k. Er kan nog meer bij.....

Alle symptomen wezen op zweepslag, als was het wel heel raar om daarmee wakker te worden. Trombose ? Nee hoor. Geen symptomen die dáár op wezen. Maar helaas. Dat is het dus wel.

Toen mijn been en voet alsmaar dikker werden en de pijn ging uitstralen naar zowel mijn voet als naar mijn gehele bovenbeen, heb ik toch de huisarts maar weer gebeld. Die stuurde me met spoed door naar het ziekenhuis voor een echo en jawel, daar zag men twee stolsels. Eén in de knieholte, en één net daarboven. Trombose dus. Inwendig heb ik even hartgrondig zitten vloeken.....

Op naar de internist dus. Omdat ik binnen afzienbare tijd onder het mes moet, wijkt de behandeling iets af. Geen controle door de trombosedienst maar door de internist. Geen tabletten, maar dagelijks zelf spuiten. En als klap op de vuurpijl moet ik de komende twee jaar (!) een vreselijk onhandige en oerlelijke, totaal niet-sexy steunkous dragen..... Ik geloof dat ik dat nog het lastigst vind, wat een verschrikkelijk onding !

Maar alles voor de goede zaak. Dus ik doe trouw wat me opgedragen is. Dat spuiten is peanuts en kost me geen enkele moeite. Daar wen ik heel snel aan. Trombose is natuurlijk niet geheel ongevaarlijk, en dat zit me wel een beetje dwars. Plus het feit dat er geopereerd gaat worden. Dat gaat niet lekker samen met bloedverdunners. Maar daar zullen de heren en dames doktoren vast ook wel iets op weten.

We leggen het er weer bij op de stapel. Ik hoop wel dat het hier bij blijft. Het is wel even genoeg zo. Maar we blijven positief en gaan vrolijk verder. Komt helemaal goed !

k. Update

Het zijn rare dagen.... Nog maar net, of misschien nog wel niet, van de schrik bekomen dat er iets kwaadaardigs in je lijf zit, en herstellend van andere narigheid, moet er worden nagedacht, besproken en gehandeld. Ik heb soms het gevoel dat de 'gewone' wereld heel ver weg is....

Gisteren had ik een afspraak met de uroloog. Zoals bekend zijn er twee opties: een gedeeltelijke of een gehele nierverwijdering. Gisteren werd duidelijk dat men toch pleit voor een gedeeltelijke. Dit omdat de cyste, hoewel op een moeilijk toegankelijke plek, waarschijnlijk kan worden weggenomen met behoud van een groot deel van de nier. Met het oog op de toekomst is dat natuurlijk gunstiger, omdat er dan veel meer nierfunctie overblijft. Ik ben derhalve aangemeld voor een consult bij de uroloog in België, die deze ingreep mogelijk kan uitvoeren. Men verwacht dat ik hier over ongeveer drie weken terecht kan voor een consult. Dan wordt ook de uiteindelijke beslissing voor één van beider opties genomen en wordt de operatie ingepland. Goed nieuws: verder zijn er geen haarden/uitzaaiingen gevonden. De prognose is dus gunstig. Na een operatie en herstel daarvan is het klaar ! Wat een opluchting !

Verder gaat het best goed. De problemen rondom de darminfectie worden minder. Helaas kamp ik nu met een zweepslag. Tenminste, dat denkt de huisarts, maar omdat mijn been nu zo vreemd opgezwollen is, kan het zijn dat die diagnose nog wordt herzien. Het is in ieder geval géén trombose, en daar ben ik al heel blij om !

Maandag ga ik weer aan het werk. Ik zie wel of dat weer volledig lukt, maar ik denk van wel. Tot ik geopereerd moet worden ga ik weer lekker aan de slag. Ik heb er zin in ! Buiten dat het weer beter gaat, voel ik me ook enorm gesterkt en ben ik erg ontroerd door alle lieve reacties. Wat leven er veel mensen met me mee ! Mijn mailbox blijft maar vollopen, whatsApp staat niet stil, de telefoon blijft rinkelen, het hele huis staat vol met bloemen, het is overweldigend. Heel veel dank daar voor !

