Dipje

Het wil even niet... ik ben zo moe, alles doet pijn en het lijkt of mijn lichaam er volledig de brui aan gegeven heeft. Kudtfibro...

Na onze vakantie voelde ik het eigenlijk al aankomen. Ik was zo ontzettend moe, de pijn was met extra pijnstillers nog steeds even heftig en ik was een emotioneel wrak. Om alles moest ik huilen, ook als er leuke dingen gebeurden zaten de tranen hoog en mijn hoofd zat weer volledig in de pieker- en denkmodus. Het ging dus al niet lekker. Tel daar een dagje klussen bij mijn liefvriendje bij op, en voila... Diva is uitgeschakeld.

Dat klussen was best leuk om te doen (waarbij ik graag wil vermelden hoe trots ik op mijn liefvriendje ben, hij ging een enge hoge steiger op om de buitenboel te schilderen, terwijl hij enorme hoogtevrees heeft...), en het was ook echt niet zwaar. Ik bedoel, schilderen is fysiek nou ook weer niet zo heel inspannend. Dat dacht ik tenminste... maar mijn lijf dacht daar echt anders over. Het ging helemaal mis. Zo mis dat ik alleen maar wilde liggen en een leuke afspraak moest afzeggen, dat ging gewoon te veel worden. En daar baal ik dus van... niet zomaar kunnen doen wat je wil doen, omdat je een aandoening hebt die er soms voor zorgt dat je gewoon niets meer kunt. En ik ben echt niet flauw of kleinzerig, maar nu... pffff...

Een flinke dip heb ik dus... maar ja, het is niet anders. Ik doe maar rustig aan dit weekend, gelukkig hoeft er niets en kan ik gewoon onderuit als dat nodig is. Na een uurtje stadten met de twee jongsten vanochtend is dat ook best even nodig nu. Met dit mooie weer ook geen straf, dus ik ga zo lekker buiten zitten met een goed boek.  Mijn lief verraste me daarnet met een heerlijke, comfortabele tuinstoel, zo één waar ik zonder pijn gewoon goed in kan zitten, met een verstelbare rugleuning en een lekker dik kussen. Wat een verwennerij...

Ik hoop dat het snel weer beter gaat. Want als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan niet kunnen doen wat je wil. Hier moet ik natuurlijk een leermomentje in zien, me heel goed realiseren dat ik moet luisteren naar mijn lichaam, dat ik niet alles tegelijk moet willen doen en keuzes zal moeten maken om het allemaal in balans te houden. Ik weet het, maar eigenwijs als ik ben gaat dat vandaag dus even niet lukken... Komt wel weer goed !