Dat gevoel...

Zo af en toe bekruipt me dat gevoel. Dat gevoel dat als een grijze drab mijn hele ik dreigt te overspoelen. Dat gevoel dat tranen doet stromen. Gelukkig heb ik dat gevoel niet zo vaak, want het gaat heel goed met me en ik ben erg happy, maar als het er soms is, dan voel ik me vreselijk en begrijp ik niet waarom ik het zo voel.

Ik heb een druk, gevuld en rijk leven. Vier prachtige kids, die er altijd zijn. Mijn liefvriendje, die er, hoewel niet in mijn huis, in mijn hart altijd is, en ik ben altijd in het zijne. Een drukke baan en vrijwilligerstaken, met leuke collega's om me heen. Een hobby die ik samen met veel andere, heel leuke mensen uitoefen. Heel veel lieve vrienden en vriendinnen, met wie ik veel contact heb. Enorm veel contacten via social media, trouwe bloglezers en connecties anderszins met wie ik vaak even 'klets'. Dus waarom dan dat beklemmende en nare gevoel ?

Dat gevoel overvalt me vaak 's avonds laat, of 's nachts, als ik de slaap niet kan vatten. Dan is het er ineens. Alsof er iets vanaf het voeteneind van mijn bed naar boven kruipt, over mijn dekbed heen, en probeert me te verstikken. Een zwaar en drukkend gevoel, dat tranen maakt die massaal gaan stromen. Een gevoel dat mijn keel dichtknijpt en me naar adem doet happen. Soms bekruipt het gevoel me als ik weer eens zo heel moe ben, en veel pijn heb. Als alle energie uit me is weggestroomd en ik, tot niets meer in staat, machteloos op de bank hang. Ook dan kan het me zomaar ineens overvallen.

Misschien ken je het wel, al hoop ik van harte dat dit gevoel je volstrekt vreemd is. Dat gevoel van alleen zijn, van je zo ontzettend alleen op de wereld voelen. Dat gevoel dat je alles alleen moet doen, dat er niemand voor je is. Dat gevoel dat je je zo verdomd eenzaam laat voelen. Een gevoel dat ik voor mezelf volstrekt niet kan plaatsen, gezien alle lieve mensen en drukte in mijn leven. Maar het is er wel. Soms. Hevig. En het is een rotgevoel. Zo zwaar. Zo verdrietig. Zo heel erg alleen...

Uit of thuis ?

De laatste weken heb ik het heel erg druk gehad. En dat is nog steeds het geval. Ik ben van maandag tot en met vrijdag aan het werk, maar ook druk bezig met het Social Media project, met zoeken naar leuke vacatures, met thuis de boel op de rails houden, met sociale contacten, met vrijwilligerswerk en met nog zo veel meer. Er zitten soms echt niet genoeg uren in een dag. Het resultaat van al die drukte is duidelijk te merken, ik ben heel erg moe en heb veel pijn. Tja... ik ben nu eenmaal niet goed in doseren...

Door alle drukte door de week ben ik vaak van huis. Niet alleen overdag, en daar hebben de kids geen last van, want dan gaan ze naar school, maar ook 's avonds. Elke week repeteren met de band, afspraken met vriend(inn)en, vrijwilligers-aktiviteiten, het is allemaal heel gezellig maar kost ook veel tijd. Tijd die ik dan dus niet thuis met de kids kan doorbrengen. Ook in de weekenden zijn er vaak leuke dingen, verjaardagen, feestjes of andere gezelligheid, waardoor ik dan ook weer weg ben. En soms wordt dat echt te veel.

Dit weekend moest ik dan ook een keuze maken. Vrijdagavond waren mijn liefvriendje en ik samen met derde naar het evenement 'GLOW' geweest. Erg leuk en heel gezellig. Maar jongste wilde niet mee en was dus alleen thuis. Dat voelt niet prettig. Zaterdag hebben we eerst met z'n allen naar de intocht van Sinterklaas gekeken (dat is altijd groot feest bij ons, met allerlei lekkernijen en keihard meezingen), daarna ben ik met derde even het dorp in gewandeld en 's avonds moest mijn liefvriendje optreden met de carnavalsband (wij vieren alle feestjes gewoon door elkaar heen). Omdat ik weet dat ik de komende weken minimaal drie avonden in de week niet thuis ben door allerlei afspraken, heb ik er voor gekozen om deze keer niet met hem mee te gaan, maar lekker thuis bij de kids te blijven.

