Twee en halve week na de operatie. Vandaag moest ik op
controle bij de uroloog. Gelukkig hoefde ik daarvoor niet terug naar België.
Wel zo makkelijk. Mijn liefvriendje ging natuurlijk met me mee. Wel zo fijn, en
omdat ik nog niet mag rijden ook praktisch heel prettig.
De eerste vraag die de arts stelde was of ik tevreden was.
Daar moest ik wel om lachen. Ik kon hem gelukkig vertellen dat dat zeker het
geval was. De cyste is er tenslotte in z’n geheel uitgehaald en de operatie is
dus geslaagd. Toen ik hem vertelde dat ik over het herstel minder tevreden was,
moest hij op zijn beurt lachen. Hij benadrukte nog maar eens dat ik een grote
operatie achter de rug had. Dat nog steeds pijn hebben normaal was en dat dat
nog wel een aantal weken kon duren. Dat het ook normaal was dat ik zo enorm moe
ben, en dat ik er op moet rekenen dat dat nog wel een half jaar tot een jaar
kan aanhouden. Zucht. Gelukkig ben ik helemáál niet ongeduldig….. *grinnik*
Alles was dus prima in orde. Eén van de operatiewondjes
geneest slecht, dus daar moet ik nog even zorgvuldig mee om gaan. Verder moet
ik geduld hebben. Veel geduld. En rustig aan doen. En zoals mijn liefvriendje zei,
ik mag moe zijn. Dat is legitiem want het mag van de dokter. Dus dat ga ik
doen. Geduld hebben. Rustig aan doen. En moe zijn. Dat laatste lukt vanzelf,
die eerste twee worden lastiger. Maar ook dat komt goed.
Volgende week krijgen we nog de uitslag van de patholoog-anatoom.
Die was nu nog niet binnen. Naar aanleiding daarvan wordt de behandeling van
mijn trombose opnieuw bekeken door de internist. Over drie maanden krijg ik
weer een CT-scan en een bloedonderzoek. Het is een geruststellend idee dat ik
de komende jaren regelmatig gecontroleerd word. Ik ga er niet van uit dat er
nóg eens zoiets gebeurt, maar je kunt nooit weten. Áls er al iets mocht zijn,
zijn we er dan in ieder geval snel bij.
Al met al ben ik dus best tevreden. Met tijd en geduld komt
het allemaal goed. Het duurt even, maar dan heb je ook wat ! *duim opsteekt*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten