan, dan valt straks alles weer op z'n plek. En genieten, dat blijven we er met z'n allen gewoon tussendoor bij doen ! *knipoog*

Ook ík...

Ook ík heb verdriet. Ook ík ben bang. Ook ík voel me rot. Maar ík heb geen tijd om er aan toe te geven, om er écht mee bezig te zijn. Ik móet namelijk een heleboel. De overlevingsmodus staat op de hoogste stand. Slapen ? Veel te weinig. Tijd voor mezelf ? Nauwelijks. Verplichtingen ? Enorm veel. Tijd om alles een plekje te geven ? Niet echt.

Gistermiddag flitste dit allemaal door mijn hoofd. Maar ik zei het niet. Echt niet. Ik laat me niet kennen. Ik ga gewoon door. Met overleven. Met zorgen voor de kinderen. Met me zorgen maken over de toekomst. Met keihard zoeken naar een baan, om die vreselijke uitkering maar niet te hoeven aanvragen. Met zorgen dat thuis alles loopt en het een veilige, fijne plek is. Maar ook met leuke dingen doen, genieten, léven. Dat ook. Gelukkig wel. Dat lukt tussen alle bedrijven door nog best aardig ook. Ik heb ook niet veel nodig om te kunnen genieten. Dat scheelt ook weer. Een geluksmoment is dan zó te creeëren en te vinden. En ik maak en vind hele mooie !

Ik ben aan het opruimen, in mijn huis en in mijn hoofd. Dat helpt me enorm. Ik heb weer wat meer energie en maak plannen. Maar toch, ook ík voel me soms vreselijk k*t...
Gistermiddag ging dit door mijn gedachten en werd ik zelfs boos. Want ook al lijkt het misschien niet zo, ook voor míj is het allemaal echt niet makkelijk hoor...

Opnieuw beginnen

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven...
Dat geldt natuurlijk elke dag voor iedereen, maar voor mij is het nu wel heel letterlijk. Mijn nieuwe leven begint écht vandaag. Ik ga écht opnieuw beginnen.

Vanaf nu woon ik alleen met mijn kids. De scheiding is nog niet officieel, maar dat is over een maand of twee, drie wel een feit. De meeste zaken zijn ook al geregeld.
Vandaag begint ook mijn traject bij het UWV,  te beginnen met een verplichte training en binnenkort een intake-gesprek in verband met een uitkering, omdat ik helaas helaas helaas nog geen baan heb kunnen vinden. Dat vind ik echt heel verschrikkelijk... Maar goed, het is niet anders. Ik doe mijn uiterste best snel aan de slag te zijn, daar ligt het niet aan !
Vandaag begin ik ook met 'puinruimen', in hoofd en huis. Dat eerste zal tijd kosten, met het laatste maak ik vanmiddag een vliegende start. Opgeruimd huis, opgeruimd hoofd, is toch het gezegde ? Dat bedoel ik !

De eerste dag van de rest van mijn leven... Het klinkt nogal zwaar, niet ? Toch ervaar ik dat niet zo. Natuurlijk ben ik best een beetje bang voor de toekomst, met name op het financiële vlak. Maar ik kom er wel ! Ik ga er voor en maak er wat van, samen met de kids. Het komt goed !

Machteloos

Soms weet ik het even niet meer. Dan loopt alles in het honderd en sta ik weer met mijn rug tegen de muur. Ik wil vooruit ! Helaas kan ik dat niet in mijn eentje bewerkstelligen maar ben ik voor een groot deel afhankelijk. Als die medewerking dan niet of veel te laat komt, onvolledig is of zelfs tegenwerking wordt, dan kan ik niet verder. Dat maakt dat ik me boos, verdrietig en vooral machteloos voel. En wat een enorm rotgevoel is dat... machteloos zijn...

Opladen

Momenteel staat mijn leven bol van de contrasten. Alle toestanden rondom de scheiding, de zorgen over de toekomst en de slapeloze nachten staan aan de ene kant, terwijl er aan de andere kant ook heel fijne dingen zijn en gebeuren. Leuke en fijne momenten met de kinderen, gezelligheid met familie en vrienden en natuurlijk de immense liefde van en voor mijn liefvriendje staan soms lijnrecht tegenover die 'andere kant'.

Ik vind dat best verwarrend soms. Op een rare manier creëert het zelfs een soort van schuldgevoel. Want als je zoveel problemen, gedoe en verdriet hebt, is het dan wel oké om ook zoveel plezier te hebben en voluit te genieten ? Best lastig, die dubbele gevoelens.

