Jubileum-blog: Een bijzondere vakantie

Waaraan kun je je 300e blog nu beter wijden dan aan je wel heel bijzondere en geweldig goed geslaagde vakantie ? Precies ! Ik zou het ook niet weten…

Wat een heerlijke week hebben we achter de rug. Met dertien in een enorm groot huis, op een leuke plek in de Belgische Ardennen. Dertien totaal verschillende, te gekke en hele lieve mensen, die, als je er over nadenkt, door een toch wel aparte situatie, met elkaar op vakantie zijn gegaan. En wat voor vakantie ! Het was een feestje !

Samen met mijn gezin ben ik op vrijdag 3 augustus op weg gegaan. Omdat wij  met zeven zijn, pasten we niet met z’n allen in één auto, ook al niet gezien de hoeveelheid bagage en boodschappen die mee moest, dus mijn lief en ik zijn ieder in onze eigen auto, beide in het gezelschap van een paar kids, op weg gegaan. Het was niet eens zo’n heel lange rit, maar met de nodige files onderweg ben je toch al snel een paar uur zoet.

Bij aankomst vielen onze monden al open van verbazing, wát een groot huis ! Het was veel groter als op de foto’s, en van binnen was het helemaal enorm ruim. Een enorme woonkamer, met daarin een poolbiljart (er ging direct al gejuich op), een electronisch dartbord (hoe dat werkte ontdekten we pas halverwege de week…), lekkere banken, een houtkachel, een enorme tafel met stoelen en veel ramen. Daarnaast een gigantische keuken, met een enorm fornuis met giga oven (dat wilde ik echt wel mee naar huis nemen), twee vaatwassers, veel werkruimte, twee koelkasten (één voor eten, één voor drank, die verdeling was snel gemaakt), en weer een enorme tafel. Serviesgoed stond strategisch en gemakkelijk voor het grijpen in open kasten, ook deze ruimte was helemaal af.

Toen we de slaapkamers gingen inspecteren, werden we nog enthousiaster. Er waren maar liefst tien slaapkamers, sommige met tweepersoonsbedden, sommigen met stapelbedden, en een groot aantal had een eigen badkamer ! Tel daarbij een enorme spelletjesruimte met tafeltennistafel en tafelvoetbalspel bij op, alsmede een heuse sauna, een wasruimte en nog diverse losse douches en toiletten en je snapt onze grote ogen en opengevallen monden. Het huis had ook nog een hele grote tuin, een gezellig terras, een grote vaste barbeque en zelfs paardenstallen ! Wow ! De alleraardigste eigenaar gaf ons een uitgebreide rondleiding, waarbij ik goed moest opletten om alles wat hij zei mee te krijgen, want mijn Frans is helaas niet meer helemaal wat het geweest is…

We zijn snel uit gaan pakken en het huis verder gaan verkennen. De kinderen hadden al snel een kamer gekozen en voor we het wisten hadden we boodschappen gedaan en stond mijn lief te koken in de megagrote keuken. We waren nog steeds maar met zeven. Mijn liefvriendje en zijn kinderen zouden pas de volgende dag aankomen. Natuurlijk had ik hem al enthousiast gebeld om te vertellen wat hen allemaal te wachten stond.

Toen zij er de volgende dag ook waren, waren we compleet. Na wat kleine wijzigingen in de kamerindeling kon de vakantie écht beginnen. Met z’n drietjes hebben we boodschappen gedaan, en die avond heb ik voor dertien personen staan koken. Wat heerlijk, zo’n groot fornuis ! Terwijl de anderen een helpende hand toestaken bij het dekken van de grote tafel, lekker door het huis heen banjerden, spelletjes deden of gewoon met een boek op de bank hingen, stond ik helemaal te genieten boven mijn pannen. Het gezamenlijk eten was enorm gezellig. Met dertien aan zo’n grote tafel, kletsen en lachen, elkaar plagen en uitdagen, lekker eten en drinken, je zou er zo maar aan wennen...

Dat deed het dan ook snel. Het klikte enorm goed tussen de kinderen onderling. Op de kennismakingsmiddag die we eerder hadden was dat al duidelijk, maar één middagje is toch iets anders dan een hele week samen in één huis. Mijn lief, liefvriendje en ik vonden het dan ook best wel spannend, want hoe zou het gaan ? Die spanning vooraf bleek totaal niet nodig. Alle kids konden gewoon goed met elkaar opschieten. Toen we dat zagen, viel alle spanning weg en hebben we alleen nog maar genoten.

