Alles verandert...

Grote veranderingen zijn op til
Op heel veel fronten onzekerheid
Van binnen ben ik heel erg stil
Mijn vaste grond een beetje kwijt

Heel alleen zit ik wat te staren
en bedenk wat er is misgegaan
Niet alles is goed te verklaren
Heb ik genoeg mijn best gedaan ?

Verdrietig maar ook wel met rust
werk ik aan wat nu gaat komen
Positief blijven is een must
Ik ga gewoon opnieuw weer dromen...

Schrik !

Zo heb je een fijn weekend, en zo zit je ineens met een doodziek kind in het ziekenhuis...

Heel kort door de bocht genomen zag mijn weekend er zo uit. Wat vrijdagavond heel fijn en gezellig begon eindigde gisteravond in onrust en zorgen. Tweede is met een volledig ontregelde diabetes opgenomen in het ziekenhuis. Voor de tweede keer. Dat was weer enorm schrikken. Met de vorige keer nog vers in het geheugen kwam dit keihard binnen. Hij is weer zo ziek, zijn bloedwaarden zijn weer zo slecht en hij ligt weer aan infusen om hem 'op te lappen'. Weer een grote aanslag op zijn lichaam...

We moeten afwachten hoe het verder gaat. Vorige keer knapte hij snel op, maar had wel een lange periode van herstel nodig. Dat zal deze keer niet anders zijn, vermoed ik. Maar we zullen zien. We kijken maar van dag tot dag. Meer kunnen we nu toch niet doen. Het belangrijkste is nu dat hij snel opknapt, dan zien we wel weer verder.

Het wordt een heftig weekje, denk ik zo...

(H)eerlijk !

Hoe het met me gaat ? Nou, eigenlijk helemaal niet zo goed...
Dit antwoord zou ik een tijdje geleden niet zo, op deze rechtstreekse manier, gegeven hebben. Dan zou ik, als vanouds, 'oh, goed hoor' hebben gezegd. Of 'het kan beter, maar joh, niks aan de hand, komt goed'...
Sinds een tijdje doe ik dat niet meer. Want als ik nu zou zeggen dat het goed gaat, zou ik liegen. En niet alleen tegen jullie, mijn lezers, maar vooral tegen mezelf. En dat is iets wat ik echt niet meer wil en dus ook niet meer doe...

En wat een gevoel van rust geeft dat ! De schone schijn ophouden kost erg veel energie. Energie die ik lang niet altijd heb, maar ook daarvoor niet wil gebruiken. De laatste tijd bekroop me steeds vaker een vervelend gevoel als ik weer eens met een brede glimlach verkondigde dat alles prima was. Want was dat wel zo ? Voelde ik me wel zo goed als ik iedereen vertelde ? In lang niet alle gevallen was dat zo... Dus loog ik. Tegen anderen, en tegen mezelf. Ik hield mezelf daarmee ook voor de gek.

Eerlijk durven toegeven dat het niet goed met je gaat is erg moeilijk. Tegenover anderen, omdat je niet wil zeuren. Omdat je graag gezien wil worden als die positief ingestelde, altijd vrolijke vrouw, die een leuk leven heeft en met wie het, op wat lichamelijke gedoetjes na, altijd goed gaat. Gelukkig klopt dat plaatje ook, in veel gevallen. Maar lang niet altijd. En dat toegeven, pffff, wat vind ik dat moeilijk.

Aan jezelf toegeven dat het niet goed gaat is nog moeilijker. Want dan heb je 'gefaald'. Dan voldoe je niet aan je eigen verwachtingen. Dan ben je niet diegene die je wil zijn. Tenminste, zo voelt het soms voor mij. Totdat je een punt bereikt dat je jezelf niet meer wijs kunt maken dát het goed gaat. Dan moet je wel eerlijk naar jezelf zijn, en durven zeggen: 'Zeg Diva, is dat wel zo ? Waarom zeg je dat het goed gaat, terwijl dat niet zo is ? Ben nou gewoon eens eerlijk ! Het gaat níet goed !'.

Jezelf toestaan dat te zeggen, is voor mij een hele grote stap. Een moeilijke stap. Maar wel één die noodzakelijk is. Gaandeweg leer ik dat ik eerlijk mag zijn, móet zijn zelfs, naar mezelf. En daarmee ook naar anderen. Dat ik niet altijd in dat mooie plaatje, dat ik zelf gecreeërd heb, hoef te passen. Dat ik ook maar een mens ben, die fouten maakt, dingen moet incasseren en verwerken, verdriet en zorgen heeft en soms even niet weet hoe ze verder moet...

