k. D-Day

Vanochtend was het zover. De dag van opname, om morgen geopereerd te kunnen worden. Mijn koffertje was snel gepakt en we konden op weg. Onderweg hebben we het aangename met het nuttige verenigd, en zijn we lekker gaan lunchen. Nu is het al avond en mijn liefvriendje, die de hele dag bij me was, is naar huis. Ik heb me geïnstalleerd in mijn kamer in het ziekenhuis, en zit met mijn laptop op schoot in mijn bed. Ik bof, want ik heb een kamer alleen gekregen. Erg prettig. En ook fijn dat er Wi-Fi is. Ik wilde zo graag schrijven…..

Morgenochtend om acht uur ben ik al aan de beurt. Men verwacht dat ik rond één uur weer terug op mijn kamer ben. Op verzoek van een lieve Facebook-vriendin, en er kwamen meer van die verzoeken, zal mijn liefvriendje morgen dáár posten hoe het met me gaat. Ik had bedacht morgenavond te gaan bloggen, maar dat lijkt me erg ambitieus….. *grinnik*

Eerst maar eens zien hoe het allemaal gaat. De anesthesist is op de hoogte van het feit dat ik erg moeilijk te verdoven ben, dus ik hoop dat ie zijn hamertje morgen meeneemt. Ik heb vandaag twéé nieuwe elastische kousen gekregen, die ik tot drie weken na de operatie moet dragen. Twéé ! Voor beide benen, dus óók voor links.  En ik had al zo’n hekel aan die ene voor mijn rechterbeen….. Maar braaf als ik ben volg ik alle voorschriften van de artsen trouw op. Als dat alles is….. Appeltje-eitje !

Vandaag is me al vaak gevraagd of ik nerveus ben. Gek genoeg ben ik dat niet. Een klein beetje kriebel in de buik is er wel, maar misschien komt dat ook omdat ik vanavond niet veel mocht eten en best trek heb. Ach ja, goed voor de kilootjes. Natuurlijk weet ik niet hoe dat vannacht, en morgenochtend is. Maar tot nu toe heb ik er geen last van.

Spannend is het wel natuurlijk. Er wordt toch een stukje nier weggehaald en dat is niet niks. Maar ik ga er met veel vertrouwen in. Ik heb de tip gekregen om met happy thoughts de narcose in te gaan, zodat ik ook weer prettig wakker word. Ga ik doen. Ik weet dat mijn liefste er weer is als ik wakker word, en dat is op zich al een happy thought. Komt dus helemaal goed !

Hopelijk kan ik vannacht een beetje slapen. Aan mijn bed zal het niet liggen, want dat ligt errug lekker ! Ik wens jullie allemaal welterusten en hoop jullie snel weer hier te spreken. Dank aan iedereen voor alle, al dan niet virtuele lieve wensen, knuffels en zoenen om me sterkte te wensen. Dat helpt écht. Daar word ik zó blij van. Dus genoeg happy thoughts voor morgen ! Please keep your fingers crossed, en tot snel ! xxx

k. Aftellen

Een gewone zondagavond. We zitten op de bank, met een stukje zelf gebakken appeltaart en de laptops op schoot. Mijn liefvriendje wil een wedstrijd van zijn favoriete American Football-club kijken, welke live via internet te zien is. Ik heb zin om te schrijven. Een drankje bij de hand, alle kids zijn vanavond uithuizig. Het is stil in huis, op het draaien van de wasmachine na.

Vanmiddag zijn we lekker samen de stad in gegaan. Dat doen we vaker, maar vandaag hadden we een doel. Ik móest gaan shoppen. Nu is dat niet bepaald een straf, maar het was leuker geweest als we gewoon zonder doel winkels af hadden kunnen gaan. De zaken die ik moest kopen heb ik eind van deze week hard nodig. Onder andere nachtkleding, sloffen en nieuw ondergoed was wat er aan het eind van de middag mee naar huis ging. Niet bepaald indrukwekkende aankopen, maar ik moest ze wél hebben.

Aanstaande vrijdag is het namelijk zo ver. Dan word ik geopereerd. Donderdagmiddag word ik al in het ziekenhuis verwacht voor de opname. Alle vandaag gekochte spulletjes gaan dan mee in mijn tas.
Ik ben aan het aftellen. Natuurlijk vind ik het spannend. Maar ik ben niet bang. Ik zie de operatie met vertrouwen tegemoet. Het is mijn eerste operatie onder volledige narcose, dát vind ik wel ietwat eng, maar ook daar heb ik alle vertrouwen in. 

De komende dagen ben ik lekker vrij. Het oorspronkelijke plan was wat anders, ik zou gewoon werken en pas één dag voor opname vrij nemen. Gelukkig is dat, mede dankzij mijn lieve collega’s, herzien en was afgelopen vrijdag mijn voorlopig laatste werkdag. Met heel veel goede wensen en dikke knuffels ben ik uitgezwaaid. Ze willen me voorlopig niet terug zien…… maar dat is lief bedoeld. Ze kennen me, en zijn bang dat ik veel te snel weer aan de slag ga. Ik heb echter besloten om dat deze keer niet te doen, en echt de tijd te nemen om te herstellen.

Drie vrije dagen heb ik nu voor de boeg. Morgen ga ik een dagje uit met jongste, die nu herfstvakantie heeft. We gaan gezellig samen naar de dierentuin. Altijd leuk ! Dinsdag is kapper-dag, het is weer nodig, en de komende tijd komt het er niet van. En met netjes geknipt en vers witblond haar het ziekenhuis in is wel zo prettig. Woensdag is er tijd om thuis nog wat puntjes op de i te zetten en me rustig voor te bereiden op wat komen gaat.

 Aftellen dus. Het komt snel dichterbij. Gelukkig maar. Dat wat er in mijn nier zit moet er uit. Als alles goed gaat houd ik bijna een hele nier over, en heb ik maar weinig functieverlies. Wel zo prettig, omdat ik nog steeds van plan ben om honderd te worden. Met twee nieren is die kans veel groter. Dus daar gaan we voor. Op naar de operatie. Op naar herstel. Maar nu eerst aftellen. Nog vier nachtjes…..

Telefoon(tje)

Vanmiddag heb ik maar liefst zo'n kleine twee-en-een-half uur aan de telefoon gezeten met een lieve vriendin. We zien elkaar niet vaak, maar zijn wel vaak in elkaars gedachten. We volgen elkaars lief en leed en hebben in de loop der jaren al heel wat fijne gesprekken gevoerd. Ook vandaag was dat weer zo.

We kennen elkaar nu zo'n vijf jaar, we hebben elkaar ontmoet binnen het poly-wereldje. Haar heldere en objectieve kijk op allerlei zaken en haar empathisch vermogen bewonder ik zeer. Ze is ontzettend lief en oprecht, en enorm betrokken bij iedereen om haar heen.
Ook bij mij, en nu ik ziek ben, voel ik haar medeleven en betrokkenheid zelfs op afstand.

We hadden heel wat bij te praten, het is al weer even geleden dat we elkaar hebben gezien. Gelukkig hebben we afgesproken dat we dat binnenkort gaan doen. In real life kletsen is tenslotte veel leuker. Maar ik was erg blij met dit telefoontje (nou ja.... -tje....) en vond het heel erg fijn om haar weer eens uitgebreid te spreken. Dank je wel lieverd, en tot snel ! ~✗✗✗~