... af ! Nou... bijna. Want echt begonnen ben ik nog niet. Mijn revalidatie-traject gaat als het goed is over een kleine twee weken écht van start.
Dinsdag had ik een afspraak voor een psychologisch onderzoek. Dat was zo gebeurd, want het ging voornamelijk om het invullen van een aantal vragenlijsten. Gistermiddag had ik een gesprek met een psycholoog, om de scores te bespreken en in kaart te brengen wat mijn aandoening met me doet, op allerlei vlakken, en hoe gemotiveerd ik ben om aan de slag te gaan. Dat was een aardig intensief gesprek. Confronterend ook...
De psycholoog, een aardige jonge man, had heel snel door waar mijn sterke punten, maar ook mijn zwakke kanten lagen. Uit wat ik hem vertelde, stipte hij direct de juiste bijbehorende eigenschappen aan. Grappig was dat, hij 'doorzag' me helemaal. Het was dus een 'goeie'... De scores van de vragenlijsten waren niet verrassend, die vertelden ook precies hoe ik in elkaar zit. Dat ik een doorzetter ben, en vaak over mijn grenzen ga. Dat ik graag andere mensen help, maar zelf nooit om hulp vraag. Dat ik mijn aandoening nog lang niet geaccepteerd heb, en er diep van binnen erg boos om ben. Dat ik moeite heb met 'beperkt' zijn door en rekening moeten houden met van alles, door de fibro. En dat zijn, naast een heleboel andere zaken, dus dingen waar ik aan moet werken, om goed met mijn fibro om te kunnen gaan.
De scores en het verloop van het gesprek worden komende week besproken, ik moet 'geschikt' bevonden worden voor het verdere traject, en dan kom ik als het goed is in de 'observatie' terecht. Door verschillende behandelaars ga ik dan gezien worden, en zij gaan met me aan de slag. Daarna volgt weer een teambespreking en dan komt er naar alle waarschijnlijkheid een periode van intensieve begeleiding in een groep achteraan.Al met al een heel traject dus.
Voor nu ligt het dus even stil. Ik moet wachten op de uitkomst van de teambespreking en hoor dan of ik verder kan. De psycholoog vond me 'uitermate geschikt', dus dat geeft goede hoop. Duimen maar ! Want ik wil echt heel graag aan de slag !
suc6 meissie en ja die acceptatie he , lukt mij na 30 jaar nog vaak niet mijn beperking te acceptere n liefs en kus
BeantwoordenVerwijderen