Weer wat verder uit de kast...

Vanmorgen had ik een koffie-afspraak met een goede vriendin. We kennen elkaar ruim dertig jaar, al vanaf de brugklas, en zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Toch wist zij helemaal niets van mijn poly-leven...

We zaten gezellig te kletsen en op een bepaald moment kwam onze vakantie ter sprake. Ik verwachtte dat ze zou vragen met wie we nu eigenlijk op vakantie waren geweest, maar nee, toch niet. Pas later, toen ik er uitflapte dat ik in oktober nog een weekje weg zou gaan, vroeg ze met wie ik dan zou gaan...

Ik had een neutraal antwoord kunnen geven, maar dit was natuurlijk wel een mooie gelegenheid om haar te vertellen over mijn liefvriendje, over onze manier van leven. Haar eerste reactie was een wel heel verbaasde blik. Dát had ze niet verwacht. Ze had zich wel afgevraagd wie die man die ze op verjaardagen steeds bij ons zag nu eigenlijk was, maar er verder niets achter gezocht. Ik vond het leuk dat ze me vroeg hoe het zo ontstaan was, en hoe het voor de kinderen was. Zo fijn, die oprechte belangstelling, en zonder enig oordeel !

Weer wat meer openheid dus... Ik merk dat ik er zelf steeds meer voor open sta het met anderen te delen. Ik ben blij dat ik het haar heb verteld, dat ze nu weet hoe het zit. En ik vond het erg grappig dat ze zei dat ze op de eerstvolgende verjaardag waarschijnlijk wel met een wat andere blik naar mijn liefvriendje zal kijken, nu ze weet hoe het in elkaar zit ! Dat gaan we volgende week, als derde zijn verjaardag viert, dus meemaken... *grinnik*