Ik weet soms niet zo goed hoe daarmee om te gaan. Wat ik wel weet is dat die momenten van gezelligheid en plezier, en alle liefde, me overeind houden en me 'opladen'. Alle zorgen verdwijnen even wat naar de achtergrond , ook al spelen ze natuurlijk toch doorlopend door mijn hoofd. Maar het is dan allemaal net wat minder heftig.  

Na een fijn weekend (en het was ook nu weer heerlijk) en leuke activiteiten kan ik er weer even tegen. En ik houd mezelf voor dat dat ook heel belangrijk is. Ik moet wél overeind blijven natuurlijk ! Er zullen nog best wel zware tijden komen...

Ik zie het maar als zorgen voor mezelf. Als ik op deze manier goed voor mezelf zorg, blijf ik sterk genoeg om ook voor anderen, in dit geval voor de kids, te kunnen zorgen. Om voor mezelf op te kunnen komen en alles zo goed mogelijk te regelen. Om straks met rechte rug en opgeheven hoofd het nieuwe pad te kunnen bewandelen. Is dat een excuus ? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat het voor mij werkt, dat het me helpt. En daar gaat het toch om ?!

Lange weekenden

Dit jaar vallen alle lange weekenden zo’n beetje in één maand.  Eerst het Koninginnedag-weekend, volgende week Hemelvaart en dan komt Pinksteren er meteen achteraan. Heerlijk, zo veel vrije dagen ! 

Het Koninginnedagweekend duurde maar liefst vier dagen. Nog iets langer zelfs, want mijn weekend begon al op vrijdagavond. Mijn liefvriendje en ik zouden het weekend samen doorbrengen. Voor de laatste keer in deze vorm, want als ik over een ruime week alleen woon met de kinderen, zullen we onze tijd samen anders gaan invullen. Helaas moesten we de plannen wijzigen en konden we ons ‘laatste’ weekend niet helemaal doorbrengen zoals we hadden gepland.  Jammer… maar het was niet anders…

Maar we hebben het toch wel heel erg leuk gehad ! Er was een heerlijke vrijdagavond in onze tantrakamer. Een luie zaterdagochtend (want natuurlijk sliepen we uit), een verjaardagsfeestje op zaterdagmiddag, daarna lekker eten bij mijn moeder en ’s avonds een gezellige theatervoorstelling, mét afterparty, waar we samen met mijn moeder en zus naar toe zijn geweest. Echt super gezellig, we hebben zelfs nog gedanst !

Zondagochtend ben ik, eerder dan gepland, naar huis gegaan. Mijn liefvriendje is alleen naar de afspraak die we met zijn broer hadden gegaan en ik heb thuis lekker rondgerommeld met de jongste kids. Toen het tijd was voor het avondeten was mijn liefvriendje er ook weer.

Maandag was een rommelige dag.  Iedereen had van alles te doen. Ik was samen met de kids druk met het uitzoeken van het speelgoed waar ze te oud voor zijn, zodat we dat konden gaan verkopen op de vrijmarkt. Mijn liefvriendje en ik hadden nog het plan om maandagavond even de stad in te gaan, maar we zijn uiteindelijk lekker thuis gebleven. De kids zouden anders weer alleen zijn en we hadden ook niet echt heel veel zin. Met z’n allen op de bank was zeker zo gezellig !

Dinsdagochtend zaten we op tijd voor de televisie voor alle Koninginnedag-feestelijkheden. Tegen de middag zijn mijn liefvriendje en ik met een auto vol spullen richting vrijmarkt gegaan, waar de jongens al een plekje hadden gevonden. Behalve dat het erg gezellig was, hebben we ook best goed verkocht.  Ik blij, want ik ben van een hoop spullen af en de jongens blij, want zij mochten de opbrengst delen ! Toen we alles hadden opgeruimd zijn we nog lekker een biertje gaan drinken op het dorpssplein, waar het gezellig druk was. De rest van de dag hebben we de koninklijke familie een beetje gevolgd op tv. Wat een leuk feest was het !

Eenmaal thuis hadden we geen zin meer om te koken en hebben snel wat pizza’s in de oven gedaan. Ook lekker ! Na de koffie was het tijd om weer afscheid te nemen van mijn liefvriendje. Gelukkig maar voor een paar dagen…  Komend weekend is tweede jarig, hebben we een repetitie met het familiebandje en zijn we samen bij mij thuis. Daar verheug ik me weer op !

Heerlijk hoor, zo’n lang weekend. En nog heerlijker dat er nog een paar aankomen. Mag van mij best elke maand zo zijn !