Dus lieve lezers, mochten jullie het me nu vragen, dan zeg ik in alle eerlijkheid: 'Het gaat niet goed  met me. Er is van alles aan de hand, er zijn zaken waarmee ik het heel moeilijk heb, er zijn onzekerheden die me grote zorgen baren en de tranen vloeien regelmatig. Daar wil ik jullie nu verder niet mee lastig vallen, maar jullie mogen best weten dat het momenteel allemaal nogal heftig is.'

Zo... dat is eruit ! En weet je, het lucht nog op ook ! Gewoon kunnen zeggen dat het niet lekker gaat. Het zij zo. En daarbij ook al zo ver zijn dat je je niet meer zo heel druk maakt over wat 'men' daar van vindt... Het zijn allemaal nieuwe stappen die ik maak. Stappen waar ik me steeds beter bij ga voelen. En waarbij ik me steeds meer realiseer, wat er ook is: Het mag er zijn ! Punt.

Alleen...

In een ruimte vol mensen, voel je je soms heel alleen.
Terwijl je, als je alleen bent, je omringd kunt voelen door velen.

Een herkenbaar gevoel... Het laatste geldt voor mij gelukkig heel vaak.
Op dit moment echter niet. Op dit moment geldt, door omstandigheden, het eerste.
Geen fijn gevoel...
Soms gaat het zo. En het lukt me even niet het weer om te keren.
Dat komt wel weer. Met zoveel lieve mensen in mijn leven moet dat toch lukken ?!

My Sweet Valentine ♥

Valentijnsdag 2013... het was een heel bijzondere...
Een lief kadootje en een heerlijke verrassing kreeg ik van mijn liefvriendje. En wat later gaf hij me nóg een heel mooi en bijzonder kado. Een kado dat me tranen in mijn ogen, een brok in m'n keel en kippenvel all over bezorgde... Lekker een dag en nacht samen zijn, zonder drukte, zoals de afgelopen tijd vaak het geval was. Quality time, écht samen en super relaxt.

Valentijnsdag 2013... het was genieten met een hele grote G...

Het was fantastisch !

Het zit er weer op ! De vier dolle dagen zijn weer voorbij. En wat heb ik er enorm van genoten ! Ik ben een echte carnavalsliefhebber, vind het een geweldig feest. De laatste jaren komt uitbundig vieren er niet meer zo van, omdat ik tijdens die dagen zelf aan het werk ben, om de jeugd een onbezorgd feest te geven. En dat is ook heel erg leuk ! Maar… er gaat niets boven zélf het feestje vieren…

Dit jaar is dat goed gelukt ! Op vrijdag ben ik al begonnen. Ik was al vroeg op weg, om nog even te kunnen poetsen (ons huis kon wel een poetsbeurt gebruiken én we kregen logées…) en boodschappen te doen. Oudste zoon en zijn vriendin waren er  al bijtijds, dus dat was heel gezellig. Mijn liefvriendje was ook vroeger thuis en samen hebben we gegeten. Oudste zoon had lekker gekookt !
’s Avonds gingen we op stap. Mét de carnavalsband. Want ook al maakt mijn liefvriendje daar geen deel meer van uit, hij ging dit jaar toch nog mee op sjouw, als invaller. En natuurlijk sjouwde ik ook gráág mee !

Het was supergezellig ! En voor mij was het helemaal leuk, want ook ik werd die avond gevraagd in te vallen voor een zieke muzikant. Dus zo gebeurde het dat ik ineens de bekkens stond te slaan… Hartstikke leuk ! Muziek maken zit natuurlijk toch al in mijn bloed, en hoewel dit wel heel iets anders was dan het zingen wat ik normaal doe, was het helemaal leuk.

