Dag buitenhuis...

Hoe snel drie jaar voorbij kunnen vliegen... Daarvan waren we ons afgelopen weekend enorm bewust. We waren samen, voor het laatst, in mijn liefvriendjes buitenhuis in Twente. Volgende week verhuist hij terug naar zijn eigen huis. Zijn opdracht aldaar is klaar en de huur van het buitenhuis is opgezegd. Dus er moest gepoetst en geboend worden, je wil de boel toch netjes en schoon achterlaten.

Drie jaar heeft hij daar, door de week, gewoond. In de weekenden was hij (waren wij) in zijn eigen huis, en de laatste tijd meestal in het mijne. Het buitenhuis bevond zich dichtbij zijn werkplek. Dit was een perfecte oplossing, de dagelijkse reistijd zou anders niet te doen zijn. In drie jaar maak je zo'n buitenhuis helemaal tot je eigen plek. Toen we zaterdag begonnen met inpakken was dat 'eigen' heel snel weg. Alle persoonlijke spullen in dozen en hup, je huis is ineens je huis niet meer...

Een gek idee hoor, dat de tijd daar voorbij is. We hebben er samen menig weekendje doorgebracht. Vanaf het allereerste begin was het ook een beetje mijn buitenhuis. Toen hij op zoek was naar een geschikte plek en dit vond, zochten en vonden we samen. Het buitenhuis was ons plekje, weg van alles en iedereen. De weekenden daar waren altijd extra speciaal...

Het hele weekend hebben we schoongemaakt en opgeruimd. Het buitenhuis is weer spic en span, brandschoon en alles is weer als nieuw. In de tijd die over was, hebben we vooral genoten van weer eens een weekendje lekker met z'n tweeën zijn, op een voor ons bijzondere plek. Zelfs zonder alle persoonlijke dingetjes om ons heen was het weer extra speciaal...

Komend weekend is de definitieve verhuizing. Mijn liefvriendje neemt niet alleen afscheid van zijn buitenhuis, maar ook van zijn collega's en zijn werk. Ook dat zal enorm wennen zijn...
Het voelt best raar, dat die bijzondere plek er straks niet meer is. Met mooie herinneringen kijk ik terug naar de tijd daar. Drie jaar... het lijkt zo lang, maar ze zijn omgevlogen. Time really flies..

Meer / minder / moe

Die keuringsarts had gelijk... meer dan 6 uur werken per dag zit er gewoon niet in. Elke keer als ik méér dan mijn gebruikelijke uren maak, ben ik als ik thuis kom, helemaal kapot. Meestal draai ik mijn reguliere werktijden en dan gaat het redelijk. Maar als ik door omstandigheden, of om andere vrije momenten te compenseren, langer werk, is het mis. Dan ben ik zo moe en heb zoveel pijn, dat ik er letterlijk misselijk en naar van ben...

Ik baal daar enorm van. Het voelt als falen. Ik ben verdorie pas 45 !! Ik zou met gemak hele dagen moeten kunnen werken, en dan ook nog genoeg energie over houden voor het huishouden en leuke dingen. Maar niets is minder waar. Het lukt me niet. Langere dagen op kantoor betekenen niks meer kunnen thuis. Laat staan leuke dingen doen. Menig keer moet ik dan afhaken... Ook tijdens reguliere weken komt dat wel eens voor, maar dan heb ik 'gewoon' een slechte dag. Die komen altijd als het niet uit komt... en het komt nooit uit.

Gelukkig kan ik mijn uren zelf indelen en schuiven waar nodig. Voor mij werkt het prima om vroeg te beginnen en op tijd weer naar huis te gaan. Dan red ik het aardig. Als ik eens een dagje langer werk, zijn het vaak mijn collega's die roepen dat het al lang tijd is om naar huis te gaan. Ze vragen ook altijd of ik dat extra uurtje of die uren de volgende dag dan vrij neem... Yep, ik heb heel fijne en lieve collega's !!

Maar diep in mijn hart vind ik het allemaal maar lastig en baal ik als ik weer eens uitgeteld op de bank hang. Als ik zo'n volle lange week al volhoud, moet ik er in het weekend voor boeten. Het is helaas niet anders. Mijn lijf werkt gewoon niet mee. Lastig, als je móet werken. Maar gelukkig heb ik een fijne werkgever, super lieve collega's en kan ik het zelf allemaal regelen. Neemt niet weg dat eigenwijze ikke toch nog regelmatig over alle grenzen heen gaat en dan als een dood vogeltje plat ligt. Maar hey, ik wérk wel ! Elke dag ! Dus !

Vier dagen leut

Ik zit er midden in, in het carnavalsgedruis. Vandaag is al weer de laatste dag van het zottenfeest en stiekem ben ik wel een beetje blij dat het morgen over is... Want vermoeiend is het wel !

Dit jaar zat zelf carnaval vieren er niet echt in voor mij. Afgelopen vrijdagavond ben ik wel met mijn liefvriendje en de carnavalsband op stap geweest, heb zelfs meegespeeld en dat was een heerlijke avond. Het is zo lekker om af en toe uit je bol te gaan ! Feestneus als ik ben kan ik enorm genieten van dit prachtige feest. Het was dan ook best jammer dat dat de enige avond was dat ik het zo uitbundig kon vieren.

Het was echter ook een keuze. Al voor het zesde jaar maak ik me namelijk sterk voor het jongerencarnaval in mijn durpke. Samen met mijn 'kellega' doe ik er alles aan om de jeugd een fantastisch carnaval te bieden. Daarvoor werken we samen met vrijwilligers. Vrijwilligers die er helaas lang niet genoeg zijn. Normaliter kan ik altijd wel één avondje er tussen uit om zelf te carnavallen, maar dit jaar zat dat er echt niet in. Er waren te weinig mensen en om de boel goed draaiend en vooral veilig te houden. Mijn aanwezigheid was dus gewoon noodzakelijk.

Even slikken was dat wel... Gelukkig hadden we de maandagmiddag samen. Lekker thuis met de kids naar de optocht gekeken (op tv zie je in ieder geval alles heel goed), en daarna mochten mijn liefvriendje en ik, samen met m'n 'kellega' en haar man aanschuiven bij het Zandhazen Buffet. Als organisatoren waren we daarvoor door de Raad van 11 uitgenodigd. Hartstikke leuk, heel gezellig en we hebben heerlijk gegeten.

Mijn liefvriendje is daarna weer als een speer huiswaarts gegaan, want hij moest die avond natuurlijk spelen, en ik ben aan het werk gegaan. Ook al mis ik het zelf carnavallen heel erg, het geeft wel een enorme kick als je ruim 300 jongeren uitbundig ziet feesten. Dáár doen we het voor !
Vanavond is de laatste avond. Nog een paar uurtjes knallen en dan zit het er weer op. Morgen hoef ik gelukkig nog niet te werken, ik heb een extra dagje vrij genomen om lekker bij te komen.... het is nodig ook... pfffff...

Het feest der zotten, vier dagen leut... en voor je het weet is het weer voorbij. Op naar het volgend carnaval ! Volgend jaar begint dat op zaterdag 14 februari. Het staat al met grote letters in mijn agenda !