De eerste is tijd. Met een drukke baan en dito gezin komt het er gewoon vaak niet van. Na mijn werk ben ik meestal doodmoe en heb dan geen puf meer om, naast de andere dagelijkse bezigheden, nog een blog te schrijven.
De tweede reden ..... hmmmm.... zijn er eigenlijk wel meer redenen, bedenk ik me nu ? Heb ik niets meer te vertellen ? Gebeurt er niets leuks meer ? Gebeurt er niets vervelends meer ? Nou, dat is het écht niet ! Er valt genoeg te vertellen en ik maak van alles mee, zowel in positieve (gelukkig heel veel) als in negatieve (ja, het houdt maar niet op) zin. Dáár ligt het dus niet aan.
Hoe komt het dan dat het hier zo stil is ? Is het echt alleen het gebrek aan tijd dat hier de oorzaak van is ? Dat zal toch niet ?
Misschien, het zou zo maar kunnen, heel misschien wil ik wel minder delen.... Ik ben een open boek en deel graag van alles met de mensen om mij heen en met jullie, trouwe lezers. Mijn diepste zielenroerselen heb ik in dit blog verwoord en gedeeld. Alle leuke en minder leuke dingen heb ik beschreven en verteld. Maar nu ik er over nadenk, heb ik de laatste tijd gemerkt dat ik gewoon niet alles meer wil vertellen hier. En ik weet eigenlijk ook wel hoe dat komt.
Niet al mijn lezers zijn lezers die het gewoon leuk vinden om een beetje mee te kijken in mijn leven. Niet al mijn lezers menen het goed met me. Niet al mijn lezers zijn blij voor me dat het goed met me gaat. Niet al mijn lezers gunnen me een rustig en happy eigen leven. Gelukkig is dat maar een ieniemienie klein percentage van die hele grote groep lieve en trouwe lezers. Maar daar ligt wel een belangrijke reden voor het steeds minder delen hier.....
Moet ik daar dan iets aan doen ? Nee. Mijn blog blijft gewoon openbaar en voor iedereen te lezen. Ik heb geen zin in een blog waar alleen door mij geselecteerde mensen toegang tot hebben. Er zijn geen geheimen, en wat ik niet wil vertellen, vertel ik dus gewoon niet. Ik heb besloten dat ik gewoon hier blijf schrijven (ik zou het niet kunnen missen), maar niet altijd meer zo gedetailleerd, minder frequent en alleen over dingen die voor mijn gevoel 'veilig' de wereld in kunnen.
'Diva's Dagboek' blijft gewoon bestaan. Maar wellicht een beetje anders dan jullie al die jaren van me gewend zijn. Ik hoop dat jullie gewoon willen blijven lezen en een beetje snappen waarom ik het zo aanpak. Jullie blijven van harte welkom om over mijn schouder mee te kijken. Ik trek die schouder in sommige gevallen alleen voortaan iets hoger op.... *grinnik*