Toen het programma van de avond er op zat, zijn we bij iemand thuis heerlijke soep en gebakken eitjes gaan eten. Ook altijd zo’n gezellig uurtje ! Het werd dus laat die nacht… En de volgende ochtend stonden we al weer vroeg naast ons bed. Om 10 uur werd het carnaval geopend, en daar moesten we natuurlijk bij zijn. Maar niet, vóórdat we een heerlijk gebakken ei van mijn liefvriendje’s oudste zoon hadden gekregen…

Weer thuis was het tijd voor koffie, met onderweg naar huis bij de bakker gekocht lekkers. Gezellig, zo met z’n drietjes aan de koffie. ’s Middags had mijn liefvriendje weer van alles te doen met de carnavalsband, dus na de koffie ben ik gaan inpakken en weer naar huis gereden. 

Daar wachtte die avond een andere taak. Voor de vijfde keer organiseerde ik met mijn ‘collega’ het jongerencarnaval in ons dorp. Om acht uur gingen we open en het was al snel druk en gezellig. Het blijft gaaf, om al die pubers te zien feesten ! Toen we om één uur sloten, was het al duidelijk; ook dit jaar was het weer een groot succes ! Over de volgende drie dagen hoefden we ons geen zorgen te maken !

Zondag was een rustig dagje. Ik heb veel geslapen. Ik merk wel dat ik goed op mezelf moet passen, anders gaat het mis. Zo gezegd, zo gedaan dus ! De rest van het gezin gaat tijdens de carnaval zijn en haar eigen gang, dus ik kon best een paar uurtjes plat tussendoor. Dan was ik ’s avonds in ieder geval weer fit genoeg voor het feestje voor de jeugd.

Maandag was mijn ‘vrije dag’. Die dag redden mijn ‘collega’ en de andere vrijwilligers het een keertje zonder mij (voor deze dag waren er gelukkig voldoende mensen), zodat ik zelf op stap kon. Mijn liefvriendje was in de middag ook vrij, en was al vroeg bij me. Samen zijn we naar de optocht in de stad gegaan. Altijd leuk ! We zijn niet heel lang weggeweest, en zijn de rest van de middag thuis lekker lui geweest. Na het eten moesten we weer weg, want ’s avonds moest er weer gespeeld worden natuurlijk.

Het werd een super leuke avond ! Ook nu werd ik weer gevraagd mee te spelen en we zijn de hele avond druk geweest met spelen, en achter de Prins aan sjouwen… Overal waar we kwamen was het gezellig. Na het spelen was er op elke locatie tijd voor een drankje en een dansje, en daarna gingen we weer verder. Op het laatste adres konden de instrumenten worden neergelegd en hebben we ons in het feestgedruis gestort.

Ik ben helemaal los gegaan en heb enorm gefeest… Mijn liefvriendje stond van een afstandje breed lachend naar me te kijken en kwam geregeld met me mee dansen en zingen. Het was echt een heel gezellige boel. Mijn liefvriendje’s broer en zus waren er, zijn andere twee kids en hun moeder ook en samen hebben we het ongelooflijk leuk gehad. 

En natuurlijk werd het weer laat, want na afloop zijn we nog bij één van de bandleden soep met broodjes gaan eten. Om vier uur stapten we uiteindelijk ons eigen huis weer binnen. Doodmoe, maar met een heel voldaan gevoel zijn we direct in ons bed gekropen, om vervolgens een enorm gat in de dag te slapen…

Het was al middag toen we wakker werden !  Mijn liefvriendje is eerst de auto gaan halen, die stond nog op het verzamelpunt, en heeft een rondje supermarkt gedaan, zodat we ontbeten  met worstenbroodjes, croissantjes en appelflappen. Lekker ! Daarna heeft mijn liefvriendje me weer naar huis gebracht. Ik moest die avond voor de laatste keer aan het werk, en hij moest voor de laatste keer spelen met de band.

Dinsdagavond was het ook weer erg leuk, de kids hebben er een bruisende avond van gemaakt en om twaalf uur was carnaval 2013 weer ten einde… Samen met alle vrijwilligers heb ik nog een biertje gedronken en ben toen samen met derde, die gezellig mee was komen vieren, naar huis gewandeld.

Pfffff, wat was ik moe ! Thuis heb ik nog een drankje gedaan, gekletst met de oudste kids die inmiddels ook thuis waren, nog even gebeld met mijn liefvriendje en toen was het echt tijd om de ogen te sluiten. 

Nu is het woensdagochtend. En het valt niet mee… Mijn lijf doet pijn en ik ben vreselijk moe, maar dat wist ik natuurlijk van te voren. Is ook niet erg, hoort erbij. De komende dagen doe ik maar een beetje rustig aan en dan komt dat ook weer goed. Er is geen revalidatieprogramma deze week, dus alle tijd om bij te komen. 