Op zich was dat echt geen moeilijke keus, maar soms zou ik willen dat ik me op kon delen. Dat een stukje van mij mee zou kunnen met mijn liefvriendje, die het altijd heel fijn vindt als ik met hem mee ga, en dat een ander stukje thuis zou kunnen blijven bij de kids. Klinkt best egoïstisch eigenlijk... Ik wil het gewoon allemaal ! Oeps... Natuurlijk kan dat niet en dus moet ik soms, net als ieder ander, kiezen. Ga ik uit of blijf ik thuis ?


Ik had een heerlijke zaterdagavond met de kids thuis ! Gezellig op de bank gehangen, samen thee gedronken, een goede film gekeken, lekker gesnoept... Het was een top-avond ! Mijn liefvriendje's avond was ook heel gezellig en ik vond het heerlijk dat hij na afloop lekker bij me in bed kroop en we ons weekend konden vervolgen. Best of both worlds ! Uit of thuis, het is allebei heerlijk !

Anders solliciteren

Na een heerlijk weekend, en net (met pijn in het hart) afscheid nemen van mijn liefvriendje, begint morgen de werkweek weer. Een andere week dan anders. Er valt voor mij een dag op kantoor uit, omdat ik meedoe aan een bijzonder project, dat deel uitmaakt van mijn verplichte traject naar werk. Dit onderdeel was trouwens niet verplicht, ik mocht zelf kiezen of ik mee wilde doen. Mijn case-manager vond me er erg geschikt voor en dat vond ik zelf eigenlijk ook wel... *grinnik*

Afgelopen vrijdag had ik al een workshop Social Media. Erg informatief, hoewel ik me natuurlijk al redelijk wat ins and outs eigen heb gemaakt. Tijdens de workshop heb ik weer leuke en inspirerende mensen ontmoet en al met al was het een zinvolle ochtend.
Dinsdag krijgt het een vervolg. Dan wordt er met mij en mijn mede-cursisten namelijk een live radio-interview gehouden, voor een online station. De opname hiervan wordt op hun website geplaatst, alsmede een ook dan op te nemen video-filmpje en te maken professionele profielfoto.

Leuk ! En weer eens wat anders. Best apart om straks de link naar het interview en filmpje in mijn CV te kunnen zetten. Een potentiële werkgever kan zo niet alleen lezen wat ik in mijn mars heb, maar ook horen wat ik zoek en kan bieden. De links kunnen natuurlijk ook op Twitter, Facebook en Linked-In worden gezet, zodat de lijnen nog korter worden.

Ik heb nog even getwijfeld of ik er aan mee zou doen. Je komt met je verhaal natuurlijk openbaar op het wereldwijde web te staan. Maar goed, ik probeer alles om een baan te vinden, dus wie weet, helpt deze manier van profileren me wel weer een stuk de goede kant op. Ik doe dus mee ! Ik ga me goed voorbereiden op mijn verhaal, mijn mooiste glimlach vastplakken op mijn gezicht en dinsdag mijn beste beentje voorzetten. Een andere manier van solliciteren. Wie weet zorgt dit dan eindelijk voor die leuke job !

Samen slapen ❤

Dit was een bijzondere week. Een week waarin mijn liefvriendje en ik heel vaak samen waren. Uitzonderlijk, want normaal zien we elkaar alleen in het weekend. Maar deze week waren we elke nacht samen... zo heerlijk !

Mijn liefvriendje is onlangs begonnen met een studie, en deze week moest hij daarvoor elke dag in een stad in de buurt zijn. Natuurlijk had hij, net als zijn klasgenoten, in een hotel kunnen overnachten, maar als je maar op een half uurtje rijden van je vriendinneke bent, is het veel gezelliger om dan daar te gaan overnachten. Het scheelt bovendien enorm in de kosten ! Typisch geval van het nuttige met het aangename verenigen dus !

Dus slapen we de hele week al samen. Hij maakt lange dagen en we moeten allebei 's ochtends al heel vroeg de deur uit, dus heel veel tijd samen hebben we niet. Maar wat is het fijn om samen te kunnen slapen ! En dat zoveel nachten op een rij ! We genieten enorm !

Vandaag is zijn laatste studie-dag, daar. Vanaf volgende week is hij weer gewoon aan het werk en dus weer gewoon in zijn buitenhuis. Dat zal afkicken worden, voor ons allebei ! Gelukkig hebben we het komende weekend nog. Een weekend met veel meer tijd voor elkaar, en natuurlijk met zalige nachten heerlijk samen slapen !