Met een goede prognose en zo veel steun móet het wel goed komen. Daar gaan we voor !

 

k.

De vakantie is weer voorbij. Die drie weken zijn omgevlogen. De eerste twee weken hebben we het heerlijk gehad. Maar die laatste week.... dat was een heftige...Het is nog steeds niet helemaal geland, maar ik heb geprobeerd het hieronder helder en duidelijk op te schrijven.

In de laatste week van mijn vakantie ben ik ziek geworden, problemen met het darmstelsel. Dat werd steeds erger, en op woensdag heeft de huisarts me doorverwezen naar de SEH. Daar vond men het noodzakelijk dat ik opgenomen zou worden.Ik had een fikse infectie in de dikke darm. De oorzaak was, en is nog niet bekend. Men vermoedt een bacterie maar het kan ook dom toeval zijn.Inmiddels is dat aan de beterende hand, en afgelopen zaterdag mocht ik naar huis om daar verder te herstellen.

Tijdens de onderzoeken naar die infectie (waaronder echo en CT-scan), zag de radioloog iets in mijn rechter nier. De uroloog werd er dus bijgehaald. Die constateerde een cyste met een doorsnede van drie centimeter, maar was daar toch niet zeker van en heeft derhalve overleg gepleegd met artsen van andere disciplines.
Vrijdag tegen de avond kreeg ik de uitslag en die was niet goed. In de cyste zit namelijk kwaadaardig weefsel. Dat was even schrikken. Zo maar ineens heb je dan dus kanker.....

Het is duidelijk dat dat ding er zo snel mogelijk uit moet, al is er geen vliegende spoed. Er zijn twee opties. De eerste is de cyste weghalen met behoud van een deel van de nier. Omdat het ding op een erg lastige plek zit, kan dit niet in Nederland worden gedaan. Daarvoor zou ik moeten uitwijken naar België, daar is een uroloog die het mogelijk wel kan. Optie twee is de hele nier verwijderen. Dat kan gewoon hier in het ziekenhuis.

Beide operaties zijn nogal ingrijpend en brengen hun eigen risico's met zich mee. Buiten dat heb ik natuurlijk nog wel honderd vragen. Komende week heb ik een afspraak met de uroloog om de opties te bespreken en mijn vragen te stellen.
Ook moet er worden gekeken of dit de enige haard is, en of ik verder 'schoon' ben. Verder moet worden bekeken of mijn andere nier goed functioneert, want die zal het gedeeltelijk of geheel moeten gaan overnemen.
Als dit de enige plek is waar kwaadaardig weefsel wordt aangetroffen, is het na de operatie klaar. Dan volgen alleen nog een aantal jaren controles, om te kijken of er geen uitzaaiingen zijn.
Als er meer plekken worden gevonden wordt het verhaal heel anders, maar daar gaat de uroloog niet van uit. Het weefsel in de nier is namelijk geïsoleerd.

Al met al was het een heftige week. Ik moet nu eerst herstellen van de infectie, voordat er überhaupt geopereerd kan worden. En het hele verhaal moet nog wel even goed landen. Ik besef me terdege dat ik eigenlijk geluk heb gehad dat ik die infectie kreeg, anders hadden ze nooit ontdekt dat ik kanker heb. Dit soort cystes geven namelijk geen klachten.
Als ik hersteld ben van de infectie, en ik hoop dat dat heel snel is, ga ik weer aan het werk, tot ik geopereerd moet worden.

Dat is het verhaal. Zo heb ik het vanochtend ook aan, onder andere, mijn collega's laten weten. Onze familie en dierbare vrienden hebben we natuurlijk direct ingelicht. Zoals ik al zei, is het nog niet helemaal geland. Elke dag wordt het besef groter. Maar het is zoals het is. Er moet actie worden ondernomen, daar is geen discussie over mogelijk.