Om elke dag hier te beschrijven gaat te ver, maar ik geef graag highlights en bijzondere vermeldingen:
♦ samen eten, elke avond met dertien aan de grote tafel
♦ fanatieke potjes biljarten, en de kids maar lachen om mijn gestuntel
♦ om de beurt koken, waarbij de lekkerste dingen op tafel kwamen, van Hollandse pot tot pizza,  van pannenkoeken tot ‘kouritsa’ (kip op z’n russisch)
♦ ontelbare potjes Kolonisten van Catan, waarbij sommigen wel heel erg graag wilden winnen
♦ lekker hangen rond de houtkachel, heel gezellig maar ook wel heel warm
♦ heerlijke gebakken ‘oefs’ van liefvriendje’s oudste zoon (voor de leek: eieren heten sinds deze week ‘oefs’…)
♦ liefdevolle kopjes koffie, door iedereen voor iedereen vers gezet
♦ mijn mannen samen op pad voor een mooie rit door de omgeving
♦ de oudste kids samen op pad om goedkoop sigaretten en drank te scoren… (deden wij dat vroeger ook ?)
♦ een middagje shoppen, en alle dames kwamen met nieuwe laarzen thuis
♦ ‘wie ben ik’ spelen, en er maar niet achter komen wie, wat of waar je was
♦ een dagje uit met z’n allen, en melig op de foto met kabouter Plop
♦ hilarische drankspelletjes, waarbij ik me afvraag wie er nu meer plezier had, de kids die het speelden, of wij die er naar keken
♦  met de hele club zo’n drankspelletje spelen, maar dan zonder alcohol…, zodat ook de jongsten mee konden doen. Gelukkig zonder alcohol… We zouden zó dronken zijn geworden… Ook hierin blonken we dus niet uit…
♦ een nieuw ‘proost’ ritueel, dat helaas hier niet te beschrijven is, maar zó leuk is en voor ons onvergetelijk
♦ ‘bier-pongen’, een wel heel aparte vorm van tafeltennis spelen, en de meiden bleven maar winnen
♦ een dagje ‘vriendje uitbuiten’ door de meiden, na weer een gewonnen potje bier-pongen kregen de dames aardbeien met chocolade en slagroom als ontbijt en werden de hele dag op hun wenken bediend, dat hadden ze goed voor elkaar (ik heb mijn mannen nog lief aangekeken, maar helaas… *grijns*)
♦ we zijn allemaal ontelbaar vaak op de foto gezet door derde, die de hele week zijn camera in de aanslag had, prachtige herinneringen blijven zo tastbaar
♦ enorme hoeveelheden boodschappen doen, de plaatselijke bevolking keek toch wel vreemd naar onze winkelkar met 16 pizza’s, 5 liter ijs, 6 stokbroden, 48 blikjes bier, 3 bussen slagroom en 16 liter cola…
♦ samen kijken naar de Olympische Spelen en juichen voor ‘onze’ jongens en meiden
♦ prachtige stukjes in het ‘vakantie-schrift’ dat ik had meegenomen, iedereen heeft hier zulke leuke dingen in geschreven, heerlijk om telkens na te lezen
♦ de openheid en inzet van onze kinderen was hartverwarmend, ze hebben allemaal, stuk voor stuk, zo enorm hun best gedaan om de vakantie tot een succes te maken, en dat is hen zo goed gelukt, we zijn apetrots op hen allemaal !
♦ het gevoel een soort van ‘italiaanse mama’ te zijn, met 10 kinderen om je heen die allemaal op hun eigen wijze een beroep op je doen, een meer dan heerlijk gevoel
♦ hechte banden zien ontstaan tussen de kinderen onderling, soms onverwacht, maar prachtig om te zien
♦ iedereen deed zijn graag eigen ding, maar we waren wel heel erg samen
♦ op de laatste avond uit eten gaan in een klein italiaans restaurantje, waar het eten lekker, goedkoop en in grote porties was, de borden steeds weer van eigenaar wisselden en we kinderliedjes hebben zitten zingen
♦ als afsluiting na vertrek uit het huis een dagje zwemmen, ik ben nog nooit zo vaak kopje onder geweest…
♦ voor de laatste keer samen eten, bij McDonalds natuurlijk, waar wij drietjes bedankjes en applaus kregen van onze kinderen, ik hield het dus echt niet droog…
♦ van alle kids, zonder uitzondering, te horen krijgen dat ze volgend jaar weer zo op vakantie willen
♦ een hele week samen met zoveel lieve, speciale en bijzondere mensen,waar je zoveel van houdt,  hoe rijk kun je zijn…

Ik kan nog veel en veel meer vertellen, maar dit is echt zo’n geval van ‘je had er bij moeten zijn’. Het is heel moeilijk te beschrijven wat we samen hebben beleefd, omdat het gevoel wat er bij hoort, eigenlijk onbeschrijflijk is. Het was een bijzondere week, heel intensief, maar vooral warm en gezellig. Ik heb intens genoten van alles en iedereen. Het afscheid nemen gisteren viel me best zwaar…Maar het zit erop, en heel happy en met een innig tevreden gevoel kijk ik terug op een fantastische week. 

Het gewone leven is al weer begonnen, met stapels wasgoed en een heleboel op te ruimen. Vandaag breng ik de dag door met mijn liefvriendje, die vanmiddag een optreden heeft, en morgen is het dan eindelijk zover, dan is de #blogup ! Er zijn last-minute nog meer aanmeldingen binnengekomen, en ik heb er mega zin in ! Mijn 300^e blog is in ieder geval een feit, die heb je net gelezen, en morgen gaan we dat heuglijke feit gezellig vieren ! Yes !