Hey ho, let's go !

Dat was het motto van de Zwarte Cross dit jaar. En natuurlijk waren wij weer van de partij. Maar dat had nog wel wat voeten in aarde.....

Tweede werd namelijk erg ziek. Op maandag, drie dagen voordat we zouden vertrekken, werd hij, na zich al een paar dagen niet lekker te hebben gevoeld, in korte tijd steeds beroerder. Eigenwijs als hij is bleef hij roepen dat het een zomergriepje was, maar ik vertrouwde het niet en dacht daar anders over. Uiteindelijk belde hij de huisartsenpost. Daar aangekomen werd meteen de internist gebeld en viel het woord 'opname'. Zijn diabetes bleek ernstig ontregeld. Dit was al twee keer eerder voorgekomen en ik had dus goed gezien dat het nu weer zo was. Opname was noodzakelijk. De eerste nacht heeft hij voor de zekerheid op de IC doorgebracht, maar gelukkig ging het met behulp van een insuline-infuus al snel weer stukken beter en mocht hij naar de afdeling.

Het werden lange dagen, en niet alleen voor hem. We reden verschillende keren per dag op en neer naar het ziekenhuis en moesten telkens lang wachten op bericht van artsen. Omdat hij zich al heel snel weer goed voelde, wilde hij natuurlijk graag naar huis. Maar dat mocht nog niet, eerst moest zijn bloedsuikerspiegel stabiel zijn, en dat moest met behulp van zijn eigen insuline-pomp.

Eigenlijk zouden mijn liefvriendje en ik op donderdagochtend vertrekken naar de Zwarte Cross. Met een kind in het ziekenhuis vervallen die plannen al snel natuurlijk. Omdat het er naar uit zag dat tweede wel snel naar huis zou mogen, is mijn liefvriendje donderdag toch maar richting de heilige weilanden vertrokken. Hij ging onze tent vast opzetten, zodat we in ieder geval een plek op de camping zouden hebben, als we toch nog zouden gaan. 's Middags kwam het fijne bericht dat tweede mee naar huis mocht. Hey ho, let's go ! Wat een opluchting ! Hij had het ook echt wel gezien daar.....

Omdat ik beslist niet weg wilde zo lang hij nog in het ziekenhuis was, hadden mijn kids allemaal flink op me ingepraat om toch te gaan. Zij zouden het wel redden. Voor mij was daar geen sprake van. Tweede moest eerst thuis zijn, dan zou ik wel verder kijken. Toen het eenmaal zo ver was, en ik zag dat het erg goed ging, durfde ik het aan om toch te gaan. Uiteindelijk was het maar een uurtje rijden ver, dus in geval van nood zouden we in no-time weer thuis zijn. Mijn liefvriendje, die inmiddels de tent had opgezet, kwam me 's avonds daarom ophalen, zodat we nog een stukje van de eerste dag konden meemaken. En toch, maar dat zal elke moeder hebben, vond ik het best een beetje lastig om weg te gaan..... Maar toch, hey ho, let's go !

Maar wat ben ik blij dat het toch kon ! We hebben fantastische dagen gehad. Wat een feest was het weer ! Ondanks gedachten die erg vaak naar huis dwaalden. Ondanks een lek luchtbed, dat we, voor veel geld, gelukkig op de camping konden vervangen. Ondanks noodweer op zaterdag, waarbij onze tent half plat ging en we noodgedwongen thuis moesten gaan slapen. Ondanks al op zondagavond naar huis, omdat de tentstokken gebroken bleken te zijn en het laatste nachtje kamperen ook in het water viel. Het maakte allemaal niet uit. Drie dagen was het één groot feest ! Hey ho, let's go !

We hebben enorm genoten van leuk gezelschap, goede muziek, geniale en ludieke vondsten, een perfecte sfeer, veel humor, lekker (en veel !) eten en drinken en mega veel gezelligheid. Volgens mijn liefvriendje heb ik doorlopend met een brede grijns op mijn gezicht rondgelopen. En mijn lijf hield zich ook prima ! Vorig jaar was het op zaterdag al erg zwaar vanwege de hevige pijn, maar dit jaar viel het erg mee ! Joepie !

Gisteren hadden we een broodnodige bij-kom-dag. De tent moest drogen, er lag een berg was en er was een boel op te ruimen, maar we hebben eerst heerlijk uitgeslapen. Na een telefoontje met de campingwinkel bleek dat onze kapotte tentstokken gewoon vervangen kunnen worden, dus dat is ook weer mazzel. We hadden 'm namelijk net een week geleden splinternieuw gekocht....

Al met al hebben we ook dit jaar weer een fantastische Zwarte Cross gehad. En dat het met tweede weer goed gaat, was de kers, én slagroom, op de taart ! Nu nog een paar dagen werken, en dan hebben we drie lange weken vakantie. Wat een zaligheid ! Ik kijk er enorm naar uit. We gaan lekker nog een weekje weg met tweede en z'n vriendin, en jongste. Even lekker er tussen uit ! Daar zijn we allemaal wel aan toe, na zulke hectische weken. Hey ho, let's go !