K. is de eerste letter van mijn voornaam. En k. is (en ik weiger nu een hoofdletter te gebruiken) ook de eerste letter van kanker, de ziekte die ik ineens blijk te hebben. Maar K. is (nu wel met een grote hoofdletter) hopelijk ook de eerste letter van Komthelemaalgoed. Daar gaan we van uit. We zijn positief gestemd en gaan er voor. Komt helemaal goed !

Van harte vakantie !

Al twee weken ben ik mateloos aan het genieten van mijn welverdiende, drie weken durende,vakantie. Ik mag dat 'welverdiend' best zeggen van mezelf, na vorig jaar slechts één weekje zomervakantie te hebben gehad. De drie weken die ik nu heb, waren ook hard nodig. Het lijkt wel of alle vermoeidheid er nu pas uit komt.....

De eerste vakantiedag begon goed. Direct na mijn laatste werkuurtjes konden we namelijk al vertrekken naar ons vakantie-adres. Een hele week lang verbleven we, samen met drie kids, in een leuk en knus vakantiehuisje op een rustig parkje. Vlaamse gaaien en eekhoorns in de tuin, nauwelijks buren, een leuk klein zwembad op het park en een leuk stadje om de hoek. Naast heerlijk luie dagen rondom het huisje, hebben we ook leuke dingen ondernomen. Een dagje shoppen met z'n allen. Uit eten met jongste, toen tweede en zijn vriendin samen op pad waren. Een dagje Dolfinarium, want dat was slecht tien minuten verderop. De kids een dagje op z'n kop in Walibi, waardoor mijn liefvriendje en ik een dagje voor onszelf hadden, dat we hebben benut door lekker te relaxen en (weer !) uit eten te gaan. Slenteren en iets drinken in het stadje. Een middag in de zon aan het strand. Een avondje hilariteit met een leuk Brabants spel. Film kijken. Én lézen ! Dat was lang geleden ! Maar nu was er tijd voor. Heerlijk !

Bij thuiskomst begon meteen de realiteit van alle dag weer, met bergen wasgoed en alles opruimen. Tegenwoordig gaat dat enorm gestroomlijnd en relaxt, dus dat was ook zo gebeurd. We hadden ons voorgenomen écht vakantie te hebben, ook in de weken dat we thuis zouden zijn, en daar houden we ons echt aan. We zijn bijvoorbeeld druk bezig in de tuin, project loungebank is in volle gang, maar nemen ook heel veel rust. Heerlijk in de tuin met een biertje. Of bij minder weer lekker op de bank met een goede serie. Of zoals vandaag, even samen een middagje rondslenteren in onze favoriete stad. Wij vermaken ons, heel relaxt, helemaal prima !

Ondanks ons relaxt zijn is het door allerlei omstandigheden ook wel een beetje een rare vakantie met onverwachte dingen en spanning. Hopelijk kunnen we allemaal na volgende week weer wat geruster ademhalen..... Gelukkig zijn er ook leuke dingen genoeg, en genieten we volop ! Ik verzuchtte laatst al dat ik me wederom verbaas over het feit dat vakantie zó ontspannen en gezellig kan zijn. Wat een heerlijkheid !

En het is nog niet voorbij ! We hebben nóg een hele week vrij voor de boeg ! Komende week gaan we nog een dagje er op uit met jongste, en gaan we verder met de tuin. Derde komt ook bijna weer terug van een, naar wat we horen, heerlijke vakantie met zijn vriend. Mijn liefvriendje moet helaas een dagje werken in verband met een nieuwe opdracht (we worden naaste collega's, zo leuk !) maar die dag benut ik dan om uitgebreid naar de kapper te gaan. Dat is nodig ook, pfffff. Én komende week gaat er een lang gekoesterde wens van mij in vervulling....

Wij vermaken ons dus best nog een weekje. En zouden ons ook best nog twéé of drie weken weten te vermaken, maar uiteindelijk zal er toch weer gewerkt moeten worden. En dat is ook prima. Want na drie zulke heerlijke, ontspannen weken kunnen we er weer helemaal uitgerust tegen aan !