Het was in ieder geval een meer dan heerlijke carnaval !

Echt mijn feestje !

Gezelligheid, feestende mensen, muziekskes overal
In alle kroegen van de stad is het vier dagen bal
Hossen, dansen, zingen, polonaises met een biertje
In ons Brabantse land vieren we ons jaarlijks pleziertje

Van kroeg naar kroeg dweilen, tot diep in de nacht op stap
Hier nog even een biertje, daar even een vette hap
Een outfit die je normaal echt never nooit dragen zou
Het is weer carnaval, het feest waar ik zoveel van hou

Ook dit jaar voor mij, geen vier dagen lang feesten
Ik ben aan het werk, en niet vrij zoals de meesten
Maar meegenieten kan ik, want ik sta er middenin
Van al die feestende kinderen komt bij mij wel erg de zin

Morgenavond kan het, want dan ga ik zelf 'en route'
Een avond heerlijk feesten, alles mag en niets dat moet
Ik ga met de muziek mee, met liefvriendje aan mijn zij
Samen carnavallen, het maakt me zo geweldig blij

Ik stort me in het feestgedruis, had al een avond lol
en mag dus nóg een dagje uit mijn dak en aan de rol
Samen dansen, samen zingen, nog maar een biertje dan
Dit is echt mijn feestje, waar ik zo van genieten kan

Dus zie je morgenavond ergens een heuse Diva gaan
die lekker aan het feesten is, met een rose jasje aan
Drink een biertje met me, maak een dansje, zing met mij
Meng je in mijn feestgedruis, kom er gezellig bij

Ik ga feesten morgenavond, tot ik niet meer kan
want daarna komt het er een jaartje niet meer van
Alle zorgen aan de kant, alleen maar leut en gein
Veul plezier allemoal, geniet en heb het fijn !

Nog hil ekkes waachte...*

Over twee dagen barst het feest der feesten weer los. Carnaval !! Ook dit jaar staan de dolle dagen voor mij weer voornamelijk in het teken van 'werken'. Ik ga me, net als de voorgaande vier jaar, weer bezighouden met onze dorpsjeugd, en zorgen dat zij onbezorgd carnaval kunnen vieren.

Het is nog steeds niet zeker of ik zelf toe ga komen aan feesten. Om de avonden voor de jeugd te realiseren zijn vrijwilligers nodig, en helaas blijkt elk jaar weer dat het heel moeilijk is om mensen te vinden die zich ook een paar uurtjes willen inzetten. Zo moeilijk, dat we er serieus over moeten gaan nadenken of we volgend jaar nog wel jeugdcarnaval kúnnen organiseren...

Dit jaar is het weer gelukt, zij het dat we niet zoveel vrijwilligers hebben als we graag zouden willen. Dat betekent dat een avondje er tussen uit om zelf op stap te gaan, waarschijnlijk niet gaat lukken. Jammer. Maar ach, het is ook een feest om elke avond zo'n enorme groep pubers zoveel plezier te zien hebben. En gelukkig ga ik morgenavond met mijn liefvriendje en de carnavalsband op stap. We gaan gezellig 'veurpruuven'. Kom ik toch aan mijn portie hossen en zingen toe !

(Vertaling blogtitel: *nog heel eventjes wachten...) *grinnik*

Gevoel op schrift

Het lijkt zo makkelijk, je gevoel overbrengen. Maar dat is het niet. Ik vind van niet in ieder geval. En ik ben er ook niet altijd even goed in. Vaak ben ik bang verkeerd begrepen te worden, zeker als ik schriftelijk iets wil zeggen. Platte tekst is lastig. Je mist lichaamstaal, oogcontact en gezichtsuitdrukking. En emoties zijn makkelijker uit te drukken en te herkennen als je tegenover elkaar zit.

Soms kan het echter niet anders dan schriftelijk. En dan is het toch altijd weer lastig. Komt wat je bedoelt wel goed over ? Snapt de ander echt wat je voelt ? Je kunt in een mailtje niet alles zeggen. Sommige dingen zijn te ingewikkeld, of liggen te gevoelig. Telefonisch contact maakt het dan al iets makkelijker. De stem is ook veelzeggend, en niet alleen qua spraak. Stembuigingen, toon en haperingen maken ook veel duidelijk.

