Even wennen...

De afgelopen week was een week van wennen. Wennen voor jongste, die voor het eerst naar de middelbare school ging. Met toch wel een bang hartje is hij afgelopen dinsdagochtend vertrokken. De fietsroute, best een flinke afstand, had hij al geoefend met mijn lief, maar voor de zekerheid is zijn grote broer de eerste ochtend met hem meegefietst. Daar ging hij dan, een in mijn ogen nog klein manneke (maar dat zeg ik niet hardop), met een enorme rugzak, op de fiets de poort uit, een nieuwe fase in. Mijn lief en ik zwaaiden hem uit en ik weet eigenlijk niet wie het spannender vond, hij of wij…

Na twee introductie-dagen, die hij ‘best leuk’ vond, begon vandaag het echte werk, de eerste officiële lesdag was aangebroken. Gisteravond hadden we samen zijn tas ingepakt. Omdat dingen als plannen en overzicht houden heel moeilijk voor hem zijn, zit hij op een school waar hij veel ondersteuning en begeleiding krijgt. Zo heeft hij een speciale agenda, door school ontwikkeld en verstrekt, en een organisatiemap, waarin precies staat wat hij voor elk vak mee moet nemen, richtlijnen met betrekking tot bijvoorbeeld huiswerk maken en met duidelijke uitleg wat te doen of juist te laten in diverse situaties.

Om het hem zo gemakkelijk mogelijk te maken, heb ik een systeem bedacht, dat het overzien van al die verschillende boeken en schriften een stuk eenvoudiger maakt. Hij wilde zwart kaftpapier (de stoere periode is duidelijk aangebroken…) en ik heb door middel van gekleurde etiketten elk vak een eigen kleur gegeven. Nederlands bijvoorbeeld is geel. Gele stickers op de rug en voorkant van boek en schrift en het werkboek in een map met een brede gele rand. Zo kan hij in één oogopslag zien welke spullen bij welk vak horen,
wel zo makkelijk bij het inpakken van zijn tas. Heel simpel, maar voor hem heel prettig.

Hij ging onzeker weg, dinsdagochtend, en die onzekerheid zal nog wel even blijven, maar ik weet zeker dat hij snel zijn draai zal vinden op zijn nieuwe school. Het is wennen, aan lokaalwisselingen, veel verschillende docenten en tussen de middag op school lunchen. Maar hij zit in een klas met maar 15 leerlingen, heeft twee mentoren en krijgt alle begeleiding die hij nodig heeft. Hij gaf al aan dat er leuke kinderen in zijn klas zaten en dat ze al ‘best lol’ met elkaar hadden gehad. Dat komt dus wel goed. Nu moet alleen mams nog wennen…