Er zit ook wel een voordeel aan schriftelijk je gevoel overbrengen. Je kunt namelijk even nadenken over je reactie. Of pas antwoorden als je echt de tijd en de rust ervoor hebt. Het even laten bezinken voordat je antwoord geeft. En in sommige gevallen is dat ook goed.

Maar het fijnste zijn toch persoonlijke gesprekken, waarbij je elkaar in de ogen kunt kijken. Hoe moeilijk of vervelend sommige onderwerpen ook kunnen zijn, er gaat niets boven contact in real life. Als dat niet direct als je iets op je hart hebt, of iets wil duidelijk maken kan, is alvast een begin maken per mail een goed alternatief. Zo weet de ander alvast wat er speelt, en kan er over nadenken. Het persoonlijk gesprek volgt dan vanzelf...

Komt dus allemaal goed ! ♥

Slaap kindje slaap...

Eindelijk eens goed geslapen... droomloos, ondergedompeld in het zwarte niets, geen pijn, geen kopzorgen... Zo heerlijk, en zo nodig !

Ik ben mijn hele leven al een slechte slaper geweest. Als kind al kreeg mijn moeder me nooit op tijd mijn bed in. En als ik er eenmaal in lag, kon ik niet slapen en las tot diep in de nacht. Er zijn tijden geweest dat ik genoeg had aan een paar uurtjes slaap. Helaas is dat niet meer zo...

Al tijden mag ik blij zijn als ik drie, hooguit vier uur slaap per nacht haal. En dat is veel te weinig. Ik slaap meestal wel redelijk snel in, dat is het probeem niet, maar doorslapen, dat lukt me niet. Hoe het komt dat ik zo weinig vlieguren maak ? Daar zijn wel wat oorzaken voor aan te wijzen. Zo is daar met stip op één mijn hevig snurkende echtgenoot. Het lawaai wat hij produceert overstijgt alle geluidshindernormen. Dat houdt en maakt me wakker. Geregeld zoekt één van ons een andere plek om te slapen en dat maakt al veel verschil. Maar ook mijn eigen drukke hoofd zorgt er soms voor dat ik, als ik eenmaal wakker ben, moeilijk de slaap weer kan vatten.

In tijden van stress en zorgen is het slapen nog moeilijker, dan lukt  het helemaal niet. En mijn fysieke gesteldheid werkt er vaak ook niet aan mee. Na de valpartij van vorige week is liggen zeker geen feestje. Als alles zoveel pijn doet wordt slapen ook lastig. Afgelopen week heb ik zelfs  twee volledig doorwaakte nachten gehad. Pffff...

Het gekke is dat ik bij mijn liefvriendje altijd heerlijk slaap. Ook dan word ik 's nachts wel eens wakker, maar dan is het een kwestie van omdraaien en gewoon verder slapen. Mijn nachten bij hem zijn, behalve heel erg fijn *knipoog*, ook een soort van bijtanknachtjes...

Een bezoek aan de huisarts bracht een éénmalige oplossing. Ik was bij haar om mijn kneuzingen en dergelijke te laten checken en ze vond dat ik er erg vermoeid uitzag. Mijn slaapprobleem kwam ter sprake  en toen ik verzuchtte dat ik heel erg graag een keer goed en lang zou willen slapen, schreef ze me voor twee nachtjes slaaptabletten voor. Dit weekend zou ik goed kunnen slapen. YES !

Het is zondagmiddag en ik heb nu twee nachten met pillen geslapen. Wat een zaligheid ! Binnen een half uurtje na inname voelde ik me gewoon wegzakken en ik ben in een diepe, droomloze slaap gevallen. Zo heerlijk, geen pijn, mijn momenteel heel volle hoofd volledig in ruststand, geen verontrustende dromen, geen zorgen... alleen maar slaap, heerlijke slaap. Ik heb twee maal een gat in de dag geslapen en dus een flink aantal uurtjes bijgetankt. Om helemaal bij te komen zou ik nog veel meer van zulke nachten moeten hebben, maar hier ben ik al super blij mee. Deze zijn in the pocket, vanavond zien we wel weer.

Een weekend in het teken van slapen. Het was erg nodig, en heel erg welkom. En zo was er ook minder tijd om  na te denken over wat er allemaal in mijn hoofd rondspookt...